Meestal hebben we een lijst voor series die gewoonlijk wordt ingepalmd door internationale releases. Maar misschien deed de lockdown ons lokaal entertainment nog meer waarderen, want we hebben veel goeds gevonden op de Vlaamse tv, zowel voor als tijdens de lockdown(s). Daarom dit jaar een speciale top gewijd aan de 10 beste Vlaamse programma’s van 2020.
Er was veel meer keuze, dus aangezien dit al moeilijk genoeg was, hebben we de programma’s niet gerangschikt maar op alfabetische volgorde opgelijst.
Als je eens wist (Canvas)
Aan het begin van het jaar bracht Canvas een van de meest gevoelige onderwerpen opnieuw onder de aandacht. Hilde Van Mieghem interviewt mensen die als kind misbruikt, verwaarloosd of mishandeld werden en hoe dat hun leven beïnvloed heeft. Het waren stuk voor stuk aangrijpende en wraakroepende getuigenissen. Verschillende professionals voorzien de fragmenten ook van meer omkadering. Dat alles levert 3 harde afleveringen op, maar zelden met zoveel menselijkheid gebracht. (Jana)
Te bekijken op VRT.Nu.
Besmet (Canvas)
Het Instituut voor Tropische Geneeskunde speelt al jaren een cruciale rol bij onderzoek naar en bestrijding van allerlei infectieziekten wereldwijd. Onder andere malaria, ebola en de slaapziekte komen aan bod. En toen brak de coronacrisis uit. De programmamakers legden zo verbanden met andere ziekte-uitbraken in het verleden en de aanpak daarvan.
Vooral de laatste aflevering, waarin medisch antropologen het coronabeleid van de Belgische regering onder de loep nemen, is bijzonder interessant. Vier uur verhelderende en, toegegeven, ook vaak angstaanjagende wetenschapstelevisie. (Elien)
Te bekijken op VRT.Nu.
De Container Cup (VIER)
Toegegeven: ik was eerst niet van plan om naar De Container Cup te kijken, want ik ben niet zo’n grote sportkijker. Maar op een avond bleef ik hangen bij de heruitzending en toen was ik verkocht. Het format is dan ook simpel: aangezien sporters niet naar hun respectievelijke arena’s konden gaan, kwamen die naar hen in de vorm van een container. Daarin moeten ze een soort estafette doen van 8 verschillende disciplines. Met een puntensysteem krijgt elke sporter (en een paar BV’s) dan een plaats in de ranking met als hoofdprijs de Container Cup.
Als je een kandidaat hebt die uit zichzelf al wat grappig is of toevallig slecht is in iets, levert dat alleen al hilarische taferelen op. Denk maar aan Dirk Van Tichelt. Maar het geheime ingrediënt zijn de presentatoren. De onconventionele combinatie van Wesley Sonck en Pedro Elias werkt onverwacht geweldig. Hun grappige commentaren en steken onder water naar elkaar maken het altijd interessant, zelfs wanneer de sportprestatie dat misschien minder was. Dit is een programma dat ook na corona mag blijven bestaan. (Jana)
Te bekijken op Vier.be.
De twaalf (één)
Je zou denken dat deze serie nog van 2019 was, maar met nog 2 afleveringen te gaan vanaf de kerstperiode viel deze uit de boot voor de eindejaarslijstjes van toen. Je kan een serie dan ook pas echt beoordelen na het einde. Dat oordeel viel op 5 januari en maakte het de moeite waard om toch op onze lijst van 2020 te belanden.
Over 10 afleveringen volgen we hoe een volksjury moet bepalen of Frie schuldig is aan de moord op haar dochter en haar beste vriendin Brechtje jaren geleden. Elk jurylid brengt zelf babage mee die hun keuze kunnen beïnvloeden. Het is dan ook geen uitgemaakte zaak. Er zijn wel een paar bezwarende elementen voor Frie, maar ook de mensen in haar omgeving zijn niet allemaal zuiver op de graat. De schrijvers baseerden zich op echte getuigen en juryleden om hun serie zo accuraat mogelijk te maken, maar ook dankzij de flashbackstructuur en de schuivende focus op verschillende personages blijft de vaart erin en is het spannend tot op het einde. En dat einde komt wel binnen. (Jana)
Te bekijken op Netflix.
Een echte job (VTM)
Deze is misschien wat onverwachter in de lijst, want de reeks was zeker niet even populair bij iedereen. BV’s die hun eigen job inruilen om mee te draaien als verpleegkundige, leek mij, zeker dit jaar, wel een goed format. Dat de BV’s amper een paar dagen opleiding hadden maar wel verrassend veel handelingen mochten doen, leek misschien wat raar voor studenten die daar jaren moeten over doen, maar ze kregen altijd supervisie en kregen uiteindelijk hetzelfde takenpakket dat mantelzorgers mogen doen.
Voor mij waren de BV’s dan ook niet echt het doel van de reeks maar wel de inkijk die de gewone mens zo kreeg in het werk van een verpleegkundige. Zeker dit jaar waarin de zorg belangrijker dan ooit werd, was het een goeie herinnering aan hoeveel werk er in normale omstandigheden al niet is. Je denkt er ook niet altijd aan dat er zo veel verschillende specialisaties zijn. De BV’s zorgden wel af en toe voor wat luchtigheid en de interacties tussen hen en de patiënten en hun mentors was vaak leuk om te zien. Bovenal was dit dus een ode aan de zorg, maar dat neemt niet weg dat het ook gewoon leuk was om naar te kijken. (Jana)
Te bekijken op VTMGO.
Filip van België: De lange weg naar de troon (Canvas)
Dit jaar werd koning Filip 60 jaar en zit hij inmiddels 7 jaar op de troon. Tijd voor een terugblik op zijn reis daarnaartoe. En die is best ontluisterend te noemen. Via archiefbeelden reconstrueren experts en intimi de ongelukkige jeugd en erbarmelijke thuissituatie van de jonge prins en de manier waarop hij daarmee omging en zich ervan af zette.
De affaires die zijn beide ouders hadden, hun impulsieve en bij tijden apathische gedrag naar hun kinderen toe, de isolatie waarin de koningskinderen leefden door hun positie… Volgens kinderpsycholoog Peter Adriaenssens spreken we van echte verwaarlozing. Eigenlijk is het nog verwonderlijk dat onze koning enkel een stroef persona heeft overgehouden aan zijn jeugd. De keiharde kritiek “Hij kan het niet” achtervolgde hem lang, maar kijk, wie lacht het laatst? Een genuanceerd portret dat nog maar eens aantoont dat je een boek niet mag beoordelen op de kaft alleen. (Elien)
Voorlopig niet te herbekijken.
Kinderen van de Holocaust (Canvas)
We hebben al vaker laten merken dat we bij Geekster fan zijn van de Canvas-reeks Kinderen van. De serie weet elke keer een moeilijk onderwerp informatief maar ook persoonlijk te belichten zonder sensationeel te worden. Dit jaar stonden ze voor hun misschien wel zwaarste onderwerp, de holocaust, en het resultaat was wederom ontzagwekkend. Verschillende getuigen hadden zelf nog opgesloten gezeten in de kampen, of hadden daar hun familie verloren. Allemaal hadden ze andere verhalen, maar die werden opnieuw samengeweven door de nodige historische duiding.
De 7 afleveringen zijn dus vaak hard om naar te kijken, maar naarmate de slachtoffers ouder worden en overlijden, blijft het belangrijk dat dit niet uit het geheugen verdwijnt. Want verschillende tendensen van toen steken nu ook onheilspellend de kop terug op. Hopelijk blijft Kinderen van ons nog lang confronteren met ons verleden. (Jana)
Te bekijken op VRT.Nu.
Topdokters: Corona / Helden van hier: Corona (VIER/VTM)
Nu zijn we corona bijna allemaal zo beu als koude pap, maar in het begin van de pandemie heerste er nog veel onzekerheid. Velen dachten ook nog dat het allemaal zo erg niet zou zijn. Dan zijn er experts die helderheid moeten brengen en beelden die de burger met de neus op de feiten drukken. Topdokters en Helden van hier kregen daarom speciale reeksen die samen een breed beeld scheppen over hoe het er in de gezondheidszorg echt aan toeging (en gaat).
Bij de VIER-reeks hielden 9 topdokters een videodagboek bij, onder wie een longarts, geriater en psycholoog. VTM volgde personeel in de ziekenhuizen, rusthuizen en bij de politie maar ook begrafenisondernemers. Rusthuispersoneel verwoed zien omgaan met een uitbraak, ernstig zieke patiënten die steun krijgen via videobellen of een ingestuurd audiofragment van de familie en begrafenisondernemers die hun emoties niet kunnen onderdrukken bij mensen die meerdere familieleden verloren – het zijn stuk voor stuk fragmenten die op mijn netvlies gebrand staan. (Elien)
Voorlopig niet te herbekijken.
Vijf jaar hier (Canvas)
Sinds het begin van de vluchtelingencrisis enkele jaren geleden heersen er nog steeds tal van vooroordelen over mensen die hun land ontvluchten. Phara de Aguirre stelt dat beeld bij met de docureeks Vijf jaar hier. Daarin volgt ze mensen die in ons land een nieuw leven willen opbouwen en alles wat daarbij komt kijken: asielaanvragen, taal- en inburgeringscursus, de administratieve rompslomp, huisvesting, werk enz.
Maar we leren ook vooral wie ze zijn, wat hun vaak tragische verhaal is en hoe ze zich voelen nu ze het vertrouwde hebben moeten achterlaten. De grootste wens van bijna iedereen? Kunnen bijdragen aan hun nieuwe land en een rustig, vredig bestaan leiden. Vijf jaar hier is pakkende, noodzakelijke en eerlijke televisie die hopelijk wat oogkleppen kan openzetten. (Elien)
Te herbekijken op VRT.Nu.
Zelfde deur, 20 jaar later (één)
Martin Heylen is een eenhoorn. Er zijn maar weinig tv-persoonlijkheden die zo bescheiden en puur zijn als hij. De man die nu al twee jaar bij mensen aanbelt en polst naar hun leven, 20 jaar nadat hij dat deed voor Man Bijt Hond. Ergens binnenvallen, soms zelfs zonder mensen ooit naar hun naam te vragen, en subtiel vragen naar verwezenlijkingen, tegenslagen en grote veranderingen.
En velen storten hun hart uit bij hem, omdat hij zo empathisch en respectvol is. Ook de casting is natuurlijk goed uitgedacht, want alle lagen van de bevolking komen aan bod. Televisie zoals Zelfde deur, 20 jaar later bewijst dat echt iedereen een interessant verhaal heeft als je hen maar op de juiste manier benadert. En het bewijst dat Martin Heylen al eens graag een biertje, een pateeke of een warme maaltijd aangeboden krijgt. (Elien)
Voorlopig niet meer te herbekijken.
