Marvel’s Spider-Man Remastered (pc) review: still amazing

Marvel’s Spider-Man van Insomniac Games kwam in 2018 op PS4 uit en werd meteen geprezen als een van de beste superhero games ooit. Later kwam er een driedelige DLC, The City That Never Sleeps, en een remaster op PS5 bij. De briljante ervaring bleef echter exclusief op de consoles van Sony. Anno 2022 kunnen we gelukkig eindelijk ook het avontuur van Peter Parker (met de DLC inbegrepen!) op pc spelen dankzij Marvel’s Spider-Man Remastered, een port door Insomniac en Nixxes Software. Aan het verhaal en de gameplay is uiteraard niets veranderd, en in deze review zullen we er het wel over hebben, maar voor een uitgebreidere analyse verwijzen we jullie graag naar onze review en een van onze Geekster Speelt-artikels. De grote nieuwigheid bevindt zich uiteraard in het technische aspect van deze port. Zwiert Spider-Man op pc zorgeloos langs de gebouwen of smakt hij tegen gevels van technische problemen aan? Geekster boog zoals steeds onze midden- en ringvingers naar het midden van onze handen toe en testte het voor jullie uit.

Great Power

Marvel’s Spider-Man is een zeer entertainend Spider-Man-verhaal dat je zo naast de Wallcrawler zijn memorabele avonturen in de comics (en cartoons of films) zou kunnen plaatsen: vol actie, humor, spanning en emotie. Vriend en vijand uit de comics maken hun opwachting. Wanneer Spider-Man eindelijk een bepaalde doorn in zijn oog kan verslaan, veroorzaakt dit een vacuüm in de onderwereld van New York, wat voor zowel Peter als heel de stad verstrekkende gevolgen zal hebben. Dat betekent uiteraard dat er een aantal superschurken moet verslagen worden en Spider-Man zijn stad zal moeten redden van een wel zeer grote dreiging.

Daarnaast is Marvel’s Spider-Man een persoonlijk verhaal over Peter. Het spel begrijpt zeer goed hoe Peter Parkers leven in elkaar zit en welke keuzes hij als superheld moet maken. Zijn leven is er een van persoonlijke opoffering en hij zal altijd de kant van de onschuldigen en zwakkeren kiezen, wat het hem ook kost. Peter moet ook omgaan met zijn Parker Luck, waardoor het universum hem (soms zelfs een beetje overdreven) constant op de proef stelt en veel (zo niet alles) in zijn persoonlijk leven misloopt. Zowel in het hoofdspel als in de DLC horen de lach en de traan erbij, en uiteindelijk is het allemaal een schitterende ervaring die door zeer goede voice actors aangeboden wordt en begeleid wordt door mooie orchestrale muziek (met een heel fijn hoofdthema).

Whatever a spider can

Dat goede verhaal wordt aangevuld met zalige gameplay. Marvel’s Spider-Man bevat de beste versie van het webswingen die we ooit gespeeld hebben. Na een tijdje zwaai en zip je probleemloos doorheen de stad, lanceer je je van bepaalde punten, loop je op muren naar boven of trek je jezelf doorheen een hangende buis om daarna een duikvlucht naar beneden te nemen, een paar kunstjes in de lucht te doen en net voor je te pletter stort weer verder te zwieren. Het is gewoon heerlijk en zorgt ervoor dat de collectibles zoeken of de science stations doen helemaal niet zo erg is. Marvel’s Spider-Man is wel immers nog steeds een open world game van een paar jaar geleden, wat torens, icoontjes en collectibles op de map betekent. Een open world game moet echter vlotte, snelle en fijne mogelijkheden hebben om doorheen heel de map te gaan, en daar zijn de makers zeker in geslaagd. Op de PlayStation zwierden wij maanden na het uitspelen van het spel zo nu en dan nog eens doorheen de stad omdat het gewoon zo leuk is.

De gevechten doen eerst denken aan Arkham-combat, maar geven er hun eigen draai aan. Het is bij Spidey immers een heel goed idee om zoveel mogelijk in de lucht te blijven en Peter beschikt naast zijn vertrouwde web shooters ook over een arsenaal heel handige gadgets zodat de gevechten snel, vol adrenaline en leuk zijn. Het unlocken van nieuwe suits geeft je trouwens ook een grote keuze in speciale abilities die je kan gebruiken ongeacht welk pak je uiteindelijk beslist te dragen (en met alle pakken van het originele spel, van The City That Never Sleeps, en met de gratis pakken die in de loop der jaren erbij zijn gekomen, zitten we aan meer dan 40 pakken uit dit spel, de comics en de films!). Soms moet je het een beetje stiller aan doen en de vijanden een voor een geruisloos uitschakelen, maar dit gebeurt niet zo vaak en is best eenvoudig. Marvel’s Spider-Man Remastered heeft overigens een heleboel accessibility options gaande van opties om de gameplay aan te passen tot visuele opties die alles gemakkelijker te maken om te zien naargelang wat je nodig hebt.

Iets minder zijn de stealth-secties die je (heel soms maar!) met andere personages moet doen, en de “wetenschappelijke” puzzels zijn ook niet altijd even boeiend (maar je kan ze zonder straf overslaan!). De random crimes kunnen na een tijdje wat samey aanvoelen, maar dat is dan het moment om te proberen de bonus objectives te behalen of alles zonder geraakt te worden tot een goed einde te brengen. En wees eerlijk, je plannen even aan de kant moeten zetten omdat er een paar idioten een plaatselijke winkel aan het beroven zijn is toch de pure Peter Parker-ervaring, niet? Ten slotte zijn er een aantal quick-time events aanwezig, maar ook deze kan je indien gewenst overslaan of veranderen naar het gewoon ingedrukt houden van een knop in plaats van er snel op te moeten blijven drukken.

Pracht en pruttelingen

Daar waar een aantal jaren geleden origineel iedereen op PS4 (of PS pro) dezelfde prestaties had en op PS5 de grootste keuze ging tussen de beste graphics met ray tracing of spelen aan 60 fps (tot een patch beide tegelijk toeliet), hebben pc-spelers een groter aantal verschillende machines en dus ook een groter aantal opties. Naarmate hoe sterk je pc is of welke technische onderdelen je belangrijk vindt, kan je heel wat aanpassen. Wie een absoluut monster van een pc heeft kan Marvel’s Spider-Man Remastered er met 4K, ray tracing en alle andere opties zelfs beter laten uitzien dan de versie op PS5. Maar ook wie geen superpc heeft moet niet treuren want zelfs zonder alle grafische superopties ziet het spel er nog steeds schitterend uit. Hoe mooi het echter is, wij missen nog steeds het originele gezicht van Peter van op de PS4.

De grafische verschillen bij Marvel’s Spider-Man Remastered tussen pc’s zal je misschien, naast in de algemene texture settings natuurlijk, voornamelijk merken in de ray tracing en het niveau van de schaduwen. Niet enkel kan je deze (mits je grafische kaart die optie heeft) aan- of uitzetten, maar je kan ook de intensiteit ervan kiezen. Hoe hoger, hoe meer kans dat het spel natuurlijk net iets minder vlot draait of best veel framerate verliest, wat dan vaak gebeurt bij bepaalde gebouwen met meerdere soorten ramen en simultane reflecties, of bij het heel snel swingen doorheen de stad. Zelfs voor zeer krachtige pc’s is het nog steeds mogelijk om een variabele framerate te merken, hoewel er niets frustrerends gebeurt. Het zal voor iedere speler met een moderne videokaart in ieder geval even zoeken zijn naar het beste compromis tussen een stabiele framerate en de beste ray tracing. Zonder ray tracing heb je doorgaans een (soms veel) vlottere ervaring en nog steeds het effect van reflecties, maar deze zijn echter gesimuleerd. Wie dan stilstaat naast een gebouw en kijkt of de voorbijgangers, auto’s of elementen in de straat mooi gereflecteerd worden, zal zien dat het eigenlijk een statisch beeld met een filter is.

Je kan instellen welke framerate Marvel’s Spider-Man Remastered moet proberen te halen of je kan het helemaal ongelimiteerd laten. Ook heb je de keuze tussen verschillende geavanceerde kwaliteitsopties, naargelang je je performance of visuals wil boosten, zoals Insomniac Games’ Temporal Injection (IGTI), AMD FSR 2.0 of NVIDIA DLSS of DLAA. Welke grafische opties of welk fps-doel je ook kiest, wij hebben wel gemerkt dat na een tijdje spelen er toch wel wat memory leak is en je framerate dus sowieso (een beetje) merkbaar naar beneden gaat. Of het daarmee te maken heeft of niet is natuurlijk koffiedik kijken, maar wij hadden ook last van een drietal crashes. In ieder geval zou een toekomstige patch deze problemen trachten te verhelpen, iets waar wij naar uitkijken. 

Daarnaast zijn er nog een heleboel andere opties waaruit je kan kiezen bij Marvel’s Spider-Man Remastered, zoals het detail in de wereld (het aantal voetgangers en voertuigen of de kwaliteit van het haar en de kwaliteit van de particle effects van het weer) of verschillende camera-effecten (zoals bloom, lens flares of chromatic aberration). Ook heel leuk is dat je de field of view kan verhogen of verlagen, en zo dus kan inzoomen (om echt de actie te voelen) of uitzoomen (als je het gevoel wil hebben heel snel te bewegen). Wie een of meerdere brede monitors heeft, zal ook blij zijn te horen dat er ook daarvoor (met bijbehorende resolutie) mogelijkheden zijn.

Marvel’s Spider–Man Remastered kan gespeeld worden met keyboard en muis of met een controller. Wij zouden dat laatste zeker aanraden, maar wie toch voor het toetsenbord en de muis kiest, zal blij zijn om te horen dat je alle knoppen kan aanpassen. Bij de controllers kan je spelen met welke je wil, maar enkel een DualSense (die van de PS5 dus) aangesloten via een USB-kabel geeft je de haptic feedback en de adaptive triggers die je ook had op console. Voor de haptic feedback betekent dit dat je naargelang wat er gebeurt (gevechten, door de lucht vallen, aan je web hangen, …) variabele trillingen krijgt in je controller. Bij de adaptive triggers betekent het vooral dat je als je slingert aan je web of je eraan voorttrekt, je in de triggers van je console weerstand zal voelen. Dan kan je bijvoorbeeld de trigger helemaal indrukken om je web automatisch op het einde van een zwaaiboog los te laten of je kan de trigger op half ingedrukt laten om toch nog even te blijven hangen. Het zorgt allemaal voor extra immersie, voelt heel fijn aan en is een slimme manier om mensen die geen PS5 hebben warm te krijgen voor een DualSense (of een PS5!), maar aan de andere kant is het uiteraard een extraatje en niet nodig om van het spel te kunnen genieten. Ook heb je geen echt alternatieve functies met de adaptive triggers zoals je bijvoorbeeld in Returnal of Ratchet and Clank wel had.

Nog een laatste aspect dat je op (niet gemodificeerde) PlayStations niet had, is dat er op pc veel meer mogelijkheden voor modders zijn. Als je ziet wat ze op de PlayStation 4 al konden qua mods, is het enkel maar verlangen naar de nieuwe opties die modders ons op pc zullen kunnen bieden in Marvel’s Spider-Man Remastered. Nog meer suits, spelen met The Amazing Spider-May, het oude gezicht van Peter, … The sky is the limit! Op het moment van publicatie is er al één mod te vinden die een suit aanbiedt dat wegens verhaalredenen waarschijnlijk pas in Marvel’s Spider-Man 2 (of misschien toch Spider-Men?) te dragen zal zijn.

Marvel’s Spider-Man Remastered (pc) Conclusie

Wie geen PlayStation 4 of 5 heeft, heeft eindelijk de kans om Marvel’s Spider-Man Remastered op pc te spelen. Voor fans van de Webhead of van superhero games kunnen wij dit enkel aanraden. Het is een schitterend spel en misschien wel een van de beste superhero games ooit. Het verhaal past perfect bij de comics en het webswingen is gewoon zo leuk. Op pc heb je meer mogelijkheden om je grafische opties te kiezen dan op de PlayStation, maar hoe meer opties om de mogelijke pracht en praal te zien, hoe groter de kans op een lagere framerate. Ook draait het op de Steam Deck! Het draait op pc technisch gezien heel goed maar nog niet helemaal perfect, hoewel dit hopelijk met een patch zal verholpen worden..

Geïnteresseerd in Marvel’s Spider-Man?

• Lees hier waarom wij het originele spel zo briljant vonden.
• Lees ook onze indruk over de DLC The City That Never Sleeps (die gewoon in deze versie inbegrepen zit).
• Lees ten slotte onze review van het kortere Marvel’s Spider-Man: Miles Morales