Sniper Elite: Resistance review: parallel, maar (te) veel hetzelfde

Sniper Elite: Resistance is het volgende spel in de zeer cathartische sluipschutterreeks Sniper Elite, maar heeft géén nummer zes in de titel gekregen. Na ons goed geamuseerd te hebben met het vijfde deel, keken we echt uit naar het zesde, maar leerden we dat deze eerder een zijspel of een parallelle ervaring zou zijn. Een op zich volwaardige game die zowel qua verhaal als qua engine, graphics en first en third person gameplay samen met Sniper Elite 5 loopt, maar op zich geen grote voorwaartse sprong betekent voor de serie. Blijft het nog steeds leuk om nazi’s een extra oogje te bezorgen of valt de reeks te veel in herhaling?

Resistance loopt parallel met 5

In Sniper Elite: Resistance spelen we niet als de stoïcijnse en droge Karl Fairburne. Deze keer achter het vizier: Harry Hawker, die wel eventjes in de single player van een van de vorige games kwam en ook al speelbaar was als personage in de multiplayer, maar nu voor het eerst zijn eigen spel krijgt. Zoals gezegd onderneemt hij missies op hetzelfde moment (en zelfs in hetzelfde land, met name Frankrijk) als Karl dat doet in Sniper Elite 5. Verwacht van het verhaal niet te veel. De personages zijn eerder eendimensionaal (zowel de protagonisten zoals Harry als de antagonisten) en Harry moet – hoe kan het ook anders? – een nieuw superwapen van de nazi’s tegenhouden. Het is allemaal fictie, maar de reeks houdt zich wel aan de historische feiten uit de Tweede Wereldoorlog, dus je weet meteen hoe het allemaal zal aflopen.

Wanneer er tegen het einde van het spel opgebouwd wordt naar wat emotie of er een confrontatie met de antagonist komt, ga je dan ook niet helemaal mee in de ervaring die het verhaal probeert op te roepen. In het vorige spel had je nog ten minste een telefoonconversatie tussen Karl en zijn tegenstander Möller, maar zelfs dat krijg je hier niet. Dat de muziek eerder miniem of vergeetbaar is en dat de voice acting matig tot irritant is (wanneer je verschillende pogingen tot accenten moet horen of wanneer Harry zelfs in de laatste levels dezelfde tutorial-achtige commentaar geeft wanneer je hoog gras induikt of een wapen van de vijand vindt) maakt het er ook niet beter op. 

Het leukste qua verhaal zijn de verschillende brieven en geheime documenten die je kan vinden of de extra informatie die je krijgt wanneer je eventjes een vijand met je verrekijkers in de gaten houdt. Dat geeft je soms extra redenen om de verschillende bewakers, soldaten, officieren of mecaniciens om het leven te brengen (of – incredibile dictu! – te sparen), maar kan soms ook gewoon grappig zijn. Zo kampen de Duitse soldaten in een van de locaties met een sokkendief in hun rangen, waarover de slachtoffers zich dan frustreren. Het is wel jammer dat er meerdere soldaten zijn waarbij je gewoon “geen informatie beschikbaar” krijgt. Willen ze tonen dat zelfs de OSS geen info over alle vijanden had, of is het een placeholder omdat de makers hun schrijfwerk niet afkregen?

Zo goed als dezelfde ervaring

Nu ja, je speelt Sniper Elite niet voor het verhaal, maar eerder om nazi’s – die jammer genoeg in 2025 relevant blijven – kogels door het hoofd of andere lichaamsdelen te jagen en hen onvrijwillig een X-ray te bezorgen. Dat is gelukkig in Resistance nog steeds het geval. Meer Sniper Elite! Het blijft zalig om in first of third person te sluipen, met je verrekijkers vijanden te bespioneren en kleine dingen over hen te leren, basissen of machines te saboteren, wapens samen te stellen, collectibles te zoeken, je hartritme te controleren, uit te ademen voor een schot om beter te kunnen mikken, te snipen, en ook om opeens betrapt te worden en vol adrenaline de paniekmomenten te trotseren. Een bepaald lichaamsdeel zoals het hoofd, het hart, de lever of de testikel(s) raken, beloont je nog steeds met zowel een zalig gevoel als een slowmotioncamera en X-ray die duidelijk toont hoeveel schade je in dat lichaam hebt aangericht. In gebouwen zelf of waar je minder grote locaties doorloopt, gebruik je nog steeds beter eerder je pistool of je zijwapens.

Als zoveel hetzelfde is als in het vorige spel, valt het dan ook meteen op dat je eigenlijk precies gewoon nieuwe levels in Sniper Elite 5 aan het spelen bent. Slechts een kleine 5 procent van Resistance voelt nieuw aan. De engine, graphics, het algemene gevoel etc zijn echt volledig hetzelfde. Wat is er dan wel nieuw? Wel, je kan met een kleine QTE je wapens sneller herladen en als je propagandaposters van het verzet vindt tijdens de levels, kan je speciale mini-levels doen met een score attack en hun eigen uitdaging. Die zijn wel leuk, maar daar blijft het ook bij. Er zijn ook vijanden van de Gestapo deze keer, maar ze maken geen echt verschil in vergelijking met normale soldaten. Zoals gezegd is dit een parallelle ervaring, en zeker geen groot zesde deel, wat je ook echt wel geweten zal hebben. Is het trouwens door deze propagandalevels dat het spel zijn naam Resistance heeft gekregen? Voor de rest speel je immers met een elitesoldaat uit het OSS, niet met verzetslieden.

Betere, massieve levels

Het moet wel zeker gezegd worden dat Resistance – op die paar nieuwe zaken die we hierboven besproken hebben na – gelukkig een heel grote verbetering heeft die onze grootste klacht over het vorige spel heeft opgelost. Sniper Elite 5 had immers visueel leuke locaties, zoals de Atlantic Wall of Mont Saint-Michel, maar het probleem was dat die levels zeker in vergelijking met Sniper Elite 4 minder open waren, en je altijd maar via een of twee paden van de ene locatie naar de andere kon gaan of kijken. Alsof het vakjes waren die met gangen (soms overdekte tunnels, maar soms ook gewoon chest high walls of heggen) verbonden waren. Dat zorgde ervoor dat je toen veel minder echt kon snipen. Dat is nu veel beter. Je kan veel vaker vanop een hoog punt meerdere vijanden neerschieten (hoewel wij liever een goede 10-20 procent vijanden extra hadden gezien) en soms over een hele grote afstand en over verschillende delen van het level heen. De ‘gangen’ van Sniper Elite 5 zijn er zeker nog, maar ze zijn minder talrijk en ook veel logischer. 

Dat komt goed uit, want de levels zijn nog steeds zeer groot. Een voordeel hierbij is wel dat de collectibles – voornamelijk de beeldjes van de adelaars die je moet kapotschieten – veel minder frustrerend verstopt zitten. Deze collectibles zoeken en alle levels grondig doorkruisen, zorgt ervoor dat je de eerste keer toch een goede 20-25 uur bezig bent. Daarna alles op authentic difficulty doen (waarbij je veel meer rekening moet houden met de wind en afstand, je geen silhouetten van de vijand kan zien en waar alles veel dodelijker is) of je aan multiplayer of kleine uitdagingen wagen, kan er zeker nog veel uren aan toevoegen. Het is wel jammer dat je eigenlijk maar 7 echte levels hebt. De tutorial is een half level met maar één collectible en het laatste level laat je net zoals in het vorige spel heel snel één vijand doden. Wie meer echte levels wil, zoals datgene waarbij je Hitler kan doden, is verplicht zich de DLC aan te schaffen.

Zalig kat-en-muis spel

Wat gelukkig ook terugkeert, is de Axis Invasion mode. Het kat-en-muisspel dat je ervaart wanneer andere spelers jouw wereld binnendringen of jij die in de rol van een Duitser dat bij hen doet, blijft bijzonder zalig. Voor wie er geen zin in heeft: je kan het aan- of uitzetten afhankelijk van of je gestoord wil worden door andere spelers die op je jagen of niet. Om alles in deze mode te unlocken, moet je ‘slechts’ 70 vijanden (zelf!) uitschakelen als Duitser. Het is veel, maar in het vorige spel waren het er 100, dus dit valt beter mee. Omdat de levels zich meer lenen tot je sniper gebruiken, ga je dit ook vaker doen dan in Sniper Elite 5, waar je veel meer met je machinegeweer (en granaat…) op jacht ging. Of je hebt eerder meer keuze tussen beide manieren van spelen. 

Akkoord, er zijn uiteraard spelers die meteen disconnecten of die door de NPC’s worden gedood, waardoor jij geen stijging van je kill count krijgt, maar dat neem je erbij. Het is nog maar de eerste week, dus 85% van de invasies is in hetzelfde level (en daarna zetten velen het af). Het is wel jammer dat sommige spelers op pc soms overduidelijk valsspelen. Hopelijk kan Rebellion deze weren, anders blijven wij het op de spelers op PS5 houden. Voor de rest kan je ook survival spelen of in meer standaard multiplayer aan PvP doen (hoewel je ook hier valsspelers kan krijgen) of kan je samen met een andere speler heel het verhaal beleven.

Resistance heeft wat mankementen

Wat ook soms opvalt, is dat de levels er wel leuk uitzien en dat bijvoorbeeld de objecten in de levels of de posters die soms ophangen echt helpen om je in de juiste sfeer te brengen, maar dat bij de personages er toch een steekje laten vallen is. Harry zelf ziet er vaak wat bizar uit of is met minder processing power gegenereerd dan je wel zou willen. Op zich is dat allemaal niet zo erg, en zie je zijn gezicht zo goed als enkel in de cutscenes, maar je kan er niet naast kijken. Wat echt jammer is, is dat we soms te maken kregen met irritante glitches. Neerdalen van een ladder lijkt in tien procent van de gevallen altijd uit te draaien op Harry die zich pijnlijk naar beneden stort in plaats van de ladder te gebruiken. Ook is het mogelijk dat Harry soms geen trappen naar boven kan gebruiken en vast komt te zitten. Dat laatste kan bijzonder irritant zijn als je net moet weglopen of je je aan het meten bent met iemand online. Ten slotte vallen dode vijanden (of een levende Harry!) soms door vloeren, wat ook niet ideaal is.

Wij zitten intussen een goede 35 uur in het spel. Zo hebben we het verhaal al eenmaal uitgespeeld en al een goede 10 uur invasies al dan niet succesvol proberen uit te voeren of af te slaan. Wie alles wil doen wat er te beleven valt, krijgt dus zeker waar voor zijn geld, ook al zijn twee van de negen levels in dit spel geen volwaardige levels. Als alles verloopt zoals bij Sniper Elite 5, krijgen we naast het hoofdspel in de loop van het komende of daaropvolgende jaar nog een vijftal extra missies, maar afhankelijk van hoe de eerste drie het doen, kan het bij drie blijven. Eentje is al beschikbaar, waarbij je het moet opnemen tegen Hitler. De twee andere levels die in de eerste season pass beloofd worden, zouden dus later dit jaar uitkomen. De Hitler DLC is in Sniper Elite altijd leuk geweest, dus die kunnen we zeker aanraden. Of je meteen de season pass moet kopen of beter afwacht tot de volgende twee levels uitgekomen zijn, of nog later een korting hebben gekregen, is je eigen keuze. Zelfs als je Sniper Elite 5 helemaal vanbuiten kent, kan je je met Resistance zeker amuseren. Toch is het ook uitkijken naar deel zes, in de hoop dat dat wél wat meer vernieuwingen zal brengen.

Geïnteresseerd in games die in 2025 uitkomen?

• Kingdome Come: Deliverance II is een bijzonder indrukwekkende prestatie en al meteen een GOTY-kandidaat.
• Wij maakten een lijstje met de grootste games die die jaar (hopelijk) te spelen zullen zijn.

Sniper Elite: Resistance kopen? Dat kan bij bol.com.

We ontvangen een kleine commissie als je iets koopt via onze partnerlinks.