Stray review: comfortgame met purrrrrfecte protagonist

Katten hebben al vaak de geschiedenis gemarkeerd met hun pootafdruk. Denk maar aan Oscar, de kat die in 1941 drie schipbreuken overleefde en zo de nickname ‘unsinkable Sam’ kreeg. Of de manier waarop katten werden aanbeden door de Egyptenaren. Of Scarlett die in 1996 een woningbrand in rende om haar kittens te redden. Volgens BlueTwelve Studio was het tijd om de ogen te richten naar de toekomst. Hoe zouden katten dan overleven? In een wereld waar mensen volledig weggevaagd zijn? Stray dompelt ons onder in een futuristische wereld om van te spinnen!

Wat weten we over Stray?

Stray is een third-person indiegame die ons pijnlijk duidelijk maakt dat katten ons helemaal niet nodig hebben. De game is ontwikkeld door BlueTwelve Studio. Een klein development-team gesitueerd in Montpellier in het zuiden van Frankrijk. Momenteel is Stray de enige game die ze hebben ontwikkeld.

Het spel is de ideale bezigheid na een lange werkdag. Het vraagt hier en daar wat denkwerk maar er is geen sprake van tandenknarsende raadsels. Je kan de puzzels wat vergelijken met het oplossen van een makkelijke sudoku voor het slapengaan. Met zijn beperkte speeltijd kan je niet even lang genieten zoals bij bv. een Stardew Valley of Cat Café Manager maar het biedt wel een enorm goede afwisseling tussen ontspanning en actie. Dit samen met de kleurrijke omgeving, de achtergrondgeluiden, de rustgevende muziek en de schattigheden van onze purrrfecte viervoeter maken van Stray een echte comfortgame.

Ga op ontdekking

Je start in een vervallen open ruimte die volledig overwoekerd is met wilde planten. Op het eerste gezicht lijkt dit ooit een ingang van een fabriek geweest te zijn, een overblijfsel van industriële bouwsels. Samen met je kompanen heb je hier een thuisbasis gevestigd. De avond breekt aan en het is tijd om samen een goede nachtrust tegemoet te gaan. De volgende ochtend ontwaken jullie al vroeg en vertrekken samen om wat eten te gaan scoren.

Plots slaat het noodlot toe en raak je van je gezelschap gescheiden. Je verliest even het bewustzijn en word later wakker in een oude riolering. Helemaal eenzaam en alleen… Of toch niet? Je spot nog net een paar kleine roze wezentjes die zich al gauw weer uit de voeten maken. Ze lijken jou niet gezien te hebben.

Robots met persoonlijkheid

Op dit moment is er maar één doel: “Weer thuis raken”. Het duurt al niet lang om te achterhalen dat deze roze wezentjes (zurks genoemd) niet zo schattig zijn als ze op het eerste gezicht leken. Dit waren origineel bacteriën ontwikkeld door de mensheid om overtollig afval af te breken. Deze wezens zijn beginnen muteren en uitgegroeid tot verschrikkelijke allesetende monsters. Verder in het spel leer je een bijzondere vriend kennen, een kleine drone genaamd B-12. Deze volgt je doorheen heel het spel net zoals je eigen kleine Navi of Sparx. B-12 blijkt zijn geheugen kwijt te zijn. Aan jou de taak om zijn herinneringen te helpen terugvinden.

Samen bereiken jullie “The Walled City”. Deze is trouwens gebaseerd op Kowloon Walled City en heeft echt bestaan in Hongkong. Met zijn 380 gebouwen van 14 etages hoog en meer dan 33 000 bewoners op slechts op circa 259 km² stond deze bekend als de meest dichtbevolkte stad op aarde! Alle woonsten stonden op elkaar gedrukt of op elkaar gestapeld. In 1987 heeft men besloten om deze stad te ontruimen en te slopen omdat de levenskwaliteit steeds meer achteruit bleef gaan. BlueTwelve vond de organische constructie heel fascinerend. Na het uitvoeren van wat grafische testen, besloten ze dat deze setting een waar speelparadijs zou zijn voor een kat.

Deze structuur van op elkaar gestapelde en bij elkaar geperste gebouwen, vind je enorm hard terug in het spel. Je kan heel makkelijk van dak tot dak springen en je moet je door allerlei kleine wegen wurmen. Vanaf hier start officieel jullie avontuur. Met de hulp van een aantal andere robots en een beweging die zichzelf The Outsiders noemen, proberen jullie een weg te vinden naar de buitenwereld. Iedere robot heeft zijn eigen verhaal. De ene wat groter dan de andere. Misschien loop je Seamus wel tegen het lijf, een robot die alle hoop op het weerzien van zijn vader heeft laten varen. Of misschien ontmoet je Clementine in de underground subways en help je haar om een manier naar buiten te vinden. Of wie weet maakt Grandma wel een leuke trui voor je als je tegen haar benen komt aanspinnen. Neem gerust je tijd om met iedere robot een praatje te maken. Het kan je alleen maar verder helpen!

Simpel maar stroef

In het eerste gedeelte van het spel leren we op een rustige en relaxerende manier alle controls. Je vertrekt samen met je vrienden en wandelt rustig rond. Je bent omgeven door allerlei fauna en flora. Zonnestralen glinsteren doorheen de bomen. Dit alles wordt gecombineerd met rustige achtergrondgeluiden. Je leert springen, krabben aan bomen, drinken van waterplassen…

Het verliep in het begin allemaal nogal stroef. De actie-prompts zijn wat te rigide ingesteld. Wanneer je ergens te dicht bij stond, moest je soms even een paar stappen terugnemen om opnieuw te kunnen springen. Dit wordt uiteindelijk allemaal weer goedgemaakt wanneer je je nagels kan scherpen aan het meubilair van de NPC’s. 

O, en je leert ook hoe je moet miauwen. Dit is niet alleen heel erg schattig maar het kan je ook helpen om vijanden in de maling te nemen. Wil je even een pauze nemen? Goed! Leg je kat even ergens te slapen op een hoopje kussens of op iemand zijn buik. Op deze manier kan je even wat water drinken of iets eten zonder dat het spel verdergaat.

Een Stray-ling voor het oog

De trailer laat veel aan de verbeelding over. Een kat die moet zien te ontsnappen uit een ommuurde cyberstad. Hoog en laag op ontdekking kunnen gaan. De wereld gaan ontdekken vanuit het perspectief van een kat. Deze wereld is jammer genoeg letterlijk en figuurlijk ommuurd. De gedeeltes waarin je effectief op ontdekking kan gaan, heb je erg snel gezien. Dit maakt dat je dezelfde route vaak opnieuw moet gaan afleggen. Dit maakte het, naar mijn mening, af en toe langdradig (dit is natuurlijk ook geheel afhankelijk van hoe hard je in de ‘completionist-modus’ wordt gezogen). Zou dit de bedoeling geweest zijn? Ons letterlijk het gevoel geven van “je zit vast in een kleinere omgeving” zodat we ons zouden gedwongen voelen om de weg naar buiten te vinden? Onze nieuwsgierigheid wat prikkelen? Als dat het plan was, dan zijn ze daar zeker en vast in geslaagd.

Het spel heeft ook een zeer groot oog voor kleine details. Wanneer je door plassen water rent, valt meteen op dat kleine pootafdrukjes het katje tijdelijk volgen. Wanneer je je in een donkere ruimte bevindt, zie je dat de ogen beginnen te fonkelen. Net zoals een echte kat die jaagt in het donker. Tot zelfs de richting van de haren en de snorharen wanneer je tegen iemand gaat aanspinnen of wanneer je naar iemand blaast. Het spel dwingt je om zo lief, zo vindingrijk maar ook zo irritant mogelijk te zijn. Ken je die video’s van katten die glazen omver gooien terwijl ze hun eigenaren diep in de ogen staren? Wel, wees er maar zeker van dat dit er hier ook aan te pas zal komen.

Als dierenartsassistente zijnde, was ik zwaar onder de indruk van hoe diep tot in de puntjes het kattengedrag werd uitgewerkt. Van het krabben aan deuren tot de ergonomische beweging die het kattenlichaampje maakt tijdens het rennen. Zelfs de manier waarop de kat verstijft van ongemak is geheel accuraat.

Stray is onder andere te koop bij bol.com