Hoewel de kijkcijfers het zouden tegenspreken, is de gemiddelde Vlaming klaar voor andere comedy dan FC De Kampioenen. Modern, relevant, cinematisch en spitsvondig—de nieuwe tragikomische reeks Grond is het allemaal. Wij zagen de eerste twee afleveringen op Film Fest Gent en zijn helemaal mee. Dus stem vanaf dinsdag af op Play4 of goplay.be en steun originaliteit.
Traditie en nadenken
Hoe kom je op het idee om een serie te maken over Marrokaanse grond? Bedenker en acteur Zouzou Ben Chikha haalde inspiratie in de belangrijkste pijler van cultuur: de literatuur. Enfin, de krant. Hij las een artikel over een dochter die haar moeder ging halen in Turkije om haar hier opnieuw te kunnen begraven. Volgens de traditie moest ze namelijk naar Turkije na haar dood. Dat deed hem nadenken over wat eigenlijk een volgend vraagstuk is bij migratie. Hoe kunnen traditie, gevoel en praktische realiteit samengaan?
Hoe kunnen traditie, gevoel en praktische realiteit samengaan?
Dat vraagt ook Ishmael ‘Smile’ Boulasmoum (Yassine Ouaich) zich af. Zijn moeder is ook tegen haar laatste wil begraven in Marokko omdat zijn vader het zo wou. Hij heeft dan ook een repatriëringsbedrijf waarmee hij overledenen na hun dood terugbrengt naar hun thuisland om de traditie te eren. Volgens Smile is traditie “niet meer moeten nadenken”.
Hij en goede vriend Jean-Baptiste (Ward Kerremans) willen snel en makkelijk rijk worden, maar hun ideeën raken niet van de grond. Hij heeft echter weinig keuze wanneer zijn vader met pensioen gaat en hij de helft van zijn vaders bedrijf krijgt. Het andere deel gaat naar zijn zus Nadia (Ahlaam Teghadouini) en ambitieuze schoonbroer Rachid (Saïd Boumazoughe), die tot zijn grote frustratie nu niet alleen baas wordt.
Ook op productievlak is dit een frisse wind door het Vlaamse comedylandschap.
De kloof tussen traditie en gevoel dringt zich al snel op bij een klant. Een lichaam overbrengen naar het buitenland kost erg veel geld, en dus proberen Smile en JB het clandestien, maar dat levert hen aardig wat problemen op. En dan ziet Smile toevallig een gat in de markt: als ze Marokkaanse grond gebruiken voor de graven, hebben de overledenen toch iets van hun thuisland bij hun laatste rustplaats.
Supporteren
Op het eerste gezicht lijkt dat niet meteen een vatbaar onderwerp voor veel komisch materiaal. En toch is de balans tussen humor en drama heel geslaagd. Het scenario is van de hand van Chikha zelf samen met Zesde Metaal-zanger Wannes Cappelle en cabaretier Dries Heyneman, die ook Bevergem maakten. Grond is al van in het begin ontzettend grappig. Er zijn ook verschillende soorten humor: woordgrapjes, fysieke humor, wat satirische maatschappijkritiek, … (Wanneer een man de weg vraagt en welke richting hij uit moet gaan, antwoordt Rachid: “Zoals die van Vlaanderen, diep naar rechts.”)
De eerste twee afleveringen worden Pushing Daisies-gewijs geankerd rond een overlijden. Daarbij wordt respectvol omgegaan met de gebruiken van moslims, maar is er ook wel plaats om ze in vraag te stellen en humor rond te weven. Een originele insteek die je alleen krijgt door verschillende mensen van verschillende achtergronden aan het woord te laten.
De balans tussen humor en drama is heel geslaagd.
Nieuwe stemmen zien we ook in de cast, met bijna enkel acteurs met Marokkaanse roots. Yassine Ouaich kon je eerder zien in GR5 en krijgt nu de lead. Op Film Fest Gent zei hij vooral heel dankbaar te zijn, maar hij levert schitterend werk in de eerste twee afleveringen. Ishmael is meteen iemand voor wie je supportert, dankzij Ouaichs open blik en expressieve gezicht. Zijn komische timing is ook uitstekend, zeker samen met Ward Kerremans (ooit LouisLouise, recent Blackout en Glad IJs). JB is een beetje hulpelozer dan Smile, maar heeft het hart op de juiste plaats. Hun chemie is cruciaal voor deze serie en de belangrijkste troef. Maar ook de rest van de cast doet het goed, vooral relatieve nieuwkomers Ahlaam Teghadouini (Hoodie)en Saïd Boumazoughe (GR5), die de meest sitcom-achtige rol krijgt.
Ook op productievlak is dit een frisse wind door het Vlaamse comedylandschap. De eerste afleveringen werden geregisseerd door Adil El Arbi en Bilall Fallah. Zij hebben met Black en vooral Patser al bewezen dat ze de koningen zijn van de dynamische stijl. De stijl van die laatste trekken ze hier door. Levendige en kleurrijke cinematografie, speciale shotovergangen, mozaïekbeeld, ze halen heel wat uit de kast dat het comedy-aspect van de serie goed ondersteunt. Volgens mij heb ik zelfs een visuele verwijzing naar de Salt Bae-meme gezien. Latere afleveringen zijn geregisseerd door Mathieu Mortelmans (Unité 42, Gent West), dus we zijn benieuwd hoe en of hij dat zal doorzetten. Maar mocht het nog niet duidelijk zijn, wij kunnen alvast niet wachten om de volgende afleveringen te zien.
Grond is vanaf 26 oktober elke week te zien op Play4 en komt later op Netflix.
