Armored Core VI review: kort en krachtig

voor veel mensen staat From Software gelijk aan Dark Souls. Terecht natuurlijk, de impact van de serie is onmiskenbaar, en je hoeft maar op ‘soulslike’ te filteren op deze website om er de gevolgen van te zien. Voor Miyazaki-san de teugels in handen nam, stond From Software echter bekend voor iets helemaal anders: diepgaande mecha-simulatie. Onder de titel Armored Core was dit sinds 1997 de grootverdiener bij de studio. Een saga die op zowat alle consoles buiten die van Nintendo een thuis heeft gevonden. Door Dark Souls en derivaten is het echter sinds 2012 op droog zaad zitten voor de fans. Tot nu. Want Armored Core is eindelijk terug en beter dan ooit in Armored Core VI: Fires of Rubicon. Toch blijft het nog steeds het niche genre van weleer, ondanks het AAA-budget en de marketing van uitgever Bandai Namco. Geekster bouwt de perfecte AC en gaat, voor een huurlingenprijsje, op missie om het verdict uit te brengen.

Interplanetaire bedrijvenoorlog

Het verhaal van Armored Core VI vindt volledig plaats op de fictieve planeet van Rubicon 3 en heeft, op enkele referenties na, niets te maken met de vorige games. Recent werd op de planeet een nieuwe, zeer waardevolle substantie ontdekt genaamd “coral”. Tot grote frustratie van de inheemse Rubiconians zakt half het melkwegstelsel af naar hun heimat om het nieuwe goedje op te pompen. Net zoals de ontdekkingsreizen op aarde, verloopt het allesbehalve vredevol. Gigabedrijven vechten met de lokale bevolking én onderling om controle van de meeste vruchtbare plekken, terwijl de intergalactische Planetary Closure Administration iedereen stokken in de wielen steekt om droogweg de hele planeet in zijn systeem te lijven. Een gigantisch wilde westen van staal en technologie met maar één god: geld.

Te midden die strijd land jij, Augmented subject C4-621, in de hoop een graantje mee te kunnen pikken. Al snel merk je dat het alleen niet zal lukken (en bovendien illegaal is) waardoor je genoodzaakt onder de vleugels schuilt van ene mysterieuze Handler Walter. Hij zal je vanaf nu voorzien van klanten, missies en vooral de credits die hierbij horen. Eerst moet je wel van die verschrikkelijke naam af en een waardige licentie voor Rubicon 3 zien te bemachtigen. Je kan hiervoor een aanvraag indien bij de PCA of de licentie van een minder fortuinlijke huurling recycleren. Eén uitstapje en confrontatie met de PCA later is de beslissing snel genomen. Welkom aan boord, Raven.

Te huur: dodelijke robot

Het verdere verloop van dit epos geschiedt uitsluitend in missies en hun bijhorende briefings. Walter krijgt een aanvraag, jij doet het vuile werk. Het enige wat telt, is dat de credits overgeschreven worden. In het begin zijn dit vooral kleine klusjes voor conglomeraten met rare namen zoals Arquebus of Da Feng, maar al snel is het duidelijk dat er meer aan de hand is dan ruzie om roze petroleum. En een paar “sorties” (de hippe term voor “naar buiten gaan” als je een AC hebt) zonder je baasje Walter bevestigen dat maar al te goed.

Veel van de missies zetten je dan ook voor keuzes die het verdere verloop van het verhaal beïnvloeden. Help je in deze missie de vrijheidsstrijders van Rubicon of heb je toch liever een smak geld uit de zakken van de bedrijven? En hou je de eer hoog wanneer een escapade je opzadelt met tijdelijke collega’s of steek ze je op het einde van de rit toch maar lekker een mes in de rug? Aan jou de keuze. Al is het vaker dan niet kiezen tussen de pest en de cholera, en weet je pas uren later wat het gevolg hiervan is.

Het verhaal is alleszins spannend en laat zich gemakkelijk volgen. Op een paar eigennamen na, ben je meteen mee met wie waar baat bij heeft. De presentatie is echter zeer sober. Geen geanimeerde cutscenes of zotte schouwspellen. Zo goed als alles wordt je verteld in de briefings die je krijgt voor en na elke missie. Deze bestaan voor het leeuwendeel uit ongeanimeerde dialogen, af en toe gekruid met het beeld van een surveillance camera uit de buurt van waar je missie plaatsvindt. Het verhaal is zeker niet slecht, maar de manier waarop het gebracht is, zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Ook omdat het tempo van vertellen zeer verhakkeld is. Een grote missie duwt je avontuur in een versnelling, om dan plots weer uren in het slop te zitten omdat de volgende set missies kleine klusjes zijn om de kas te spijzen.

De onderdelen maken de mech

Geld groeit helaas niet aan de bomen, zelfs niet op Rubicon 3, en al die kleine missies zijn weliswaar broodnodig om de helft van de gameplay loop in Armored Core VI toe te laten: het bouwen van je AC. We gaan meteen met de deur in huis vallen: dit is het make or break-gedeelte voor nieuwe spelers. Want de complexiteit van de garage is traditiegetrouw torenhoog en overweldigend. Benen moeten sterk genoeg zijn om alles te dragen, de motor moet krachtig genoeg zijn om alle delen te voorzien van energie, armen moeten stevig genoeg zijn om wapens te dragen en wapens moeten zuinig genoeg zijn om je motor niet over te belasten. En dan moet je nog boosters kiezen die compatibel zijn met heel je bouwsel en een besturings-chip installeren die voldoet aan de ideale afstand van je gekozen wapen. Nog mee? Goed, want dan moet je nu ook een hoofd kiezen met een goede scanfunctie afgesteld op je wapens en ook nog eens een core expansion instellen afhankelijk van je speelstijl. Een waar walhalla voor min-maxers, een echte hel voor wie gewoon wil knallen.

Dit verborgen puzzelspel snappen en hiervan genieten is wel een must voor je speelplezier. Armored Core VI varieert vaak in zowel vijandelijk gespuis als in missiedoelwitten en hier moet je dan maar een antwoord op verzinnen. Het heeft geen zin om je pistolen mee te nemen als de opdracht is om een kernreactor op te blazen, net zoals het zinloos is om je grote, trage bommenwerpers mee te pakken in een duel tegen de razendsnelle AC’s van andere facties. Aan jou om de briefings goed te lezen en met een plan van aanpak komen. Zo niet, dan kan de missie sneller over zijn dan de uitleg zelf. Althans, in theorie.

Het schaar-steen-papier-aspect van builden legt wel het grootste pijnpunt van Armored Core VI bloot. Missies zonder bazen verplichten je zelden om het over een andere boeg te gooien en voelen hierdoor soms aan als nodeloze opvulling. Tuurlijk duurt die kernreactor opblazen langer met je pistolen, maar het kan wel en is bovendien niet eens een uitdaging. En die bovenvermelde AC kan wel degelijk bommen vreten, je moet gewoon heel dichtbij gaan staan. Die kleine missies zijn nu frustrerend om te spelen voor terugkerende spelers, en al zeker als hierdoor het hoofdverhaal weeral eens op de achtergrond belandt. Daartegenover staat wel dat bazen en hoofdmissies absolute meesterwerken zijn die je echt verplichten de garage in te duiken en nummers te bestuderen. Al zal je meer dan alleen een goede build nodig hebben om deze te verslaan…

Piekfijne besturing

Zodra de AC gemaakt en opgeslagen is, mag je op uitstap. En god, wat is de besturing in Armored Core VI fantastisch. Overweldigend ja, maar o zo goed. En dat zowel met controller als voor het eerst met muis en toetsenbord. Alle wapens kunnen nu tegelijk afgevuurd worden met hun eigen knop – waar je vroeger moest wisselen tussen hand- en schouderwapens – en bewegen is vlotter dan ooit nu de oude OverBoost vervangen werd door de algemene Assault Boost. Wat de gameplay echter oneindig strakker maakt, maar puristen voor de borst zal stoten, is de harde lock-on. Duidelijk ontstaan uit de ervaring die From Software opdeed aan Dark Souls en het werkt ook volledig op dezelfde manier: één klik op de stick en je doelwit blijft wat er ook gebeurt in het midden van je scherm. Ter compensatie zijn wapens een pak minder nauwkeurig als je deze functie gebruikt, maar dat weegt niet op tegen de dramatische visuele verbetering. Gedaan met de camera te sukkelen of halsoverkop op zoek te moeten gaan naar een doelwit dat voorbij zoeft. De actie staat en blijft centraal. En laten we eerlijk zijn, er is al genoeg om aan te denken tijdens gevechten.

From Software heeft nog meer overgebracht uit zijn vorige games. Zo heeft iedereen nu een Attitude Stability-meter, gelijkaardig aan de postuurmeter van Sekiro. Loopt deze vol, dan is de AC genageld aan de grond en pakt deze veel meer schade. Een niet zo vernieuwende nieuwigheid, maar eentje die in combinatie met de comfortabele besturing en lock-on wel iets gloednieuw toelaat: epische baasgevechten.

Armored Core was tot nu toe een serie waar bazen gewoon unieke varianten waren van AC’s die jij ook kon bouwen, met alle voor- en nadelen van de gebruikte onderdelen. Nu zijn het unieke vijanden met speciale aanvallen waarvan je de timing moet leren en dus zo die specifieke Dark Souls-vibe overbrengen naar het mecha-universum van From Software. Een spektakel voor de ogen én voor de duimen dat alleen maar mogelijk is door de gameplayverbeteringen van de Assault Boost en lock-on. Want waar je in een Dark Souls gewoon beter moet spelen, moet je hier eerst en vooral een build hebben waarmee je beter kán spelen. Een nuance die Armored Core VI zo verfrissend maakt ten opzichte van zijn voorgangers dat het moeilijk zal zijn om terug te keren. Het nadeel, zoals eerder vermeld, is dat deze zo goed zijn dat missies zonder bazen in AC6 hiermee in schril contrast staan, en dus bijgevolg nog maar weinig voorstellen.

Te korte campagne?

Armored Core VI bevat in totaal 58 missies, verdeeld over 5 hoofdstukken. Dat lijkt veel, maar sommige missies kan je letterlijk op 30 seconden klaren. Alle missies vinden namelijk plaats op kleine maps met een eenvoudig, lineair leveldesign. Zelden tot nooit vind je een zijpad of andere collectibles in een missie, en indien wel, kan je bij het herspelen van die missies meteen zien of je iets zou gemist hebben. Hierdoor strandt de levensduur van je eerste potje op zo’n 15u. Wat aan de korte kant voor een full priced AAA-spel, en al zeker voor een From Software-titel. Toch zou het van slechte wil zijn om te zeggen dat het spel te kort is. Ja, je kan missies naar hartenlust herspelen voor een betere score, maar net als bij vorige titels komt een groot deel van de levensduur uit de arena (tegen de computer of andere spelers) en vooral de New Game+-modus.

New Game+ in Armored Core VI betekent niet alleen door de campagne gaan met alle reeds verdiende wapens en credits. Het betekent ook unieke missies, nieuwe vijanden, wat moeilijkere bazen en andere dialoogkeuzes die het verhaal danig veranderen. Hier en daar krijg je zelfs nieuw speelgoed als beloning voor je (mis)daden! Ben je hiermee dan klaar en is de hele winkel uitgekocht? Wel dan kan je nog eens een toertje doen op de molen, want ook NG++ bevat zijn eigen, unieke content en dialogen. Alles zien betekent dus drie keer het spel uitkammen. Hier zit uiteraard wat herhaalde content in, maar die ga je voor een groot deel ook totaal anders benaderen gezien je arsenaal. De levensduur van 15u mag je dus gerust verdriedubbelen, op voorwaarde dat alle bovenvermelde punten je niet storen natuurlijk en je de unieke gameplayloop van Armored Core VI kan verdragen.

Wie snel verknocht raakt aan online confrontaties, mag die levensduur dan nog eens verdubbelen. Want ja, Armored Core VI heeft natuurlijk online PVP, en deze is zo verslavend als in 2012. Je hebt er de opties om 1v1 te spelen of er met 2 kompanen op uit te trekken in wat grotere 3v3-gevechten. Alles werkt verder zoals het hoort: verbinden met lobby’s gaat vlot en zonder problemen en inladen voor een match duurt maar een handvol seconden. Het enige minpuntje van de PVP is het aantal maps dat aan de bescheiden kant is. Verder absoluut niets te bemerken. Voorzie wel goede internetverbinding, want een heel klein beetje lag kan grote gevolgen hebben tijdens een gevecht. Oh, voor wie het zich afvroeg, er is geen cross-play tussen PC en Playstation 5.

Design = chef’s kiss

Zoals gewoonlijk moeten we een paragraafje wijden aan het geluid. De soundtrack is perfect passend en meeslepend, al zal je die misschien niet meteen herbeluisteren zonder de druk van robot-tegen-robot-actie. Het sounddesign verdient echter een 10/10, bank vooruit en een kus van onze gamesredactie. Een granaat rakelings horen suizen induceert nu al een psychologisch trauma, puur op geluid. En als het op ontploffingen en laserimpact aankomt, kennen we enkel Hollywood-films die in de buurt komen van deze kwaliteit. Moeilijk om in deze review voorbeelden hiervan te tonen, maar geloof ons vrij, Armored Core VI dompelt je auditief echt perfect onder in de chaos van deze high-tech oorlog. Een koptelefoon maakt dit dan ook nog eens tien keer beter, dankzij de geweldige 3D-audio.

Het oog wil natuurlijk ook wat en dat krijgt het. Visueel, en dan vooral tijdens de gevechten, ziet Armored Core VI er prachtig uit. Zet HDR en raytracing aan, en het is alsof je er zelf bent. Straffer nog is dat al die schoonheid niet zo zwaar is voor de pc, met specificaties waar de meest budgetgevoelige der computers ook aan kan. Dit zorgt er natuurlijk allemaal voor dat de framerate op zowel pc als console aan een bijna constante 60fps draait. De paar keer dat deze dipt, is het meestal doordat 80 raketten beslissen tegelijk te ontploffen en is dus maar van zeer korte duur. Toch, de hoge framerate is echt wel nodig in zo een actievol spel, dus goed dat hier een ideale balans getroffen is tussen pracht en kracht.

Nieuwkomers welkom

Kan je aan de Armored Core-serie beginnen met deze Fires of Rubicon? Absoluut, en dankzij de toegevoegde lock-on zou dit wel eens de eenvoudigste AC kunnen zijn om de kneepjes van het vak te leren. Het enige probleem is dat het misschien moeilijker zal zijn om te kunnen genieten van vorige titels als het smaakt naar meer. De oudere games hebben veel minder quality of life-features, naast de vrij onvergeeflijke difficulty voor onervaren spelers.

Is Armored Core VI onmisbaar voor soulslike fans of From Software aanbidders? Op die vraag is het antwoord wat genuanceerder. Armored Core is geen soulslike. Het heeft er duidelijk wat elementen van gezien de studio die het maakt, maar de ervaring is allesbehalve vergelijkbaar met Dark Souls of Elden Ring. Het tempo is totaal anders en zoals al gezegd, moet je echt keihard houden van builds maken en nummertjes met elkaar vergelijken voor een habbekrats meer van een statistiek. Er is wel een zeker overlap in genres, zeker bij de bazen, maar Armored Core VI gaat veel meer over git smart dan over git gud. Laten we het eenvoudig zeggen: een Souls-fan kan een Armored Core-liefhebber worden, maar is niet de facto het doelpubliek. Net zoals vroeger blijft Armored Core een niche. Het zijn geweldige spellen, maar hun structuur en gameplay is zeker niet voor iedereen weggelegd.

Weten wat er nog recent uitkwam? Lees dan zeker deze reviews!

• Immortals of Aveum review: magische FPS
• Blasphemous 2 review: en vergeef ons onze zonden
• Ratchet & Clank: Rift Apart (pc) review – optimalisatie troef
• Baldur’s Gate 3 review-in-progress: en we gaan nog niet naar huis
• Remnant 2 review: the same, but better