Resident Evil 4 Remake – Separate Ways DLC review: extraatje zonder meer

Het was al een tijd een publiek geheim dat de zeer succesvolle remake van Resident Evil 4 ook DLC’s zou krijgen. Het origineel op Gamecube had dit niet, maar elke re-release die in tussentijd het daglicht zag, te beginnen bij de PS2-versie, was voorzien van een extraatje. Zo was er de Mercenaries-mode, waar je zoveel mogelijk vijanden probeert te mollen voor de hoogste score. Deze modus kregen we een paar maand geleden al in de remake. Gratis en voor niets. Het ander extraatje van toen was een afzonderlijk scenario voor femme fatal van dienst Ada. Separate Ways heette dat toen, en dat heeft nu dus ook de remakebehandeling gekregen. In tegenstelling tot 15 jaar geleden moet je er nu voor betalen, dus vroeg Geekster zich meteen af: is het de moeite?

Resident Evil 4 medley

Seperate Ways neemt je dus opnieuw mee door het whacko Spaanse platteland van het origineel, maar als geheime agent Ada Wong. Doorheen het verhaal van Leon Kennedy maakt ze al verschillende keren haar opwachting. Nu kom je dus eindelijk te weten hoe ze daar geraakt en wat ze er uitspookt. Je zou verwachten dat we ook leren waarom Ada daar is, maar daar krijg je doorheen de 7 hoofdstukken van deze DLC geen echt antwoord op. Ze werkt voor Wesker om ‘het amber’ te bemachtigen – een artefact dat plaga’s sterker maakt en in het bezit is van slechterik Sadler – en wordt hierbij deels geholpen door Luis, comic relief van dienst in het verhaal van Leon. En veel meer dan dat komen we niet echt te weten. Tegen het einde van het verhaal hebben we zelfs meer vragen dan antwoorden, met Ada’s moreel kompas dat om de 10 minuten van windrichting verandert. Het zorgt voor een interessante wending in het anders al van de pot gerukte hoofdscenario, maar het een waardevolle toevoeging noemen zou een brug te ver zijn.

Spelenderwijs neemt dit verhaal dan ook de vorm aan van een medley doorheen de locaties van de oorspronkelijke 16 hoofdstukken. Je doorkruist het iconisch buitendorpje (want het is dus Ada die de bel rinkelt en Leon redt van zijn welkomstcomité), baant je een weg naar het kasteel, ontsnapt via de riolen om dan zo te eindigen op het geheime eiland en daar de eindbaas samen met Leon te verslaan. Soms neemt deze DLC die structuur wat te letterlijk. Want heel vaak ga je door exact dezelfde levels als in het basisspel. En met exact bedoelen we ook tot op de geheime loot toe hetzelfde. Je speelt de levels gewoon in een andere richting dan Leon, that’s it. Dat de re-releases sinds de PS2 heel wat hergebruiken, kan je nog zien als een verplicht euvel omdat DLC’s nog niet formeel bestonden en die re-releases niet altijd door Capcom werden gemaakt. Nu zit het wat anders, met Capcom die stevig de touwtjes in handen houdt en deze DLC al lang in de planning had staan. Toegegeven, deze iteratie van Separate Ways is ietsje langer dan in zijn tijd, maar het klopt nog steeds af op slechts 5 uur speeltijd. Een beetje meer moeite in het level design was dan wel aan de orde geweest, denken we.

Separate ways, same game

Seperate Ways speelt in vele opzichten hetzelfde als de main game, wat uiteraard zeer positief is. De third-person-shooteractie kent haast geen gelijke, en met alle verbeteringen die deze remake brengt, is het iedere keer weer een plezier om pseudo-zombies hun knieschijven te vergruizelen om ze dan een trap in de smoel te geven. De gameplay werd dan ook niet al te veel uitgebreid of aangepast. De grootste verandering is dat Ada een grappling gun bezit. Hiermee kan ze hogere plekken bereiken dan Leon ooit van kan dromen. Het is ook met deze tool dat Capcom ons dezelfde levels op een andere manier laat doorkruisen, want Ada kan omhoog, daar waar het voor Leon vaak éénrichtingsverkeer betekende. De grappling gun dient gelukkig niet enkel als plaatsvervanger voor een ladder. Ada kan deze ook gebruiken in gevechten om melee-aanvallen van veel verder in te zetten dan Leon. Het versnelt de gameplay enig wat, maar maakt de flow nu ook weer niet radicaal anders. Ada moet het verder stellen met dezelfde wapens als Leon, waardoor de algemene strategie van hit & run om je oh zo zeldzame kogels te sparen van toepassing blijft.

En zo is de gameplay, net als het verhaal, ook wat té gelijkaardig aan de Resident Evil 4 Remake. De upgrades van wapens zijn hetzelfde, de craft recepten zijn hetzelfde, algemene items en schatten zijn hetzelfde. Een nieuw wapen of twee is misschien te veel gevraagd. Een variatie op bestaande wapens of nieuwe accessoires om voor een andere gunfeel te zorgen, had wel haalbaar moeten zijn. Zeker omdat deze DLC echt tot de nok gevuld is met gevechten, en als klap op de vuurpijl zonder enige vernieuwing in type vijanden. Leon en toevallige metgezel Ashley ondergaan in hun avontuur een gezonde mix tussen confrontaties, verkennen en puzzels oplossen. Ada knalt daarentegen de hele dag, elke dag. Als je dat leuk vindt – en dat vinden wij ook – kan het plezant zijn, maar daar hadden we al de gratis Mercenaries-update voor. In een campagne verwachten we dan toch eerder alle facetten van een Resident Evil-spel te zien.

Versta ons niet verkeerd: als we zeggen dat er weinig vernieuwing is, is dit vooral ten opzichte van de RE4 Remake. Want ten opzichte van de originele Separate Ways op PS2 is dit een heel ander beest. De ervaring is nu van hetzelfde topniveau als de remake, compleet met eigen cutscenes en geweldige voice acting, daar waar de oude Separate Ways geen enkel mise en scene bevatte. De graphics zijn ook top notch, met geweldige lichteffecten en zeer gedetailleerde texturen. En de framerate blijft in alle omstandigheden 60FPS halen. Op kwalitatief vlak valt er echt niets te bemerken. Voor de PS5-spelers nog een pluspunt, want ook voor Separate Ways haalt Capcom het onderste uit de kan van de DualSense-controller. Je voelt echt elke voetstap anders bij elke ondergrond, en wapens kan je nog steeds herkennen door hun adaptive triggers te voelen.

Zijn prijs waard?

De vraag is dan ook voor wie deze DLC bestemd is. Voor het verhaal moet je het niet echt doen. En is het je toch om de lore te doen, dan heb je hoogstwaarschijnlijk de eerste Separate Ways in 2007 gespeeld of ondertussen het verhaal al opgezocht op het web. Doe je het daarentegen voor de gameplay, dan kom je van een kale reis terug. Er zijn amper vernieuwingen en er is zodanig veel combat dat je al evengoed de gratis Mercenaries-DLC kan spelen. Misschien kan je het nog rechtvaardigen om de levensduur te verlengen van de geweldige RE4-ervaring? Zes uur extra om alles te zien is niet slecht, en dan heb je alle optionele uitdagingen en S-ranks nog niet behaald. De vraag wordt dan weliswaar de volgende: is het zijn prijs waard?

Als we alle feiten tegen het daglicht houden, zeggen we eerder neen. Tien euro voor een simpele remix is wat veel, zelfs al is deze kwalitatief hoogstaand en mijlen beter dan toen voor het eerst op de PS2 uitkwam. De DLC vindt dan ook zijn beste deal in de bundle met de base-game. Voor €60 het hele pakket ontvangen, is wel een koopje. Deze DLC en de timing van release bestaat in onze ogen dus ook vooral om onbesliste spelers te overtuigen door ze een snel gefabriceerd extraatje te bieden. Een beetje zoals… wel… in 2007 eigenlijk.

2023 zit echt tjsokvol games. Ziehier een kleine selectie van onze andere reviews, met uiteraard ook onze mening over de originele Resident Evil 4 Remake:

• Resident Evil 4 Remake review: meesterwerk toen, meesterwerk nu
• Baldur’s Gate 3 review na meer dan 100 uur spelen
• Armored Core VI review: kort en krachtig
• Remnant 2 review: the same, but better
• Final Fantasy XVI review: Een nieuw tijdperk