Ender Magnolia: Bloom in the Mist early access preview – veelbelovende metroidvania met mooie QoL

Ender Lilies: Quietus of the Knights was in 2021 een fijne metroidvania met een intrigerend verhaal en interessante gameplay waarbij je personage geesten moest gebruiken om aan te vallen. Nu kan iedereen de early access van de sequel, Ender Magnolia: Bloom in the Mist, uitproberen. Kan dit vervolg ons ook overtuigen of zijn er geen echte verbeteringen gebeurd? Geekster trok de eerste korte versie van deze metroidvania in en testte het voor jullie uit.

If it ain’t broke

Ender Magnolia speelt zich een aantal decennia na einde C van Ender Lilies af. De wereld is intussen wat geëvolueerd, wat geleid heeft tot het ontwikkelen van de artificiële homunculi om de mensheid te helpen. Waar je in Ender Lilies nog speelde als (een) Lily, een jong weerloos meisje dat opeens wakker werd en de regen en de Blight die alles corrumpeerden, moest tegenhouden, speel je in Ender Magnolia eerder als … Lilac, een jong weerloos meisje dat opeens met geheugenverlies wakker wordt en de alles corrumperende giftige gassen en de op hol geslagen homunculi moet tegenhouden. Moet je verslagen bazen zuiveren zodat ze niet meer agressief zijn? Helemaal niet, je bent een Attuner en moet hun golflengte aanpassen zodat… ze niet meer agressief zijn. Als sequel lijkt het dus aan de ene kant wel hetzelfde stramien te volgen, maar aan de andere kant is Lilac geen stille protagonist meer (hoewel ze ook niet echt het meest uitgesproken karakter heeft). Ze praat met (al!) haar geredde homunculi en met een veel grotere groep NPC’s die ze tegenkomt.

Hierdoor is de sfeer wel iets minder melancholisch en eenzaam dan in het eerste spel, maar is het verhaal (voorlopig) wel iets duidelijker, wat je er meer betrokken bij maakt. Het voelt dankzij de veranderde omgeving en sfeer sowieso meer aan als steampunk dan dark fantasy. Uiteraard zijn er net zoals in Ender Lilies nog steeds veel verborgen hints naar de ware toedracht van de homunculi te lezen in de lore die je overal in het spel kan vinden. Het verhaal lijkt ons in ieder geval interessant genoeg, met twee wedijverende families en homunculi die niet enkel als slaven willen gebruikt worden. Hier en daar was er zelfs een verwijzing naar de Ancients en de Blight… 

Ender Magnolia zit vol heerlijke QoL

Metroidvania’s vallen of staan met hun gameplay, en die is gelukkig in Ender Magnolia, net zoals in Ender Lilies, nog steeds zeer goed. De 2D-basisgameplay zal voor wie het eerste deel heeft gespeeld zeer bekend aanvoelen. De focus ligt meer op rondtrekken en vechten dan op platformen. Op drie tot vier uur zijn we slechts een tweetal platformuitdagingen tegengekomen. Lilac kan nog steeds zelf niet aanvallen maar gebruikt de homunculi (in plaats van de geesten uit het eerste deel) om dat voor haar te doen. Nieuw is dat je nu maximum vier (in plaats van zes) helpers tegelijkertijd kan meedragen, maar dat je deze ook wat kan aanpassen. Eenmaal je de upgrades vindt (niet elke upgrade was in de EA te maken voor alle homunculi in ons bezit), heeft elke homunculi immers drie verschillende mogelijkheden, waarvan je op een rustplek de actieve modus kan veranderen. 

Zo begon onze eerste homunculi met een zwaard, maar werd dat na een tijdje een snellere en krachtigere zeis. Een andere homunculi had een krachtige aanval naar voren op een cooldown, maar met een van haar upgrades gooide hij daarna een ijsbom in de lucht die vijanden (en na een paar rake bommen zelfs bazen!) tijdelijk kon bevriezen. Voorlopig waren er ook geen homunculi meer die je maar een aantal keer kon gebruiken. Een van onze homunculi had een cooldown, een andere moet je slechts om de minuut activeren, en bij weer een andere moesten we constant een knop ingedrukt houden. Je kan je vier homunculi ook tegelijkertijd gebruiken, hoewel je dan veel met je vingers zal moeten doen. Ook Lilac zelf kan je nu verschillende soorten equipment of relics geven, wat ons doet denken dat je in het volledige spel toch wat verschillende builds zal kunnen maken. In ieder geval zorgde al dit samen met de algemene traagheid in de aanvallen van de vijanden, er wel voor dat Ender Magnolia voorlopig niet zo bijzonder uitdagend was, maar de makers hebben al gezegd dat het spel later moeilijker zal worden (en dat je een moeilijkheidskeuze zal krijgen).

Positief is het grote aantal quality of life-verbeteringen die deze sequel heeft meegekregen. Wat meteen opvalt is dat je map deze keer een echte kaart is, waarop de verschillende zones niet enkel meer met rechthoekige kamers worden aangeduid, maar waarop je deze keer helemaal kan zien hoe een zone of kamer eruitziet en (aan de hand van de kleur) of je er alles in gevonden hebt. Je kan bij elke locatie op de kaart ook meteen zien of je nog een bepaalde sleutel of vaardigheid mist. Dit zorgt ervoor dat je niet blindelings gaat moeten backtracken, wat wij zeker kunnen appreciëren. Andere verbeteringen houden verder in dat je bijzonder snel zowel je double jump als je dash krijgt (en daarvoor is je dodgen een echte dodge roll in plaats van een buiklanding) en dat je van overal in de wereld kan warpen naar alle gevonden rustpunten. Om je build aan te passen, moet je wel nog steeds aan een rustpunt zitten. Een laatste heerlijk puntje: voorlopig is er géén contact damage!

Minder melancholische maar nog steeds goede sfeer

Ender Magnolia voelt dan wel iets minder melancholisch aan dan Ender Lilies, de sfeer blijft toch nog steeds een hoogtepunt. Aan de ene kant heb je de mooie graphics (hoewel Lilac zelf precies een beetje een andere stijl heeft dan de vijanden en homunculi) en de iets vlottere animaties (vooral voor bazen), aan de andere kant is de muziek van Mili ook weer fijn om naar te luisteren.

Ender Magnolia smaakt naar meer

Wie nu meteen al voor de early access van Ender Magnolia gaat, krijgt zo’n goede drie tot vier uur vol fijne metroidvania-ervaring op zijn of haar bord. Een ervaring die naar meer doet smaken, dankzij veelbelovende gameplay, een interessant verhaal, een leuke sfeer en prachtige muziek. De verbeteringen in vergelijking met Ender Lilies zijn ook zeker mooi meegenomen, en wij kunnen alvast niet wachten tot Ender Magnolia later (dit jaar?) volledig uitkomt.

Geïnteresseerd in de betere metroidvania?

• Prince of Persia: The Lost Crown is een strakke ervaring vol puur metroidvania-plezier
• Zowel Olivier als Jason werden verliefd op Hollow Knight
• Net zoals Hollow Knight behoren zowel Ori and the Blind Forest als Ori and the Will of the Wisps tot de mooiste Metroidvania’s met de beste muziek
• Blasphemous 2 zet de sfeer van het eerste spel verder en verbetert de gameplay