Dragon Ball: The Breakers review – niemand komt ons redden

Stel je voor. Je bent nietsvermoedend aan het slurpen van je koffie, knibbelend van je koffiekoek, klaar om een nieuwe werkweek te beginnen. Tot plotsklaps het gebouw aan de overkant vaporiseert. Verblindende lichtflitsen verlichten de hemel en wat lijkt op een cosplay gone terribly wrong lacht maniakaal terwijl die de management assistent van de CEO berooft van zijn ziel, lichaamssappen en waardigheid. Tja, het leven in een Dragon Ball-universum is niet simpel voor de gewone Jan met de Pet. Welkom in Dragon Ball: The Breakers.

Breakend nieuws

Wat is Dragon Ball: The Breakers? Het is een asymmetrisch multiplayerspel (te vergelijken met Dead By Daylight), waar een legendarische vijand uit het Dragon Ball-universum (de “Raider”) het opneemt tegen een team van 7 gewone, doodnormale, non-Saiyan NPC’s uit het Dragon Ball-universum (de “Survivors”). De game speelt zich af in een echt Dragon Ball Multiversum, waar je het keer op keer moet opnemen tegen De Grote Boosdoener. Het is een simpele set-up, waar we voor het eerst in de Dragon Ball-geschiedenis door het leven moeten als een nobele, krachteloze onbekende. Een aangename afwisseling voor wie de obsessie met éénzelfde kerngezin beu is.

Volledig hulpeloos zijn we als Survivors echter niet en mits het juiste teamwerk is een overwinning altijd mogelijk. Maar dat valt of staat natuurlijk met communicatie, coördinatie en inschattingsvermogen langs beide zijden. En zoals altijd, de nodige dosis geluk.

Matchmaking

Matches worden, net als in Dead By Daylight en soortgelijke games, gespeeld in een lobby, waarin we niet met vier of vijf, maar met maar liefst 8 in één game vertoeven. 7 Survivors, waarbij de laatste persoon de rol van Raider krijgt. Dit proces verloopt volledig random, met een belangrijke kanttekening. Ben je de Raider niet, dan verhoogt je Raider-rank met 1 niveau, waardoor je volgend spel iets meer prioriteit krijgt in de Raider Queue. Belangrijk om te vermelden is dat je zelfs in een party van zeg maar vier mensen de kans hebt dat één van jullie de Raider vertolkt. Een verrassend verschil met bijvoorbeeld Dead By Daylight, waar dit soort matchmaking onmogelijk is. Wat The Breakers er mee wint? Gewoonweg meer plezier voor jou en je party.

Deze keuzes lijken zeer bewust gemaakt, om meer balans in de playerbasis en lange wachttijden te vermijden. De schaduwzijde is echter dat bepaalde Survivors daardoor bewust aan anti-spel doen door meteen te sterven (en dus de Killer te voeden) en hun Raider rank omhoog te halen, om zo meer als Raider te kunnen spelen. Wat de mechanic wint aan plezier, wordt deze op een andere manier iets onaangenamer. Het valt op dat er delicaat moet omgesprongen worden met de matchmaking mechanics hier. Momenteel is hier nog geen echte oplossing voor gevonden en het is afwachten hoe de developers hierop zullen reageren.

Fool, this isn’t even my final form

Ooit al gedacht om als een anime schobbejak iedereen de stuipen op het lijf te jagen? Ja, dat kan! De rol van Raider is er eentje op het lijf geschreven van onze meest gewiekste vrienden. Voorlopig zijn er maar drie Raiders mogelijk: Cell, Frieza en Majin Buu. Gelukkig is elke Raider op zijn eigen manier uniek en trouw aan de Dragon Ball-lore. Zo zal je als Cell beginnen als een miezerige larve, op zoek naar slachtoffers in de stad, terwijl je als Majin Buu zelfs niet start als Majin Buu. Nee hoor, je start, zoals in het Dragon Ball-verhaal, met Spopovich en Yamu die de energie zoeken om Majin Buu uit zijn slaap te halen. En Frieza? Frieza heeft zijn handlangers. Tot hij ze niet meer nodig heeft.

Raider spelen heeft meteen de nodige gravitas en dat voel je. Dat gevoel van overweldigende kracht op de Survivors. Telkens wanneer je een power level omhoog gaat (in lijn met het Dragon Ball-verhaal) krijg je als Raider immers de kracht om gewoon een heel stuk van de map op te blazen. Genieten. Elke Raider heeft ook een arsenaal aan speciale krachten die het makkelijker maken om Survivors te vinden en van ver op te blazen. Het heeft een stevige learning curve, maar eens je een Raider-meester bent, is er weinig dat je kan tegenhouden.

Maar de Raider-rol heeft ook de nodige valkuilen. Wanneer je als level 1 Raider bijvoorbeeld tegen een 7-tal level 50-survivors staat. Om te zeggen dat de MMR-pairing vlot verloopt, is een understatement. Dit leidt tot games waarin de Raider gewoonweg kansloos is door een spervuur aan aanvallen, ontploffingen en vuistslagen. Als je al x aantal games hebt gewacht op de kans om Raider te spelen, is dit allesbehalve motiverend. En erger nog, weinig plezierig. Als Dragon Ball: The Breakers enig momentum wil bewaren in de toekomst, moeten ze dit toch absoluut bijsturen.

Overleef of Sterf

Ah, het gevoel van absolute paniek, hulpeloosheid en alledaagsheid. De meeste games die je zal spelen in Dragon Ball: The Breakers zijn ongetwijfeld Survivor-games. Hetzij als je eigen Dragon Ball-personage (zoals in Xenoverse), hetzij als Bulma, Oolong of zelfs de boze boer die Raditz wou neerschieten. Op zich een creatieve keuze om de niet-zo-krachtige personages van Dragon Ball hun plaats in de schijnwerper te geven. Die enige die hier uiteraard zichtbaar ontbreekt is Mr. Satan. Maar onze hoop is groot dat die er spoedig aankomt.

Als team van 7 Survivors staan er jullie elk een waslijst aan taken te wachten, elke game opnieuw. Je moet immers nauw samenwerken om de map af te schuimen, op zoek naar Power Keys. En die Power Keys kan je gebruiken om de grote Time Machine op te laden, wiens oplaadpunten over de map verspreid zijn. Te vergelijken met het Generator-systeem in Dead By Daylight. Eens elk oplaadpunt voorzien is van een sleutel, daalt er in het midden van de map een kleinere Time Machine neer. En die moet je als team ook proberen opladen tot het einde om te kunnen ontsnappen. Kan de Raider deze tijdsmachine saboteren, zal er nog een finale ontsnappingsmogelijkheid zijn, waarbij je snel een Escape Pod moet vinden voor de Raider deze vindt. Je hoort het al, een hele waslijst aan zaken om mee rekening te houden. En als je de Dragon Balls ondertussen nog vindt, des te beter!

Natuurlijk word je bij elke stap gesaboteerd door de Raider, die alle talenten in huis heeft om elke stap voor elke Survivor enorm moeilijk te maken. En uiteraard de Dragon Balls ook te gebruiken. Als die jullie vindt natuurlijk. Survivor-gameplay draait immers niet om confrontatie (tot het einde natuurlijk) maar wel om zo stiekem mogelijk alles klaar te zetten voor je ontsnapping. Daarbij heb je ook een arsenaal aan items om je te helpen, zoals een Grapple Gun, of zelfs de mogelijkheid om je te vermommen als een item uit de omgeving.

Gacha, terug van weggeweest?

Maar zijn we echt krachteloos als Survivors? De game geeft je behoorlijk wat extra elementen om je avontuur als Survivor toch iets aangenamer te maken. Misschien zelfs iets te veel. Naast een arsenaal aan items is het belangrijkste element dat elke Survivor de talenten van de krachtige Dragon Ball-personages kan “lenen” via power orbs. Die orbs stellen de Survivors in staat om voor een erg beperkte periode te veranderen in een versie van Piccolo, Vegeta of zelfs Future Trunks. Daarmee gepaard krijg je ook de nodige vaardigheden om de strijd aan te gaan met de Raider in ware Xenoversiaanse vechtstijl. Hoewel het niet lang duurt, is het eveneens behoorlijk amusant om een nietsvermoedende Raider in de rug te Gallick Gunnen.

Maar, nu komt het, heel deze mechaniek zit in-game verscholen achter een gacha-mechaniek. Met in-game currency ben je in staat te rollen voor de personages die je krijgt, telkens met een eigen zeldzaamheid. Je kan dus geen perfecte builds bouwen zonder erg veel te moeten rollen, zonder garanties dat je de vaardigheden krijgt die je wil. In een spel dat op zich al 20 euro kost, is dat op zijn minst bizar te noemen. Aan de andere kant toont het wel de ambities om dit spel een lange(re) levensduur te geven. Maar dan moeten ook de spelers blijven natuurlijk.

Ook de aanwezigheid van een “Season 1 Dragon Pass” (eveneens aan te kopen met in-game currency) sterkt dit vermoeden. Hoewel de game nu al even uit is, zien we nog maar spaarzame toevoegingen. Zonde. Hoewel je apart vaardigheden kan kopen, blijkt dit ook eveneens gelinkt aan de gacha-mechanic. De aparte currency die je nodig hebt om vaardigheden te kopen, krijg je immers enkel als je “doubles” haalt in de pulls. En tot de verrassing van niemand is de prijs van één vaardigheid al goed voor een 10-tal pulls aan dubbeltjes te hebben. Jep, ze willen dat je dit spel erg, erg veel gaat spelen.

Take or Break?

Dragon Ball: The Breakers is momenteel meer een dubbeltje op zijn kant dan een volwaardige asymmetrische (plezierige) ervaring. Voor elke geweldig amusante game die je speelt, ervaar je minstens evenveel onaangename games. En dat is moordend voor een spel waar ze duidelijk veel toekomst in zien. Het blijft plezierig om met vrienden te spelen, maar je merkt dat de interne balans van alle gameplay-elementen erg delicaat is en continu moet worden bijgestuurd. Maak je de Survivors iets krachtiger, dan verzevenvoudigt dat effect immers in elk spel voor de Raider. Omgekeerd kan de Raider niet zo sterk gemaakt worden dat hij elk spel volledig domineert.

Voor fans van het Dragon Ball-universum is het wel een welkome afwisseling ten opzichte van enerzijds de Dead By Daylights van deze wereld. De gacha-mechanic is er wel iets dat je moet bijnemen. Helaas.

Weten wat er nog recent uitkwam? Lees dan onze andere reviews!

• God of War Ragnarök review: all grown up
• Overwatch 2: de moeilijke terugkeer naar een fenomeen
• Harvestella review: Final Farmtasy
• Marvel’s Spider-Man: Miles Morales (pc) review – kwaliteitsvolle port, korter spel