Helldivers 2 review: the fun in disfunctional

Wie in 2015 zijn gametijd spendeerde op Sony-consoles, herinnert zich misschien de eerste Helldivers. Deze top-down-shooter was meer dan een aangename verrassing. Want wat leek op een vrij standaard twin-stick-knaller uit de stallen van de Magicka-ontwikkelaars, bleek uiteindelijk een uitdagende en vrij tactische extractie-shooter te zijn. Zeker als je het dan ook met z’n vieren speelde, wat uitermate gemakkelijk was dankzij de eenvoudige couch coöp en cross-play multiplayer op alle platformen. Dat dit allemaal gebeurde op een achtergrond van parodie op Amerikaanse superioriteit was de kers op de taart. Een strakke en uitdagende shooter die je met meerderen kan spelen en waar ongelukken deel van de ervaring uitmaken: een simpel maar duivels efficiënt recept. “Waarom veranderen?” zal Arrowhead Studios gedacht hebben. En gelijk hebben ze, ondanks de 9 jaar waarin het vervolg Helldivers 2 heeft liggen fermenteren.

Voor democratie!

Superaarde heeft je hulp opnieuw nodig! Als je jouw naasten en geliefden wil redden uit de klauwen van bloeddorstige aliens, dan ben JIJ de persoon die we zoeken. Want enkel jij* (samen met talloos ander goedgelovig kanonnenvlees) kan het verschil maken in de strijd tegen de barbarij van het buitenaardse. Ben jij man genoeg om de Helldivers te vergezellen en het heelal te voorzien van ‘managed democracy’? Mocht je twijfelen, deze nieuwe vorm van democratie wordt aan de deur geleverd in de vorm van een regen kogels en granaten bij iedere tegenspraak. Waar wacht je nog op? Trek je pak aan en verspreid democratie zoals nooit tevoren. Superaarde – nee, het universum – rekent op jou!

Met die intro is zowel het verhaal als de toon van Helldivers 2 meteen gezet. Een heerlijk satirische wereld die ook perfect is voor de tongue-in-cheek avonturen waar jij en tot drie mogelijke kompanen in verwikkeld zullen geraken. De aliens zijn ondanks de visuele hyperbolen van de intro wel degelijk zeer bloeddorstig. En jij bent hoogst vervangbaar, wat de meest domme manoeuvres automatisch omtovert tot heldhaftige zelfopoffering in de naam van democratie. Het plaatje past perfect met de powertrip die je als speler wil ervaren en al na enkele uren waan je je perfect in een geweldige B-film genre Starship Troopers, compleet overdreven heroïsche soundtrack, hordes vijanden en het geweldige gevoel van camaraderie eens het onmogelijke overwonnen is.

Beeld je dan in hoe leuk het spel wel is als het ook nog eens mechanisch geweldig aanvoelt. Er is op een grote uitzondering na niet veel veranderd sinds de eerste Helldivers en toch slaagt de simpele gameplay-loop er in om toch een complex en hoogst herspeelbare ervaring te leveren. Arrowhead Studios verdient hier alle krediet voor want wat er moet behoorlijk wat goed draaien onder de motorkap om die ervaring op je scherm te tonen. Dat en het volledig reviseren van alle systemen in Helldivers 1 omwille van één aanpassing…

A whole new World

De stevige fundamenten van de eerste Helldivers zijn in deze tweede titel steevast aanwezig. Het is en blijft een tactische extractieshooter waarin friendly fire altijd aan staat en je met ingewikkelde knoppencombo’s de hordes aliens uiteen doet spatten. De grote verandering is echter meteen zichtbaar in de screenshots: de camera.

Weg met het top down-zicht, Helldivers 2 omarmt moderniteit met de klassieke over-de-schouder third person-camera. De gevolgen zijn er op quasi alle vlakken. Maps moeten veel meer te bieden hebben nu je ogen gericht zijn op de verre horizon. Wapens moeten een realistisch gevoel hebben nu ze op drie assen opereren. Vijanden moeten hun arsenaal aan tactieken uitbreiden nu de hemel ook tot het slagveld behoort. En ook jij moet dat doen nu je geen permanent 360 graden-zicht hebt over je omgeving. Het lijkt een pietluttige vernieuwing, maar ankert Helldivers 2 hierdoor veel meer in de echte fysieke wereld. Een gigantische alien is effectief angstaanjagend nu die letterlijk torent boven het slagveld en hierop een magazijn van 300 kogels legen in tien seconden vraagt een recoil managment van jewelste.

Ondanks de uitdaging zijn de makers er in geslaagd om alles te verzoenen met dit nieuwe camerastandpunt. De nieuwe werelden en maps zijn prachtig en lenen zich goed tot de conflicten ondanks hun randomly generated structuur. Dit dankzij organische variaties in het woelig terrein, vegetatie, atmosferische effecten en veranderende weersomstandigheden zoals mist, regen en de pikdonkere nacht.

Vijanden hebben ondanks deze ingewikkelde maps en hun grote getale ook geen enkel probleem met pathfinding. En de gunfeel, waarbij je ook in first person kan besturen voor beter zicht, is geweldig ongeacht het wapen dat je kiest, met een unieke recoil, sound en impact voor elkeen van de vele mogelijkheden in je arsenaal. Het werkt allemaal vlekkeloos. Niet dat er geen waslijst aan games is die deze klus ook kunnen klaren, maar als het zo geweldig werkt als hier, moeten we het ook benoemen. En de framerate, die blijft heerlijk consistent, zelfs in de meest intense gevechten.

Jouw missies: [GENERATE MISSION]

Het spelverloop van Helldivers is vrij eenvoudig. Kies een planeet, stel een team samen, kies je moeilijkheid en vertrek op missies. Eens daar heb je grofweg 35 minuten om de klus te klaren en je te laten oppikken op het aangeduide punt op de kaart. De fun zit hem echter in alle verschillende soorten missies die je kan krijgen. Tegen welke van de twee facties je vecht kies je als eerste, maar eens de planeet gekozen is, start het random gedeelte.

De kaart waar je op zal belanden, de tijd en weersomstandigheden, de objectieven die je krijgt, de zij-missies onderweg, de verborgen loot, de bosses… Het kan bijna allemaal wisselen. En in de objectieven zitten er ook een hoop. Doelwitvernietiging, burgerbeveiliging, dataverzameling, ecocide… Gekoppeld aan de zijmissies heb je dus een hele hoop mogelijke permutaties in doelen. Het is dankzij dit systeem dat elke missie fris en nieuw aanvoelt ondanks het beperkt aantal facties om mee op de vuist te gaan.

Er zijn de reeds vermelde aliens, maar je kan het ook opnemen tegen een robotleger. Hun legers zijn kleiner maar ze gebruiken een arsenaal langeafstandswapens en verbergen zich als geen ander in de jungles van hun thuisplaneten. Aanpassen en goed plannen is dus de boodschap. Gelukkig heb je meer dan alleen een geweer en je mentaal beschadigde kompanen om je te verdedigen.

Net zoals in de vorige Helldivers zijn stratagems de kurk waarop de zaak drijft. Via een soms ingewikkelde pijltoetsencombinatie roep je care packages in of vuur je artillerie af op tegenstanders. De mogelijkheden zijn legio, en ze voelen ook allemaal oppermachtig aan. Deze stratagems zijn vitaal voor het succes van de missie. Kies dus goed welke vier je meeneemt. Benader een destroy titan-missie zonder rocketlaunchers en je bent een vogel voor de kat. Alles heeft echter een cooldown, en hoe groter de knal, hoe langer het herladen. Een juiste balans vinden tussen mokerhard en betrouwbaar mag je dus ook niet uit het oog verliezen.

De stratagems zijn oppermachtig, maar deze juist ingeven is de moeilijkheid. De combo’s zijn vaak al niet simpel, maar als je stresst, is het nog tien keer erger. Je brein opsplitsen in juist weglopen en tegelijk ←↑→→↓↓↑→← ingeven is waar het meestal misloopt. Loopt het toch juist af, dan bestaat de kans ook nog dat een van je teammates het ding op zijn hoofd krijgt. Als klap op de vuurpijl is het reviven van teammates zelf ook een stratagem. Je kan je je de talloze paniekmomenten en ongelukken dus al inbeelden. Die onverbiddelijkheid maakt natuurlijk deel van de charme in dit spel. Het maakt voor een simpel maar uitdagend en plezant spelsysteem; het leitmotiv van dit spel.

De rangen beklimmen

Na elke missie keer je terug naar je moederschip om deze en je eigen arsenaal uit te breiden. Meer wapens om democratie te spreiden, daar doen we het voor! Elkeen vereist een andere currency, die je gelukkig allemaal in-game kan bekomen. Nieuwe stratagems vrijspelen doe je met XP en komen automatisch bij elk level. Deze kopen doe je dan met de credits die je krijgt voor voltooide missies. De stratagems dan verder upgraden, zoals hun cooldown verminderen of het aantal volleys te verhogen, verbruikt samples. Deze krijg je echter niet door missies te volbrengen, maar door ze te vinden in de map en ze zonder sterven terug te brengen. Als je je afvroeg waarom je voor een missie dus 35 minuten kreeg: daarom. Wil je sterker worden, dan moet je die missie durven onder druk te zetten.

Je persoonlijke uitrusting, die upgrade je met medailles en supercredits. Met die eerste speel je in een soort battlepass verschillende dingen vrij, gaande van cosmetics voor je tag tot gloednieuwe wapens en granaten. Met supercredits kan je hetzelfde doen, maar in een aparte winkel waar de waren om de 20 minuten wisselen. Beide munten zijn in het spel te verdienen, maar je voelt de monetisatie al zijn kop uitsteken. En ja, bij de battlepass hoort ook een premiumversie en ja, die supercredits kan je ook met echt geld kopen. Gelukkig is er niet echt iets misbaars of overdadigs via de betalende opties, dus voelt het wel fair aan. Of dit zo zal blijven, is koffiedik kijken. Want Helldivers 2 is een spel met dagelijkse missies en regelmatige contentupdates. Wat betekent…

Altijd online

Het grote en enige minpunt van deze Helldivers 2 is dat je steeds een internetverbinding moet hebben. De voordelen zijn natuurlijk dagelijks wisselende missies en regelmatige updates in content. Alleen wegen deze niet op tegen het nadeel, en de problemen die hieruit voortvloeien kan je je al inbeelden. Zijn de servers vol, in onderhoud of kapot door een bug, dan kan je niet veel meer doen dan op je kin kloppen. Locale coöp zoals in het vorige spel of een LAN-modus zijn er niet. Zelfs tijdens een probleem beslissen om even alleen te spelen, is geen optie. Volledig afhankelijk van je internet en de ontwikkelaars. En boy, zijn we dat geweest in de eerste week…

Eerst waren er heel wat bugs en instabiliteiten op de servers. Enkele dagen later was dit van de baan maar waren de servers overbelast door het immense succes. De servers werden uitgebreid, om slechts enkele uren later weer afgeladen vol te zitten. Het heeft tot pakweg Valentijn geduurd voor we een dagje zonder problemen konden melden. Bij het schrijven van deze lijnen is het nog steeds een dubbeltje op zijn kant om te kunnen inloggen. Oprecht frustrerend als je plots niet kan spelen terwijl je er de hele dag je zinnen op had gezet. We snappen de moeilijkheden van moderne ontwikkeling in dit segment, maar een lokale tweespelersmodus had hier echt niet misstaan voor de vele momenten waarop servers het laten afweten.

Update 25/2/2024

De servercap werd op 22/2 verhoogd naar om en bij de 700.000 spelers. Een bug kan af en toe nog gebeuren, maar wachten op een server om te kunnen spelen is definitief uit den boze. Helldivers 2 was dus slachtoffer van succes, maar eind goed al goed. Nu hopen dat de servers een lang leven te wachten staat.

Solo = no go

Een goede raad, speel dit niet in je eentje. Het kan zeker en vast, maar de essentie van Helldivers 2 zou aan je voorbijgaan. De ongelukken, de heldhaftige sterftes, de nipte overwinningen. Niet alleen dat, met z’n vieren doorkruis en doorzoek je ook heel gemakkelijk een map, met als gevolg dat je ook veel sneller en vaker nieuw speelgoed vrijspeelt. Helldivers 2 is gewoon op zijn best met drie vrienden en als dat niet lukt, zijn drie randoms ook een betere keuze dan alleen. De community is over het algemeen vriendelijk en de in-game tools om met elkaar te communiceren zijn ook talrijk genoeg dat je je microfoon of toetsenbord niet moet bovenhalen als je dat niet wil.

Niemand kan je tegenhouden, maar de ervaring is solo en voor die prijs niet de moeite waard. Heb je wel een squad, dan is het zijn prijs meer dan waard. Zeker omdat er ook crossplay is tussen PC en PS5 en dat deze zonder slag of stoot verloopt. Voeg elkaar toe aan de vriendenlijst en klaar. Je kan daarna meteen een gekend schip vergezellen en alles samen spelen zonder beperkingen of levelcaps.

Helldivers 2 is dus een zeer aangename verrassing tussen de grotere releases van 2024. Het slaagt er vlekkeloos in de stevige fundamenten van de titel uit 2015 over te brengen naar het thirdpersongenre zonder enige toegeving of minpunt. Het is een geweldige en grappige powertrip in coöp en mochten de servers geen roet in het eten gooien, zou deze titel zich steevast pinnen in de top 5 van leukste coöpgames voor de komende 10 jaar.

Geïnteresseerd in coöp games of onze laatste reviews? Lees dan hier verder!

• Remnant 2 is die andere coöp shooter in de spreekwoordelijke top 5
• Baldur’s Gate 3 is de koning der coöp, als je 100u vrij hebt
• Persona 3 Reload brengt P3 naar de moderne standaarden van P5
• Like a Dragon: Infinite Wealth innoveert terwijl het liefdevol terugblikt op de reeks.