Dood Spoor review: smaakt naar meer

Het filmfestival van Oostende kon dit jaar rekenen op heel wat avant-premières, ook van films en series van eigen bodem. Een daarvan was de nieuwe reeks van Malin-Sarah Gozin, Dood Spoor. Wij konden de eerste twee afleveringen zien van deze comedymisdaadreeks en die smaakten alvast naar meer.

Afleveringen gezien: 2/6

Fijnproever

Ed Beckx (Peter Van Den Begin) heeft samen met collega Leslie (Marjan De Schutter, Albatros) het bedrijf De Laatste Groet. Ze brengen voor nabestaande de laatste uren van een overledenen in kaart. Daarvoor rekenen ze op de gave van Ed: als hij iets proeft, ziet hij het verleden van wat hij eet. Voor het bedrijf betekent dat vaak huisbezoeken waarbij hij noodgedwongen iets in z’n mond moet steken van de overledene.

Wanneer een lijk wordt gevonden op een plaatselijke golfbaan dat vacuüm verpakt is, komt inspecteur Adams (Ward Kerremans, Grond, Billie vs Benjamin) bij Ed aankloppen om te helpen. Zo ziet hij wetsdokter Anna (Elise Schaap) terug, de norse, sarcastische zus van een klant. Ed z’n partner Cleo (Emilie De Roo, Nonkels) weet van z’n gave, net als Leslie, maar hij houdt ze verder verborgen, wat hem soms in een lastig parket brengt bij het onderzoek.

Bovennatuurlijk element

Ik zei al bij de aanraders voor FFO dat dit me heel hard deed denken aan een walgelijkere versie van m’n geliefde serie Pushing Daisies. Daarin kon bakker Ned de doden tijdelijk tot leven wekken door hen aan te raken en dat gebruikte hij om hun moorden op te lossen. Die vergelijking gaat eigenlijk nog steeds op, want de centrale gave is zelfs nog extremer. Zo ziet Ed niet alleen het verleden van mensen maar ook niet-levende dingen zoals z’n cornflakes of de tandenborstel van een overledene. Wanneer hij zo’n soort visioen krijgt, gaat die gepaard met flitsende montages en vaak erg aanwezig geluidsdesign zoals druppels of bradende boter, wat meteen heel cinematisch overkomt.

Daarnaast is Dood Spoor een interessante mix van humor en misdaad. Die humor komt ook wel vaak uit de gave van Ed. Want als je zo een moord wil oplossen, heb je niks anders dan het lichaam om te gebruiken. Dat zorgt vaak voor ongemakkelijke lachjes omdat je al weet wat er gaat komen, en doet je ook wat ineenkrimpen op een goeie manier. Daarnaast zijn heel wat personages sarcastisch, met het soort dat humor dat mij heel erg ligt. Ook in onze zaal op filmfestival Oostende werd er kostelijk gelachen.

De wereld van Dood Spoor is ook lichtjes anders dan onze eigen wereld, al begint dat redelijk subtiel. Zo kan je in de bioscoop tomaatjes kopen als snack, waardoor je meer punten op je Nutri-app kan verdienen. Vegan eten lijkt bovendien heel populair te zijn, maar er is ook iets groters aan de hand. Vleesrestaurants lijken ondergrond te zijn gegaan en worden bewaakt door metaaldetectors, terwijl het terreurniveau wordt opgetrokken door milieugroepen. Een duidelijke boodschap dus, al is het nog niet helemaal duidelijk waar dit precies naartoe gaat.

Veel aan de hand

Ook het misdaadaspect moet na 2 afleveringen nog wat meer op gang komen. Het blijft niet bij een lijk en met maar zes afleveringen zal er redelijk snel schot in de zaak moeten komen. Hoewel het mysterie misschien ondergeschikt is aan de rest, verwacht ik toch ook een goeie conclusie op dat vlak. Daarnaast hangt er ook een donkere wolk boven Ed, want bij blijkt achtervolgd te worden en krijgt zelfs bedreigingen. Ondertussen zijn er ook nog de interpersoonlijke relaties zoals tussen Ed en Leslie, Ed en zijn gezin en Ed en de onderzoekers die aandacht moeten krijgen. Ook lijkt hij nog iets uit z’n verleden mee te dragen. Er gebeurt dus redelijk veel maar toch voelt het niet rommelig aan dankzij het alweer uitstekende script van Malin-Sarah Gozin (Tabula Rasa, Clan).

De andere troef is de cast. Met al zijn gevarieerd acteerwerk van de laatste jaren zouden we bijna vergeten dat Peter Van Den Begin ook vooral een komisch talent is. Gelukkig worden we daar, na Waarom Wettelen vorig jaar, hier in Dood Spoor ook voldoende aan herinnerd. Als hij ergens in meedoet, ben ik sowieso al meer geneigd om te kijken, maar hij draagt de reeks met verve. Het leuke is dat Ed ook echt wordt voorgesteld als een goede vent, waardoor je hem meteen in het hart sluit. Daarnaast maken ook Elise Schaap, Marjan De Schutter, Ward Kerremans en Saïd Boumazoughe een heel goeie indruk in hun komische rollen.

Lachlan Anderson verzorgt de muziek met vooral lichte synths en strijkers. Ook het productiedesign valt op, met veel kleur in de sets, zoals het bordeaux kantoor van Ed of de groene keuken van het gezin. Wij steunen graag het genrewerk in Vlaanderen en blijven dus zeker kijken. Dan proberen we ook onze review te updaten. Het is net als Styx wel iets gewaagder voor een serie van bij ons dus hopelijk kan het de Vlaming toch smaken.

Dood Spoor is vanaf nu volledig te zien op Streamz en vanaf 25 februari ook elke week op Play4.