Blood of Mehran review: wraakverhaal zonder diepgang

Het land Aura schreeuwt om wraak, en Mehran beantwoordt in dit actie-avontuur. Blood of Mehran is een hack-n-slash die zich afspeelt in de woestijn, een bruisende stad maar ook in kerkers. Het is een typisch wraakverhaal met verschillende vechtstijlen waarmee je je door onrecht slaat als de held Mehran. En dat onrecht bestaat uit de heersende macht in prachtige paleizen, dat onlosmakelijk met Mehran verbonden blijkt. Loont wraak zich uiteindelijk voor onze held?

Een boer met wraakgevoel

Het spel start met een you’re probably wondering how I got here-scene. Mehran betreedt de slaapkamer van de koning, en is erop uit om hem te vermoorden. De koning spreekt echter in op Mehran, en dit neemt ons mee naar zijn herinneringen. We volgen hoe Mehran in zijn prachtige boerderij zijn dochter en vrouw zoekt. Ondertussen zijn er wat tutorials over hoe we over dingen kunnen springen en hoe we aanvallen. Want er gaat iets volledig fout, we horen vrouw en kind roepen om hulp. Wanneer Mehran eindelijk aankomt bij zijn familie, zijn er vier personen te paard die het niet zo begrepen hebben op Mehrans nieuwe leven als boer. Ze doden zijn familie, steken het huis in brand en nemen Mehran mee. We blijven in deze herinneringen om onze weg naar de beginscene te maken.

Mehran landt in een grote gevangenis die wat weg heeft van een kasteel. Wanneer hij vrij komt uit zijn boeien, en zich een weg snijdt door wachters, vindt hij één persoon die even strijdvaardig als geboeid is. Dit is Sherezade, die zich na haar bevrijding ontpopt als sterke bondgenoot. Samen weten ze te ontkomen. Sherezade is de leider van een rebelie tegen de huidige koning. Mehran heeft een geschiedenis met dat koningshuis, en kan zich vinden in de doelen van de rebellie. Sinds Mehran zijn vrouw vond, had hij zich echter van geweld afgekeerd. Nu heeft hij alle reden tot wraak, en komt zijn strijdlust volledig terug. De ingrediënten voor wraak zijn klaar. Sherezade als bondgenoot helpt hierbij in delen van het spel, maar het hoofddoel is die vier figuren die zijn familie gedood hebben te verslaan.

Mee op de rechtlijnige rit

Blood of Mehran is een linear spel, met duidelijke doelen. Sherezade en haar rebellen ondersteunen Mehran af en toe, maar hij is meestal alleen. Mehran baant zich een weg doorheen de verschillende locaties, zonder dat er verder veel te doen is. Sommige vazen kunnen gebroken worden en oude munten of beeldjes gevonden worden. Die levert Mehran in in de winkel voor geld. De winkel is van de winkelier die je tegenkwam je in de kerkers op de weg naar buiten. Hij duikt steeds op op verschillende plaatsen op je tocht. Het is meteen ook de enige persoon waarmee Mehran kan interageren. In de gebieden zijn er enkele paden die naar kisten of herinneringen leiden. De herinneringen gaan over Mehrans familie, die in een soort hologram de groeiende relatie met zijn vrouw tonen. Je krijgt meer leven wanneer je ze bekijkt. De kisten geven je verbeterde outfits. Voordat je een nieuwe outfit krijgt, moet je drie kisten openen. Telkens je er een vindt, vul je een van de drie streepjes in. Vul je drie streepjes, dan krijg je de outfit.

Daarmee heeft Mehran meer rage, health en/of chakra’s. Je kunt niet tussen outfits kiezen, Mehran draagt die waarvan je als laatste de drie kisten vond en zo wordt Mehran steeds sterker. Er zijn niet veel verschillende wegen om te nemen, maar vooral aan het begin van het spel mis je ze gemakkelijk. Wanneer je door een poort gaat, kun je namelijk niet meer terugkeren. Voor de kisten zijn er daarom enkele extra naar het einde van het spel toegevoegd. Wanneer je alle outfits al hebt, krijg je van de kisten XP en geld. Dat geld geef je uit bij de winkelier. De winkel is er voor het verbeteren van je wapens. Die bestaan uit een enkele scimitar, scimitar en schild, boog en twee scimitars. Die verbeteren helpt enorm voor hoeveel schade je doet. Het is beperkt tot vijf verbeteringen per wapen, en de wapens volledig verbeteren lukt zeker tegen het einde van het spel.

De wereld van AURA

Mehran gaat naar verschillende locaties in wat door de ontwikkelaars beschreven wordt als het oude Mesopotamië. Er zijn cutscenes wanneer er van locatie veranderd wordt. Na de kerker zijn er de ruines waar de rebellen zijn, die echter aangevallen worden. Er volgen steden die er telkens anders uitzien, van aardekleurige huizen tot prachtige witte paleizen. Ze zien er qua architectuur goed uit, met veel detail in de vormgeving en sfeerbelichting. Qua invulling is er echter weinig. Dit is geen Assassin’s Creed: Mirage. Er zijn wel mensen en dieren te zien, alsook planten en tuinen, maar het voelt meer als versiering. In het geheel voelt de omgeving als iets dat er moet zijn zodat Mehran verder raakt, meer dan dat er echt geleefd wordt. Dit is ook te zien in het verschil in uitwerking van de gezichten. Mehran en Sherezade zien er relatief goed uit, veel van de andere figuren zoals wachters of stedelingen echter niet.

Het meest impactvolle is echter de tekst van Mehran en Sherezade. Deze worden zonder veel emotie gebracht, en het lijkt erop dat dit niet in het Engels geschreven is. Daarnaast springen dialogen van de hak op de tak, en vergeet het sommige verhaalstukken uit te leggen. Sommige delen van het verhaal lijken verwijderd te zijn waardoor je niet altijd kunt volgen waar bepaalde ideeën en plannen vandaan komen. Op vlak van muziek zitten er enkele mooie midden-oosterse tonen tussen, die op sommige momenten opzwepend of emotioneel zijn. De achtergrondgeluiden bestaan echter uit een slechte mix van geroezemoes en geroep in drukke gebieden. Zo gaan bewoners plots voor Mehran juichen wanneer hij op weg is om de koning te doden, we weten echter niet wat hen daartoe beweegt.

Hack ‘n adventure

De vier soorten wapens kun je afwisselend gebruiken, afhankelijk van welke vaardigheden je al vrijgespeeld hebt en welke tegenstander je voor je hebt. Vaardigheden worden beschikbaar wanneer je een wapen verbetert in de winkel, en dan gebruik je XP om die skill te kunnen gebruiken. Die vaardigheden zijn meer schade of combo’s die bijvoorbeeld gemakkelijker tegenstanders met schilden verslaan. Eindes van combo’s, net als finishers, kunnen er best spectaculair uitzien. Dit zijn de dingen waar je naartoe werkt, omdat ze je machtig doen voelen. Per wapen zijn er een goed aantal die je kunt vrijspelen, tegen het einde van het spel heb je ze allemaal. Ze zijn niet moeilijk qua knoppencombinaties (R1, R1, R1, R2 bijvoorbeeld), en daarom kun je er gemakkelijk meerdere doen. Mehran kan een lichte of zware aanval doen, en dat geldt ook voor vijanden.

Er zit voldoende verscheidenheid in de soorten vijanden. In het begin zijn het simpele wachters, maar tegen het einde zijn er bijvoorbeeld meerdere met schild die zich verschillend gedragen. Er zijn boogschutters, en later kruisboogschutters die vervelend uit de weg huppelen tenzij ze aan het herladen zijn. Vuurspuwers en bommengooiers komen er ook aan te pas. Het is mogelijk om hun aanvallen af te slaan wanneer ze geel oplichten. Vijanden kunnen met hun aanval elk moment jouw aanval doorbreken, alsook van achter je opduiken. Dat zorgt voor frustratie wanneer je probeert door een schild te breken of een combo probeert te doen. Je kunt wel een rage-meter gebruiken om tijdelijk door alles heen te slaan. De meter vult zich dan langzaam tijdens het vechten weer op.

Sluipen en springen

In vele secties sluip je door een gebied en kun je een vijand van over een muurtje trekken en doden zonder dat het anderen opvalt. Ze zo doden van een hoogte zorgt voor een coole flip van Mehran en een slowmotion kill. Op die manier kun je grote gebieden al voor een deel vrij van vijanden maken voor je ontdekt wordt. Er zijn enkele puzzels waarbij je een poort moet openen door via verschillende platformen naar een as te raken. De grootste puzzel is een begeleidingsmissie. Vanaf dan komt er een beetje een best of van wat je tot dan in het spel gezien hebt. Verschillende sluipplekken, grote arena’s met verschillende vijanden die in golven aankomen en platformpuzzels. Dit stuk kan vooral frustrerend zijn omdat de persoon die Mehran beschermt, aangevallen kan worden, waardoor je meteen faalt. Deze “beschermt” zich door naast een pilaar te staan, en is dus zeer goed zichtbaar voor vijanden.

Gelukkig is het checkpoint-systeem doorheen het gehele spel genereus. Meestal wanneer je door een deur gaat, slaat het spel op en wanneer je faalt of sterft, begin je van niet ver weg. Genezen gaat aan de hand van chakra’s, sterren die opvullen door te parreren en vijanden te verslaan. Je kunt twee van deze chakra’s gebruiken voor sterkere aanvallen, die je ook in de vaardigheden van een wapen kunt vrijspelen. Al dit moet je inzetten wanneer je tegen een van de vier vecht waarop Mehran jaagt. Ze hebben elk een baasgevecht met hun eigen moeilijkheden. Vaak bestaat ze uit drie fasen op verschillende locaties. Het is niet sterk uitgewerkt, maar er zitten enkele interessante elementen in. Zo is een van hen een heks, die rondom haar kasteel alles doet lijken alsof er dood en verderf is. Om tot bij haar te komen, moet je door portalen springen en sluipen.

Duizend en één nacht – maar vooral éénzijdig

Over het algemeen doet dit spel niet veel verkeerd. Het is door een klein team gemaakt, en ze willen een wraakverhaal brengen binnen een oude en mooie setting. Technisch loopt er vrij weinig fout, op een enkele crash na, waardoor tijdelijk een upgrade verloren ging. Aan het einde, wanneer veel verschillende soorten vijanden in groten getale komen aanstromen, inclusief vuurspuwers, ging de framerate naar beneden. Maar het verhaal heeft ook de diepgang van een blad papier. De doelen zijn duidelijk, en de wereld rondom draait enkel rond de hoofdspeler. Je begrijpt de beweegredenen van Mehran. Maar de tekst en hoe die gebracht wordt, trekt het geheel zwaar naar beneden. Zo praat Mehran tegen zichzelf alsof hij tegen zijn volgende baas spreekt. Hierin herhaalt hij steeds dat deze geen recht tot leven heeft. Of dat Mehran zich zal wreken voor zijn familie. Het voelt erg vreemd in een moment waarin je door de stad gaat.

De personages hebben geen ontwikkeling, diepgang of een hint aan emotie. Vanaf je Sherezade gezien en gehoord hebt, weet je ook meteen hoe het verhaal zal gaan. De omgevingen, vooral de steden, zijn aangenaam om door te gaan en de belichting over een mooie vijver die met planten omtuind is, is absoluut mooi. Maar het voelt nooit als meer dan een mooi postkaartje. Alles in het spel is erg eenzijdig. Het vechten is vaker niet dan wel bevredigend, en voelt vaak niet echt fair wanneer je onderbroken wordt tijdens een aanval. Het hangt dus allemaal niet zo sterk aan elkaar. Het is daarmee een kort tijdverdrijf, maar laat geen sterke indrukken achter.

Meer over games of reviews lezen? Dat kan! Hier zijn er een paar:

• Hollow Knight: Silksong review – het wachten waard?
• Fotograaf voor één dag in Ghost of Yōtei: dit was het launchevent voor het langverwachte vervolg
• Borderlands 4 review: meer van hetzelfde, maar in een naadloze open wereld (en dat is oké)
• Strange Antiquities review: knusse occulte puzzeler
• Indiana Jones and the Great Circle: The Order of Giants review – leuke zijmissie