The Flash review: time to reset

The Flash is een beetje de spirituele afsluiter van het DC Extended Universe (DCUE) dat in juni 2013 startte met Man of Steel. Door het tijdreisaspect zorgt The Flash voor een soort zachte reset van het universum, dat plaats maakt voor de start van het DC Universe onder James Gunn. Na een woelige productieperiode staat The Flash er dan eindelijk, maar is het ook een waardige afsluiter?

(Flash)Back to the Future

The Flash is los gebaseerd op het Flashpoint-event uit de DC-comics. Barry Allen, aka The Flash, ontdekt dat hij door heel snel te lopen de mogelijkheid heeft om terug in de tijd te reizen. Zijn vriend Bruce Wayne, aka Batman, raadt hem af om dit te doen want de gevolgen kunnen zeer onvoorspelbaar zijn.

Barry’s gedachten zitten momenteel meer bij zijn vader, Henry Allen. Toen Barry jong was, werd zijn moeder vermoord en zijn vader is hier onterecht voor veroordeeld. Barry is al jaren bezig om zijn vader vrij te krijgen en de volgende dag zal een van de laatste kansen zijn om zijn vader voorwaardelijk vrij te krijgen, al vindt hij niet het juiste bewijs voor de vrijspraak. Zijn nieuw ontdekte kracht doet hem echter op een idee komen: wat als hij de dood van zijn moeder kan voorkomen? Op deze manier verliest hij zijn beide ouders niet.

Barry slaat de goede raad van Bruce Wayne in de wind en keert terug naar het verleden. Hij slaagt erin de dood van zijn moeder te voorkomen. Op terugweg naar het heden duwt een andere speedster Barry uit de tijdvortex zodat hij 10 jaar te vroeg terugkomt. Hier loopt een 18-jarige Barry Allen rond die bij zijn ouders woont. Echter heeft deze Barry nog geen krachten en de Barry uit te toekomst gaat deze jonge Barry helpen om zijn krachten te verkrijgen zodat er geen paradox ontstaat: als Barry geen superkrachten ontwikkelt in 2013, kan zijn toekomstversie niet terug in de tijd reizen om de dood van zijn moeder te voorkomen. Tot overmaat van ramp arriveert op dat moment net General Zod, zoals in Man of Steel, maar is er geen Superman te bespeuren om hem te verslaan.

Justice League Light

Door deze Back to the Future-achtige manier van tijdreizen heeft The Flash niet 1 maar 2 Barry Allens als hoofdrol. Het idee van het DCUE was om eerst een Justice League-film te maken en daarna pas solo-films. (Jammer genoeg is die 2017-versie van Josh Whedon-canon en niet de betere Zack Snyder-versie uit 2020). Dit heeft tot gevolg dat we eigenlijk nooit het oorsprongsverhaal van The Flash gekregen hebben. Voor Batman in Batman v Superman was dit minder nodig aangezien op dat moment het verhaal van Bruce Wayne wel algemeen gekend was. The Flash keert dus ook terug naar het moment dat Barry zijn krachten krijgt en hoe hij hier mee moet omgaan.

De grootste aankondiging voor The Flash was natuurlijk de terugkeer van Michael Keaton als Batman (Batman en Batman Returns). In elke scene waarin Keaton voorkomt, steelt hij de show. Het meest knagende eraan blijft de vraag welke rol hij gespeeld zou hebben in het afgevoerde Batgirl van Adil en Bilal. Het feit dat Barry een nieuwe tijdlijn heeft gecreëerd, geeft de mogelijkheid om nieuwe personages te (her)introduceren. Zo is er ook geen Superman aanwezig, maar verschijnt er wel een Supergirl, vertolkt door Sasha Calle. Op deze manier wordt in de derde act een soort Justice League Light gevormd met Batman, Supergirl en 2 keer The Flash.

En oh ja, ik wel meer zien van Sasha Calle haar Supergirl. Ze is veel minder inherent goed dan haar mannelijke tegenhanger omdat ze de negatieve kantjes van de mensheid ook kent. Ze is moreel nog in tweestrijd, wat haar veel interessanter maakt dan een Superman.

Visueel spektakel met soms een foutje

Regisseur Andy Muschietti (It Part 1 en Part 2) slaagt erin om duidelijk over te brengen wat de krachten van The Flash zijn. Op het grote scherm was dit nog niet echt goed gebeurd omdat dit vaak naar de achtergrond geschoven werd in de ensemblefilms. De bekendste speedsterscene komt natuurlijk uit X-Men: Days of Future Past en The Flash opent met een gelijkaardige scene, die wel een aantal leuke zaken toevoegt.

Soms laat de CGI echter een steek vallen in de scenes die minder met de Flash zelf te maken hebben, maar daar kijk je snel over. De manier om tijdreizen in beeld te brengen is zeker origineel te noemen, maar ook een beetje vreemd. Er wordt een soort amfitheater gevormd waarin zich situaties uit het verleden afspelen, maar alle mensen lijken rechtstreeks uit Madame Tussauds te komen.

Net te laat

The Flash is in twee opties een probleemkindje geweest. Als eerste heb ik het natuurlijk over hoofdrolspeler Ezra Miller (Fantastic Beasts, Perks of Being a Wallflower). Ik ga er niet te diep op ingaan, maar het weegt wel een beetje op de film. Er zit niet echt toekomst voor Miller in de franchise. En op zich is dat niet erg. Zelf ben ik niet zo’n fan van de manier hoe Miller Barry Allen vertolkt in zwaar contrast met Grant Gustin uit de tv-reeks.

Het andere probleem is dat de opbouw naar The Flash zo tergend lang geduurd heeft. Justice League is al uit sinds 2017 en het heeft tot 2023 geduurd voor we een solofilm zagen van onze speedster. Het script is zo vaak herschreven geweest en de regisseurs zijn zo vaak gewisseld dat het überhaupt een wonder is dat The Flash gemaakt is. Het eindproduct mag er zeker wezen en er zitten heel veel coole elementen in. Alleen door de lange aansleep zijn andere studios hen voor geweest. Het terugbrengen van fanfavorite personages via multiverse hebben we al gezien in Spider-Man: No Way Home, multiverse-verhalen hebben we al beter uitgewerkt gezien in Everything Everywhere All At Once en Spider-Man: Into the Spider-Verse en zotte cameo’s via het multiverse kennen we vanuit Doctor Strange In The Multiverse of Madness. Maar wow, de cameo’s zijn cool in The Flash.

The Flash mag dan door zijn timing niet meer zo vernieuwend zijn als het had kunnen zijn, toch zit het goed in elkaar. Dit is misschien niet de overrompeling die het had kunnen zijn zoals een No Way Home, maar het is wel een oerdegelijke blockbuster. Er is gekozen om meer humor in de film steken, waardoor de zwaarmoedige toon van Zack Snyder zijn trilogie weggeduwd wordt.

Tijd voor een frisse start

Door het tijdreisplot van The Flash komen we opnieuw terecht in Zack Snyders Man of Steel uit 2013. Op deze wijze wordt de cirkel rond gemaakt als we merken hoe bepaalde zaken gewijzigd zijn in de nieuwe tijdlijn. Er wordt met liefde teruggekeken naar de start van het DCEU zonder het oneer aan te doen. Samen in combinatie met een respect voor alle andere DC-incarnaties is The Flash een eerbetoon geworden aan de werelden die reeds bestaan. En het zet een deur open voor James Gunn en Peter Safran om met een propere lei te starten aan een nieuw DC Universe met de mogelijkheid om terug te grijpen naar elementen uit het verleden.

The Flash is vanaf 14 juni te zien in de bioscoop.