Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

zillion review

Zillion review: decadentie met criminelen

Robin Pront maakt van Zillion een echte spektakel- en publieksfilm over een bewogen periode uit de dancinggeschiedenis. Alleen worden Frank Verstraeten en vooral Dennis ‘Black Magic’ Burkas iets te veel als cultfiguren afgeschilderd. Zo zou je nog bijna vergeten dat de twee veroordeeld werden voor zware feiten. Zo overwegend genuanceerd als het personage van Charlotte Timmers wordt behandeld, zo vergeten zijn de minderjarigen die Burkas verkrachtte. Een belangrijke kanttekening die de film toch wat van zijn glans en pret ontneemt.

De kleine wordt groots

Al van jongs af aan was Franky Verstraeten (Jonas Vermeulen) een buitenbeentje. Superslim en zot van computers, met een oog voor zaken. Daardoor en door zijn kleinere gestalte was hij alleen ook een mikpunt voor pesterijen. Onzekerheid en frustratie groeiden en hij wilde niet langer een underdog zijn. Via zijn eerste computerbedrijfje verkoopt hij gesmokkelde computerchips en verdient zo bakken geld. Maar hij werkt niet bepaald subtiel, en krijgt snel het deksel op de neus van de belastingen. Verstraeten wil zijn zwart geld witwassen door te ‘investeren’ in de films van pornokoning Dennis ‘Black Magic’ Burkas (Matteo Simoni).

Hij circuleert in een heel ander milieu en neemt Frank mee naar de Carré, waar Verstraeten eerder geweigerd werd. Die danstempel bekijkt hij meteen met een zakenoog. Naast mogelijke verbeteringen valt zijn oog op Vanessa Goossens (Charlotte Timmers), Miss België 1998, die na haar overwinning bijverdient met actes de présence. Hij valt als een blok voor haar, maar vader Goossens (Dirk Roofthooft) schermt haar extreem af. Verstraeten heeft dus opnieuw iets te bewijzen, en hij beslist om zelf een dancing op te richten.

zillion cast
© Kinepolis Film Distribution (KFD)

Maar voor hij aan die plannen kan beginnen, komt de belastingsdienst opnieuw aankloppen met valse facturen. Black Magic weigert Frank aan te geven, dus verdwijnt hij een jaar de gevangenis in en gaat Franks computerbedrijf failliet. Alleen heeft Frank een even sluwe moeder (Barbara Sarafian), en met wat ‘spaargeld’ stampt hij op een recordtempo zijn droomproject uit de grond: Zillion. Hoogtechnologisch, met vuur- en laserspektakel, exclusief. Met geld komt macht, en uiteindelijk mag zelfs Vanessa van haar vader omgaan met Frank. Ze worden verliefd, en Franks geluk kan niet op. Maar hoogmoed komt voor de val, en langzaamaan verliest Frank de belangrijke zaken uit het oog.

Stijl en bravoure

De eerste helft van Zillion raast als een rollercoaster voorbij.

De eerste helft van Zillion raast als een rollercoaster voorbij. Robin Pront geeft meteen een soort mediaoverzicht van Frank Verstraeten en Zillion, met bijhorende snelle montage en flashy introteksten, zodat de kijkers al grosso modo op de hoogte zijn van waar we naartoe gaan. Verstraetens carrièrepad tot aan Zillion volgt, en dat lijkt weggelopen uit een film van Adil & Bilall (kregen ze daarom een bedanking in de credits?). Een voice-over die de kijker aanspreekt, dynamische shots met creatieve perspectieven en de ongelooflijk aanstekelijke soundtrack en daarop geïnspireerde score van B1980 maken van die eerste helft een feestje.

In die zin heeft Zillion eerst inderdaad iets weg van The Wolf of Wall Street. Frank Verstraeten is een hoofdpersonage waar je soms tegen beter weten in mee meeleeft en dan weer graag haat, net als bij DiCaprio’s Jordan Belfort in de Scorsese-film. Verstraetens parcours is dat van een slimmerik die zijn brein liever gebruikt om de wet te omzeilen en zo makkelijk geld te verdienen. Een underdog en charlatan die zichzelf blijft heruitvinden. Geen doorslechte man, maar ook geen goede. Een onzekere jongen die een groots man wilde worden en de rest daarbij vergat.

Perspectief

Een verhaal vertellen vanuit het perspectief van zo’n personage is lastig. Jonas Vermeulen is een veelzijdig en innemend acteur die zowel de menselijke als de doorgedreven kant van Verstraeten goed overbrengt, waardoor je toch nog een ietwat genuanceerd beeld krijgt. Maar Verstraeten werkte mee aan de film en heeft zelfs een cameo. Op Wikipedia lees je dat de man nog veel meer op zijn kerfstok had dan we hier zien. Medewerking van de echte mensen leidt toch nog heel vaak naar verzachting (Rocketman is een zeldzame uitzondering), en daarmee moet je zeker hier oppassen. Bij Verstraeten, maar zeker ook bij Dennis Black Magic.

zillion
© Kinepolis Film Distribution (KFD)

Burkas is in Zillion eigenlijk de comic relief, en later zelfs een vertrouwenspersoon voor Vanessa wanneer Verstraeten de pedalen verliest. Er zijn altijd meerdere kanten aan een persoon, maar hij werd wel opgesloten voor aanranding en verkrachting van minderjarigen. Het is een belangrijke kanttekening die de film enkel op het einde aankaart, en dan nog met een knipoog. Ideaal voor de mensen die nostalgisch terugkijken op die periode als “de tijd waarin je wel nog iets mocht zeggen en doen”, zeker als die vertolkt wordt door een toegegeven heel amusante en altijd charmante Matteo Simoni.

Medewerking van de echte mensen leidt toch nog heel vaak naar verzachting, en daarmee moet je zeker hier oppassen.

En zo zaten er net iets te veel mensen in de zaal die net iets te veel genoten van de scènes waarin Black Magic zijn werkneemsters denigrerend behandelt en op een hotelkamer zit met een minderjarige. Uit het perspectief van Frank lijkt hij misschien cool, maar niet iedereen in het publiek weet wat Burkas gedaan heeft. Dat mag dus ook niet zomaar weggelaten worden. Hetzelfde geldt voor het racisme in het uitgaansleven, waar de film wel heel snel en heel licht overgaat, en het zelfs — hopelijk ongewild — tot een van de fratsen maakt die Verstraeten uithaalt.

Wel positief is dat Vanessa, een personage dat zo makkelijk enkel een mooie trofee had kunnen zijn voor Verstraeten, wel nog genuanceerd wordt neergezet. Veel mannen, zelfs haar eigen vader, zien haar enkel voor haar schoonheid. Zij wordt hier echter de menselijkheid tegenover Verstraeten en co, zeker wanneer hij de zijne stilaan kwijtraakt en zij achterblijft. Charlotte Timmers is fantastisch in de rol en maakt van Vanessa het kloppende hart van de film.

Zillion is heel entertainend en had als fictief portret wellicht beter gewerkt dan als semi-biopic van Frank Verstraeten. De film heeft meerwaarde, maar vooral als je die zelf achteraf wat kadert in de tijd.

Zillion is nu te zien in de bioscoop.

Draagt weinig bij

zillion
3 5 0 1
Zillion is entertainment voor het brede publiek, maar laat de hoofdpersonages er te goed uitkomen om ook veel meerwaarde te hebben. Het is een verhaal uit zijn tijd dat meer vanuit het perspectief van onze tijd verteld had moeten worden. De productie is flitsend en doet de jaren 90 heropleven, maar daarmee helaas ook het machisme, seksisme en racisme dat daarmee gepaard ging. Soms hoef je niet te supporteren voor de underdog, maar dat standpunt krijg je hier niet helemaal mee.
Zillion is entertainment voor het brede publiek, maar laat de hoofdpersonages er te goed uitkomen om ook veel meerwaarde te hebben. Het is een verhaal uit zijn tijd dat meer vanuit het perspectief van onze tijd verteld had moeten worden. De productie is flitsend en doet de jaren 90 heropleven, maar daarmee helaas ook het machisme, seksisme en racisme dat daarmee gepaard ging. Soms hoef je niet te supporteren voor de underdog, maar dat standpunt krijg je hier niet helemaal mee.
3/5
Total Score

Raak

  • Alles aan de film ademt jaren 90
  • Vlot scenario

Braak

  • Te lief voor de hoofdpersonages
  • Blijft nadien niet lang hangen
Total
32
Shares
Gerelateerde artikels