Like a Dragon: Infinite Wealth review – liefdevolle terugblik én een stap vooruit

Yakuza: Like a Dragon was een ideaal instappunt in de langlopende misdaadreeks. Niet enkel was er een volledig nieuwe cast, ook was de gameplay veranderd van een action brawler naar een turn-based JRPG. Na het einde van Yakuza 6 zouden de avonturen van Kiryu Kazuma dan ook afgelopen zijn. Sinds Yakuza: Like a Dragon weten we dat dit niet zo is en ook in Like a Dragon: Gaiden hebben we een korter avontuur met de Dragon of Dojima kunnen beleven. Nu deelt Ichiban Kasuga dan ook in het nieuwe Like a Dragon: Infinite Wealth de schijnwerpers met Kiryu. Kunnen deze twee draken ons boeien met een nieuw avontuur en is de inclusie van Kiryu nog nodig? Is Infinite Wealth nog steeds dezelfde competente maar repetitieve JRPG of zijn er vernieuwingen? Geekster deed sandalen, short en een bloemenhemdje aan en testte het voor jullie uit.

Nieuw en Oud

Na de gebeurtenissen van Yakuza: Like a Dragon gaat het goed met Ichiban Kasuga. Hij is de plaatselijke held in Yokohama en heeft een bescheiden maar bevredigende job die hem in staat stelt de plannen van zijn grote voorbeeld te verwezenlijken en van Ijincho een betere plek te maken. Met zijn karakter, enthousiasme en hulpvaardigheid is hij écht heel het spel te goed voor deze wereld. Enkel op persoonlijk vlak heeft hij nog een bepaald groot (maar ook wel hilarisch) probleem. Zoals vaak in de serie opent het spel best traag, maar hier geniet je er echt van. Wij zouden zelfs een heel spel van 15 hoofdstukken willen spelen over de gewone nieuwe avonturen en persoonlijke perikelen van Kasuga en zijn vrienden. Mooie liedjes duren echter niet lang. Kasuga’s hele leven wordt weer overhoop gehaald en even later vertrekt hij op een persoonlijke missie naar Hawaï. In dat ogenschijnlijke vakantieparadijs leert hij snel dat schijn bedriegt en dat Japan geen monopolie heeft op criminelen, bedrog en gevaar. Gelukkig is er een zekere ex-Yakuza die hem terzijde staat.

Het verhaal zelf is niet zo ingewikkeld als in het vorige deel. Je zal hier dus niet te maken krijgen met een wissel van te vondeling gelegde baby’tjes, verborgen oorlogsschepen, rubberen kogels of geheime Koreanen. Er is wel intrige en verraad, maar in vergelijking met sommige andere games uit de serie valt het hier best mee. Dat zorgt ervoor dat er meer tijd is voor interactie tussen de personages, en die is echt schitterend. Dit geldt zowel voor de oude rotten als voor nieuwkomers Tomi en Chitose én de eindelijk speelbare Seonhee (die een echt schattige crush op iemand heeft). Na een tijdje heb je best veel teamleden, wat er ook wel voor zorgt dat sommige oudgedienden pas héél laat in het spel hun opwachting maken. Infinite Wealth wil nog steeds zoals zijn voorganger ons doen geloven in de Kracht van Vriendschap en Vergiffenis en slaagt daar andermaal in dankzij de oprechtheid van Kasuga. Je kan bijzonder veel optionele en vaak hilarische conversaties tussen je personages vinden waarbij je meer over hen leert, zowel bij het eten of drinken als op bepaalde locaties. Ook is Infinite Wealth op veel momenten echt grappig. Wij lagen bij de proloog meerdere keren plat van het lachen, en ook bij de vele side stories, parodieën op andere series, optionele conversaties met je vrienden, de gebruikelijke geheime locatie voor de superrijken en de opsomming van krankzinnige dingen die Kiryu doorheen de jaren heeft meegemaakt was er wel wat humor te vinden. Aan de andere kant zijn er uiteraard ook een aantal mooie emotionele momenten, zelfs wanneer je het niet zou verwachten.

Nostalgie en vakantie

Waar Yakuza: Like a Dragon vooral een frisse wind in de franchise wou blazen, poogt Infinite Wealth toch voor een deel ons met liefde te doen terugkijken naar de voorbije games. Kasuga beleeft nieuwe avonturen, maar door een verandering in zijn leven is Kiryu nog meer dan in Gaiden wat introspectief. Er is namelijk een reden voor zijn nieuwe look. Op een bepaald moment heb je de mogelijkheid om op herinneringstocht te gaan met hem doorheen de meest iconische momenten, locaties en personages uit de hele serie (inclusief spin-offs zoals Ishin!) zodat hij zich kan herinneren waarom hij het allemaal doet en zodat de heel stoïcijnse draak kan leren zich niet zomaar altijd in zijn lot te berusten. Wie zich na Yakuza: Like a Dragon afvroeg of Kiryu als personage nog nodig was en na het emotionele einde van Gaiden om een of andere reden nog niet overtuigd was, zal hier hopelijk net zoals Kiryu zelf wat closure kunnen vinden. Als je alle andere games uit de serie gespeeld hebt, zal je ook blij zijn met de oude personages die terug hun opwachting maken. Kiryu blijft zijn frustrerend koppige zelf, maar eindelijk zijn er bepaalde momenten waar we al een paar games op wachten.

Het is natuurlijk niet enkel nostalgie wat de klok slaat. Dankzij Hawaï en de zon, de zee en het strand krijg je meteen een heerlijk vakantiegevoel. Vergelijk het op dat vlak een beetje met Persona 5 Strikers. Dat vakantiegevoel wordt geholpen door de nevenactiviteiten, de kledij van je personages, “Aloha” zeggen tegen iedereen, de segway, het feit dat je opeens in dollars werkt in plaats van yen en nog veel meer. Het is een beetje jammer dat de segway je enkel een beetje sneller laat gaan in plaats van een echt voordeel aan te bieden zoals gevechten kunnen ontwijken, maar op zich is het een grappige toevoeging om met vier personages tegelijkertijd doorheen de straten te cruisen. Op de serieuzere momenten van het verhaal uiteraard na, is het hele spel dan ook echt wel heerlijk chill. Uiteraard zijn er ook nog een aantal andere locaties om te bezoeken, maar Hawaï staat hier toch het meeste in de schijnwerpers.

Infinite Wealth zou geen spel van Yakuza of Like a Dragon zijn als er geen grote hoop side stories te beleven was. Ook deze keer moet Kasuga de vaak absurde problemen van de plaatselijke bewoners oplossen. Deze side stories zijn soms (heel) grappig maar zijn, net zoals de meeste acties van Kasuga zelf, vaak eerder hartverwarmend. De nieuwe draak doet nog steeds zijn uiterste best om het leven van iedereen die hij tegenkomt te verbeteren. Heel zelden zou het wel handig zijn om te weten welk level je best bent voor deze side stories, want een of twee keer werden we zonder waarschuwing in een gevecht geworpen waarbij de vijanden een groot aantal levels boven het onze hadden. Als je alles doet wat het spel je aanbiedt, zal je voor 95% van de side stories echter geen problemen hebben. In het hoofdverhaal zit er ook geen plotselinge moeilijkheidssprong zoals bij chapter 12 en 14 in Yakuza: Like a Dragon, en je wordt daarbij wél vaak gewaarschuwd welk level er van je verwacht wordt voor het volgende deel van het avontuur. In de (nog steeds best saaie) optionele dungeons kan het dan opeens wél moeilijker worden, zeker als je alles probeert te doen zodra je het vrijspeelt.

Verbeterde gevechten en job system

Net zoals zijn voorganger is Infinite Wealth een turn-based JRPG. De gameplay in Yakuza: Like a Dragon was leuk maar kon na een tijdje ook heel repetitief aanvoelen. Een van onze grootste klachten bij dit systeem was dat je positie tijdens de gevechten heel belangrijk kon zijn om niet door vijanden tegengehouden te worden als je hun vrienden achter hen wou aanvallen of om voorwerpen te gebruiken, maar dat je daar geen enkele controle over had. Infinite Wealth heeft echter een hele resem quality-of-life-veranderingen meegekregen die de oude ervaring veel beter maken. Het hoofdprobleem van het vorige spel is meteen opgelost: je hebt binnen een cirkel controle over waar je personages zich tijdens de gevechten bevinden. Dit is deze keer ook extra belangrijk omdat je niet enkel voorwerpen op de grond kan gebruiken, maar ook naargelang je positie samen met je vrienden combo-aanvallen kan uitvoeren of vijanden in hun rug kan aanvallen of tegen een muur of andere vijanden kan slaan. Het resultaat is ook nooit meer een verrassing dankzij icoontjes die je vertellen wat het effect van je aanval zal zijn. Ook kunnen vijanden je niet meer onderbreken als je hen voorbij loopt. 

Verder krijgen alle personages MP terug als je gewone aanvallen uitvoert, niet enkel personages met een magische job. Hierdoor kan je meer je leuke skills gebruiken, wat de gevechten uiteraard enkel interessanter maakt. Ook is er voor elk personage een ultieme skill die na een aantal aanvallen beschikbaar wordt. Voor Kiryu zelf is deze in de context van turn-based gevechten hilarisch. Als je veel te sterk bent voor de vijanden, wat aangeduid is door het icoontje boven hun hoofd terwijl je rondloopt in Hawaï, kan je trouwens de gevechten overslaan (maar dan krijg je wel een minder grote beloning). Door al deze veranderingen verlopen de (nog steeds zeer talrijke) gevechten sneller en ga je niet gewoon meer button mashen maar bijna altijd een goede positie zoeken voor je aanvalt. Alles is dus dynamischer en minder eentonig. Heerlijk! 

Ook het jobsystem keert uitgebreid terug. Niet enkel heb je (na vele uren spelen) meer jobs, ze zijn ook nog eens verbeterd. Zo is er een meer gebalanceerde spreiding van de verschillende effecten en elementen tussen de jobs, en zijn aanvallen op afstand niet zo zeldzaam meer. Het is wel nog niet perfect. Jammer genoeg zijn elektrische aanvallen bijvoorbeeld nog eerder schaars, maar op elk moment kan je wel minstens één teamlid hebben dat er een heeft. Een paar jobs uit het vorige spel zijn ook gesneuveld of vervangen, en soms krijg je het gevoel dat er nog wat meer mochten achterwege gelaten zijn om een nog sterkere spreiding van de vaardigheden te krijgen. Een heel grote en positieve verandering hierbij is verder wel dat zo goed als alle geleerde skills deze keer kunnen overgezet worden, hoewel je er per personage wel maar een kleiner aantal kan overzetten. Je kan dus echt gaan mixen en matchen om de personages de ideale verzameling vaardigheden te geven. Het is ook mechanisch gezien niet zo erg meer om na vele uren aan een nieuwe job te beginnen, omdat de meeste grote stat bonuses nu afhangen van je gewone level, niet van je job level. Je moet trouwens deze keer geen enkele job activeren om bepaalde passages in de stad te kunnen openen, wat in het vorige spel wel het geval was. Het is ten slotte ook wel jammer dat je geen shortcuts meer hebt voor je favoriete skills. Zeker als je vijanden meteen beginnen rond te lopen, zou het handig zijn om zoals in het vorige spel snel bij het begin van een gevecht een AEO te doen. Het kan nog, maar het is dus minder handig.

Heerlijke parodieën en nevenactiviteiten

Bij de zijactiviteiten heb je naast de gebruikelijke gokspellen en kleinere minigames ook nog twee tot drie grotere activiteiten waar je echt veel tijd in kan steken. Om te beginnen keren de Sujimon terug. In tegenstelling tot het vorige spel, beperkt dit zich niet tot enkel een overzicht van je vijanden. Nee, het is nog meer een parodie op Pokémon geworden dan voorheen. Je verzamelt Sujimon, traint ze en zet ze in bij drie-tegen-drie-gevechten. Nieuwe Sujimon krijg je door ze na gewone gevechten te rekruteren, door speciale raids te doen of door een gacha-systeem (waarvoor je in het spel zelf méér dan genoeg tickets krijgt). Er zijn zelfs een soort stops in de wereld waarbij je bepaalde items krijgt. De gevechten zelf zijn uiteraard minder tactisch dan in Pokémon zelf, aangezien het een minigame is en geen volwaardig spel. Je Sujimon hebben elk één van de vijf mogelijke types en een aanval die ze altijd kunnen uitvoeren. Daarnaast kan je soms ook een grotere vaardigheid gebruiken. In ieder geval is Sujimon spelen een leuke extra activiteit waar je uren in kan steken om de grootmeester te worden.

Infinite Wealth houdt het niet enkel bij Pokémon, ook Animal Crossing passeert de revue. Na een aantal hoofdstukken word je immers de manager van Dondoko Island, een oud vakantie-eiland dat je terug moet doen herleven. In deze Life Sim moet je vuilnis verwijderen, materialen, vissen en insecten verzamelen, groenten planten, meubels en gebouwen zoals Ichiban Confections, Café Alps of Stardust craften en vervuilers uitschakelen. Je kan trouwens je Sujimon inzetten om materialen voor je te maken of andere taken uit te voeren. Wie zegt er dat Palworld de enige Pokémon-parodie van het moment moet zijn? Als je eiland populair genoeg raakt, komen er gasten waarvoor je kan zorgen met extra faciliteiten, cadeautjes of activiteiten. Ook deze modus is uiteraard niet even diepgaand als Animal Crossing zelf, maar voor een minigame kan je hier toch ook veel plezier uithalen. Zelfs nadat we een vijfsterrenresort waren geworden, bleven we het nog wat spelen. Eén grote klacht: op je eiland ga je eerder Kamurocho of andere bekende locaties nabootsen dan echt een tropisch vakantieparadijs bouwen. Efficiënt is ons eiland wel, maar zelf zouden we er niet op reis willen gaan.

Voor de rest kan je op een trammetje exhibitionisten fotograferen (om naast Pokémon zelf ook Pokémon Snap te parodiëren), op een zo extreem mogelijke manier eten leveren op je fiets (een beetje zoals in Crazy Taxi), blikjes verzamelen, fotozoektochten doen (veel interessanter dan de traditionele locker keys), de oceaan schoonmaken, de gebruikelijke sporten en gokspellen spelen, examens afleggen, je vriendschappen uitwerken, liefde zoeken, oude videogames spelen en uiteraard karaoke zingen. Zoals altijd heb je dus de mogelijkheid om een playthrough op je eigen tempo met bijzonder veel extra uren te vullen, maar moet je het uiteraard niet doen als je niet wil. Een nadeel hierbij is dat de optionele dungeon beter is dan vroeger qua gameplay en omgeving, maar uiteindelijk nog steeds niet zo interessant is. Gelukkig is het deze keer véél gemakkelijker om materialen te verzamelen om je wapens te verbeteren. Je zal geen uren in het park op zoek naar insecten moeten gaan. Ook geld verdienen is véél gemakkelijker, en zelfs je beste wapens helemaal upgraden kost niet zo veel.

Infinite Wealth ziet er schitterend uit en klinkt meestal prachtig

De sfeer van het spel wordt perfect aangevuld door de mooie graphics en het geluid. De personages zien er beter uit dan vroeger en de zonsondergang boven het strand doet je echt genieten van de omgeving. Iedereen loopt in zwem- of vakantiekledij en de palmbomen wuiven boven je hoofden. Binnen de gevechten zijn de animaties nog steeds best vlot (en naargelang je aanval ook best grappig), vooral wanneer je ultieme vaardigheden of een Poundmate-summon gebruikt. Op Dondoko Island zijn de real-time gevechten tegen vijanden qua animatie echter wel minder geslaagd.

Er moet verder alweer een dikke pluim gegeven worden aan de meeste voice actors. Je kan kiezen tussen Japanse of Engelse stemmen, maar waarom zou je niet van de heerlijke en iconische stem van Takaya Kuroda als Kiryu willen genieten? Zijn Engelstalige collega, Yong Yea, doet wel zijn best maar geeft je niet hetzelfde gevoel en komt soms zelfs een beetje plat over. Het is natuurlijk mogelijk dat je echt fan bent van nieuwkomers  Danny Trejo of Daniel Dae Kim of dat je in het vorige deel echt onder de indruk was van Kaiji Tang als Kasuga (die ook deze keer een schitterende prestatie levert) en je daardoor toch voor de Engelstalige versie kiest. Omdat je op Hawaï zit, spreken meerdere personages trouwens zowel Engels als Japans, ongeacht welke taal jij kiest. Het kan dan hilarisch zijn als een hoopje uitschot je zelf aanvalt en ze meteen “I’ll sue you!” roepen. Bij minstens één belangrijk personage betekent deze mix wel dat het Engels door de Japanse voice actor met een écht vreselijk accent wordt uitgesproken, wat je een beetje uit de ervaring kan trekken. Dat dit personage een Engelse naam heeft en dus waarschijnlijk Amerikaans is, maakt het er allemaal wat vreemder op.

Dankzij je muziekspeler kan je ten slotte doorheen de wereld lopen terwijl je luistert naar nieuwe podcasts (in het Engels of Japans) of naar karaokeliedjes uit de hele serie. Judgement, Baka Mitai, 24-hour Cinderella, Ishizu Samurai… Ze zijn er allemaal! Ook de nieuwe Baka Darou is trouwens de moeite. Of je kan zelfs genieten van bepaalde tracks uit andere series zoals Persona, Sonic of Virtua Fighter. Dit maakt het heen-en-weer lopen doorheen de wereld, Dondoko Island of een optionele dungeon veel leuker. En als je door een gevecht of cutscene onderbroken wordt, gaat het daarna verder op de plek in het liedje waar je gekomen was. Eigenlijk zouden we (vooral bij die optionele dungeon) willen dat je de muziek op je playlist zelfs tijdens gevechten kan laten doorspelen, maar helaas.

Infinite Wealth zet een stap vooruit én kijkt terug op de hele serie

Infinite Wealth is een perfect schoolvoorbeeld van een sequel die verder bouwt op zijn voorganger. De minder goede elementen zijn eruit of zijn verfijnd en er zijn een aantal nieuwe toevoegingen die de hele ervaring nog beter maken. Dankzij de verbeterde gevechten, een beter uitgewerkt jobsystem en andere quality-of-life-verbeteringen amuseer je je rot en voelt het allemaal minder repetitief aan. Het verhaal op zich is niet zo ingewikkeld, maar dat zorgt voor ruimte voor mooie of grappige interacties tussen personages en een nostalgische terugblik van Kiryu en de speler op de hele franchise. Vooral voor veteranen van de serie zorgt dit voor mooie momenten, maar je moet in ieder geval niet alle games uit de serie gespeeld hebben om te kunnen genieten van Infinite Wealth. Belangrijke gebeurtenissen uit de vorige games worden uitgelegd en er is ook gewoon bijzonder veel nieuws te doen. Toen wij het spel uit hadden en de meest belangrijke side content hadden gedaan, stond onze teller op 75 uur. Zoals bij een aantal andere games uit de serie kan je, als je écht alles wil doen, gemakkelijk aan of zelfs voorbij de 100 uur zitten. Hoeveel van het spel je ook speelt, je zal je er zeker mee amuseren.

Like a Dragon: Infinite Wealth is te koop bij bol.com

We ontvangen een kleine commissie als je iets koopt via onze partnerlinks.

Geïnteresseerd in Like a Dragon of spin-offs?

• Wij waren al grote fan van Yakuza: Like a Dragon.
• Like a Dragon: Ishin! is een mooie liefdesbrief vanuit een alternatieve negentiende eeuw.
• Yakuza Kiwami 2 is een van de beste games uit de serie.
• Het leuke maar donkere Lost Judgment laat je alweer als detective Yagami in Kamurocho en Ijincho rondlopen.