Roadtrip en Amerika. Een combinatie van twee begrippen waar veel rond gefilmd en geschreven is. Easy Rider, de vunzige Borat en Fear and Loathing in Las Vegas zijn maar een handvol van mijn favoriete werken van dé reis doorheen het hart van Amerika. Het toont ons ook vaak de nachtmerrieachtige keerzijde van de Amerikaanse droom. Ook Christian Lax waagt zich aan die reis met Een Zekere Cervantes.
Schrijver: Christian Lax
Tekenaar: Christian Lax
Uitgever: Daedalus
Aantal pagina’s: 205
Winkelprijs: nog onbekend (HC)
Verschijningsdatum: maart 2018
Riddertje spelen
Mike Cervantes verloor zijn hand wanneer hij gevangengenomen werd door de taliban. De vraag kan gesteld worden of dit het enige was dat de Irakveteraan ginder verloor. Het is vanuit zijn perspectief dat we op tocht gaan doorheen de USA. Lax tracht hier de schijnheiligheid van de Amerikaanse droom bloot te stellen. Mike komt steeds in contact met de keerzijde van de medaille waarvoor hij in zijn ogen is gaan vechten in Irak. De censuur van boeken, racisme, profiteren van uit hun huis gejaagde mensen, zwervers, tv-evangelisten, …
Gelukkig is het goede van de mens ook nog aanwezig in zijn wereldbeeld. Hij vindt vrede en troost bij de onderdrukten, zij die wonen aan de rand van de maatschappij en die niet in het plaatje van de droom passen. De zwarten, de indianen in hun reservaat, zwervers, … Ook durft hij regelmatig wel te ouwehoeren over de artiesten van toen. Toen het nog allemaal goed, puur en geweldig was.
Het is niet de eerste keer dat schrijvers commentaar geven op problemen in de maatschappij, en het zal ook niet de laatste keer zijn. Uiteindelijk blijft het hier allemaal vrij oppervlakkig aangezien je met een roadtrip nooit al te lang blijft stilstaan.
Gestoord in het membraan
Mikes avontuur doorheen de staten loopt vrij parallel met die van de fictieve ridder Don Quichot, geschreven door de gelijknamige Miguel de Cervantes. Het verhaal wordt hier een vrij meta bedoeling met Mikes verhaal dat quasi synchroon loopt met dat van Cervantes én de nobele imbeciele ridder Quichot, terwijl hij ook gesprekken heeft met een hersenschim in de vorm van Cervantes zelf.
Ook het meest iconische moment uit Don Quichot, zijn heldhaftige aanval op de windmolen, krijgt een moderne herwerking, maar voelt lichtjes geforceerd aan in vergelijking met de andere parallellen. Alsof Lax zich verplicht voelde om ook DAT moment erin te steken.
Zwart, wit en een vleugje vie en rose
Christian Lax heeft een ware parel op papier gezet, met zowel het tragikomische verhaal als de mooie zwart-witte tekenstijl. De tekeningen zelf zijn van hoog niveau maar het is de paginalay-out die het werk net dat tikkeltje extra geeft. Volledig witte pagina’s werken perfect om Mikes eenzaamheid en isolatie woordeloos over te brengen naar de lezer. Ook pagina’s waarin zwart heerst, brengen net een tikkeltje paranoia naar boven, alsof de taliban terug komt om hem te ontvoeren. De maker Lax geeft elk paneel de ruimte die het verdient, met prachtig zwart-witte kunstwerkjes.
De enige momenten van kleurgebruik zijn weggelegd voor de schrijver Cervantes die Mike raad komt geven. Het is duidelijk dat die illusie niet thuishoort in deze wereld en niets meer is dan dat: een hersenspinsel van een getraumatiseerde veteraan.
Nog zin in sfeervolle strips? Probeer anders een van de volgende:
