Suske en Wiske – De Verdwenen Joker review

Van 1950 tot 1959 maakte Willy Vandersteen, los van zijn dagelijkse productie voor de kranten, ook enkele Suske en Wiske-verhalen voor het weekblad Kuifje. Deze acht verhalen maakten van hem een betere stripmaker. Ze zouden uiteindelijk een tijdlang worden uitgegeven onder het label De blauwe reeks.

In 2020 verscheen een album getiteld De Sonometer. Het was gebaseerd op een album waar Vandersteen ooit aan begonnen was maar door een conflict met het Kuifje Weekblad nooit had afgerond. Op scenario van de eerder dit jaar overleden François Corteggiani en geillustreerd door Dirk Stallaert werd dit album afgerond. Het zag er overtuigend uit maar het scenario was het net niet. Er was behoefte aan een schrijver die echt thuis was in de cultuur van België. Standaard uitgeverij luisterde zowaar naar onze webzijde en stelde Ronald Grossey aan als nieuwe schrijver.

Het verhaal

In 2030 bestaat België 200 jaar. Als je vraagt wat het beste jaar van België was, dan zullen veel mensen toch 1958 zeggen. Dat bijzondere jaar dat de Expo ’58 in Brussel werd georganiseerd. Heel even was België het stralende middelpunt van de aarde waar alle volkeren samenkwamen met hun beste culturele en technische uitingen. Alle volkeren kwamen samen als broeders. Of zo leek het tenminste want in dat jaar schijnen er ook gemiddeld zo’n 3000 spionnen in de Belgische hoofdstad actief geweest te zijn.

Tegen die achtergrond speelt het verhaal van De Verdwenen Joker. “Het is maandag 14 april 1958. Lambik, Suske en Wiske wandelen blijgezind rond op de Heizelvlakte in Brussel. Vele prachtige paviljoenen kunnen nog een laatste likje verf gebruiken, hier en daar is er nog een extra spijker nodig, want over drie dagen zal de Expo ’58 officieel zijn deuren openen.

Als journalist mag Lambik in avant-première de site bezoeken, om alvast sfeerindrukken aan de hoofdredactie te bezorgen, en zijn twee vrienden mogen hem vergezellen. Vooral Lambik is in de wolken want hij kreeg de opdracht om later die week de filmactrice June West te interviewen. Hij zweeft ook letterlijk want botst op een vreemde jongeman die duidelijk gehaast is. De knul vlucht weg, achternagezeten door twee mannen, maar steekt nog vlug een kaartspel in het vestzakje van Lambik. Suske ontdekt dat er drie kaarten ontbreken. Diezelfde avond wordt het kaartspel gestolen. De drie ontbrekende kaarten worden de inzet van een spannend avontuur. “

Suske en Wiske zoals het bedoeld is

Ronald Grossey schrijft een verhaal dat echt is gericht op de doelgroep die Suske en Wiske koopt. Het zijn mensen die al een aantal jaren meegaan en bekend zijn met veel van de referenties in dit album. De kaarten die Lambik in handen krijgt, zijn voorzien van gaatjes. Het zijn ponskaarten die gebruikt werden om de eerste computers van input te voorzien. Er zitten, mede door het gevoel voor detail van Dirk Stallaert, tal van leuke verwijzingen in de tekeningen. Zo loopt Jerom bijvoorbeeld rond tussen het publiek en zie je ook tal van figuren uit de jaren vijftig rondlopen.

De scenarist heeft goed nagedacht over de opzet van het verhaal. De motor is het spel kaarten. En hoewel de echte typische Vandersteensiaanse kolderieke momenten ontbreken, is het hele album eigenlijk een soort slapstick. Het is een aaneenschakeling van misverstanden. Mensen die tegen elkaar opbotsen, het verkeerde meenemen etc. En de ontknoping is waanzinnig getimed.

Dit is echt een hele dikke aanrader. Als je het geld hebt, dan ga je het beste voor de hardcover. Daar zit een leuk achtergronddossiertje bij.

Suske en Wiske – De verdwenen Joker verscheen op 23 november en ligt in je favoriete stripwinkel of is te koop bij bol.com