Atomfall review: korter maar heerlijk Brits survivalmysterie

Atomfall deed ons bij de eerste trailer meteen denken dat het een Britse Fallout zou zijn. Een semi-open wereld waarbij je in first person rondloopt, zoekt, praat met NPC’s en vecht na een nuceaire ramp. De titel maakte deze vergelijking nog gemakkelijker. Maar is deze nieuwe IP van Rebellion, bij ons meer bekend door Sniper Elite, de moeite waard en gaat onze vergelijking op? Of zorgde het kleinere budget, de Britse sciencefictionsfeer en de inspiratie uit de Windscale Fire van 1957, een waargebeurde maar in de media onderbelichte nucleaire ramp, voor een unieke ervaring?

Vrije interpretatie van waargebeurde feiten

In Cumberland (NW-Engeland) in een alternatief 1957 is er een gebied afgezet van de buitenwereld na een incident in een nieuwe revolutionaire kerncentrale. Niemand mag binnen of buiten, en het leger komt de orde handhaven en alles controleren. Niet iedereen gaat hiermee akkoord en er ontstaan bandietenbendes en een grote groep door de natuur geobsedeerde cultisten. Het incident heeft ook een nefaste uitwerking op bepaalde delen van de fauna en flora gehad, waardoor vele plaatsen echt gevaarlijk zijn. Een paar jaar later word jij in 1962 met geheugenverlies wakker in die zone en moet je zien te ontsnappen. Hiervoor zal je waarschijnlijk de hulp nodig hebben van de plaatselijke bewoners, soldaten of andere personages. Er zijn immers verschillende facties ontstaan zoals de fascistische soldaten (die grote robotten gebruiken, om de haverklap burgers arresteren, luidop verkondigen dat ze hen gewoon zouden willen neerschieten en zich dan nog afvragen waarom de burgers niet dankbaarder zijn), bandieten, gekke cultisten en gewone burgers. Wat is er een aantal jaar geleden nu eigenlijk gebeurd en met wie ga je samenwerken?

In Atomfall staat mysteries onderzoeken centraal, zowel in het overkoepelende verhaal als bij de verschillende quests en alle lore die je kan vinden. Beetje bij beetje kan je de puzzelstukjes verbinden, hoewel het uiteindelijke plot nu niet zo verrassend is en jammer genoeg niet alle vragen beantwoord worden. Je krijgt in ieder geval wel een gezonde mix van mysterie en best veel keuzevrijheid, zowel bij het verkennen als bij de facties. Je kan bijvoorbeeld kiezen met wie je samenwerkt of met welke toon je reageert in dialogen. Je keuzes hebben dan invloed op onmiddellijke beloningen, de rest van het verhaal en de quests die je krijgt of de plaatsen waar je al dan niet zonder problemen rond kan wandelen. Sommige facties of individuele personages staan ook tegenover elkaar, waardoor bepaalde keuzes je op het einde van het spel tot vriend of vijand kunnen maken. Zo werkt Atomfall natuurlijk meerdere playthroughs in de hand. Wat die keuzevrijheid betreft, kan je trouwens ook alle NPC’s – inclusief de heel belangrijke – doden zonder dat het verhaal stopt. Atomfall is uiteraard niet het eerste spel dat dat doet, maar het is altijd fijn als dit lukt, zeker als je een zoveelste playthrough zou willen doen.

Atomfall is niet zomaar een Britse Fallout

Je loopt rond, sluipt, vecht, verzamelt overal (met een limiet) wapens, crafting materials en andere benodigdheden, praat met NPC’s en doet quests. Ook al lijkt het erop, toch is Atomfall geen Britse Fallout. Als je dat wil, speel je beter de Fallout 4 mod Fallout: London (als je het technisch gezien kan doen werken). Atomfall is immers op de gewone moeilijkheidsgraad veel meer survival. Je kan het eerder zien als een Britse S.T.A.L.K.E.R, met geheugenverlies voor je personage in een specifieke zone die na een atoomramp vol met bandieten, soldaten en mutanten zit. 

Atomfall is ook moeilijker in die zin dat je veel kwetsbaarder bent (maar ook jouw headshots kunnen vijanden meteen uitschakelen) en materialen en kogels veel schaarser zijn. Gevechten kunnen dodelijk aflopen en hebben door je melee wapens, trouwe kick, geknutselde granaten of beperkte munitie soms een heerlijk wanhopig trekje, wat past bij een survivalgame. Je kan het spel pauzeren, maar je menu openen om jezelf te genezen, iets te craften, je wapens te veranderen, medicijnen te zoeken of brieven te herlezen pauzeert trouwens het spel niet, tenzij je dit in een menu aanpast! Aan de andere kant moet je weliswaar niet zoals in veel survivalgames op eten of drinken letten. Je kan eten of drinken, maar dat is gewoon om jezelf te genezen of je hartritme – wat overgenomen wordt uit Sniper Elite en bijvoorbeeld je tegenhoudt om te gaan button mashen bij gevechten in melee maar voor de rest niet echt een meerwaarde biedt – onder controle te houden. Er is ook géén fast travel. Voor sommige quests zal je een paar keer een volledige zone moeten doorlopen, want dan ook een beetje kan tegensteken.

De sfeer is ook anders. Waar Fallout vooral een persiflage is op Amerika en de koude oorlog, is Atomfall puur Brits. In het pittoreske Lake District vind je bijvoorbeeld telefooncellen, en een Brits dorpje vol typische huizen, cornish pasty, thee, verschillende Noordelijke accenten en easter eggs (verwijzend naar onder meer Monty Python, Fawlty Towers, Doctor Who en Mr Bean). Zo word je meteen de goede sfeer ingetrokken. Zelfs bij de wapens (cricket bats, matrakken, een Lee-Enfield of een Sten Gun) zijn er sterke Britse accenten, en de naoorlogse geweren zijn eerder roestige relikwieën dan echt moderne wapens (tot je ze een upgrade of twee geeft). Dit wordt dan gecombineerd met de folklore en mysteries van de Engelse natuur.

Hoekjes en kantjes

Atomfall speelt zich grotendeels af in 4 à 5 grote zones, met hier en daar dan nog een extra locatie op een aparte map om te bezoeken. Je kan vanaf het begin als je de weg weet naar elke zone trekken, hoewel je misschien niet overal direct binnen zal kunnen of mogen. In deze semi-open wereld staat niet enkel mysteries oplossen centraal, maar ook verkennen. Je moet dit niet doen, maar het helpt wel. Normaal gezien krijg je ook geen duizend icoontjes op je kaart, maar moet je zelf rondkijken of aanwijzingen of coördinaten volgen. Wie goed alle hoekjes en kantjes bekijkt, vindt dan al snel kleine doorgangen om door te kruipen of verborgen kelders om te betreden. Op je kaart een gebouw zien staan? Ga er zeker eens langs. Die waterval? Meer dan 50% kans dat er een grot achter verborgen zit. Een brief gevonden met coördinaten? Ga zeker eens kijken met eventueel je metaaldetector in de aanslag. Die metaaldetector heeft trouwens een redelijk bevredigende mechanic en zal je naar veel begraven kistjes leiden. 

Je wordt dan voor je verkennen beloond met wapens, materialen, kogels, upgrades of lore. Onze grootste klacht bij Atomfall is jammer genoeg iets wat eigen is aan het survivalgenre en het verkennen soms een halt kan toeroepen: de kleine inventory limit. Combineer dat met het feit dat je bijna alles in je inventory moet ruilen (er is geen geld in het spel, enkel ruilhandel) om bij de handelaars één of twee speciale dingen te kunnen aanschaffen, en het wordt snel irritant. Aan de andere kant zet het je wel aan om je wapens en voorwerpen te gebruiken, maar toch heeft het ons al tegengehouden om een bepaalde plaats verder te verkennen. Als de handelaars niks hebben dat je zou willen, doet het ook niet uit om naar hen terug te gaan. In het begin kan dit frustrerend zijn, maar na een tijdje leer je dan om dingen gewoon te laten liggen en te negeren (wat je dan weer kan doen zuchten als je later zonder kogels of bepaalde crafting materials komt te zitten). Je kan wel pneumatische posttubes vinden waarin je je overtollige inventory kan steken en dan van welke tube waar dan ook terug kan ophalen, maar zoveel zijn het er niet.

Je kiest in Atomfall je eigen moeilijkheidsgraad

Qua moeilijkheidsgraad kan je alles afzonderlijk aanpassen naar wens. Wil jij een echt survivalspel met schaarse benodigdheden en heel dodelijke gevechten, of wil je liever een rustigere ervaring? Ben je van plan om zelf alles te onderzoeken en haat je icoontjes op de kaart, of heb je toch een beetje begeleiding nodig? Het gaat dan bijvoorbeeld over eenvoudige zaken zoals je eigen health en die van de vijanden, de vijandelijke agressiviteit en hoe snel ze je opmerken als je sluipt. Ook de hoeveelheid loot die je vindt, of je kan blijven sprinten als je een hoog hartritme hebt, in welke mate je voorwerpen bij ruilen met handelaars veel waard zijn, hoeveel tips je krijgt bij het verkennen, of je het spel wél kan pauzeren als je de kaart bekijkt of in je inventory zit zijn zomaar aan te passen. Dit zorgt ervoor dat het spel voor iedereen een mooie uitdaging kan bieden en een fijne ervaring kan zijn, op welk niveau je ook wil spelen.

Onze eerste keer, waarbij we zoveel mogelijk probeerden te doen, hadden we zo een goede 17 à 18 uur nodig om doorheen Atomfall te raken. Je hebt wel verschillende eindes, maar uiteindelijk moet je telkens voor een NPC meestal eerst ergens diep in een zone een key item vinden voor hun laatste quest, dan de laatste maar voor alle NPC’s dezelfde locatie doorspelen en dan naar een punt in de wereld gaan bepaald door die NPC. Je maakt dus andere narratieve keuzes, maar qua gameplay verandert er niet altijd zoveel op het einde. Daarna kan je het spel als je wil herspelen (of een save game net voor de finale herladen en andere keuzes maken), wat veel sneller kan gaan. Eenmaal je alle belangrijke voorwerpen weet liggen en doorhebt wat je allemaal moet doen om in de finale te raken, is zelfs de uitdaging om het spel binnen de vijf uur uit te hebben niet onoverkomelijk. Toegegeven, we deden die uitdaging op de gemakkelijkste moeilijkheidsgraad, maar door te lopen, bepaalde handelaars meteen te vermoorden, te button mashen doorheen dialogen en enkel de hoogstnoodzakelijke voorwerpen te verzamelen, kostte het ons net iets meer dan één uur van begin tot einde. Let wel, dit is een positief punt! Je kan zoveel tijd in de wereld spenderen en zoveel onderzoeken als je wil, maar bij een tweede playthrough gaat het allemaal gestroomlijnder.

Niet de beste graphics, wel mooie art direction

Net zoals Sniper Elite moet Atomfall het niet hebben van zijn schitterende graphics. Je zal hier en daar een platte of wazige textuur tegenkomen, het water ziet er niet zo indrukwekkend uit als in andere games en ook de animaties en gezichten lopen wat achter op de rest van de gamesector. Wel krijg je alweer schitterende art direction, zijn de omgevingen mooi en word je door de architectuur, kledij, natuur of propagandaposters meteen de juiste sfeer ingetrokken. Alles draait op PS5 aan een heel stabiele 60 FPS, maar je kan op de consoles geen enkele wijziging aan de graphics aanbrengen. De voice acting neemt je zoals gezegd mee naar de juiste sfeer, met bijvoorbeeld noordelijke accenten voor de burgers en bepaalde soldaten en een posh British accent voor de oudere commandant. Je zal wel steeds dezelfde zinnetjes van de NPC’s die rondwandelen vaak horen. Na 10 keer heb je dan écht wel door hoe de soldaten over de burgers denken.

.

Geïnteresseerd in games van Rebellion of recente games?

• Sniper Elite: Resistance blijft leuk, maar innoveert niet.
• In het korte Spilled! kuis je de oceaan op in een heel cosy ervaring.
• Split Fiction is wederom piek couch coop maar wel met een hoop kanttekeningen.
• Expelled! ruilt het kleurrijk cruiseschip van Overboard! in voor een meisjesinternaat in het regenachtige Engeland voor een leuk whodunit avontuur.
• Two Point Museum is het beste Two Point-spel uit de reeks.
• Monster Hunter Wilds is de meest gestroomlijnde Monster Hunter.
• Elden Ring Nightreign voelt aan als een bijzonder goede mod.
• We lijstten nog de andere games om naar uit te kijken in 2025 op

Atomfall is te koop bij bol.com

We ontvangen een kleine commissie als je iets koopt via onze partnerlinks.