In het snel evoluerende tv-landschap van vandaag mogen we ons gelukkig prijzen wanneer een frisse stem de kans krijgt om volledig hun eigen ding te doen en zichzelf en hun talent bloot te geven. I May Destroy You (te zien op Telenet Play en Play More) katapulteert de Britse Michaela Coel meteen naar de hoogste regionen van de lijst mensen om in de gaten te houden.
Flashbacks en blackouts
De reeks is geïnspireerd op Coels eigen ervaringen, en dat blijkt uit haar rol als schrijver, actrice en regisseuse.
Er bestaat een foto van mij en een vriendin tijdens een nachtje uit in onze universiteitsjaren. We lachen naar de camera, onze armen rond elkaar. Een leuke foto, maar we weten beiden niet wie er achter de camera staat. Die foto is genomen tijdens de enige periode in mijn leven die ik me de volgende dag niet actief kon herinneren. De enige blackout die ik heb meegemaakt, en ik ben er niet bepaald trots op. Ik ben 90% zeker dat ik gewoon te diep in het glas had gekeken, en we een willekeurig persoon gevraagd hebben om een foto te nemen in het midden van de Overpoort. Toch moest ik slikken toen ik de eerste aflevering van I May Destroy You bekeek. Het had heel anders kunnen lopen, had ik alleen geweest of in een minder publieke plaats dan de uitgaansbuurt in Gent.
En dat is precies wat Arabella (Michaela Coel) overkomt. Zij kampt met een writer’s block terwijl ze dringend haar langverwachte tweede boek moet afmaken. Haar zelfgepubliceerde debuut Chronicles of a Fed-Up Millennial was zo’n succes dat ze nu de druk voelt, en er even aan wil ontsnappen. Ze gaat samen met vrienden naar een bar, waar ze de alcohol en drugs niet links laten liggen. De volgende dag wordt ze wakker met een snee op haar hoofd en een zwart gat in haar geheugen. Na een volledige dag enkel flitsen terug te zien, krijgt Arabella een veel alarmerende flashback: die van een man boven haar gezichtsveld die aan het stoten is. Samen met herinneringen aan haar strompelende exit uit de bar dringt het tot haar door dat ze gedrogeerd en verkracht is.
Bij de politie
De rest van de 12 afleveringen bouwen verder op die ontdekking. Toen Arabella vrijwel meteen naar de politie stapte, was ik enigszins verbaasd. Onderzoek toont aan dat niet-witte vrouwen veel minder vaak aangifte doen van seksueel misbruik dan witte vrouwen, uit angst voor de politie en omdat ze minder vaak geloofd worden. Toch is het Arabella’s eerste instinct om naar de politie te gaan. Daar krijgt ze bovendien een zwarte agente toegewezen die meteen een onderzoek opent.
In een latere aflevering, wanneer Arabella zich ongemakkelijk voelt bij iets dat gebeurde tijdens anders consensuele seks, vertelt de agente haar zonder verpinken dat ook dat verkrachting is. Wellicht wil Coel hiermee eerder mensen aanmoedigen om toch aangifte te doen, en bewijst ze dat een beetje empathie al heel wat oplevert. Dit onderwerp komt trouwens ook uitgebreid aan bod in het schitterende Unbelievable. Zal iedereen zulke begripvolle hulp krijgen bij hun aangifte? Nee. Ook dat scenario krijgen we nog te zien in I May Destroy You, wanneer Arabella’s beste vriend Kwame (Paapa Essiedu) een incident aangeeft en onzeker gemaakt wordt door een agent.
Niemand op een voetstuk
Arabella en haar beste vrienden voelen meteen aan als volledige personages.
De reeks is geïnspireerd op Coels eigen ervaringen, en dat blijkt uit haar rol als schrijver, actrice en regisseuse. I May Destroy You toont de effecten van de verkrachting op Arabella’s psyche, en in het verlengde daarvan ook op haar werk, haar vrienden en ieders kijk op toestemming en relaties. Arabella stort zich op allerlei vrijetijdsactiviteiten om haar trauma te verwerken, maar geeft zichzelf weinig tijd en ruimte om alles te laten doordringen, totdat die manieren niet meer volstaan.
En toch is de serie niet overdreven neerslachtig. Dat is grotendeels te danken aan Coels schrijfwerk en de uitmuntende cast. Arabella en haar beste vrienden, de vrije geest en actrice Terry (Weruche Opia) en Grindr-fan en fitnessinstructeur Kwame, voelen meteen aan als volledige personages, ook na één aflevering. Hun onvoorspelbare en artistiek gefocuste wereld is misschien ver verwijderd van de mijne, maar je herkent de grote dingen.
Daarnaast wil Coel noch Arabella noch alle anderen op een voetstuk zetten. Haar verhaal maakt plaats voor tegenstrijdigheden en gebreken in de personages, die ook weer gelinkt worden aan het centrale thema. Arabella is na de verkrachting vastbesloten om niet meer met zich te laten sollen, maar sommige van haar acties tegen hen die dat proberen, zijn niet veel beter. Ze spoort Terry en Kwame aan om ook eens naar hun eigen gedrag te kijken, maar vergeet dat soms zelf ook te doen. Terry steunt Arabella ten volle, maar wacht wellicht te lang om haar met haar dubieuze gedrag te confronteren. Zo maant Coel ook de kijker aan om je eigen gedrag met een kritisch oog te bekijken, en je af te vragen of jij ooit iemands grenzen hebt overschreden.
Your birth is my birth
Naast Arabella en de realistische kijk op de verwerking van haar trauma, zijn er nog belangrijke elementen die meestal maar weinig aan bod komen. De vriendschap tussen Arabella, Terry en Kwame is de belangrijkste constante in hun leven. Ze zijn elkaars familie, en het soort relatie die Arabella en Terry hebben is prachtig. “Your birth is my birth, your death is my death” is een mantra dat ze meerdere keren herhalen, en naar het einde toe zou je er haast emotioneel van worden.
De briljante kijk van Michaela Coel komt vaak tot uiting in kleine dingen, maar het geheel blijft aan je huid kleven.
Nog een thema waarvan ik de representatie in films en op tv op beide handen kan tellen, zijn maandstonden (aah!). In I May Destroy You krijgt niet alleen Arabella maar ook haar seksuele partner ermee te maken. Voor niet-menstruerende mensen misschien een kleine schok, ook al heeft 50% van de bevolking er al duizenden jaren ervaring mee.
De briljante kijk van Michaela Coel komt vaak tot uiting in kleine dingen, maar het geheel blijft aan je huid kleven. Voeg daarbij een heerlijke soundtrack met veel jonge en zwarte artiesten, een visuele stijl die een mix is van neonoir en bubblegum en een mind-bending seizoensfinale die je ook je eigen verwachtingen doet ondervragen, en je hebt een serie die indrukwekkend, rauw en heel erg meeslepend is. Of hoe Michaela Coel haar tragedie omgezet heeft in iets heel moois.
I May Destroy You is te bekijken op Telenet Play en Play More.
