In een jaar waarin steeds meer mensen hun tv-abonnement hebben opgezegd, hopen wij dat ze toch hun weg naar de streamingdiensten van de Vlaamse zenders bleven vinden. Er is dit jaar namelijk weer heel wat kwaliteit van eigen bodem geproduceerd. We lijsten daarom de 20 beste Vlaamse programma’s van het jaar voor jullie op.
Canvas bestond dit jaar 25 jaar en dat wilden ze vieren. Niet met een protserige show maar, zoals het dé kenniszender bij uitstek betaamt, met een quiz. Ze nodigden 10 teams uit van mensen die belangrijk zijn of zijn geweest voor de zender, zoals de ploegen van Sporza, de duidingsprogramma’s of Neveneffecten. De vragen waren op zich al interessant om bij te leren over de geschiedenis van Canvas, maar de sterkte was toch de quizzers. Elke tafel kreeg een onbemande camera, waardoor we vaak te zien krijgen wat er in elk team spontaa gezegd wordt en dat is vaak goud waard met al dat komisch talent. Jammer dat er maar vier afleveringen waren want hier werd je echt goedgezind van. Voor herhaling vatbaar zeggen we dan, zelfs zonder verjaardag.
Een van m’n favoriete films is The Full Monty, over een groep werkloze mannen die een stripact besluiten op te voeren om wat geld te verdienen. Niels Destadsbader en Dieter Coppens besloten hetzelfde te doen, maar dan voor het goede doel. Ze verzamelden een groep al dan niet bereidwillige mannen, die moesten leren dansen en strippen. Er werd heel wat afgelachen maar er werd ook niet vergeten waarom ze dit deden. De getuigenis van national treasure Warre Borgmans was dan ook een van de sterkste momenten van de reeks. Het was daarnaast ook gewoon heel wholesome om een groep mannen nog betere vrienden te zien worden en een zekere angst te overwinnen.
De opzet van Billie vs Benjamin leek nogal zwart-wit en bijna als een parodie: de linksgezinde Billie leert de rechtse Benjamin kennen en ze worden verliefd. Hun vrienden snappen hun relatie niet maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het eindresultaat is uiteindelijk allesbehalve cliché. Wereldvisies van mensen liggen steeds vaker extremer uit elkaar maar deze reeks toont ook dat we ons misschien wat meer aan andere meningen moeten blootstellen om elkaar beter te begrijpen en dat we ook niet kiezen van wie we houden. Met goeie humor, een clever script en een topcast is deze reeks zes afleveringen genieten.
Bockie de Repper is nu al een fenomeen. Met z’n geweldige humor, dito persoonlijkheid en vele verwijzingen naar Aalst kan je niet anders dan hem appreciëren. In z’n eerste soloprogramma combineert hij die kwaliteiten met een ogenschijnlijk andere passie: eten. Hij gaat letterlijk op bezoek bij mensen om een bord mee te eten. Het levert toch nog vaak verrassend betekenisvolle gesprekken op maar met z’n spontane commentaren en zelfspot steelt Bockie ook vaak zelf de show. Een reeks waar je echt goedgezind van wordt.
Steven Van Herreweghe blijft maar leuke programma’s maken. Het geweldige Van Algemeen Nut eindigde voor ons veel te vroeg, maar dezelfde humor past hij toe op de jaren 80. We zijn zeker geen tieners meer maar we waren er ook nog niet in de jaren 80. Om te laten zien aan de huidige generatie wat er toch allemaal veranderd is, of wat helemaal niet, grasduint hij door elk jaar van de jaren 80 om het over nieuws, sport of popcultuur te hebben. Hij vraagt ook wat zij ervan denken, en omdat de achtergrond van elke jongere anders is, is het boeiend om te zien hoe zij erover denken. En je leert ondertussen nog wat bij. Bring on the nineties, zouden we zeggen.
In deze liveactionversie van Weerwolven stop je een groep BV’s samen in een kasteel en benoem je drie van hen als verraders. Zij schakelen dan de bondgenoten uit, die de verraders moeten ontmaskeren. Op de BBC hebben ze gewone mensen opgetrommeld maar we vonden het net beter werken met BV’s omdat we hun persoonlijkheid al wat (denken) te kennen en het dus interessant is om hen daartegen in zien te gaan. Niet iedereen was ook even bekend. Een getrouwd koppel: verdacht. Bart Kaëll: (blijkbaar) toch nog verdacht. Een advocaat: het verdachtst! Of het nu echt zo intens was als ze bleven zeggen, zullen we als buitenstaander niet weten, maar intriges waren er alleszins genoeg. Love it or hate it: soms wil een mens gewoon eens wat popcorn pakken en genieten van de show.
Nog een man die altijd kwaliteit brengt, is Thomas Vanderveken. Deze keer nodigt hij bekend volk uit om een nacht voor een bekend kunstwerk door te brengen in het opnieuw geopende KMSK. Daarbij leren we meer over de achtergrond van het schilderij en dus de betekenis ervan. Z’n eigen interesse en enthousiasme spat ervan af en de achtergrondfilmpjes zijn naast goed gemaakt ook gewoon allesbehalve droog maar mateloos interessant. Als we een minpunt mogen noemen, is dat hij nog niet genoeg programma’s maakt en dat die ook altijd te weinig afleveringen hebben.
Na de eerste indrukwekkende reeks van FC United krijgt de tweede minstens datzelfde label. De beloftenploeg van de Antwerpse voetbalclub werd geleid door Yves Kabwe, die naast coach ook sociaal werker is. City Pirates is voor hem en voor de jongens die er spelen niet gewoon een voetbalploeg, maar een manier om het leven van de spelers te verzachten of soms op het rechte pad te brengen. Dat gaat gepaard met veel betrokkenheid en ondersteuning maar soms ook met een harde hand. Door de zes afleveringen zie je duidelijk wat voor verschil het maakt en hoop je dat iedere jongere die het moeilijk heeft om z’n plaats te vinden een Yves en een City Pirates heeft.
Het nieuwe jaar bracht ook deze uitstekende jongerenreeks. De telefoon van 3 vrienden wordt gehackt en om te voorkomen dat hun geheimen onthuld worden, moeten ze allerlei challenges uitvoeren die hen soms over de schreef doen gaan. Met een beloftevolle en diverse jonge cast, een goed en meeslepend script en korte afleveringen verslind je deze reeks op een mum van tijd. Ondertussen worden ook nog wat thema’s aangehaald waarover zowel jongeren als iets ouderen wat kunnen bijleren. Binnenkort komt het tweede seizoen uit en we kijken er alvast naar uit.
Te bekijken op Streamz en GoPlay.
De aanslagen van 22 maart 2016 staan in het geheugen van iedere Belg gegrift. Hoe maak je daar een fictiereeks over zonder in overdramatisering te belanden? Door zoals de makers van Lost Luggage in te zoomen op een aspect dat er sterk mee te maken heeft zonder de nood om gruwelijkheden expliciet in beeld te brengen. Agente Samira (Lara Chedraoui) krijgt de opdracht om bagage die gevonden werd in de luchthaven na de aanslagen terug te proberen bezorgen aan de slachtoffers of nabestaanden. Tegelijk worstelt ze zelf met de gevolgen van wat ze die dag meemaakte. Het resultaat was een vaak pakkende maar toch serene reeks.
Er zijn ontelbaar veel schrijnende verhalen die naar boven komen uit de koloniale periode. De reeks Kinderen Van De Kolonie liet dat al zien, maar ook in deze driedelige reeks wordt dat nog maar eens duidelijk. Rwanda viel toen ook onder Belgisch bewind en veel Belgische mannen kregen toen een kind met een lokale vrouw. Als onwettige kinderen van een witte man en zwarte vrouw werden ze in een internaat geplaatst. Vlak voor de onafhankelijkheid van Rwanda werden veel kinderen naar België overgebracht, weg van hun moeder. Verschillende mensen getuigen op beklijvende manier op hoe dat hun leven heeft beïnvloed. Elke aflevering staat ook iemand centraal die terugkeert om meer over hun roots te weten te komen. Zulke reeksen blijven belangrijk om ons met de neus op de feiten te drukken.
Toen we het plot hoorden van Nonkels hielden we eigenlijk ons hart al vast. Een reeks over een groep West-Vlaamse mannen die zich ontfermen over een Kameroense vluchteling, het kon snel heel fout gaan. Maar met schrijvers als Jelle De Beule, Koen De Poorter en Rik Verheye hadden we eigenlijk beter moeten weten. Vergis je niet, de mannen slaan de bal wel mis maar ze hebben altijd goeie bedoelingen. Een illustratie van de gemiddelde Belg, al hopen we zelf altijd dat we verder staan. De geweldige humor samen met het sappige West-Vlaams en de geweldige hoofdrollen van Jelle De Beule, Rik Verheye, Wim Willaert, Blaise Alfonso en Isabelle Van Hecke zorgden er mee voor dat de reeks al in het collectief geheugen van de Vlaming zit.
Te bekijken op Streamz en GoPlay
We zijn fan van alles wat Lieven Scheire ooit op tv gemaakt heeft. Hij is een van de weinigen die nog onvervalste wetenschap aan een groot publiek wil meegeven, maar altijd amusant en interessant verpakt. Dat geldt ook voor zijn nieuwste project. Hij en Frances Lefebure onderzoeken op allerlei manieren wat ons DNA allemaal bepaalt: met BV’s en een groep onwetende vrijwilligers testen ze uit of het klopt wat in je DNA te lezen is, ze helpen mensen om onbekende familieleden op te sporen of brengen reportages over klonen en andere thema’s.
Misschien denk je wel: “Nog een BV die zijn leven laat filmen” maar deze keer is het niet om te laten zien hoe goed hun leven wel is. De immer sympathieke Pedro Elias neemt ons namelijk mee op zijn weg om controle te krijgen over zijn hypochondrie en angsten. Na de eerste aflevering verdiende de reeks al een plek in deze lijst. Samen met het team achter Topdokters laat hij zien hoe de angsten waar hij mee kampt zich uiten, ook op het werk, en dat is best heftig om te zien en horen. Ook klopt hij aan bij een psychiatrisch centrum om professionele hulp te krijgen. We zijn benieuwd waar die tocht hem brengt maar het programma laat nu al zien dat achter elke façade soms veel meer schuilgaat dan een mens denkt, en dat je je niet hoeft te schamen om te praten over je mentale gezondheid.
De fictierevelatie van het najaar gaat wel naar de debuutreeks van Kato De Boeck en Flo Van Deuren. Hun nagenoeg perfecte reeks over twee vriendinnen die een kot delen in Brussel, kan rekenen op een bijzonder naturel script met een aantal actuele thema’s, mijn soort humor en ook veel feels. Laura De Geest en Ahlaam Teghadouini zijn bovendien een topduo en de muziek van Mick Lemaire maakt het geheel af. Soms heb je gewoon niet veel woorden nodig om iets te beschrijven: een van de beste reeksen van het jaar, nationaal en internationaal.
De succesformule van Gilles De Coster blijft ook maar verder duren. Na strafpleiters, misdaaddokters, procureurs en strafrechters nodigde hij dit jaar sekswerkers uit aan zijn tafel om het te hebben over hun werk, hun ervaringen en meer. Het blijft een groep waar veel mensen toch stiekem meer over willen weten. Dankzij de vragen van De Coster en de openheid van de gasten blijft het format ongemeen interessant maar tegelijk ook respectvol.
Gelukkig komen sportvrouwen in Vlaanderen ook steeds meer in de belangstelling te staan. Dat die weg niet altijd over rozen gaat en vaak anders is dan die van hun mannelijke collega’s is duidelijk. Maar in deze zesdelige reeks neemt Ruben Van Gucht specifiek 7 topsporters onder de loep: turnster Nina Derwael, Belgian Cat Emma Meesseman, Red Flame Janice Cayman, tennisster Elise Mertens, atletiektalent Rani Rosius, voormalig wielrenster Jolien D’hoore en paralympisch atlete Gitte Haenen. Ze vertellen allemaal over hun ervaringen met hun weg naar de top, geldzaken, hun team of hun voorbeeldfunctie. Het levert vaak verhelderende gesprekken op en een verdiend spotlight.
Wat houden we van Martin Heylen. Twee jaar geleden prijkte Zelfde Deur, 20 Jaar Later al op onze lijst en ook deze keer stal hij onze harten. Martin gaat namelijk op zoek naar familie in de VS, waar zijn familie nog gewoond had als kind. Dan toch een reeks over zichzelf, zou je denken, maar niks is minder waar. Hij is bovenal opnieuw geïnteresseerd in en een luisterend oor voor de nieuwe familieleden die hij ontmoet, en vaak op pakkende wijze. Op het einde van de reeks vraag je je af waarom Martin ook niet onze nonkel kan zijn.
Net omdat deze reeks telkens op het einde van het jaar uitgezonden wordt en dus net uit de meeste lijstjes valt, is het hoog tijd dat we die fout corrigeren. Het is altijd een blij weerzien met Sven De Leijer, Jan Peumans en de andere gasten in de chalet. Daarnaast is het ook een van de weinige jaaroverzichten waar je niet depressief van wordt. Integendeel, deze reeks is altijd als een warm dekentje dat je met goeie humor klaar maakt voor het nieuwe jaar.
Deze reeks is al aan z’n derde seizoen toe maar hebben we pas dit jaar leren kennen. Maarten Van Gramberen kiest een aantal iconische topsportprestaties uit om vervolgens te analyseren hoe die tot stand konden komen. In het voorbije seizoen waren dat onder meer de match tussen België en Brazilië op het vorige WK, Tom Boonen in Parijs-Roubaix in 2005 en de Iron Man van Luc Van Lierde in 1996. Altijd helder uitgelegd door experts en vaak proefondervindelijk getest door Van Gramberen, waardoor je bewondering voor de prestaties alleen maar stijgt. Kom maar op met dat volgende seizoen.
Als het op actie RPG en soulslike aankomt, is Geekster er traditiegetrouw als de kippen…
Het is intussen 7 jaar geleden dat de reboottrilogie van Andy Serkis Planet of the…
Surgent Studios biedt ons als hun eerste spel de metroidvania Tales of Kenzera: ZAU aan.…
Jerom heeft dan eindelijk zijn eerste integrale te pakken. Het heeft Standaard Uitgeverij behaagd om…
Challengers is de tennisfilm van Zendaya. Als love-interest van Spider-Man kon dit natuurlijk niet uitblijven…
Mother's Instinct is een remake van de Franstalig-Belgische film Duelles uit 2018 van Olivier Masset-Depasse.…