Gladiator II review: hoe je voorganger de grond in te boren

Na 24 jaar is het dan zo ver: een vervolg op Gladiator, mogelijk het beste werk dat Ridley Scott ooit gemaakt heeft. Dat de verwachtingen hoog liggen, is een understatement. Er is echter ook twijfel gezien het werk van Scott de laatste jaren toch afneemt in kwaliteit. Zet Gladiator II Ridley Scott weer op de kaart?

In Gladiator II volgen we Lucius, de zoon van Lucilla en Maximus uit Gladiator. Meer dan 20 jaar na de gebeurtenissen uit de vorige film woont Lucius met zijn vrouw in Numidië, het huidige Algerije. Romeinse troepen vallen zijn stad aan onder leiding van Marcus Acacius. De Romeinen slagen erin de stad te veroveren en in de strijd sneuvelt de vrouw van Lucius. Lucius wordt samen met andere mannen van de stad gevangengenomen als slaaf en ook hij berust op wraak.

Sequel of parodie?

Bovenstaand verhaal is bijna een copy-paste van Gladiator. Dat is jammer, maar bij bijvoorbeeld Star Wars: The Force Awakens werkte dit ook. Echter krijgen we niet genoeg tijd om Lucius en zijn vrouw te zien waardoor de emotionele lading een beetje mist. Doorheen Gladiator II wordt geprobeerd om meer emotie te kweken via de nagedachtenis van Maximus. Alleen weten we dat Maximus in Gladiator eenmalig contact heeft met Lucius en meer is er niet. Het voelt totaal niet verdiend dat Lucius vader-zoongevoelens heeft voor Maximus. Zeker omdat Gladiator zich net focust op Maximus zijn wraak en liefde voor zijn vermoorde zoon en vrouw. De geforceerde link tussen Lucius en Maximus doet eigenlijk oneer aan aan alles wat zich in Gladiator heeft afgespeeld. Het allerlaatste shot van Gladiator II was zelfs een shot dat letterlijk uit Gladiator kwam en waar totaal geen referentie naar gemaakt werd in de hele speelduur van Gladiator II. Ik wist even niet of ik in de lach moest schieten met dit shot of niet. Dit voelde zo goedkoop aan dat het op een parodie leek.

Een ander veel besproken punt bij Ridley Scott is zijn historische correctheid. Bij een biografie zoals Napoleon is dit belangrijker dan bij een verhaal zoals Gladiator. Gladiator II is uiteindelijk een fictief verhaal dat zich gewoon in een andere tijdsperiode afspeelt. Dat niet elke uitvinding of historische figuur exact in de tijdlijn past, kan vergeven worden in kader van het verhaal. Al moeten er natuurlijk binnen die context geen absurde zaken naar voor komen.

Zoals reeds in de trailer te zien was, wordt het Collosseum onder water gezet om zeeslagen na te spelen. Dit is effectief gebeurd in het verleden. Maar Scott wil er dan toch over gaan door er ook nog haaien aan toe te voegen. En dat is weer een stap te ver in geloofwaardigheid. Daarbij zijn de haaien ook duidelijk CGI en op een storende manier. Het toppunt van slechte CGI is wel wanneer er in een kleinere arena tegen apen gevecht moet worden (zie foto). De beesten die hier opdraven kan ik niet anders benoemen dan CGI-gedrochten die ergens op een mutatie van een hellehond en aap lijken. Ook hier wist ik niet of ik moest beginnen lachen, zo erg zag dit eruit. Er zijn echt wel genoeg echte dieren die beangstigend genoeg zijn in zo’n arena (leeuwen, tijgers, hyena’s, echte apen…). Zulke vreemde keuzes hebben mij vaak uit de film gehaald.

Talent maar zwakke personages

Van de oorspronkelijke cast keren Connie Nielsen en Derek Jacobi terug. Voor Jacobi moet je wel goed opletten, want voor je het weet heb je zijn screentime gemist. Nielsen daarentegen krijgt een grotere rol, maar om een of andere reden komt haar acteerwerk heel amateuristisch over. Ik kan het weinig benoemen, maar er zit een soort toneelschool-achtige overdaad in.

Als nieuwe protagonist staat Paul Mescal (All of Us Strangers, Aftersun) zijn mannetje. Alleen qua fysiek is hij iets minder overtuigend als ‘onoverwinnelijke’ gladiator. In zijn rol als Lucius, kleinzoon van Marcus Aurelius, komt hij meer tot zijn recht. Op zijn acteerwerk is nauwelijks iets aan te merken. Het probleem met zijn personage is eerder hoe hij geschreven is. Zoals eerder vermeld is de motivatie van wraak weinig emotioneel geladen als kijker. Ook maakt hij halverwege ergens een bocht van 180° die gewoon nog niet verdiend is. Ook Pedro Pascal (The Last of Us, Massive Talent) lijdt een beetje onder een slecht geschreven personage. Ik heb duidelijk een gevoel dat er veel meer in beide personages zat, maar dat er narratief veel heeft moeten wijken om een geforceerde link met Gladiator te maken.

Maar de grote ster van Gladiator II is zonder twijfel Denzel Washington (Training Day). Als Macrinus vertolkt Washington een uitermate manipulatieve gladiatorleider. In elke scene waarin hij verschijnt, zuigt hij de aandacht op. Daarboven is zijn personage veruit het meest interessante. Mocht heel de focus op zijn verhaal gelegen hebben, waar geen link naar Gladiator voor nodig is, zouden we een veel betere film gekregen hebben. Joseph Quinn (Stranger Things, A Quiet Place: Day One) en Fred Hechinger (Thelma) als keizers Geta en Caracalla zijn ook meerwaarde die iets te weinig aan bod komen.

Franchisemoeheid

Ik kan dan veel op te merken hebben aan Gladiator II, ik kan wel niet zeggen dat de film verveelt. Scott blijft wel een meester in entertainment. Gevechtsscènes zien er altijd goed uit en tempo zit er altijd in. Al beginnen de gevechten soms iets te Hollywoodiaans te worden. Het moet steeds groter, bruter en meer zijn. Er zijn wel limieten aan de geloofwaardigheid hiervan. In Gladiator II zit ergens een heel goede op zich staande film. Maar deze heeft niets met Gladiator te maken en zou Denzel in de hoofdrol moeten hebben. Gladiator II is jammer genoeg een voorbeeld van hoe een potentieel originele film vernield wordt door te willen teren op een franchise.

En het ziet er dan toch naar uit dat Ridley Scott zijn streak van mindere films niet verbroken wordt met Gladiator II. Misschien is het toch tijd om hem geen carte blanche meer te geven. Of ziet een welverdiend pensioen er misschien ook niet slecht uit…

Gladiator II speelt momenteel in de cinema.