Blasphemous 2 review: en vergeef ons onze zonden

Wanneer je vraagt naar de betere moderne 2D-Metroidvania’s, krijg je vaak Hollow Knight, Ori en Blasphemous te horen. Met reden! Deze games druipen van sfeer en zijn een plezier om te spelen. In 2019 nam Blasphemous van de Spaanse ontwikkelaar The Game Kitchen ons mee naar een wereld die zo door katholieke boetedoening was geïnspireerd dat het soms heel ongemakkelijk werd. De gameplay was leuk, maar kon soms wat frustrerend zijn. Nu krijgen we in 2023 het vervolg, Blasphemous 2. Kunnen de sfeer en de gameplay die van het origineel evenaren of overtreffen? Geekster nam een rozenkrans en een Spaans woordenboek in de hand en testte het voor jullie uit.

No rest for the wicked

Blasphemous 2 gaat verder waar de DLC van het eerste deel, Wounds of Eventide, eindigde. De Penitent One heeft na het verslaan van het Mirakel en de High Wills zijn eeuwige rust verdiend, maar dat blijkt niet van lange duur te zijn. Het Mirakel, bron van zowel beloningen als vreselijke kwellingen in het land Cvstodia, bestaat blijkbaar nog. Bovendien staat het op het punt een nieuw kind ter wereld te brengen, en een massief hart is te zien in de lucht boven Cvstodia. Dit wordt dan ook nog eens beschermd door een groep nieuwe krachtige vijanden. Tijd dus voor de Penitent One om de wapen(s) terug op te nemen.

Je wordt meteen weer een grimmige sfeer ingetrokken waar zonde en boetedoening centraal staan. Tijdens je avonturen kom je een aantal vreemde NPC’s tegen en kan je ook in de vele extra lore bij alle voorwerpen die je vindt meer over de wereld leren. Vaak zijn bepaalde personages gestraft voor een of andere zonde en zie je het effect van hun boetedoening of straf. Soms verandert de situatie van bepaalde NPC’s tijdens het spelen en zal je je gaandeweg meer en meer ongemakkelijk voelen. Héél soms is er een heel korte cutscene, maar voor het grootste deel zal je het van de dialogen en teksten met lore moeten hebben. Een van de vragen die wij hadden sinds de opening van het spel werd trouwens pas opgelost door de lore die we kregen na de voorlaatste baas te verslaan. De eerste uren van het spel voelen wel (té) vertrouwd aan: je moet een drietal bazen zoeken en verslaan in locaties die je kan bezoeken in de volgorde die je het beste ligt. Daarna opent de rest van het spel zich en moet je weer een vijftal voorwerpen vinden door een aantal bazen te trotseren voor je kan beginnen aan de (best korte) finale. De absolute hoogtes van het eerste spel worden qua sfeer wel niet gehaald.

Uitbreidingen en verbeteringen

De basisgameplay van Blasphemous 2 is niet veel veranderd sinds het originele spel. Het speelt nog steeds trager dan pakweg een Castlevania en je moet eerder gerichte aanvallen gebruiken in plaats van te gaan buttonmashen. Vooral bij de bazen moet je hun patronen en bewegingen goed leren, en eenmaal je die kent, worden de meeste baasgevechten een bijna ritmische ervaring, wat perfect is voor dit genre. Ook heb je verschillende mogelijkheden om te platformen die je eerst nog moet vrijspelen, zoals een handige double jump of een air dash, maar heb je geen grote movement abilities waarmee je over een heel scherm kan vliegen. Lopen, springen of glijden blijven je voornaamste bewegingen. 

Blasphemous wordt vaak vergeleken met een Soulslike want wanneer je sterft of rust, vul je je health flasks opnieuw maar komen de vijanden die je verslagen hebt ook terug. De vergelijking gaat niet helemaal op, want je raakt je verworven voorwerpen, geld of skill points gelukkig nog steeds niet kwijt. Wel kan je in deze serie na een aantal keer sterven minder magie gebruiken tot je je schuld terugvindt in de wereld of gewoon bij een NPC afkoopt.

Wat is er dan wel veranderd? Blasphemous 2 voelt vlotter aan dan zijn voorganger, zowel door het ritme in de gevechten als door de keuzes die je nu kan maken. Je Mea Culpa is er immers niet meer, dus in het begin van Blasphemous 2 moet je meteen kiezen tussen drie wapens. Je hebt de keuze tussen een gebalanceerd zwaard, een snelle maar minder krachtige degen-en-dolk-combinatie of een grote en krachtige maar trage vlegel. Je kan er bij het begin maar één kiezen, maar na een tijdje spelen vind je een tweede en nog wat later het derde. Niet elk wapen laat je trouwens toe aanvallen te blocken. Je kan (en moet voor sommige platformuitdagingen) met een knop snel van wapen wisselen, wat de gevechten ook leuker maakt dan in het vorige spel. Elk wapen heeft zijn eigen skill tree, waar je Marks of Martyrdom in kan investeren die je naast je gewone Tears of Atonement (nog steeds te gebruiken als betaalmiddel) kan vinden in de wereld of als beloning na gevechten. Het is wel jammer dat je niet meteen heel de skill tree kan zien en moet investeren in bepaalde skills voor je nog maar mag weten welke vaardigheden verder op die tak hangen. Dat zorgt ervoor dat je soms je Marks gebruikt om daarna op de volgende tak vaardigheden te krijgen die niet meteen je prioriteit waren.

Builds

De andere reden om Marks te verzamelen is omdat je hiermee meer plaats kan maken om houten iconen te dragen. Je hebt immers niet enkel je rozenkrans bij wijze van accessoires, maar kan deze keer ook houten figuurtjes verzamelen op een klein altaar. Deze geven je elk hun eigen bonus, zoals meer schade met een bepaald wapen of het sneller verzamelen van Fervor (magie). Bovendien kunnen combinaties van twee iconen van dezelfde soort nóg een extra bonus geven, zodat je na een aantal uur spelen echt al kan werken aan een build, die bijvoorbeeld de focus legt op critical hits, op je hoofdwapen of op het gebruiken en snel terugkrijgen van magie. Het vinden of krijgen van deze iconen is zoals het bemachtigen van al die beenderen als collectibles in het eerste spel, maar deze keer met gevolgen voor de gameplay in plaats van in ruil voor Tears. Om de nieuwe effecten van deze iconen niet té krachtig te maken, heb je wel maar maximum vijf plaatsen op je rozenkrans in plaats van acht.

Je wapenkeuze is niet enkel belangrijk voor je algemene vechtstijl, maar ook voor het platformen. Elk van de drie wapens geeft je immers een andere mogelijkheid, zoals het activeren van grote klokken of het kapotmaken van barrières als je met genoeg momentum een neerwaartse aanval doet. Dat betekent dat je in het begin niet enkel zoals in het eerste deel kan kiezen tussen een aantal verschillende locaties, maar ook dat je wapenkeuze meteen bepaalt welke shortcuts je kan openen of welke geheimen je al kan vinden. Dat zal speedruns heel interessant maken en zorgt er ook voor dat de eerste uren van Blasphemous 2 anders spelen als je voor een ander wapen kiest bij een tweede playthrough.

Blasphemous 2 heeft belangrijke quality of life-verbeteringen

Ook zijn er een aantal belangrijke quality of life-verbeteringen toegevoegd die het zoeken van alle geheimen veel draaglijker maken. Een van de grootste aanpassingen, waarvoor we echt dankbaar zijn, is dat in tegenstelling tot het vorige spel de scherpe spietsen, putten en putten vol scherpe spietsen niet automatisch je dood meer betekenen. Je verliest wat health, maar keert vlotjes meteen terug naar de laatste “veilige” plek van een paar seconden geleden.

Verder gaat het trekken doorheen de wereld vlotter. Zo kan je na een tijdje teleporteren van elk rustpunt naar de hoofdstad en na nog wat langer spelen (en geheimen vinden) kan je zelfs van het ene rustpunt naar het andere gaan of al je Fervor terugkrijgen. Je bent dan dus niet meer voornamelijk op warp chambers aangewezen. We raden je wel aan zoveel mogelijk (idealiter na het krijgen van elke nieuwe vaardigheid) alles goed te doorzoeken als je deze handige mogelijkheden wil krijgen, want je krijgt ze enkel als je bepaalde geheimen vindt. Wie alles doorzoekt en veel geheimen vindt, zal veel krachtiger zijn dan wie gewoon snel elke zone doorloopt en minder problemen hebben met de bazen, waardoor heel het spel voor hen eenvoudiger aanvoelt. Tegen het einde is er trouwens een baasgevecht met een best uitdagende fase 2, wat al die extra upgrades zo goed als verplicht maakt (tenzij je echt goed bent in alle aanvallen ontwijken natuurlijk).

Daarnaast zijn er nog een aantal kleinere verbeteringen. De speciale vaardigheden waarvoor je in het eerste deel aparte relikwieën nodig had, worden gewoon deel van de Penitent One en moet je niet meer meedragen met die oude maximumlimiet. Je gebeden zijn nu verdeeld in krachtige chants en kleinere quick verses, en je kan van elke categorie er één tegelijkertijd meedragen in plaats van maar één gebed op zich.

Een van onze minpunten van het eerste spel komt nu jammer genoeg nog steeds terug: contact damage en de daarbijhorende stunlocks, vooral bij bepaalde baasgevechten. Dat gebeurt echter in zoveel games, en zeker van dit genre, dat we het Blasphemous 2 niet echt kunnen kwalijk nemen. Het blijft wel een mechanic die we niet kunnen appreciëren als de vijanden er zelf geen nadeel aan ondervinden en het had leuk geweest als Blasphemous 2 dit had vermeden.

Macabere sfeer

Zoals je aan de afbeeldingen in deze review al hebt kunnen zien, druipt niet enkel dankzij de lore de stijl van dit spel af, maar vooral dankzij de 2D pixel art. Bij momenten zien de animaties, de groteske bazen en de personages of gebeurtenissen er heerlijk walgelijk uit. In vergelijking met het vorige spel oogt het allemaal iets scherper en ook de vijanden hebben bijvoorbeeld meer details. De omgevingen zelf zijn jammer genoeg niet zo interessant, maar hangen gelukkig zoals het hoort in een Metroidvania goed samen. Een deel van de vijanden keert ook wel terug uit het vorige spel, of je krijgt vijanden met volledig dezelfde moveset maar een ander uiterlijk, wat een beetje jammer is. Je hebt weer een aantal speciale executies als je vijanden kan verdoven, waarbij je de brutaliteit van de reeks nog eens kan zien. Jammer genoeg is er ook een soort algemene executie voor veel vijanden die wel hetzelfde effect heeft maar er minder leuk uitziet. Het geluid staat ten slotte weer op punt. De muziek past goed bij de omgevingen en zoals in het eerste deel kunnen we enkel aanraden de voice acting in het Spaans te zetten om jezelf op de beste manier in de sfeer van het spel onder te dompelen.

Blasphemous 2 is een heel goed vervolg

Blasphemous 2 heeft de over-the-top religieuze sfeer vol schuld en boetedoening van het eerste spel verdergezet (maar niet overtroffen), waardoor de terugkeer naar Cvstodia beklijvend blijft. De gameplay is ietwat uitgebreid dankzij de keuzes in wapens en houten iconen, en daardoor is Blasphemous 2 op gameplayvlak interessanter – doch gemakkelijker – dan zijn voorganger. Heel het spel zit vol met geheimen of extra uitdagingen, en je zal met nieuwe mogelijkheden vaak naar oude locaties moeten, maar de structuur van het spel voelt mischien té vertrouwd aan. Wie alles wil vinden en na een nieuwe vaardigheid gekregen te hebben meteen naar die al doorkruiste gebieden terugtrekt, is een goede 20 uur bezig. Een aanrader voor fans van het eerste spel of voor wie van heel goede Metroidvania’s houdt!

.

Meer weten over recente games?

• Baldur’s Gate 3 is nu al fenomenaal, en we hebben het nog niet eens uitgespeeld!
• Remnant 2 is ook zo een sequel die hetzelfde biedt als het origineel maar dan alles verbetert.
• Ratchet and Clank: Rift Part is gelukkig een heel goede pc-port.