The Legend of Zelda inspireert onze collectieve gamingzieltjes al 35 jaar! En Zelda ziet er nog geen dag ouder uit. Meer zelfs, we hebben een Breath of the Wild 2 om naar uit te kijken. Ook oudere games worden teruggehaald nu er een HD-versie van Skyward Sword naar de Nintendo Switch komt, het eerste spel met het iconische Master Sword. We kunnen deze heugelijke verjaardag niet zomaar aan ons voorbij laten gaan, dus halen we oud en nieuw uit de kast om ons geheugen op te frissen over de games die de liefde voor Zelda deden ontbranden.
Ocarina of Time
Console: Nintendo 64, Nintendo Gamecube*, Wii virtuele console, Nintendo 3DS
Origineel jaar van uitgave: 1998
Jason: Ocarina of Time hoeft normaal gezien geen introductie meer. De eerste echte 3D-titel in de reeks die in 1998 verscheen op de Nintendo 64, blijft tot op vandaag menig top-100-aller-tijden aanvoeren. In zijn tijd was dat natuurlijk volledig terecht, met zotte graphics, tonnen content en een klassiek doch tijdloos verhaal. Maar ook na al die jaren is het moeilijk om Ocarina of Time niet als een wandelend patent te beschouwen binnen de industrie. Lock-on, context-gevoelige actieknoppen, automatische acties afhankelijk van de omgeving, een ondersteunend personage dat je hints kan geven voor de volgende opdracht, lock & key leveldesign… Stuk voor stuk mechanieken die tot op vandaag zonder aanpassingen nog in voege zijn bij grote AAA-spellen. Wat OOT betekend heeft voor deze kunstvorm is haast niet meer in woorden te brengen. Als Super Mario 64 de fundamenten van 3D-games legde, was Ocarina of Time de ISO 9000 gestandaardiseerde bouwgids.
En toch zijn dat allemaal de objectieve verdiensten van het spel. Want op persoonlijk vlak betekent deze game voor mij nog veel meer, als niet alles. Het was mijn eerste echte virtuele avontuur. Ik kon gaan en staan waar ik wou, sterker worden zoveel ik wou, eigen liedjes componeren met de ocarina wanneer ik wou. Dat kwam ook perfect uit, want OOT was ook mijn eerste gamenachtmerrie. Ik was bij release – toen mij pa het ook om middernacht in de winkel is gaan halen – nog maar 8. Re-dead, de lokale zombies die op je nek springen en je bloed/hersenen drinken tot je sterft, waren nogal heftig voor mijn verbeelding. De opluchting die over me heen ging toen ik merkte dat ik Sun Song niet moest halen, is een gevoel dat ik tot op vandaag kan oproepen.
Ocarina of Time heeft me sindsdien ook niet meer losgelaten. Het origineel pronkt nog steeds op mijn kast, de 3DS-versie wordt nog jaarlijks eens gespeedrunned en sinds een paar jaar kan ik me weer loslaten op de wereld die ik dacht vanbuiten te kennen via de bekende OOT Randomizer. De gemeenschap rond deze game leeft nog steeds, dus wie dacht dat hij een vuile boomer was om zijn voorliefde voor de titel, weet dat wij ondertussen ook een club hebben opgericht (vol boomers).
Link’s Awakening
Console: Game Boy, Nintendo 3DS, Nintendo Switch
Origineel jaar van uitgave: 1993
Aaricia Lambrigts: Link mag al eens een dutje doen na al zijn wereld-reddende acties. De lieftallige Marin maakt onze held wakker waar hij gestrand is: het eiland Koholint. Daar vinden we een resem avonturen in de typische Game Boy-stijl waar je, erg gelijkend op de Pokémon-series, van hot naar her rent om voorwerpen af te leveren. In die eerste release zag het er al schattig uit, de Switch-remake versterkt dit alleen maar. Dat in combinatie met de fantastische muziek en de zacht, vignette-achtige randen van je scherm deed me meteen verliefd worden. De geluidjes van Link die met het Master Sword een vijand neerslaat, Link die een klein sprongetje doet, Marin die haar liedje zingt, Bowow die een perfect equivalent van een trouwe hond is… Waar is mijn Switch? Ik begin er meteen weer aan!
Voor mij startte daarmee de liefde voor Zelda-games. En dat zonder Zelda! De unieke manier van spelen en het verhaal dat zo anders is maar je toch meeneemt op een korte reis in Links wereld deed me meer van deze gekheid willen. Gelukkig is er meer, veel meer! Deze versie, vooral op de Switch, kan ik echter telkens weer opnieuw starten omdat er iets vertrouwds en relaxt schuilt in een kort verhaal met de combinatie van lineariteit en openheid. Het is een heerlijke manier om samen met iemand te beleven, of zelf in de zetel te ontspannen. De waarde van dit kleine spel wordt onderstreept omdat het toegankelijk is op de Switch.
Breath of the Wild
Console: Wii U, Nintendo Switch
Jaar van uitgave: 2017
Aaricia Lambrigts: Wat een spel. Zo gigantisch groot en uniek. BotW was en is heerlijk vindingrijk in de manieren waarop je kunt interageren met de wereld. Het gevoel van overwinning wanneer je bokoblins verslaat door bommen te laten vallen terwijl je over hun kamp vliegt, of dat zelfde kamp besluipt en je een weg naar de schat bovenaan baant, is fantastisch. Het verhaal is belangrijk, absoluut. Maar er is zoveel leegte waarin je jezelf kunt verliezen want oh, daar lijkt er een stal te zijn, misschien vind ik Beedle daar wel en kan ik iets koken en, oh daar, een kamp en achter die heuvel zie ik iets roods misschien is het wel een Shrine… We zijn meteen een paar uur verder. De wereld is er voor je om te ontdekken, niet om je ergens heen te slepen. Niets moet, alles kan. We willen Zelda wel redden, dat dan weer wel.
Ik werd niet echt aangetrokken tot de game omdat het er grafisch niet echt mega-modern uitziet. Maar wanneer je de wereld instapt, lijkt het alleen maar logisch dat het er zo uitziet. Geen idee of ik de gouden Lynels kan verslaan, maar ik kan altijd de uitdaging aangaan als ik dat wil. En ik weet dat ik er mag op vertrouwen dat het spel me alle vrijheid zal geven om het gevecht aan te gaan op een manier die mij past. De Lynel kan daar anders over denken. De personages die je ondertussen kunt tegenkomen op je ontdekkingstocht zijn vooral aangename personages waarmee je de stilte doorbreekt. Ze vormen een heerlijke afwisseling die je vooral die goesting geven om verder je avontuur te ervaren. Dat we nog steeds details ontdekken, geeft aan hoeveel aandacht er is gestoken in de ontwikkeling van deze parel.
Majora’s Mask
Console: Nintendo 64, Gamecube*, Wii Virtuele Console, Nintendo 3DS
Origineel jaar van uitgave: 2000
Jeroen: Ocarina of Time is de beste Zelda-game. Dat staat buiten kijf. Maar de titel die mij persoonlijk het meeste bijblijft en voor altijd mijn liefde en sense of dread gewonnen heeft, is het duistere broertje, de keerzijde van de munt: Majora’s Mask.
Link, die na zijn grote avontuur in Ocarina of Time terugkeert naar zijn eigen tijd, gaat op zoek naar het feetje Navi en belandt tijdens zijn zoektocht in de parallelle wereld Termina, die bevolkt wordt door bekende gezichten in een net iets andere rol. Zijn timing had niet slechter kunnen zijn, want deze wereld zal binnen drie dagen compleet van de kaart geveegd worden door Skull Kid, of liever door het dreigende masker dat zich van hem meester heeft gemaakt.
Majora’s Mask is het beste van twee werelden. Het combineert enerzijds personages en gameplay-elementen waar we allemaal zijn van gaan houden door Ocarina of Time, maar anderzijds voegt het met de maskers die je kan verzamelen een hele nieuwe dimensie toe. Doorheen Termina zijn verschillende maskers verstopt, allemaal met een eigen effect. De drie voornaamste zijn het Deku Mask, het Goron Mask en het Zora Mask, die Link toelaten te transformeren in de drie iconische rassen. Deku Link is licht als een veertje, kan deku nuts afvuren en over het water hoppen, Goron Link is sterk en kan zich oprollen om als een bol vernietiging door Termina te rollen en Zora Link klieft als een pijl door het water. Heel Termina, van het kleinste kamertje tot de grootste bergpiek, ziet er telkens plots heel wat anders uit door de ogen van een van de verschillende rassen.
Daarnaast is Majora’s Mask ook qua storyline een meesterwerkje. Het spel is veel duisterder dan z’n voorganger. Ocarina had natuurlijk ook wel z’n donkere momenten, maar was uiteindelijk een vrij straightforward Goed-tegen-Kwaadverhaal met een held, een schurk, een prinses en veel NPC’s. In Majora’s Mask maken we intiemer kennis met deze NPC’s, met hun dromen en ambities, en wat het besef dat ze binnen drie dagen allemaal dood zullen zijn, met hen doet. Verdriet en rouw zijn belangrijke thema’s in dit spel, en als held van het verhaal moet je niet alleen de wereld redden en de schurk verslaan, maar ook de kleinere verdrietjes en drama’s in de wereld proberen te helen. Het mag dan ook geen toeval genoemd worden dat het eerste deuntje dat je op je ocarina leert spelen The Song of Healing heet.
Majora’s Mask was ook in real life de grootste Zelda-queeste die ik ooit heb ondernomen. Hoe verlekkerd ik er ook naar keek, de oorspronkelijke versie voor de N64 heb ik nooit kunnen spelen (stom expansion-pack), waardoor ik hemel en aarde heb bewogen om de Gamecube Collector’s Edition te scoren door eerst een wedstrijd van Nintendo te winnen en vervolgens een middle man in Nederland te zoeken waarlangs ik mijn prijs kon bemachtigen, niet zo evident op 14-jarige leeftijd. Mijn gebeden leken nogmaals verhoord toen er later ook nog een remake voor de 3DS verscheen, al dreigde een verkeerd genoteerde pre-order daar roet in het eten te gaan gooien. Na vele omzwervingen slaagde ik er alsnog in de begeerde limited edition steelbook te bemachtigen en kon ik opnieuw genieten van het beste Zelda-spel dat ik ooit gespeeld had.
Wat is jullie favoriete Zelda-game?
Dat waren onze favoriete Zelda-games. Geen zotte keuzes of obscure spin-offs, maar als het goed is, is het goed. Hoe zit dat bij jullie? Zitten de afgelopen 35 jaar Legend of Zelda ook gevuld met warme herinneringen aan de man die de groene muts terug populair maakte? Of hebben jullie je blik al gericht op de toekomstige Breath of the Wild 2? Vier met ons mee door jullie verhaal te delen. We beloven plechtig alles op te sturen naar Nintendo zodat de liefde over heel het ontwikkelingsteam kan verdeeld worden!
