Elden Ring review: update na 100 uur spelen en 1000 keer sterven

Belofte maakt schuld: een dikke maand en een slordige 110u gameplay later zijn we klaar voor een volledige review van Elden Ring. Deze update zal een soort antwoord zijn op onze meningen van de eerste review, dus ga die gerust lezen om volledig mee te zijn (spoiler: het spel is een meesterwerk). Maar dus, zijn we nog van oordeel dat Elden Ring een foutloze score verdient? En was het nu zo gigantisch als we hadden verwacht? Tekst en uitleg in deze full review van Elden Ring!

Wat is het verschil met de eerste review?

In het eerste deel poogden we voorzichtig te evalueren wat we al konden zien na ongeveer 30u spelen. Gameplay en mechanics zijn volledig onder de loep genomen, alsook level design en online features, maar over de hoeveelheid content en de implicaties voor het verhaal konden we geen oordeel vellen. Om meteen in herhaling te vallen: Elden Ring is absoluut gigantisch en na 30u hadden we eigenlijk zelfs nog niet eens door hoe groots het allemaal was. Na 110u spelen en vooral het einde te hebben gezien, kunnen we dat gelukkig wel evalueren. Zie onderstaande paragrafen dus als een antwoord of bezinning op onze vorige woorden, nu gespijsd met de wijsheid van een Elden Lord. De reviewscore gaan we bijwerken aan de hand van al deze info, al heeft dit in de grand scheme of things weinig nut meer gezien de verkoop. Bij schrijven van deze lijnen zijn er al 12 miljoen exemplaren van Elden Ring over de toonbank gegaan. Een absoluut record voor een From Software-game.

Oh en voor de duidelijkheid, spoilers ahead voor heel de review uiteraard.

Ongezien veel content

Hoe groot is Elden Ring nu? Wel, alles zien kost gemakkelijk 80 uur en verplicht zoals in de goede ouwe tijd om een notitieboekje bij te houden. Het krioelt op elk van de 9 continenten en hun ondergrondse krochten van kerkers, grotten, bazen en geheimen. Het is ontzettend moeilijk om te focussen op de missies gezien elke struik of ruïne je met spreekwoordelijk zeemeerminnenzang naar zich toe trekt en dat je deze om de vijf voet tegenkomt. Het allerzotste blijft echter dat grof geschat een derde van al deze content niet alleen optioneel is, maar ook nog eens zodanig verstopt is dat je echt moeite moet doen om te vinden.

Het lef en vertrouwen in spelers dat hiervoor nodig is absoluut ongezien. From Software weet gewoon dat zelfs al je dat allemaal mist, je alsnog genoeg te doen hebt om een volwaardige wereld te hebben. Elden Ring is wat je krijgt als je 9 Dark Souls-games aan elkaar zou naaien, en dat lukt nog eens zonder verlies aan kwaliteit. Want van begin tot einde is de content verschillend en belonend. Enkel de optionele catacomben steken naar het einde wat tegen, maar dat is vooral omdat ze duivels moeilijk en verwarrend worden. Een pietluttig puntje van kritiek als de overige 99% van het spel gewoon puur plezier is.

Hoe zot het ook klinkt, moeten we dus onze initiële mening inslikken – die al zo absurd was dat we onze reviewmanier moesten herzien – om te zeggen dat het nog beter is dan we dachten. Een mijlpaal in de moderne game-industrie, geen andere woorden voor.

Waar hebben we ons nu over vergist?

• Er zijn wel reskins van bazen, met soms wilde stats als enige verandering.
• Er zijn zes legacy dungeons, al zijn de criteria ervoor nogal subjectief.
• Je kan ook geïnvaded worden zonder coop dankzij een speciaal item.
• De performance op PC is gelukkig verbeterd dankzij een patch, maar het is nog niet perfect in sommige gebieden.

Perfecte gameplay, nul balancing

En de gameplay? Is die goed genoeg om de hele wereld aan te kunnen? Ja en neen tegelijkertijd. De kern blijft ijzersterk en je zal van begin tot einde elke move in je arsenaal kunnen gebruiken. Dat en de meer dan 300 wapens en honderden toverspreuken zijn meer dan genoeg om je door de moeilijkste bazen te sleuren. Er is gewoon op alles een antwoord. Er is wel een keerzijde aan de medaille, en dat is evenwicht. Veel van de builds die je kan bedenken met al dat gerief zijn zwaar overpowered. Animemoves van 20 hits na elkaar, spreuken die meteorieten uit de hemel regenen, amuletten en potions die je tijdelijk oneindige toverkracht en geven… De lijst is haast eindeloos.

En waar dat allemaal goed en wel is voor de fun en toegankelijkheid – nieuwe spelers kunnen met haast elk wapen en speelstijl aan de slag – moet From Software wel veel van de content afstellen op al die zotte builds. Vooral op het einde van het spel zorgt dit voor vijanden en bazen met tonnen leven en de slagkracht van een losgeslagen kudde vrachtwagens. Koppel daaraan dat je op dat ogenblik eigenlijk geen boodschap meer hebt aan runen of nieuwe wapens (je bent echt een halfgod tegen dan) en de zin om te interageren met inhoud vermindert aanzienlijk. Een paradoxaal gevoel. Je bent dan eindelijk sterker dan al wat de wereld je kan voorschotelen, dan is het niet de moeite waard meer op het gepeupel te slaan.

Maar dat geldt gelukkig alleen maar voor de overworld-inhoud. Bij bazen blijft het elke keer weer een waar festijn. Hun allure, vormgeving, soundtrack, moveset… Het is allemaal weer zo tot in details uitgewerkt, en dat haast 100 uur aan een stuk. Tuurlijk zijn er enkele bazen waarvan je je haren gaat uittrekken met mechanics die we in het vakjargon kleuterdesign noemen. Mechanics die klinken als iets wat kinderen op de speelplaats zouden verzinnen als superkracht voor hun fictieve held. “Ja maar deze kan healen als die op je shield klopt, en ze heeft een combo van 28 slagen dus ze is weer op 100% leven. Sorry not sorry”. Dat genre design. Maar zoals gezegd, je personage zit vaak in datzelfde schuitje dus kan het geen kwaad. Je hoeft niks te balancen als alles er los over is, de lijfspreuk van Elden Ring zo blijkt.

Twijfelachtige online

Waar From echter nog altijd mee sukkelt, is het online aspect. De servers zijn verschrikkelijk onstabiel, en vaker dan niet ga je bij zowel coop als invasies stuiten op een connection error. Frustrerend gezien het succes van het spel maar ook omdat je er in-game ook een item van verliest. Om dan nog maar te zwijgen over de meest kostbare grondstof: je tijd. Iets wat dringend bijgewerkt moet worden en een probleem zal zijn voor de lange termijn levensduur van het spel. Ook waren er een hele tijd problemen met het competitieve aspect van Elden Ring.

Bij schrijven van de review hebben we al drie patches gehad die vooral als doel hadden exploits van wapens weg te halen en enkele daarvan te nerfen (lees: hun kracht in te perken) omdat online gewoon onspeelbaar werd. De laatste moest zelfs een hack voorkomen waarin malafide spelers de savefile van anderen konden kapotmaken door hun coördinaten uit de map te verplaatsen en deze in een eindeloze sterfanimatie vast te zetten. Onvergeeflijk en al zeker als je weet dat Elden Ring specifiek met Easy Anti-Cheat-software moet draaien om dat normaal te voorkomen.

Als het lukt blijft het wel zeer fun om te doen. We missen nog wel wat nuttige inhoud hiervoor door gebrek aan covenants, maar dat zou in de toekomst via DLC moeten toegevoegd worden. Eenmaal dat er is, zijn we gezet tot volgend jaar, maar er is duidelijk eerst werk aan de winkel. Spijtig, want dit weerhoudt Elden Ring momenteel van een feilloos rapport.

Prepare to Cry-editie (story)

Het verhaal ontgoochelt gelukkig niet op het einde van de rit. Het mag dan wel traditiegetrouw ontzettend verwarrend en obscuur zijn, de samenwerking met Game of Thrones-schrijver George R.R. Martin werpt echt wel zijn vruchten af. Vooral de kleine story beats van nevenpersonages zijn fenomenaal goed uitgewerkt. Neem bijvoorbeeld het verhaal van General Radahn. Hij verdedigde met man en macht zijn koninkrijk Caelid van Malenia. Uiteindelijk besloot deze laatste om, bij de inschatting dat ze van Radahn niet zou kunnen winnen, het hele continent te nuken met Scarlet Rot. Radahn overleeft dit (!) maar draait door alle rot gewoon door en begint alles rond hem wurm te slaan en op te eten. Zijn troepen zijn zijn opoffering niet vergeten, en zien als enige vorm om hem te eren het organiseren van een jaarlijks festival waar de beste krijgers van het rijk hun leven wagen om de generaal een eervol einde op het slagveld te geven. Iets wat ondanks Radahns ziekte tot jouw komst niet gelukt is! De man weerhoudt in zijn dolheid en zijn macht zelfs de sterren en maan ervan om rond de planeet te draaien. Een concept oh zo overdreven, maar een verhaal om van te smullen eens je de puzzelstukken ervan verzamelt.

En zo is het voor alle personages. Sommige met wat meer diepgang dan anderen, maar allemaal stuk voor stuk fascinerende wezens met een doel, motivatie en persoonlijkheid. Ook leuk – en opnieuw het bewijs dat From Software echt aan de toegankelijkheid dacht – is dat het nu gemakkelijker dan ooit is om deze verhalen te volgen. In het verleden moest je al al te vaak obscure handelingen uitvoeren om zeker te zijn dar een NPC queeste door kon lopen. In Elden Ring zijn er nu minder mogelijkheden om te falen maar vooral veel meer kansen om op deze verhalen in te haken. Spelen met een wiki hoeft dus niet meer als je iets wil snappen van de wereld. En zelfs als je de helft mist, is het nog meer dan genoeg om mee te zijn.

Verdict

Elden Ring is nog beter dan we eerst dachten. De formule is hier perfect overgedragen naar een open wereld zonder dat iets aan kwaliteit moet inboeten. Het is echt het beste wat From Software ooit heeft gemaakt, en mogelijks de beste open wereld-game sinds Breath of the Wild. De content stopt niet, er zijn amper bugs en problemen ondanks de omvang, de wereld is fascinerend, de gameplay af, de soundtrack goddelijk… Een ongelooflijke stunt voor zo’n game en in amper 3 jaar tijd sinds hun vorig spel Sekiro. De online aspecten moeten wel dringend verbeterd worden en zijn voorlopig ondermaats. Gelukkig is er altijd New Game+ om je bezig te houden na de meer dan 100 uur content die je zonder addertjes onder het gras te wachten staan. Elden Ring zal ongetwijfeld voor de komende jaren de referentie in het genre zijn en het spel waarmee alle andere zullen vergeleken worden. Bravo From Software!

Elden Ring is te koop bij bol.com