Een paar jaar na de aankondiging, kunnen we Marvel’s Spider-Man op PS4 eindelijk spelen. Ontwikkelaar Insomniac zette zijn beste beentje voor om ons een leuke open-world superhero game te bezorgen. Kan het originele verhaal en de combat ons boeien? En de belangrijkste vraag: hoe is het webswingen? Geekster moest zich tegenhouden om tijdens het wandelen niet telkens twee vingers naar de handpalm te trekken en zocht het voor jullie uit in deze spoilervrije review.
Ontwikkelaar: Insomniac Games
Uitgever: Sony Interactive Entertainment
Platform: PlayStation 4
Aantal spelers: 1
Release: 7 september 2018
Reviewcopy op PS4 Pro bekomen via uitgever.
Here comes the Spider-Man
Marvel’s Spider-Man begint 8 jaar nadat Peter Parker ieders favoriete friendly neighborhood Spider-Man geworden is en al een deel van zijn klassieke rogues gallery heeft verslagen (maar nog niet allemaal). Eindelijk kan hij als zijn alter ego iets doen waar hij al lang op gewacht heeft. Hij denkt dat dit het leven in New York zal verbeteren, maar uiteindelijk zal dit zware gevolgen hebben voor zijn vrienden, familie en zijn geliefde stad. Tijdens de rest van de game wordt Peter geconfronteerd met de gevolgen van zijn acties, en probeert hij om alle problemen zo goed als hij kan op te lossen.
Het verhaal van Marvel’s Spider-Man is een origineel verhaal dat niet aan de films vasthangt, maar waar je wel elementen van de comics in kan terugvinden (zeker uit bijvoorbeeld Brand New Day). Vaak is het voorspelbaar, zeker voor wie de comics goed kent. Toch zullen ook de Spidey-aficionado’s hier en daar verrast worden, en met minstens één klassieke slechterik is in het begin van het spel iets heel tofs gedaan. Ook is het fijn dat er niet enkel op Spider-Man en diens avonturen gefocust wordt, maar dat Peter en zijn vrienden zelf ook wat aandacht krijgen. We zien hem vaak gewoon rondlopen in F.E.A.S.T. of op zijn werk, en hij heeft leuke dialogen met andere personages, die elk een goede bijdrage doen aan het verhaal.
Het plot zelf is heel leuk, en zou zo in een stripalbum kunnen passen, maar op het einde is er een bepaalde narratieve keuze waar daarna niet veel mee gedaan wordt, en die dus zo een beetje zijn doel mist. Jammer genoeg is ook het tempo van het verhaal niet altijd perfect, en hoewel dit in één geval voor een hilarische missie zorgt waarbij Peter lijdt onder zijn Parker luck, stoort het soms toch een beetje. De snelheid waarmee één van de slechteriken in de derde akte anderen kan contacteren en rekruteren is bijvoorbeeld toch een beetje een raar punt. Aan de andere kant worden deze keuzes wel goed gebracht en vergroten ze de intensiteit van het spel en de dreigingen die Peter moet tegenhouden wel naarmate je het verhaal doorspeelt.
Ook kan je vaak zelf het verhaal van Marvel’s Spider-Man onderbreken om zijmissies te gaan uitvoeren of gewoon in de stad zelf te webswingen of overvallers te gaan bevechten, dus zo erg is het allemaal niet. Sommige van deze zijmissies zijn leuk of grappig, zeker wanneer het gaat over bepaalde personages uit de comics, andere volgen eerder een standaardpatroon. Wanneer je het verhaal uitgespeeld hebt, zijn er zeker een aantal openingen in het verhaal voor een vervolg en wil je meer (zeker na de teaser in de post-credits scene.)
Take a look overhead
Wat is het belangrijkste voor een moderne open-world Spider-Man-game? Het webswingen uiteraard. Gelukkig kunnen we vaststellen dat het webswingen in Marvel’s Spider-Man gewoonweg zalig is. Het is het eerste dat je doet, en voelt van het begin tot het einde fantastisch aan, zeker als je er wat upgrades voor koopt. Het spel gebruikt elementen uit eerdere games en vult het met wat eigen nieuwigheden aan. Je web moet zich uiteraard vasthechten aan gebouwen, kranen, bomen of andere objecten, anders kom je op de grond (of in één van de meren van Central Park) terecht. Op welk moment van je zwaaiboog je je web loslaat, bepaalt hoe ver of hoog je daarna vliegt. Door eerst te duiken, bouw je snelheid op. Geen gebouw of object boven je? Geen probleem, je kan jezelf naar veel elementen in de stad toetrekken met je web zip of vooruit stuwen met je perch launch. Een gebouw in de weg? Loop er gewoon recht naar boven op of loop horizontaal tot je eraf wil springen of om de hoek wil verder lopen of swingen.
Het resultaat van al deze mogelijkheden is dat Marvel’s Spider-Man een enorm vlotte ervaring is waarbij het na een beetje oefening mogelijk is om zonder te stoppen talloze acrobatische toeren doorheen de stad uit te voeren en nooit de grond (of een dak) te raken. Dat laatste is elke keer weer een persoonlijke nederlaag. Heel soms zijn er wel zaken zoals kleine afdakjes waar je niet over kunt waarbij je momentum plots tegengehouden wordt, wat wel bijzonder jammer is. Dit komt gelukkig maar zelden voor, en alleen al door het webswingen is dit een bijzonder fijn spel.
Action is his reward
Spider-Man swingt uiteraard niet alleen doorheen New York, hij moet ook meerdere schavuiten bekampen. De vergelijking met de Arkham-games kan niet uit de weg gegaan worden: Marvel’s Spider-Man bevat duidelijke Arkham-combat, maar heeft wel een eigen insteek. Zo gaan de gevechten veel sneller en is er een grotere focus op gadgets en vechten boven de grond. De gadgets zijn leuk en zorgen voor dynamische gevechten. Zo heb je bijvoorbeeld een web-bom die een hoop vijanden in één keer kan overdekken in je witte goedje, een drone die op vijanden schiet of kan je een paar sterke impact webs schieten om vijanden weg te laten vliegen. Daarnaast moet je ook, zowel op als boven de grond, constant aanvallen ontwijken dankzij je spider sense.
Uiteraard kan je ook je gewone web gebruiken om het je vijanden lastige te maken, om hun wapens bijvoorbeeld te stelen, hen even te immobiliseren of hen meteen aan een auto of muur vast te kleven en zo uit te schakelen. Of je kan een vijand die je eerst met je web bewerkt hebt daarna rondslingeren om andere vijanden te raken, voor je hem wegzwiert tegen een muur. Schiet er een vijand vanuit de verte op je? Geen probleem, met een druk op de knop katapulteer je jezelf ernaartoe, of trek je hem naar jou. Ook kan je veel objecten uit de omgeving gebruiken om vijanden pijn te bezorgen. Ten slotte bouw je door te knokken je focusmeter op. Wanneer deze vol is, moet je kiezen of je jezelf wilt genezen of een zeer krachtige aanval wilt uitvoeren.
Al deze elementen samen zorgen voor stijlvolle momenten en een hoop adrenaline tijdens de snelle gevechten tegen de verschillende soorten vijanden. Soms lijkt het echter een beetje té snel te gaan, zeker wanneer meerdere vijanden tegelijkertijd hun laser-machinegeweren op je richten en je iets te veel moet ontwijken voor je terug kan slaan. Toch is is het bevredigend om het vechtsysteem helemaal onder de knie te krijgen en je speciale aanvallen en gadgets goed op elkaar te laten inspelen. Zo kan je met gadgets een groep vijanden deels uitschakelen of verzwakken, zo een paar vijanden als wapen gebruiken, daardoor je focusmeter vullen en een speciale aanval doen die je dan weer gadgets geeft. Of je kan jezelf uitdagen om alle vijanden te verslaan zonder de grond zelf te raken.
Ook sommige baasgevechten in Marvel’s Spider-Man zijn leuk en vereisen dat je goed kan vechten, maar een aantal komen echter neer op aanvallen ontwijken en dan een voorwerp uit de omgeving naar de baas gooien. De o-zo-gevreesde quick time events vind je gelukkig vooral in bepaalde spectaculaire scènes, en zijn niet zo belangrijk als gevreesd bij de E3-presentatie in 2017.
In the chill of the night
Naast de gevechten, zie je de Arkham-invloed ook zeker in de sluipsecties, waarbij je telkens een deel vijanden stilletjes moet zien uit te schakelen. Zelfs het woord “takedown” keert hier terug. Het doet allemaal een beetje denken aan de Noir-gedeeltes uit Shattered Dimensions (en met bepaalde keuzes kan je deze heel getrouw naspelen). Slechts heel soms krijg je een game over als stilletjes zijn je niet volledig lukt, meestal dient het gewoon om al wat vijanden uit te schakelen zodat je niet overweldigd wordt door hun aantal tijdens het volgende gevecht. Ook hier heb je een paar gadgets om je te helpen, maar je gemakkelijkste hulpmiddel is dat je kan zien welke vijanden je veilig – zelfs met een luide schop – kan uitschakelen, en welke door andere vijanden in het oog gehouden worden. En dan zijn er nog de sluipsecties die je speelt met iemand anders dan Peter: te voet en met één of twee manieren om vijanden af te leiden. Deze zijn niet slecht, en geven wat extra variatie aan Marvel’s Spider-Man, maar hadden zelf wat meer variatie kunnen gebruiken.
Friendly Neighborhood Spider-Man
Er zijn veel voetgangers, dus niet enkel criminelen wegens een openluchtgevangenis, misdaadgolf of evacuatie
Naast het zalige webswingen of de verhaalmissies, kan je in Marvel’s Spider-Man nog wat meer doen. De straten lopen vol met mensen die reageren (en misschien zelfs een high five of selfie willen of later berichten posten op je vaak hilarische social media feed) wanneer je opeens tussen hen landt of voorbij zwiert. Niet enkel criminelen door een openluchtgevangenis, sneeuwstorm of evacuatie dus. Daarnaast zijn er uiteraard ook de misdadigers. Je kan random crimes proberen te verijdelen (of negeren) en verdient daarvoor exp en andere beloningen. Er zijn bijvoorbeeld in het begin overvallen, inbraken of autoachtervolgingen, maar naargelang het spel verdergaat, komen er meer en meer bij en kan je ook andere groepen criminelen bevechten.
Verder kan je op zoek gaan naar oude rugzakken (met telkens wat leuke informatie in) van Peter, geheime boodschappen van een kennis ontcijferen, gevarieerde (maar soms saaie) wetenschapsstations of -experimenten doen, criminele basissen ontmantelen, foto’s maken (zelfs tijdens het webswingen!) of andere uitdagingen aangaan. De wetenschappelijke experimenten zijn leuk maar eenvoudig en worden na een tijdje interessanter, maar er zitten er te veel van in de game, zowel op een vaste locatie als bij andere uitdagingen. Om al deze activiteiten te vinden, moet je wel – zucht – torens activeren. Wij raden aan om alle torens in je eerste speeluren te doen, zodat je ze daarna kan negeren. Het minigame dat hierbij past, waarbij je met je twee thumbsticks een frequentie moet vinden, is dan nog rechtstreeks uit de Arkham-games overgenomen. Gelukkig kan je als je ze eenmaal geactiveerd hebt, wel met een druk op de rechterstick meteen alle interessante punten in je omgeving zien.
Vooral de verschillende pakken, die uit zowel de comics als de films komen, zijn zalig en zullen menig fan blijmaken.
Je moet het allemaal niet doen, maar het brengt wel wat op. Niet enkel krijg je exp om jezelf via drie skill trees te verbeteren, maar je krijgt ook materialen om nieuwe suits of gadgets te maken of te verbeteren. Vooral de verschillende pakken, die uit zowel de comics als de films komen, zijn zalig en zullen menig fan blij maken. Er zijn er zo maar even 28, met elk hun eigen look en meestal eigen speciale mogelijkheid, zoals bonussen bij het vechten, sluipen of verschillende nieuwe aanvallen. Vind je dat één van de pakken er schitterend uitziet, maar wil je heel graag de bijhorende power gebruiken? Geen probleem, je kan alles combineren zoveel je maar wil, wat echt schitterend is. Wie dus geen fan is van het advanced suit met de witte accenten, kan heel het spel (zelfs de cutscenes!) in zijn of haar favoriete pak spelen. Dit laatste zal bij sommige meer humoristische pakken wel misschien de toon van bepaalde serieuze cutscenes wat veranderen. Dankzij de verschillende pakken, suit powers, mods en gadgets, heb je in ieder geval veel mogelijkheden om je eigen speelstijl te ontwikkelen, en dit is een schitterende manier om ons zin te geven om op collectibles te gaan jagen.
Like a streak of light
Hoe zalig zullen veel spelers het wel niet vinden om vlotjes doorheen de stad te swingen terwijl de zon ondergaat?
Zowel op vlak van de graphics als de animaties ziet Marvel’s Spider-Man er schitterend uit, hoewel we wel al gezichten of personages met meer details gezien hebben. Toch bevatten een aantal verschillende gebouwen vanbinnen genoeg details en extra versieringen om het allemaal geloofwaardiger te maken. Ook heeft deze versie van New York zowel bestaande gebouwen en locaties als gebouwen uit het Marvel Universe, zoals het Sanctum Sanctorum of Avenger’s Tower. En hoe zalig zullen veel spelers het wel niet vinden om vlotjes doorheen de stad te swingen terwijl de zon ondergaat? Er is geen echte day/night-cycle, maar het weer verandert naargelang je positie in het verhaal (en kan zo de sfeer van het moment extra onderstrepen). Wanneer je het spel uitgespeeld hebt, kan je wel het tijdstip veranderen, maar jammer genoeg niet het weer. De animaties zijn vlotjes gedaan, hoewel de overgang van webswingen en naar boven op een gebouw lopen misschien net iets te vlotjes gebeurt. Aan de andere kant is het beter dan dat je je te pletter stort tegen een venster of muur en zo je momentum onderbroken wordt.
Ook qua geluid levert Marvel’s Spider-Man een puike prestaties. In de voice acting doet Yuri Lowenthal het schitterend als Peter, maar ook Laura Bailey, Tara Platt, en William Salyers leveren prachtig werk. Eerbare vermelding gaat naar Darin De Paul, die zich helemaal laat gaan als J. Jonah Jameson, die deze keer een hilarische podcast met verrassend veel episodes heeft waarin hij commentaar geeft op alles wat Spider-Man doet, maar bijna altijd door zijn bellers terechtgewezen wordt. Ook de muziek is goed en past bij de actie en vooral het webswingen, maar het is te hopen dat je het hoofdthema leuk vindt, want je hoort het constant.
Conclusie
Marvel’s Spider-Man is een zeer goede game door en voor Spidey-fans, maar ook wie gewoon een leuke ervaring zoekt zal hier veel plezier aan beleven. Heel het spel straalt de liefde en respect van Insomniac voor de superheld uit en zit vol met referenties naar de comics en films: van objecten die je in rugzakken kan vinden tot covers van de Daily Bugle en de vele leuke en gevarieerde pakken. Het webswingen is nog nooit zo leuk geweest en je verplaatsen doorheen New York gaat bijzonder vlot. De gevechten en sluipsecties zijn duidelijk geïnspireerd door andere games, maar hebben wel hun eigen unieke aspecten. Het verhaal past bij de held, maar laat hier en daar een heel klein narratief steekje vallen. Toen wij het verhaal, samen met alle zijmissies, collectibles en een heleboel voor-de-lol rondswingen en misdaden verijdelen hadden voltooid, stond onze teller op zo’n 25-30 uur. Om echt alle extra uitdagingen te doen en alle soorten misdaden in elk district aan te pakken, moesten we er nog eens 10-15 uur bijrekenen. Een day-one patch belooft New Game+ en photo mode te brengen, waardoor wij niet kunnen wachten om terug onder het masker te kruipen.
Geïnteresseerd in games van Insomniac of superhelden?
- Lees ook zeker onze review van Ratchet and Clank.
- Ben je benieuwd wat we vonden van Batman: Arkham Knight?
- Check bovendien ook ons oordeel over Batman: Return to Arkham.