Remnant 2 review: the same, but better

In 2019 verraste Gunfire Games de wereld met Remnant: From the Ashes. De bescheiden titel met als tagline “soulslike met guns” slaagde erin de essentie van de anders overgebruikte term soulslike perfect te combineren met gevechten op afstand, en dat verpakt in een geweldige coöp-campagne met randomized levels. Vier jaar later is het tijd voor ronde 2 met Remnant 2. Het laat dan wel de ondertitel vallen, maar het DNA van de voorganger maakt intact de transitie. Sterker nog, Remnant 2 is in vele aspecten zoveel beter dat het slechts pixels van perfectie verwijderd is. We trokken onze rugzak vol wapens aan om jullie dit lore document na te laten als review.

Back tot the worldstone

Remnant 2 is een rechtstreeks vervolg op het succes Remnant: From the Ashes, en niets maakt dat duidelijker dan de eerste 10 speelminuten. Je ontwaakt als een naamloze figuur in dezelfde rotte wereld als vroeger. Rot is in dit spel de roze schimmel die de wereld helemaal om zeep heeft geholpen en de mensheid op de rand van de vernietiging bracht. Net als in de eerste game overleven de laatste mensen in Wards, kleine zelfredzame kolonies die hopeloos vastklampen aan het leven. Het is op weg naar één van deze Wards, wat tevens ook fungeert als tutorial voor de gameplay, dat ons verhaal start. Eens aangekomen blijkt het echter niet zomaar een Ward te zijn. Dit is Ward 13, dezelfde als in het vorige spel. En net als vroeger is de beruchte Worldstone hier nog steeds actief…

De lore van Remnant is zo diep als ie onbegrijpelijk is, en dat bedoelen we op een goede manier. Je ontdekt deze normaal gaandeweg in volledige ingesproken cutscenes en een hoop lore documenten die slachtoffers van het Rot je achterlaten. Om het wat behapbaar te houden voor deze review: de wereldsteen is een teleporteermachine die de aarde verbindt met andere werelden, gebouwd in de hoop dat de mensheid hierdoor nieuwe technologie of krachten zou ontdekken om dan op aarde het Rot definitief te verslaan. Het is ook heel handig om je game vol te proppen met unieke werelden die qua scenario niets met elkaar te maken hebben.

Nu is er wel een probleem: de wereldsteen is inactief, zoals Commander Ford, de leider van Ward 13 en kleinzoon van Founder Ford uit het vorige spel, je prompt uitlegt bij aankomst. Alleen is jouw aanwezigheid tijdens deze lange monoloog (toevallig) de katalysator die de steen nodig had om weer in gang te schieten. Het ondenkbare gebeurt. Ford wordt in de steen gezogen, waarna zijn collega Clementine hem meteen achterna springt. Voor jou blijft er maar één mogelijkheid over: ook de sprong wagen en hopen dat je ergens in hetzelfde universum als Ford of Clementine terechtkomt, liefst nog ergens in de buurt. Terugkeren is misschien geen optie…

Toevallig avontuur

Waar je zal belanden is zowel in het verhaal als in de gameplay puur toeval. Remnant 2 structureert zijn avontuur net als in zijn voorganger door procedureel gekozen content. De formule is ongeveer als volgt: eerst wordt er gekozen welke van de 5 beschikbare werelden je zal betreden. Hierna wordt een ‘hub’ gegenereerd uit stukken handgemaakte levels. Elk van die ‘hubs’ – want je bent hier nergens veilig voor de duidelijkheid – verbindt dan met een drietal optionele dungeons en één pad dat het verhaal voortstuwt. De optionele dungeons worden op hun beurt weer uit een pot getrokken en zijn procedureel opgemaakt. Het hoofdpad brengt je dan weer één baas dichter bij het einde van deze wereld en naar de volgende set optionele dungeons of zelfs een nieuwe wereld. Op het einde krijg je nog een eindbaas en daarna keer je terug naar de Ward, een veilige hub met shops en upgrades deze keer. Geen paniek, je kan altijd terugkeren naar deze wereld om het achteraf uit te kammen.

En ja we zeggen een eindbaas, want ook dit wordt door de onschuldige hand van je CPU uit een pool gekozen. Het is niet zo oneindig als het nu wellicht klinkt, maar het maakt ieder avontuur wel enorm verschillend. Wie echt alles wil zien, zal dus Remnant 2 een paar keer of meer moeten uitspelen. Ook omdat wat je vindt of verdient in al die levels, volledig afhangt van welk campagne je hebt gerold. En er is veel te verdienen: ringen, amuletten, items, wapens, passieve traits en zelfs nieuwe archetypes (later meer hierover) zijn puur toeval! Een zeer leuke manier om content aan te bieden en bovendien ook passend met de thema’s van het verhaal. Roeien met de riemen die je hebt, en sterker worden met wat de wereld je deze keer wil geven. Trofeejagers en completionists, niet getreurd. Je kan steeds je campagne herrollen of individueel op avontuur gaan naar een specifieke wereld om zo alle goodies en content eens te zien.

Individuele levels zijn ondanks al dat toeval ook verrassend coherent. Bij de meeste zou je haast denken dat het uniek ontworpen zones zijn, met alle geheime gangen en goed verstopte puzzels en quests, maar neen, ook dat is procedureel samengesteld. En als klap op de vuurpijl zien deze werelden er ook artistiek uniek en mooi uit. Een verlaten planeet die een zwart gat koloniseert, een vervallen rijk waar elfen van verschillende rassen elkaar naar de keel grijpen… Stuk voor stuk pareltjes. Een manier van presenteren die enkel Remnant aanbiedt, en ook enkel Remnant beheerst.

En de levels zijn deze keer echt groot. Soms te groot. Want wie alles van een wereld wil zien en vinden zonder gids, gaat vaak en lang van hot naar her moeten lopen. Teleporteren naar een wereldsteen kan, maar deze zijn ver van elkaar én van nieuwe zones verwijderd. Gecombineerd met de trage loopsnelheid van je personage, maakt het backtracken en verkennen soms een sleur. Wel is het in alle 5 werelden dik de moeite waard, want Remnant 2 bevat meer unieke loot en obscure geheimen dan ooit tevoren.

Build a build

De gameplay van Remnant 2 is bijna identiek aan zijn voorganger. Een third person shooter waarin rollen stamina kost en aanvallen ontwijkt, schieten enkel kan als je mikt, en krachtige maar tijdelijke skills of mods op je wapens helpen af te rekenen met de sterkste vijanden die je kan tegenkomen. En om zeker te zijn dat het de soulslike tag verdient, krijg je ook in aantal beperkte healing potions die hervullen als je aan een wereldsteen rust, hier Relics genaamd. Net als in zijn voorganger werkt dit vlekkeloos en vat het perfect de soulslike-essentie doordat je echt kwetsbaar bent tijdens het schieten. Denk Resident Evil 4, maar met een dodge roll en looter shooter builds. Ook vijanden zijn aangepast aan die gameplay, waar elk gevecht wel degelijk concentratie vereist of je bent eraan. De meeste monsters en bazen hebben gelukkig duidelijke tells en zijn goed geanimeerd. Hier en daar vind je wel een oneerlijke one-shot teleport-grijpaanval, maar dat was ook zo in Remnant: From the Ashes. De variatie in monsters is ook aanzienlijk groter dan in zijn voorganger, iets dat we alleen meer kunnen bejubelen. Bazen mogen zich dan weer in de categorie steken van “soms beste baas ooit” in het genre (de eindbaas is echt gewoon kunst).

Waar Remnant 2 echt verschilt zijn de builds en vaardigheden. Eerst en vooral zijn er nu nieuwe classes, hier archetypes genaamd. Waar deze vroeger ook al bestonden maar gewoon je startuitrusting bepaalden, hebben ze nu wel een grote invloed. Elke archetype kan namelijk levelen en verdient hierdoor unieke skills en passieve bonussen. Zo kan de Gunslinger op level 10 tijdelijk oneindig kogels krijgen of kan de Handler zijn hond iedereen een damage buff laten geven op commando. Deze keer kan je echter multiclassen. Van zodra je startkeuze de limiet van level 10 bereikt, mag je dus nog een archetype kiezen en een extra skill en bijhorende passives meenemen. Deze tweede klasse moet je wel nog eerst levelen, maar het verhoogt aanzienlijk de mogelijkheden. Wil je een tank/healer zijn? Ga ervoor! Liever een cowboy spelen met een trouwe viervoeter? Kan! Alles in damage steken door Hunter en Gunslinger te combineren? Veel succes. We zijn nog niet zeker dat we alle klassen hebben vrijgespeeld (dank u, random leveldesign) maar de mogelijkheden zijn alvast uniek en uitgebreid.

Daarnaast ontdoet Remnant 2 zich van setbonussen op armor door deze bonussen te verplaatsen naar Mutators voor wapens en Modifiers voor je Relic. Zelfs de Relic kan aangepast worden naar iets totaal anders (dat we niet spoilen), een briljant idee eigenlijk. Nu kan je echt naar hartenlust mixen en matchen om de ultieme build samen te stellen zonder je fashion op te geven. Combineer dit met de berg ringen en amuletten die het spel naar je kop slingert, en je kan al snel de tijd uit het oog verliezen op zoek naar de beste DPS en overlevingskansen. Wel had de UI/UX wat beter gekund hiervoor. Zonder mogelijkheid om te filteren is het vaker dan niet irritant om te controleren of je een stukje loot hebt dat kan samenwerken met je bestaande uitrusting. Ook al deze items in een raster presenteren eerder dan in een lijst, maakt dat je vaak diep moet scrollen om die ene ring te vinden. Het builden zelf kan dus beter, maar wat je kan worden is nu uitgebreider dan ooit.

Beter met vrienden

Wat echt alles beter maakt, is samen spelen. Remnant 2 biedt één van de beste, misschien zelfs de beste, coöp-ervaring voor een soulslike. Van zodra je de tutorial uitspeelt, kan je zonder poespas of beperkingen met z’n drieën op stap. En door de random aard van de campagne weet je nooit waar je gaat terechtkomen en wat je te wachten te staat. Perfect voor als iemand van de vriendenkring wat minder kan spelen en niet op hetzelfde punt zit in het verhaal. En elkaar helpen loont ook om al de loot te vinden die misschien niet in jouw campagne zat. Het is gewoon een algemeen betere ervaring dan solo, zelfs als je met wildvreemden op stap gaat via de ingebouwde matchmaking.

De balans van het spel is ook duidelijk gericht op samenspel. Je kan elkaar reviven, er zijn véél meer archetype synergieën dan als je alleen met 2 keuzes op stap zou gaan en aandacht van bazen wordt gesplitst over de verschillende teamleden. De moeilijkheid van bazen, die van nature al aanwezig is, wordt op peil gehouden door deze dan voor elke speler in de pot een extra vaardigheid te geven, ook toevallig gekozen uit een pot van velen. En sommigen kunnen brutaal hard zijn, zoals bijvoorbeeld ’empathie’, wat ervoor zorgt dat bazen ook genezen als iemand in je team healt. Zo’n dingen veranderen gevechten compleet, en we konden niet beter wensen.

Je hoeft je ook nooit druk te maken om je level of je krachten in multiplayer. De moeilijkheid van de wereld wordt afgesteld op het level van de host plus of min 3 levels. Wie hierbuiten valt, wordt gelijkgetrokken met de rest van de bende. Geen zorgen om wie waar zit in het verhaal en welk level ze zijn en al die zaken die samen spelen soms frustrerend kunnen maken. Nieuw personage, max level, playthrough 2, het maakt allemaal niet uit. Eén klik op de knop en je bent vertrokken. Het is oprecht zo goed dat elke andere soulslike dit systeem klakkeloos mag overnemen.

Zwakke optimalisatie

Waar Remnant 2 echter de bal laat vallen, en soms zwaar, is de optimalisatie. Over het algemeen ziet Remnant 2 er al niet zo spectaculair uit, ondanks de wat hoge systeemvereisten om op volle toeren te draaien en het feit dat het op de nieuwe Unreal Engine 5 draait. Wanneer het dan eens echt druk wordt in gevechten, met tonnen partikels zoals het hoort, voel je echt wel de frames droppen. Is Remnant 2 onspeelbaar? Absoluut niet, maar het is weer eens symptomatisch van recente pc-releases om dikke computers te vragen maar het spel niet te optimaliseren voor deze en wat modestere machines. Gelukkig is er nog de ingebouwde FSR/DLSS om je bij te staan in die momenten.

Daarnaast zijn er ook nog heel wat bugs aanwezig in het spel. In onze 35u spelen hebben we 6 crashes gehad, waaronder rechtstreeks bij opstarten van het spel en enkele bij het verbinden met andere spelers. Daarnaast hebben we ook een softlock gehad na het sluiten van een winkelmenu, NPC’s wiens dialoog volledig reset alsof ze je nooit gezien hebben, alsook een paar bazen die halverwege het gevecht vergeten waren wat ze hier kwamen doen en gewoon bevroren. Opnieuw, niets al te erg, maar het slaat echt geen goed figuur voor een game die bij release €60 euro kost. We kunnen ons niet uitspreken over de consoleversies, al geeft een snelle zoekopdracht aan dat het ook daar niet vlekkeloos verloopt. Spijtig, wat dit is uiteindelijk een van de weinige zaken die Remnant 2 weerhoudt van een perfecte score.

Epische muziek

Eindigen doen we met een positieve noot en dat is de muziek van Remnant 2. De tracks die Gunfire Games heeft klaargestoomd voor de verschillende werelden zijn tegelijk atmosferisch en beklijvend. Ze passen perfect bij het gevoel dat Remnant bij de speler oproept, onder de indruk van een nieuwe wereld maar steeds op de hoede voor vijandelijk gespuis. En elke wereld krijgt daarom ook zijn eigen passende tracks, van minimalistische technogeluiden in de ruimte tot weelderige orkestraties voor de eerder middeleeuwse omgevingen. Je gaat dus niet uitgeblust zijn door de gevechtmuziek, ongeacht waar in je avontuur. En de baasmuzieken zijn gewoon echt episch. Zeker de moeite waard om te herbeluisteren, al is dat officieel helaas niet mogelijk. Mocht iemand dus contacten hebben binnen Gunfire Games, zorg ervoor dat ze dit op cd uitbrengen of op Spotify plaatsen. De firma bedankt u alvast.

Meer actiegames? Tuurlijk hebben we die!

• Final Fantasy XVI review: Een nieuw tijdperk
• Diablo IV review: overweldigend
• Star Wars Jedi: Survivor review – veel verbeteringen maar technische haperingen
• Wo Long: Fallen Dynasty review – soulslike met identiteitscrisis