Zack Snyder’s Justice League review: het wachten waard

Justice League verscheen oorspronkelijk in 2017 in de bioscopen. Het had de bekroning moeten worden van het DC Extended Universe, een filmreeks die in 2013 begon met Man of Steel. Helaas flopte de film gigantisch en dat was voornamelijk te wijten aan de dramatische productie.

De film zou oorsprokelijk worden geregisseerd door Zack Snyder. Deze regisseur was een belangrijke drijvende kracht achter deze cyclus van DC films. Helaas maakte zijn dochter tijdens de filmshoots een einde aan haar leven waardoor Snyder zijn prioriteiten om begrijpelijke redenen verlegde naar zijn familie.
Warner Bros haalde Joss Whedon binnen om de film af te maken. Hij besloot om een groot deel van de film te herfilmen omdat het verhaal te duister was. Het leverde een film op die behoorlijk verschilde van de voorgaande films. De prent was lichter van toon, bevatte meer humor maar was tegelijkertijd ook nogal onsamenhangend omdat je als kijker kon zien dat er behoorlijk was geschoven met scènes. En dan hebben we het nog niet eens over “de snor”.

Fans waren niet tevreden en toen er geruchten naar buiten kwamen dat er een Snyder-versie van de film zou zijn, begonnen ze te pushen. Na lang zeuren van de fans kwam Zack Snyder’s Justice League er dan toch.

Vanaf hier spoilers voor het verhaal.

Het verhaal

Het verhaal is grotendeels hetzelfde. Superman overleed in Batman v Superman. En in deze film probeert de wereld verder te gaan zonder de man van staal. Door de dood van Superman worden er drie motherboxes geactiveerd. Deze apparaten werden hier duizenden jaren geleden achtergelaten toen een gelegenheidscoalitie, bestaande uit Amazones, Atlantiërs, een Green Lantern en de mensen, de invasiemacht van Darkseid terugsloeg.

Deze krijgsheer heeft een groot deel van het heelal al veroverd tijdens zijn zoektocht naar de Anti-Life Equation. De aarde was de enige planeet die verzet bood. Het signaal van de motherboxes wordt opgepikt door Steppenwolf. Deze voormalige adjudant van Darkseid trekt naar de aarde om deze boxjes op te pikken. Hiermee kan hij de poort openen en Darkseid een tweede kans geven om de aarde te veroveren. En Steppenwolf zou hiermee weer in een goed blaadje komen bij deze krijgsheer.

Batman en Wonder Woman verzamelen een gezelschap bestaande uit The Flash, Cyborg en Aquaman om hen te helpen. Ze zullen alles op alles moeten zetten om Steppenwolf te stoppen.

Introducties en begrip voor iedereen

Als je bekend bent met de vorige versie van de film, dan is het onvermijdelijk dat sommige fragmenten je bekend voor zullen komen. Wat echter opvalt, is dat de regisseur optimaal gebruik heeft gemaakt van de speeltuin die aan hem is gegeven door Warner Bros. Het verhaal voelt voller aan.

Personages die in 2017 aanwezig waren en niet veel meer waren dan beeldvulling, hebben nu een verhaal gekregen. Cyborg was in 2017 niet veel meer dan een wandelende flipperkast die kwaad was op zijn vader. Hun beide rollen zijn nu uitgewerkt en beide personages hebben een motivatie gekregen en, jawel, een band. Ineens hebben ze een ziel en leef je als kijker mee. Het zal voor acteur Ray Fisher een hele opsteker zijn. Momenteel is hij het middelpunt van een controverse rondom de eerdere versie van deze film waarin hij door regisseur Joss Whedon tekort werd gedaan. Met sterk spel haalt hij hier zijn gram.

Een ander goed voorbeeld is The Flash. We volgen hem terwijl hij solliciteert voor een baantje. Niet alleen is dat de opstap voor een prachtige romantische introductie voor Iris West maar schijnbaar heeft de Scarlet Speedster een vreemde fascinatie voor, euh, worst. Ook leren we meer over zijn relatie met papa Flash en hoe hem dat vormt.

Door de eerste 2,5 uur van de film voel je ook het gemis van Superman en hoe dat van invloed is. Op een bepaalde manier steelt dat ook een beetje de show. Ook al is allang bekend dat hij terug zal keren. Dat was in 2017 een gimmick en nu juist zeer welkom.

Darkseid blijft wat buiten de wereld staan. Dat mag je de regisseur niet verwijten. Er waren meer plannen met hem.

Visueel is het best oké maar…

De filmstijl van Snyder herken je terug in deze prent. Veel prachtige close-ups waarin we de verbeten gezichten van de helden voorbij zien komen. Er zijn diverse scènes uitgebreid. Zo is de eerste scène waarin Wonder Woman een paar kinderen redt een stuk langer. Door middel van de nodige vertragingen krijgt de argeloze kijker, voor zover ze er zijn, een goede introductie van haar gaven en persoonlijkheid. De scène is ook wat geweldadiger dan in de vorige incarnatie van deze film.

De flashback waarin de gelegenheidscoalitie terugslaat, is helemaal opnieuw geschoten en echt een stuk epischer. Dat zou fraai geweest zijn als we dit in de cinema hadden kunnen zien.

Helaas blijven de special effects wat achter. Akkoord, de luchtgevechten zien er aanzienlijk beter uit dan in WandaVision of Avengers: Endgame. Ook dat is deels het vakmanschap van Snyder. Maar de vormgeving van Darkseid en Desaad ziet er goedkoop uit. Dat lijkt meer op een onafgewerkte videogame dan iets serieus.

Zack Snyder’s Justice League: eindoordeel

Warner Bros heeft natuurlijk vanaf het begin achter Marvel aangelopen. Terwijl ze zelf nog met hun hoofd in Hogwarts zaten definieerde Marvel Studios het superheldengenre op het witte doek.

De DC Extended Universe-films hebben veel kritiek gehad en dat was vrijwel altijd terecht. Door studiobemoeienissen waren Snyders eerdere films vaak nogal onevenwichtig en misschien ook wel erg duister. Wonder Woman was geen goede film en werd vooral gemaakt door de uitstekende marketing. Ook in deze Zack Snyder-cut laat Gal Gadot weer zien dat ze beeldschoon is maar niet kan acteren. Aquaman werd gered doordat China massaal deze film bezocht. Suicide Squad was helemaal kapot geknipt en een schim van de film die het had kunnen zijn.

De ironie is dat Zack Snyder met deze film laat zien dat zijn visie had kunnen werken. Hij voorziet de film van dezelfde structuur waar ook de Marvel-films op drijven maar zet er een eigen stempel op. Hierdoor worden de mannen en vrouwen van de Justice League geloofwaardiger dan The Avengers ooit geweest zijn.

In vier uur tijd doet de regisseur wat hem in zijn andere DCE-films niet was gegegeven. Hij poetst deze film op en maakt er iets heel tofs van. De vier uur vliegen voorbij. Er zaten nog twee Justice League-films in het vat. De prachtige scene op het einde zal daarom niet veel meer blijven dan een toekomstdroom. Dat verlangen zal altijd pijn blijven doen.

Zack Snyder’s Justice League is vanaf nu te koop via iTunes, Apple TV en Google Play en vanaf 4 april ook op Proximus en Telenet.