Jaren geleden schreef ik een artikel over (grotendeels) de ervaring als noob in de gamecommunity. Ik ben zeker nog steeds een noob in veel communities hun ogen, maar bovenal ben ik nog iets erger: een vrouw. Met mijn roze Playstation-controller en mijn glitterende hartjes-stickers op mijn SteamDeck ben ik de nachtmerrie van elke échte gamer. Maar waarom kan ik geen échte gamer zijn?
Mijn game-ervaring
Ik geef helemaal en totaal niet beschaamd toe: ik val in de stereotypen van “de vrouwelijke gamer”. Of toch, de stereotypen die ze ons opleggen. Ik ben een cozy gamer, die het liefst houdt van spelletjes waarbij je ontspant en vooral niet hele strategieën van buiten moet leren. Op dit moment switch ik tijdens mijn gamesessies op mijn SteamDeck de hele tijd tussen Balatro – de op poker geïnspireerde én zeer verslavende roguelike – en Hello Kitty Island Adventure – ja, die van de South Park-meme.
Hello Kitty Island Adventure is een cozy game vergelijkbaar met Animal Crossing en Disney Dreamlight Valley. Je bent – samen met de vrienden van Hello Kitty – een diertje gestrand op een eiland waar je een top vakantieverblijf van wil maken. Je nieuwe vrienden geven je steeds quests, en je kan hen ook cadeautjes geven om zo nog betere vrienden te worden. De gameplay is niet moeilijk, de meeste quests bestaan uit simpele “ga dit voor me halen”-opdrachten, waardoor het de perfecte game is om even te ontspannen.
Want daar gaat gamen over bij mij: ontspannen. Oké, toegegeven, niet elke game die ik speel is ontspannend. Je hebt me misschien al zeer níét ontspannen zien wegrennen van geesten in Phasmophobia, of van wat die rare wezens in Lethal Company dan mogen zijn, tijdens een van onze Twitch-streams. Maar aan het eind van de dag wil ik na een lange dag studeren of werken eigenlijk gewoon wegzakken in mijn zetel en wat rondlopen op een schattig eiland en leuke kleertjes aandoen.
Eerder schreef ik al hoe Stardew Valley mij door de coronaperiode gesleurd heeft, wel, deze game blijft ook een topper voor mij. Weinig stress, geen druk van online spelers die je willen leren hoe het spel in elkaar zit… Gewoon even vertoeven in een andere wereld.
De ervaring van een gamende vrouw online
Toch is het niet altijd even makkelijk om gewoon te verdwijnen in die andere wereld. Toch niet wanneer ik online ook wil praten en iets delen over deze hobby. In mijn eigen kringen gebeurt het (gelukkig) niet, maar er worden genoeg gamende vrouwen aangevallen omdat ze zich in een (zogezegd) ‘mannengebied’ begeven. Vooral vrouwelijke streamers krijgen het soms hard te verduren, met trolls die hun stream komen overnemen. Om een persoonlijke ervaring te delen: toen ik vroeger nog solostreams deed – ik was 17, dus nog minderjarig, nota bene – kwamen trolls me in de chat vragen om mijn kleren uit te trekken. Ik was Dragon Age aan het streamen, toch een van de iets vrouwvriendelijkere games in het algemeen. Dat was acht jaar geleden, maar het is jammer genoeg nog niet veel veranderd. Ga maar eens als vrouw een Call of Duty-lobby binnen.
Behalve de seksistische comments wordt er ook nog steeds vanuit gegaan dat vrouwen gewoon geen goeie gamers kunnen zijn. Dit is niet alleen in de gamecommunity, natuurlijk, maar hier komt het toch hard naar boven. Ik ga niet van mezelf zeggen dat ik een topgamer ben – allesbehalve, ik speel Call of Duty niet online omdat ik het gewoon niet goed genoeg kan om er plezier aan te beleven. Maar er zijn wel absoluut genoeg vrouwelijke gamers die wél hun ‘mannetje’ kunnen staan in de online werelden.
De kleine pitstop weg van de ergernis
Er zijn gelukkig wel nog plaatsen waar je als vrouwelijke gamer rustig kunt leven. Voor zover ik al ervaren heb is de Vlaamse gamecommunity zeker een veilige plaats, waar je niet wordt weggeduwd omdat je een vrouw bent. Ook is er de subreddit GirlGamers, eentje waar ik zelf al heel lang in mee lees, en waar er niet raar gekeken wordt naar welke games je al dan niet speelt.
De communities die ontstaan rond ‘typisch vrouwelijke’ games zijn meestal ook plezant om in te vertoeven. Eén van de weinige gamegerelateerde Facebook-groepen waar ik in zit, is er eentje rond Hello Kitty Island Adventure. Hier delen we screenshots van onze personages, onze huisjes, of praten we over onze frustraties rond Cinnamoroll die ons steeds achtervolgt.
Dit om te zeggen: er zijn nog plaatsen waar je veilig en vrij over je hobby kan praten, waar je niet weggejaagd wordt omdat je een vrouw bent. Waar er niet gezegd wordt dat je niet kan gamen, en dat je naar de keuken wordt gestuurd. Sidenote: hoe kan het dat die uitspraak nog altijd wordt gebruikt? Wij bij Geekster omarmen alleszins élke gamer, hoe ze zich ook identificeren.
Playtime 20.25
En ook Stad Brugge omarmt de vrouwelijke gamer op hun nieuwe editie van Playtime Festival in de Koninklijke Stadsschouwburg! Een gratis event waar gamecultuur als kunstvorm bekeken wordt. Het thema dit jaar is verbinding en maatschappelijke impact, met onder andere aandacht voor de vooroordelen tegenover vrouwelijke gamers. Niet toevallig gaat het festival door op 8 en 9 maart, op internationale vrouwendag! Tijdens de Game Nocturne zaterdagavond krijg je de documentaire Good Game Guys van Katoo Bourdon te zien, met erna een boeiend panelgesprek met Allie Weis, Claire Kwong, Sine Özbilge, Sarah D’hanens, Twoosie en Katoo Bourdon zelf, over vrouwen in de gamewereld.
Meer informatie via de site van Playtime Festival!
