Tijdens opnieuw een jaar waarin een virus ons deels binnenshuis hield, konden we gelukkig troost vinden in onze goede vriend, televisie. We sommen de 15 beste series van 2021 voor je op, zodat je meteen weer wat nieuws aan je kijklijst kan toevoegen.
For All Mankind (Apple TV+)
Wat als Rusland als eerste de stap op de Maan zette en de ruimtewedloop daarna nooit tot stilstand kwam? Het antwoord is een sublieme, maar nog veel te onbeminde sciencefictionserie over helden met troebele principes en een blik op wat ooit kon en misschien had moeten geweest zijn.
For All Mankind neemt in zijn tweede seizoen gas terug. Na een adrenalinegevuld eerste seizoen waarvan elke aflevering precies een epische seizoensfinale was, blijven de astronauten van NASA grotendeels met de voeten op de begane grond. Tussen alle politieke en familiedrama door leren we de underdogs beter kennen, waardoor het drama in de imposante ruimte zelf nog harder aankomt. De kippenvel bezorgende muziek klinkt dan als een waarschuwingsschot.
For All Mankind toont dat we verder moeten kijken dan onze neus lang is, al is het maar eens voorbij de oneindige stroom aan adaptaties, spin-offs en fletse content van veel te veel streamingdiensten. (Matti)
The Underground Railroad (Amazon Prime)
Als regisseur Barry Jenkins zijn opmerkelijke visuele stijl en intieme manier van storytelling ook overhevelt naar televisie, dan willen we dat zien. Verfilmt hij dan ook nog eens een absoluut topboek? Dan kijken we zeker. The Underground Railroad stelt dan ook niet teleur. Tien afleveringen lang volgen we de reis van Cora, een jonge slavin die op de vlucht slaat en terechtkomt bij het netwerk van ondergrondse spoorwegen. Ze zoekt de vrijheid, maar wordt achternagezeten door haar verleden. De slavenjager die er ooit niet in slaagde om Cora’s moeder terug te halen, wil die mislukking natuurlijk niet herhalen.
Elk frame van deze reeks is het waard om op je muur te hangen, en Jenkins voegt aan het geweldige verhaal van Colson Whitehead zijn eigen mijmerende touch toe. The Underground Railroad is soms moeilijk om naar te kijken en niet echt bingeworthy, maar dubbel zo hard de moeite om op te zetten, alleen al om te kunnen zeggen dat je al fan was van hoofdactrice Thuso Mbedu voor ze een grote ster werd. (Elien)
Loki (Disney+)
Nadat WandaVision en The Falcon and the Winter Soldier duidelijk maakten dat onze oeverloze voorspellingen over de toekomst van het Marvel Cinematic Universe gebaseerd op easter eggs en knipogen voor niks waren, kwam Loki datzelfde universum flink door elkaar schudden. Maar dat is niet de grootste verdienste van de serie.
Loki is geen superheldenserie. Waar al de rest uiteindelijk altijd uitdraait op hetzelfde rollercoasterritje, nam de reeks het pad van weinig urgentie en veel sfeer. Vette synths begeleiden een fijne mix van Brazil, Legion en Doctor Who terwijl coole personages een retrofuturistische wereld(en) ontdekken. Loki bewijst dat Marvel weldegelijk creativiteit en onvoorspelbaarheid toelaat. (Matti)
Mare of Easttown (Streamz)
Op Kate Winslet kan je altijd rekenen. Dat bewees haar nieuwste serie nog maar eens. In Mare of Easttown speelt ze de gelijknamige Mare Sheehan, een politie-inspecteur die het vertrouwen van de inwoners van Easttown wat verloren is. Ze kon dan ook de verdwijning van een jong meisje uit de stad niet oplossen en dat wordt haar kwalijk genomen. Zelf heeft ze ook wat tragedie in haar leven gekend waardoor ze licht bitter en aan de sarcastische kant is. Wanneer er opnieuw een jonge vrouw vermoord wordt, krijgt ze de leiding maar ook de hulp van een jonge FBI-agent Colin Zabel (Evan Peters).
Het verhaal blijft eerder slowburn tot het ineens een wending neemt, en uiteindelijk tot een redelijk dramatische conclusie komt. Alle personages zijn ook bijzonder goed uitgewerkt, vooral ook de familie van Mare waardoor ze niet te fatalistisch wordt. Er hangt een onheilspellende sfeer over de reeks die wel bijdraagt aan de grauwe realiteit van het stadje en je week na week in z’n greep houdt. Dat en de geweldige vertolking van Kate Winslet natuurlijk. (Jana)
Ted Lasso (Apple TV+)
Even leek het alsof de goedaardige energie van Ted Lasso zijn limieten bereikt had en dat is nu net waarmee het titelpersonage worstelt in het tweede seizoen. De komedieserie over de eeuwige positivo die een middelmatige voetbalploeg naar de beker moet leiden, durft dieper – en breder in zijn arsenaal van neverpersonages – te graven dan voorheen. Jason Sudeikis maakt van zijn teder personage een mens van vlees en bloed, iemand die toch ook niet voor iedereen goed kan doen en nog het minst van al voor zichzelf. (Matti)
Reservation Dogs (Disney+)
Reservation Dogs is een coming of age-komediedrama van Sterlin Harjo en Taika Waititi. Zij en hun team van inheems Amerikaanse talenten voor en achter de camera volgen vier tieners in het landelijke Oklahoma. Hun droom is om de verloederde plek te verlaten voor Californië, hun reis ernaar is gevuld met het plegen van misdaad en zich er tegelijkertijd tegen te verzetten.
Wat begint als een komedieserie over jongeren die kattenkwaad uithalen in hun armtierige geboorteplek wordt al snel een heftig drama over verlies en familie. Daarmee is Reservation Dogs het soort auteurstelevisie waarmee FX Networks zich deels op de kaart mee heeft gezet: heel persoonlijke visies op het leven waarin op elk moment alles mogelijk is. (Matti)
Hawkeye (Disney+)
Eerlijk? Dit was niet de Marvel Studios Disney+-serie waar we het meest naar uitkeken. We hadden namelijk geen idee waar Jeremy Renners Clint Barton nog heen ging gaan. Maar de eerste trailers toonden een nieuwe protegé in het leven van de droogste Avenger, en toen kreeg de reeks ineens ook kerstvibes. Hawkeye is de meest verrassende serie van het Marvel/Disney+-aanbod gebleken. Niet omdat het zoals Loki en WandaVision zotte plottwists had, of als Falcon and the Winter Soldier een duidelijke opstap was naar het volgende.
Nee, de inzet bij Hawkeye was relatief klein en verweven met het verleden van Clint Barton én heerlijke nieuwkomer en medeboogschutter Kate Bishop. Maar de serie blijft vooral bij door hun verhalen met elkaar te verbinden en de gevolgen van onder andere Avengers: Endgame op kleinere schaal te tonen, met een afwisseling van humor, tederheid en een paar inventieve actiescènes. Jeremy Renner was nooit beter, en ook andere (semi-)nieuwe personages zijn een meerwaarde. De meest vergeetbare Avenger is dankzij Hawkeye toch serieus in onze achting gestegen. (Elien)
The Handmaid’s Tale (VRT NU)
We zijn nog altijd niet bekomen van het vierde seizoen van de meest brutale serie van het moment. The Handmaid’s Tale leek – ondanks alles wat erin gebeurde – ter plaatse te trappelen, kritiek waar het nieuwste seizoen korte metten mee maakte.
Een wervelwind doet de dystopische staat van Gilead daveren op zijn grondvesten en haar naam is June Osborne. Ze heeft haar zinnen gezet op vrijheid en o wee wie haar pad kruist. Elisabeth Moss schittert meer dan ooit, ze is de lijm die het uit zijn voegen barstende verhaal samenhoudt. Het kippenvel is nog niet gaan liggen van alle keren waarop de actrice in de camera staart, blikken waaruit al haar intenties af te lezen zijn. Intenties die na lang wachten dus eindelijk waargemaakt worden. (Matti)
The Outlaws (BBC)
De Britse openbare omroep blijft het uitstekend doen, en daarom staan er maar liefst vier van hun series in onze toplijst. Multitalent Stephen Merchant, die de meesten zullen kennen van The Office, heeft een nieuwe comedyserie bedacht, en wat voor een. Een groep totaal verschillende mensen doet samen gemeenschapsdienst omdat ze elk een misdrijf hebben begaan, onder wie een sullige bankier, sluwe bedrijfsleider, misdaadopa (Christopher Walken!), oppervlakkige influencer, een kwade zwarte feministe, een zwarte jongeman uit een duister milieu en een studiebol die niets te kort komt.
Op het eerste gezicht lijkt elk van de bende een arche- of stereotype, maar al snel duikt Merchant hun innerlijke levens in. De humor is nooit kwetsend en vaak om luidop mee te lachen, maar de serie verrast door de perfecte balans met dramatischere elementen. The Outlaws verrast meer dan eens, en we kunnen al niet wachten op het tweede seizoen. We verwachten dat deze serie snel bij ons op de buis zal zijn, dus we houden je op de hoogte. (Elien)
Vigil (BBC)
Klassiekers zoals The Hunt for Red October en Das Boot en zelfs onze eigen Torpedo tonen dat een duikboot nog altijd vruchtbare grond is voor drama. De krappe ruimtes en het altijd dreigende water prikkelen de mens als geen ander. In Vigil wordt een crewlid van de nucleaire onderzeeër HMS Vigil dood aangetroffen, en de Schotse politie start een onderzoek. Omdat de Vigil op patrouille moet blijven, gaat hoofdinspecteur Amy Silva mee aan boord. Wanneer er nog een slachtoffer opduikt, vreest ze dat de duikboot een seriemoordenaar aan boord heeft. Maar de communicatie met buitenaf is niet vanzelfsprekend, zo onder water. Wanneer Amy’s collega haar probeert te helpen, krijgt ze het ook nog aan de stok met de Marine en MI5… Maar waarom precies?
Vigil was een echt zesdelig evenement in het Verenigd Koninkrijk, en ook wij keken elke week uit naar een nieuwe aflevering. De unieke setting, intrigerende personages en het strakke, spannende script maken van deze whodunnit ideaal entertainment voor zowat alle doelgroepen. Sterk en volgend jaar te zien op Canvas. (Elien)
Pose (BBC & Netflix)
Pose lijkt al jaren een fenomeen in de popcultuur en toch heeft de reeks maar 3 seizoenen waarvan het laatste dit jaar verscheen. Wat begon als een blik op de ballroomscene in New York in de jaren 80 groeide uit tot een van de meest diverse reeksen ooit gemaakt die de taboes rond de personages nooit uit de weg ging. Ze hebben dan ook allemaal hun eigen issues waarmee ze worstelen: de meesten zijn door hun familie opzijgezet, sommigen zijn trans, anderen verslaafd… Wat hen verbindt, zijn de extravagante en creatieve balls, waar ze volledig zichzelf kunnen zijn.
De aidscrisis speelde een belangrijke rol in de reeks en ook in het laatste seizoen worden de personages er niet van gespaard. Ondertussen worden ook verhaallijnen uit het verleden afgerond en blijven we meer leren over de leden van House Evangelista. De MVPs van dit seizoen zijn wel echt Billy Porter en MJ Rodriguez, die soms aan een blik genoeg hebben om je te ontroeren. De finale combineert tragiek en hoop voor de toekomst, maar laat je vooral nu al met spijt achter dat deze prachtige reeks nu al eindigt. (Jana)
It’s a Sin (Canvas)
Na zijn succes bij Doctor Who bleef Russel T Davies niet bij de pakken zitten. Twee jaar geleden was hij al verantwoordelijk voor het fantastische Years & Years, en ook dit jaar zal hij weer op de eindejaarslijsten prijken met It’s A Sin. In 6 afleveringen schetst hij de impact van de AIDS-crisis op een groep vrienden in Londen: Ritchie zit nog in de kast maar wil acteur worden samen met vriendin Jill, Roscoe is weggelopen van huis om niet naar Nigera terug te moeten en Colin is leerling bij een kleermaker en nog niet zo comfortabel met wie hij is.
Het is zeker niet de makkelijkste reeks om te bekijken want hier wordt ook niks verbloemd. In die tijd waren er bijvoorbeeld ook ontkenners die de harde gevolgen moesten onder ogen zien, en mensen die machteloos stonden om hun vrienden te beschermen, maar hen tegelijk ook van hun leven wilden laten genieten. Het is bovendien een persoonlijk verhaal voor Davies, die zelf homoseksueel is en veel van de reeks uit het echte leven heeft gehaald. Dat alles levert een sterke reeks op die even blijft nazinderen. (Jana)
WandaVision (Disney+)
Niemand wist goed wat te verwachten van de eerste Marvelreeks op Disney+. Het zou een ode worden aan televisie door de jaren heen maar tegelijk ook het mysterie rond de schijnbare verrijzenis van Vision moeten verklaren en ook alle Marvel-ingrediënten hebben. Het resultaat was een echte wilde rit die meer begon als whodunit toen Wanda en Vision in sitcoms uit alle decennia werd gegooid, maar er langzaam barsten in de façade kwamen. De twists en turns bleven maar komen en ook de theorieën werden wilder en wilder.
De finale was iets minder geslaagd dan gehoopt maar de serie leverde wel een mooie evolutie op voor Wanda Maximoff, die met haar verdriet na Endgame geen blijf wist. Ook in het nieuwe jaar zal WandaVision nog wat blijven nazinderen want Elizabeth Olsen, Paul Bettany en scene stealer Kathryn Hahn maken kans op Critics Choice Awards en Golden Globes. Voor mij was dit toch de verrassing van het jaar. (Jana)
The Serpent (BBC & Netflix)
Het verhaal van een seriemoordenaar in fictie gieten lijkt een recept voor een misselijkmakend dramatische re-enactment maar niks was minder waar. Deze hit op BBC en Netflix hield de spanning erin maar zonder te sensationeel te worden. De werkwijze van Charles Sohbraj was altijd dezelfde: in Thailand bevriend geraken met argeloze toeristen om daarna hun geld te stelen en hen te vermoorden. Jarenlang kwam hij ermee weg tot een Nederlands diplomaat zich het lot van een paar slachtoffers aantrekt en zo het patroon ontdekt. Maar Sohbraj is intussen zodanig behendig en manipulatief geworden dat het moeilijk was om hem te kunnen strikken.
Vlaamse regisseur Hans Herbots stond mee aan het roer van deze nagelbijter maar het is vooral Franse acteur Tahar Rahim die hier potten breekt als het hoofdpersonage. Een van de leukere details was de vertolking van Brits acteur Billy Howle als de diplomaat, die aan het Nederlandse accent een hele kluif had maar er geen parodie van maakte. Als deze je niet op het puntje van je stoel bracht dit jaar, weet ik het ook niet meer. (Jana)
The Investigation (Canvas & My Lum)
Nog een truecrime-zaak die een geslaagde fictiereeks is geworden, is het verhaal van de zogenaamde duikbootmoord die in 2017 Denemarken opschrikte. De jonge journaliste Kim Wall verdween toen spoorloos en al gauw werd er van kwaad opzet uitgegaan. Deze reeks focust zich op het onderzoek, en dan vooral de zoektocht naar haar lichaam en bewijs om de verdachte te veroordelen. Daarbij krijgen we niet altijd de doorbraken te zien maar hoe onderzoekers vele pagina’s bewijs doorspitten of de frustraties van de duikteams over hun gigantische zoekgebied.
De hoofdspeurder Jens Møller heeft tegelijk ook een persoonlijk verhaal dat zijn inzet beïnvloed en tegelijk wil hij verantwoording afleggen aan de ouders. Het zorgt voor een ingetogen maar indrukwekkende reeks over het huzarenstuk waar de speurders voor stonden en hoe ze daarbij nooit het menselijke uit het oog verloren. (Jana)
Er zijn ook wat Vlaamse producties die hier thuishoren, maar die houden we voor een aparte lijst. Wat waren jullie favoriete buitenlandse series van het jaar?
