Vind je niets van je gading op Netflix of Amazon Prime Video? Dan is het aanbod van Streamz (het voormalige Telenet Play) misschien iets voor jou.
Naast de internationale streamingdiensten hebben we nu ook op Belgische bodem abonnementsformules die kwaliteit aanbieden. De vroegere Play- en Play More-formules van Telenet werden geherlanceerd als Streamz, nu voor het grote publiek. Die dienst heeft het beste van onder andere de Amerikaanse betaalzender HBO in huis. Daar horen klassiekers bij zoals Band of Brothers en The Wire, nieuwe klassiekers zoals Game of Thrones en Big Little Lies, maar ook eerder onder de radar gebleven parels zoals Sharp Objects, Barry en His Dark Materials. En het aanbod goede series wordt steeds verder aangevuld. Wij hebben de beste recente series even opgesomd.
April 2021
Déjà Vu
Er zijn nog niet veel Vlaamse filmmakers die zich aan sciencefiction gewaagd hebben. Déjà Vu doet dat wel, en voor een van de eerste Streamz-originals mag dat wel tellen. Flo Fierens (Natali Broods) is radiopresentatrice, moeder en echtgenote. Haar leven gaat z’n gewone gangetje tot haar dochter Lou onverwacht overlijdt. Ze wordt wordt door iemand van het bedrijf Reset Inc., dat belooft dat ze terug kan keren in de tijd. Flo besluit het te proberen want ze heeft niks meer te verliezen en tot haar verbazing belandt ze in de vorige week.
Vanaf dat punt probeert Flo om het leven van haar dochter te redden door kleine en grote dingen te veranderen in het verleden. Het uitgangspunt is een van de origineelste van de laatste jaren en het blijkt ook bijzonder goed uitgevoerd. Het sciencefictionelement is de rode draad doorheen de reeks maar het verhaal blijft met de voetjes op de grond door te focussen op het gezin. Je onthoudt dat een kleine verandering een soms groot effect kan hebben op je leven, en dat de keuzes die je maakt wel degelijk belangrijk zijn. Maar niet alles pakt even goed uit. Bovenal is het een van de mooiste Vlaamse dramareeksen van de laatste jaren, waarbij ik telkens niet kon wachten om verder te kijken. (Jana)
Mare of Easttown
Vreemd genoeg dompel ik mezelf af en toe graag onder in een duistere, kleinschalige en ietwat troosteloze sfeer. Ik kreeg dan ook niet genoeg van Sharp Objects en I Know This Much Is True. Maar na een jaar in lockdown zijn die series misschien net iets té zwaar. Mare of Easttown is daarin de gulden middenweg.
Kate Winslet speelt een door het leven geharde politie-inspecteur die zich, ondanks kritiek op haar vorige onderzoek, toch vastbijt in de moord op een jonge moeder. Tegelijk probeert ze om te gaan met supervisie van bovenaf (in de welgekomen vorm van Evan Peters) en haar persoonlijke problemen. Op 7 afleveringen groeit Mare als personage, en nagenoeg alle andere personages leveren even interessante verhaallijnen op. Een spannende, genuanceerde reeks met een schitterende Winslet als anker. (Elien)
Fair Trade
Misdaad- en politiereeksen zijn vaak heel erg donker en serieus, vooral wanneer de onderwereld van de drugs centraal staat. Fair Trade is daarin een welkome afwisseling. Vanaf de eerste scène worden er namelijk grapjes gelanceerd en dat blijft de hele reeks duren. Robin (Ella-June Henrard) en Wally (Kevin Janssens) zijn inspecteur bij de Antwerpse politie, meer bepaald bij de sectie drugs. Al snel blijkt dat ze niet zuiver op de graat zijn. Ze geven tips aan crimineel Paternoster (Peter Van Den Begin) en worden daar goed voor betaald. Maar alles balanceren wordt lastiger en het net begint zich langzaam te sluiten.
Voor mij had de reeks over het algemeen een mooie balans tussen de beste kanten van een misdaadreeks en de humor. Soms zijn er wel wat te veel grapjes in een scène maar het was best verfrissend om een luchtige reeks te kunnen opzetten. Voor niet-Antwerpenaren is het wel weer wat wennen want het Antwerpse accent is alom tegenwoordig. De glansrol is toch weggelegd voor Peter Van Den Begin als een soort goedaardige versie van Ray Van Mechelen, maar eigenlijk staat de reeks bol van de toffe personages. (Jana)
Red Light
Op Film Fest Gent zagen we de eerste 2 afleveringen van deze Belgisch-Nederlandse reeks, en hoewel we potentieel zagen, waren we niet helemaal overtuigd. Dat waren we snel daarna wel, en de overige 8 afleveringen maken van Red Light een meeslepende reeks met een sterke productie.
Drie vrouwen komen door verschillende omstandigheden in dezelfde verdwijningszaak terecht. Politie-inspecteur Evi leidt het onderzoek, prostituee Sylvia is een mogelijke getuige en Esther is de vrouw van de verdwenen man. Daarnaast onderzoekt de politie de moord op een jonge prostituee, en hebben alle vrouwen bovendien ook nog andere persoonlijke problemen. Dat alles zorgt voor een kluwen aan verhaallijnen die op verrassende manieren overlappen en diepgang toevoegen aan wat op het eerste gezicht een standaard politiereeks lijkt. Maaike Neuville, Carice Van Houten en Halina Reijn zijn indrukwekkend, net als Geert Van Rampelberg in een ongeremde klootzakkenrol. (Elien)
Albatros
De ‘vreemde eend in de bijt’ bij de Vlaamse fictie in deze lijst is Albatros. Tien mensen geven zich op voor afslankkamp Albatros in de Ardennen, maar eens aangekomen blijkt dat ze vooral mentaal aan zichzelf moeten werken. Ze worden begeleid door een team van coaches, van wie de ene het al beter met de deelnemers voorheeft dan de andere.
Een bende uitgesproken persoonlijkheden en vreemden bij elkaar gooien, het werkt zowel in de fictie als reality om boeiende verhalen los te krijgen. Elk personage worstelt met meer dan je eerst zou denken, en ondanks hun verschillen zorgt deze groep vaak voor hartverwarmende scènes. De cast is nog zo’n troef, met geweldige acteurs als Ruth Beeckmans, Dominique Van Malder, Marjan De Schutter (die wij ook geweldig vonden in Lockdown), Janne Desmet (ingetogener dan bij Studio Tarara) en Joris Hessels (zoals we hem nog niet vaak zagen, eerder onsympathiek en toch nog steeds innemend). Albatros is een minimalistische parel met een hart van goud. (Elien)
Juni 2020
I May Destroy You
Actrice, schrijfster en regisseur Michaela Coel bewijst met haar meest recente werk dat ze een talent is om niet te onderschatten. I May Destroy You wordt aangeprezen als een reeks die het thema van instemming (consent) onder de loep neemt, maar eigenlijk toont het hoe Arabella (een schitterende vertolking van Michaela Coel zelf) omgaat met seksueel misbruik. De jonge schrijfster worstelt na een eerste succes met haar tweede boek. Tijdens een avondje stappen wordt ze gedrogeerd. De volgende dag herinnert ze zich niets, tot ze plots een flits ziet van een man boven haar.
I May Destroy You schetst in 12 afleveringen een pakkend en pijnlijk realistisch beeld van misbruik, date rape drugs en wat een slachtoffer doormaakt, maar ook van vriendschap, de huidige datingwereld en het leven van vrouwen in het algemeen. Na één aflevering waren we al volledig mee, zo straf is Coels werk. (Elien)
I Know This Much Is True
Dat familie tegelijk je redding en je ondergang kan zijn, bewijst deze 6-delige verfilming van het gelijknamige boek. Tweelingbroers Dominick en Thomas Birdsey lijken fysiek op elkaar, maar hebben een ander leven geleid. Beiden bleven echter niet gespaard van tragedie. Dominicks gezin viel uit elkaar door een tragisch verlies, terwijl Thomas schizofreen is en zijn ziekte maar moeilijk onder controle krijgt. In de eerste scène zien we hoe hij zijn eigen arm afsnijdt als offer om Armageddon te vermijden. Vanaf dan moet Thomas vechten om zijn broer een beter leven te geven.
I Know This Much Is True is geen makkelijke serie om naar te kijken, en iets minder bingegericht, maar absoluut je tijd waard. Mark Ruffalo acteert de pannen van het dak als beide broers, en ook de rest van de cast is uitstekend. En wij hielden ondanks de zware materie toch vooral een warm gevoel over aan de serie. (Elien)
The Plot Against America
Als je even wat frustratie op overschot hebt, kan je die woede altijd kanaliseren naar The Plot Against America. De 6-delige reeks toont de opkomst van een antisemitische president in de VS en de gevolgen daarvan voor de Joodse bevolking. Bekijk dit samen met de uitstekende Canvasreeks Kinderen van de Holocaust en je baart je stilaan zorgen over de Nazi-symboliek die ook in ons land weer opduikt.
Vrolijk word je er niet van, maar dit is uitstekende televisie van David Simon, de bedenker van The Wire. Spannend, goed geacteerd en geschreven, en een waarschuwing, zeker in de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen. (Elien)
The Loudest Voice
Nog een ideale serie om je opgekropte woede en frustratie bij te uiten is deze 7-delige minireeks over Roger Ailes. Hij was de man verantwoordelijk voor de oprichting en de groeiende populariteit van de conservatieve zender Fox News. Hij was het onderwerp van de film Bombshell voor zijn jarenlange seksuele intimidatie van vrouwelijke werknemers. A real piece of work, zo blijkt, die alle slechte eigenschappen belichaamt die we ondertussen associëren met de zender.
Toch is de serie heel bingewaardig, vooral dankzij een fenomenale vertolking van Russell Crowe, die onder de make-up verdwijnt om Ailes te spelen. Ik vond het jammer dat er amper 7 afleveringen waren, dus dat zegt genoeg. (Elien)
Last Week Tonight with John Oliver
Technisch gezien is dit geen serie, maar Last Week Tonight is ondertussen zo’n klassieker dat het een plaats in de lijst verdient. Bijna vier jaar geleden uitte ik al mijn liefde voor het ‘infotainment’-programma van John Oliver, en die liefde is enkel gegroeid. Net zoals latenightcollega’s zoals Jimmy Kimmel en Seth Meyers gebruikt hij humor om de kijker iets te leren, maar hij doet het wekelijks. Door dat uitzendritme is hij niet altijd even actueel als de rest, maar Last Week Tonight blinkt dan weer uit in research en volledigheid. Elke week snijdt de empathische en zelfspottende gastheer een nieuw thema aan, en elke aflevering steek je wat op.
Veel onderwerpen zijn gerelateerd aan de Amerikaanse maatschappij, maar ook internationale gebeurtenissen en fenomenen voorziet hij van achtergrond en commentaar. En af en toe gebruikt hij zijn platform ook om rattenporno op te sporen. Over veelzijdigheid gesproken. (Elien)
I’ll Be Gone in the Dark
Als je recent het nieuws gevolgd hebt, zal je misschien al over deze zaak gehoord heb. Anders duik je met I’ll Be Gone in the Dark zonder voorkennis in de zaak van de Golden State Killer, een man die jarenlang verschillende buurten terroriseerde en nooit gevonden werd. Maar dat was buiten Michelle McNamara gerekend. De journaliste maakte er haar levenswerk van om de zaak opnieuw te bestuderen, vastbesloten om alle slachtoffers gerechtigheid te geven. Ze werkte samen met oud-rechercheurs, amateurdetectives op internet en de slachtoffers en zou haar bevindingen bundelen in een boek. Kort voor de deadline stierf McNamara echter in haar slaap.
I’ll Be Gone in the Dark is geen sensationele true crime zoals we er vandaag wel meer zien. Door de nadruk te leggen op de slachtoffers en op het effect dat het onderzoek op McNamara zelf had, is dit een gevoeligere reeks die toch nog de beste elementen van het genre bevat. Als je de reeks uit hebt, Google zeker eens Golden State Killer, want ook na de reeks was de zaak nog niet helemaal afgelopen. (Elien)
Watchmen
Deze serie eindigde net nog in 2019, maar is in 2020 enkel relevanter geworden. De #BlackLivesMatter-beweging doet nu wereldwijd wat ook Damon Lindelof en zijn divers schrijversteam al probeerden met Watchmen. De openingsscènes tonen een van de eerste voorbeelden van uitingen van haat na de afschaffing van de slavernij. In 1921 vermoordden witte racisten in de Amerikaanse stad Tulsa tientallen zwarte inwoners en verwondden er honderden. De reden? De zwarte gemeenschap had een bloeiende buurt uitgebouwd, en dat konden bepaalde witte mensen niet verkroppen. Bijna honderd jaar later krijgen zwarte mensen nog altijd af te rekenen met buitensporig geweld, en dragen generaties de pijn van hun voorouders.
De nieuwe versie van Watchmen gaat op al deze thema’s in door het verhaal van de graphic novel te updaten en meer dan één bepaalde iconische held een andere achtergrond te geven. Met Regina King in de hoofdrol, een absolute topcast rond haar en emotionele, spannende en verrassende wendingen. Watchmen is onmisbare televisie. (Elien)
Westworld
Westworld werd gemaakt om het succes van Game of Thrones te evenaren, maar echt vergelijken kan je de series niet (behalve misschien door het werk van componist Ramin Dwajadi voor allebei). De reis naar het Wilde Westen, een park bezaaid met robots waarmee mensen hun stoutste fantasieën beleven, begon met metafysische zoektochten naar de aard van menselijke herinneringen en vrije wil. Het tweede seizoen dook nog dieper in het doolhof tot het derde seizoen een ommekeer van genre en sfeer aankondigde.
De constanten in de ooit breinbrekende sciencefictionserie, nu afgelikte sci-fi pulp, blijven het steengoeie ensemble en hun rollen die steeds epischer worden. Zowel Evan Rachel Wood als Thandie Newton spelen vrijgevochten robots, maar met heel andere motivaties en paden. En terwijl oude klassebakken Anthony Hopkins en Ed Harris langzaamaan aan schermtijd moeten inboeten voor onder andere Tessa Thompson, doet ook Aaron Paul zijn intrede in het laatste nieuwe seizoen. (Matti)
Succession
In de satirische dramakomedie Succession is iedereen een egoïst en dat is wat de reeks zo entertainend maakt. De reeks volgt het fictieve Waystar Royco, één van de grootste mediabedrijven in de wereld, in handen van patriarch Logan Roy en zijn familie. Dat valt het best te omschrijven als een kloon van Fox News, maar dan ook met pretparken en cruiseschepen. Oprichter Logan Roy is een Roger Ailes-esque figuur die altijd het laatste woord heeft, terwijl iedereen hem probeert te ondermijnen of te vlijen om zelf vooruit te geraken.
De parallellen met de meer in de realiteit gebaseerde minireeks The Loudest Voice zijn niet toevallig. Wie eens schaamteloos wil genieten van egocentrische rijken, die zich constant uit de nesten moeten werken, zal zich kostelijk kunnen amuseren met de 20 afleveringen Succession. (Yorick)
