Theatrhythm Final Bar Line review: Ultieme Final Fantasy jukebox

Toen Square Enix in 2012 besloot een ritmespel uit te brengen gebaseerd op alle beste nummers uit de Final Fantasy-reeks, was het meteen een schot in de roos. 2 jaar later kwam de “ultieme versie” Curtain Call op de proppen, met zoveel liedjes en content dat fans definitief verzadigd hadden moeten zijn. Maar “ultiem” is niet genoeg voor Square Enix, het moet finaal zijn. Aanschouw Theatrhythm Final Bar Line. Deze keer ongetwijfeld de laatste versie, want we kunnen ons oprecht niet inbeelden hoe ze meer in een Theatrhythm kunnen steken dan dit.

Ode aan 35 jaar Final Fantasy

We gaan meteen met de deur in huis vallen. Theatrhythm bevat maar liefst 385 tracks uit 29 Final Fantasy-titels, van de allereerste opening uit 1987 tot de geremasterde songs uit de recente Final Fantasy 7 Remake. We herhalen even, driehonderdvijfentachtig liedjes. Dat is geen tracklist, dat is een bibliotheek. En dat zijn ook geen midi-medleys van dubieuze kwaliteit. 385 volledig orkestrale tracks en geremasterde 8-bit van de hoogste kwaliteit. Een waar festijn voor de oren van elke melomaan, een natte droom voor elke Final Fantasy-fanaat. Theatrhythm Final Bar Line moet de laatste game van de franchise voorstellen, en dat voel je meteen aan de berg content.

Het past natuurlijk allemaal in de viering van 35 jaar Final Fantasy. De reeks, die zou vallen of staan met zijn eerste telg en vanwaar de naam ook komt, is een hoeksteen van de JRPG en het videogamelandschap geworden. Square Enix eert dat nalatenschap verdiend door niet alleen een Theatrhythm vol tracks af te leveren, maar ook door ze aantrekkelijk te verpakken dankzij de Story Mode. Hiermee transformeert het die bibliotheek aan liedjes in een waar museum. Je (her)ontdekt er titel per titel en in de volgorde van het originele verhaal, de tracks die Square Enix heeft uitgekozen. Een geweldige manier om in sneltempo je portie nostalgie te krijgen of obscure games wat beter te leren kennen. Want had je al gehoord van Chocobo Dungeon? Of Final Fantasy Moebius? Dissidia Duodecim? Wel, ook die games zitten in de mix. 29 titels worden zo belicht, wat betekent dat, hoe onbekend je favoriet nummer ook mag zijn, de kans zo goed als 100% is dat het in Theathrytm Final Bar Line zit. Toch nog twijfels? Dan hier de volledige track- en gamelist voor de zekerheid!

Spijtig wel dat een deel van de tracks vergrendeld zijn achter de vrij dure Premium-editie van het spel. 27 om precies te zijn, en deze maken allemaal deel uit van de eerste season pass. Dat er een DLC voor het spel komt is geen probleem, extra tracks uit andere games toevoegen is bijkomende content en dat juichen we alleen maar toe. Maar de premium editie bevat uitsluitend tracks uit titels die al de game zitten en zijn dus duidelijk uit de base game geknipt om een extra cent te verdienen. Shame!

In het begin moet je starten bij Story Mode en mag je kiezen uit Final Fantasy II, V, VII, XIII, XIV en XV. Al gauw verdien je nieuwe story-sleutels, waarna de teugels gelost worden en je zelf uit alle titels mag kiezen. Vanaf dan speel je ook de Music Stage-modus vrij. Hier kan je dan vrij eender welke vrijgespeelde track herspelen voor de fun. Leuk aan deze modus is dat je na een track enkele suggesties krijgt die in lijn liggen met je wat net speelde, naargelang de stijl of herkomst. Leuk om in dezelfde sfeer te blijven en tegelijk wat liedjes te proberen die je misschien nog niet kende.

Story Mode en Music Stage zijn op zich al genoeg om honderden uren bezig te blijven, maar het zou geen Theatrhythm Final Bar Line zijn als het hier bij stopt.

Tijd voor een duet

Multi-battles, online met 4 strijden om de beste score, maakt zijn terugkeer uit Curtain Call in deze Theatrhythm maar bijkomend is er nu ook een lokale multiplayer. Te allen tijde, en in elke modus, kan je een tweede controller aansluiten en samen de track spelen. In plaats van vier sporen met inputs beheer je elk twee sporen. Wat niet wil zeggen dat ieder een helft van het liedje krijgt en gedaan, nee nee nee. Je zal gedeelde noten hebben, frenetieke staccato met afwisselende noten, prachtige legato noten die over alle sporen heen glijden… In vele opzichten is met twee spelen een unieke uitdaging. Het spel stelt in de laadschermtips zelf voor om deze modus eens op je eentje te proberen voor de challenge, iets waar we nog enkele jaren voor gaan moet trainen vrees ik, maar dat terzijde. En wil je het extra fun maken, dan kan je die multiplayer modus ook spelen met 1 controller. Elke speler moet het dan maar met de helft van de knoppen zien te klaren. Hilarisch frustrerend maar een geweldige toevoeging aan de franchise om de passie voor Final Fantasy-muziek te delen met een onwetend slachtoffer.

De multi-battles zijn zoals gezegd terug, maar zijn vrijwel identiek als op de 3DS-versie van weleer. Kies een liedje en moeilijkheid, daag tot 4 online spelers uit op de track en wie de beste score heeft, verdient Rhythmia-punten (het progress-systeem van het spel) alsook een kaart of sticker voor de Collectopedia (later meer hierover). Het breekt geen potten maar is een leuke afwisseling van de solo-partijtjes en een uitstekende kans om je collectie te vervolledigen. Spijtig wel dat een match vinden soms lang kan duren, zeker als het liedje in kwestie dan korter is dan de wachttijd.

Hoe werkt een Theatrhythm?

Nu de wederkerende spelers gerustgesteld zijn over de inhoud, een woordje uitleg over het spel zelf voor de nieuwkomers. Hoe speel je Theatrhythm Final Bar Line? Met wat je ook maar wil eigenlijk! Een liedje bestaat uit vier sporen waarop korte noten, lange noten, noten met een pijl op of een combinatie van allemaal kunnen verschijnen. Enkel de gerichte noten verplichten je deze met de stick te doen, maar al de rest kan met eender welke knop. Wil je graag een lading noten afranselen door de schouderknoppen te alterneren? Ga je gang! Het maakt het spel niet uit, zolang je maar in tempo en ritme bent. Wat verwarrend in het begin, zeker omdat de sporen eigenlijk weinig uitmaken. Na enkele nummers is dit gelukkig voorbij en voor je het weet, ben je eigenlijk ritmisch het liedje aan het tokkelen alsof je controller een echt instrument is. Verschrikkelijk verslavend zodra je mee bent! Achteraf krijg je je score te zien en ook hoeveel Criticals je hebt gescoord, noten waar je exact de juiste timing had. 100% is de name of the game uiteraard.

Elk liedje kan je op vier verschillende moeilijkheidsgraden spelen, gaande van basic tot supreme. En het verschil is niet te onderschatten. Waar basic je geleidelijk aan alles leert en soms zelfs wat onwennig voelt omdat het geen zotte ritmes op je los durft te laten, is supreme een barrage van noten waar je handen van pijn zullen doen. Mis er te veel, en je moet het nummer opnieuw proberen. Een nieuw marteltuig voor die moeilijkheid zijn lange noten in combinatie met dubbele pijlen. Je moet dus één of twee knoppen inhouden en tegelijk met beide sticks de aangeduide richting duwen. Schouderknoppen zijn hier een must en je zal het gewoon vanbuiten moeten leren. Wel een leuke toevoeging voor de experts in de wereld.

Niet alles is perfect natuurlijk. Vooral gerichte noten blijven een hekel punt, zeker nu de optie ‘touch screen’ van de kaart is. Alle andere noten zijn in een oogopslag te identificeren, maar deze niet. Ze zijn allemaal geel en welke richting je de stick moet flikken, dat staat er met een gele pijl op. Wanneer er later dubbele pijlen in het spel komen, soms in vreemde combinaties zoals loodrecht op elkaar maar diagonaal, is het hek helemaal van de dam. De oplossing is gewoon blijven oefenen, hoe zuur dit ook moge wezen. Een andere kleurencode of vaste locatie op de sporen had veel frustratie kunnen vermijden.

Verder werkt alles wel vlekkeloos. Het werkt zelfs via remote play op de Vita! En mocht er toch iets mislopen, dan zijn er tal van opties om de ervaring te verbeteren. Opties om beeldvertraging te compenseren, kleurblinde hulp voor de noten, auto-modus voor mensen met motorische beperkingen die wel kunnen spelen maar niet 20 supersnelle noten na elkaar kunnen drukken… Aan de besturing zal een fout nooit liggen.

RPG-kruiding

Om de replayability wat te ondersteunen voegt Theatrhythm sinds oudsher lichte RPG-mechanieken toe aan het ritmedeel. Ieder liedje neem je vier iconische personages uit de franchise mee op stap, vandaar de vier sporen trouwens. Elk heeft een klasse en eigen set vaardigheden die je vrijspeelt naarmate ze levelen. Welke je zal nodig hebben, hangt af van het liedje en de bijhorende missie. Is het moeilijk en maak je nog veel fouten? Neem een healer mee zoals Aerith om langer vol te houden. Een sterke baas die zwak is voor vuur? Neem een mage als Hope mee. Of ben je gewoon op zoek naar beter summons voor Eiko om later die baas te mollen? Tokkel er dan op los met een hunter als Riku in je team. Het is op zich allemaal niet nodig om een song uit te spelen, maar motiveert steeds weer om nog eens te gaan. Wel verdien je er wat aan…

Een missie kan je potions of XP boosts opleveren voor volgende of harde liedjes. Het kan ook kaarten vrijspelen voor de Collectopedia. Elk van de kaarten die je dan vindt, geeft in één of andere vorm een voordeel in het RPG-departement, van attack boost tot meer overal XP, maar ze zijn vooral leuke hebbedingetjes om je vooruitgang mee aan te tonen. Missies spelen ook stickers en iconen voor je profile card vrij. Die kaart kan je dan trots online meenemen om te tonen welke uitdagingen je al wel behaald hebt. En met de hardere uitdagingen ontgrendel je ook kostuums voor de moogle en airship die je afzetten voor elk liedje begint. Allemaal fluff, maar fluff die herspelen elke keer een nieuwe en leuke puzzel maken.

Collect-a-gogo

En als dat niet genoeg is, zijn er nog extra bonussen in de opties, zoals een jukebox van de hele catalogus om op te viben en een serie unieke Event Music Stages (of EMS) waarin je de muziek volgt met op de achtergrond de cutscene van het originele spel. Er is zoveel om op te sommen dat ik er over kan blijven doordraven. Je bent oprecht honderden uren zoet als je alles wil verzamelen in deze titel. En als daar later nog eens DLC bovenop komen, wordt dit weer zo een spel om nooit meer op te ruimen.

De gigantische dosis fan service die Theatrhythm Final Bar Line biedt bovenop de al gigantische berg content bevestigt wederom hoe serieus Square Enix dit eerbetoon aan de saga neemt. De chibi maar getrouwe recreaties van honderden personages, de kwaliteitsvolle setlist met de beste en onbekendste tracks, het feit dat ze ook Tactics, Type Zero of Chocobo Dungeons een plaats geven in de game… Alles is er om de fans te bedanken. En als fan kan ik oprecht zeggen, dat het een waar plezier was om de trip down memory lane te maken met deze Final Bar Line.

Zin in meer Final Fantasy? Geef deze artikels eens een klik!

• Crisis Core Final Fantasy VII Reunion review: nieuw jasje, oude problemen
• Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin zweeft tussen parodie en hommage
• Castard Podcast S2E26: Is de Final Fantasy 7 Remake nu de moeite?