Bullet Train review – volgende halte: moord

Als Brad Pitt ineens op je trein zou stappen, zou er vast wel wat gekkigheid losbarsten. Maar dat is nog niks in vergelijking met wat Bullet Train in petto heeft. De grappen, stunts en intriges vliegen je om de oren in deze actiekomedie gebaseerd op het Japanse boek Maria Beetle van Kōtarō Isaka.

TGV op steroïden

Een huurmoordenaar met de bijnaam Ladybug (Brad Pitt) heeft er net een zoektocht naar zichzelf opzitten. Hij wil stoppen met huurmoorden omdat hij ongeluk brengt maar aanvaardt nog een rustige opdracht van zijn handler Maria (Sandra Bullock). Het enige wat hij moet doen is een koffertje meenemen vanop een Japanse kogeltrein en bij de volgende halte uitstappen. Maar al snel ontdekt hij dat zijn opdracht die van een aantal anderen dwarsboomt.

Lemon (Brian Tyree Henry, Atlanta, Eternals) en Tangerine (Aaron Taylor-Johnson) moeten de zoon van een maffiabaas (Logan Lerman) in veiligheid brengen. The Prince (Joey King, The Princess) wil diezelfde maffiabaas dan weer vermoorden en schakelt daarvoor the Father in (Andrew Koji, Peaky Blinders, Warrior), die wraak wil voor het ongeluk van z’n zoontje. The Wolf (Benito A Martínez Ocasio aka rapper Bad Bunny) wil dan weer wraak voor iets wat Ladybug zou gedaan hebben. Daarnaast loopt The Hornet (Zazie Beets, Deadpool) ook rond, komt de grootvader (Hiroyuki Sanada, The Wolverine, Avengers: Endgame) ook aan boord en is er nog altijd die mysterieuze maffiabaas The White Death zelf.

Veel pionnen om bij te houden

Er is dus best veel gaande in dit verhaal. Heg begint allemaal vrij simpel met enkel Ladybug en (letterlijk) onderweg komen er meer en meer spelers op de proppen. Het mysterie rond de verschillende missies en de eindbaas wordt ook gaandeweg ontrafeld. Dat lijkt op het eerste gezicht erg rommelig maar is in het script van Zak Olkewicz (Fear Street 1978) goed uitgevoerd. De invloeden van hem en regisseur David Leitch (Deadpool 2, Fast & Furious: Hobbs & Shaw) zijn wel erg duidelijk.

Zo worden alle personages voorgesteld met hun naam die in beeld verschijnt, zoals we dat wel eens bij Quentin Tarantino zagen. De dialogen doen dan weer denken aan Scott Pilgrim vs The World of Deadpool, want er zijn heel veel mopjes, met geweldig veel details en die soms een beetje afdwalen. Er is bijvoorbeeld een flashback die laat zien hoeveel mannen Lemon en Tangerine vermoord hebben nadat er discussie ontstaat. Maar als je ook van dit soort humor houdt, zal je dus niet op je honger blijven zitten.

Dat de film zich afspeelt op een trein zorgt er ook voor dat Bullet Train in een redelijk niche rijtje recente films terechtkomt zoals natuurlijk Train To Busan, Snowpiercer en zelfs Murder On The Orient Express (wat een marathon!). En van de setting wordt ook wel goed gebruik gemaakt: zo heb je scènes of stunts in de kleine wc’s, met tafeltjes, in stille compartimenten etc. Ook de stiptheid van de haltes komt zelfs aan bod. (De mop over de NMBS kan je er zelf bij denken.) Alleen in flashbacks verlaten we de film dus even maar dat gaat niet vervelen.

Indrukwekkende maar westerse cast

De film heeft ook een indrukwekkende cast verzameld. Na zijn onvergetelijke kleine rol in The Lost City zint het Brad Pitt duidelijk om wat meer humor te doen, en dat gaat hem bijzonder goed af. Ook qua actie moet hij nog niet onderdoen. Aaron Taylor-Johnson en Brian Tyree Henry vormen een fijn duo. Als Amerikaan levert Henry ook een verdienstelijk Brits accent af. De rol van Joey King is in het boek eigenlijk een jongen, maar hier is het een mooi voorbeeld van hoe meisjes echt niet te onderschatten zijn. Er zitten best veel absurde situaties in Bullet Train maar het is toch bijna crimineel hoe kort Zazie Beets in de film zit.

Het resultaat is uiteindelijk vergelijkbaar met Deadpool: het is een wilde rit maar soms zijn er net te veel mopjes of gaat het geheel een beetje uit de bocht. Ook de setting oogstte al wat kritiek. Bullet Train speelt zich net als het boek af in Japan, maar hier zijn amper twee volwaardige Japanse personages overgebleven, vertolkt door Andrew Koji en de altijd geweldige Hiroyuki Sanada. Het is ook niet zo dat het verhaal inherent Japans is, het had in deze versie om het even waar op een hogesnelheidstrein kunnen plaatsvinden. Oké, het is een adaptatie maar het blijft toch een heikel punt, waardoor ze best iets meer afstand van het origineel hadden kunnen nemen. De film blijft wel entertainend maar had nog een tikkeltje meer kunnen zijn.

Bullet Train is nu te zien in de bioscoop.