Op Film Fest Gent passeren er wel eens pareltjes. Anora heb ik jammer genoeg moeten missen, maar mijn collega’s van de Geekster-redactie die deze wel konden meepikken waren laaiend enthousiast. Ik kon dan ook niet wachten om deze zo snel mogelijk te zien wanneer mogelijk. Hadden de collega’s gelijk of niet?
Anora of eerder Ani, zoals ze zichzelf noemt, is een sekswerker die zich heel goed weet te verkopen. Ongeacht dat ze weet wat ze doet, blijft het een harde wereld om in te overleven. Ze lijkt dan ook opeens de jackpot gewonnen te hebben wanneer Vanya, de verwende jonge zoon van een rijke Rus, op haar valt en steeds meer tijd, tegen betaling, met haar wil doorbrengen. Dagen vol plezier, seks en drugs zonder naar geld te moeten kijken, lopen uit in een tripje naar Las Vegas waar beiden trouwen. Alleen blijken de ouders van Vanya daar niet mee gediend en willen ze afzakken richting de VS om er een stokje voor te steken.
Gouden Palm-waardig
De reden dat Anora voor release hier al sterk gehypt werd, is natuurlijk het feit dat hij dit jaar de Gouden Palm won op het film festival in Cannes. De voorzitter van jury, Greta Gerwig, zei het volgende: “Anora was something we collectively felt we were transported by, we were moved by. It felt both new and in conversation with older forms of cinema. There was something about it that reminded us of [the] classic structures of [Ernst] Lubitsch or Howard Hawks, and then it did something completely truthful and unexpected.”. En dat is wel een heel goede samenvatting van het gevoel dat Anora geeft.
Regisseur Sean Baker staat al langer bekend om films te maken met in de hoofdrollen ‘marginalere’ groepen zoals sekswerkers en immigranten. Hij maakt net heel menselijke verhalen over groepen die we soms vergeten en doet dit heel respectvol. Zo maakte hij de laatste jaren bijvoorbeeld Tangerine, The Florida Project en Red Rocket.
Om zijn lange speelduur te spreiden heeft Baker het verhaal opgedeeld in 3 grote delen die bijna als volledig andere films aanvoelen. Het is vooral het tweede deel dat mij het sterkste bij zal blijven. Eigenlijk is dit het meest dramatische deel met de grootste spanning, maar de vertelwijze is hier zodanig druk dat ik zelf het gevoel had vast te zitten in zoveel prikkels waardoor ik ging tilt slaan. Het is ongelooflijk hoe sterk dit in beeld gebracht is en Baker er ook in slaagt om dit allemaal ook verbazend grappig te maken.
Echte personages
De relatief onbekende Mikey Madison krijgt de eer om Ani te vertolken en ze lijkt de perfect casting. Ze weet, samen met het werk van Baker, een complexe protagonist neer te zetten. Ani is zeker geen heldin. Ze is een zelfstandige vrouw die haar eigen waardigheid hoog in het vaandel draagt. Al is ze ook nogal egocentrisch ingesteld en kan ze nogal sterk reageren tegen mensen die het wel goed met haar voor hebben. Er zijn momenten dat je haar ook bijna begint te haten om dan weer over te gaan in situatie waar je enkel sympathie kan voelen. Zonder twijfel heeft Madison met Anora de deur naar Hollywood niet open gezet maar open gestampt.
Om Ivan te vertolken koos Baker voor een echte Russische acteur. Mark Eidelstein is nog maar 22 en wordt gezien als een van de grootste opkomende talenten in de Russiche film- en theaterwereld. Hij wordt zelf de Russische Timothée Chalamet genoemd. Zijn personage maakt ook een hele boog mee en we zien echt twee verschillende jongemannen in Ivan als we de eerste act en derde act naast elkaar leggen. In beide situaties weet Eidelstein perfect wat hij doet.
De belangrijkste extra personages zijn orthodoxe priester Toros (Karren Karagulian) en zijn Armeense en Russsiche handlanger (Vache Tovmasyan & Yura Borisov). Zij vormen voor Ani de grootste dreiging, maar zorgen voor het publiek ook voor de komische noot. Maar ook zij zijn geen eendimensionale personages en krijgen via Ani ook hele ontwikkeling mee. Het verhaal van Anora wordt nooit gevoerd door de sterke, brute mannen tegen de zwakkere vrouw. Alle relaties zijn complex en daar zit net de sterkte van Anora.
Anora speelt vanaf 30 oktober in de cinema.
Een film vol contrast
Een film vol contrastRaak
- Casting. Iedereen speelt een groeiend driedimensionaal personage
- Verschillende stijlen die elkaar afwisselen houden het interessant
- Maatschappelijk relevant zonder te veroordelen
Braak
- Kan soms nogal druk, naar het ADHD-neigende, overkomen