Rebel review: uniek en onverbloemd

Dat Adil en Bilall van weinig genres vies zijn, hebben ze intussen al bewezen. Na wat lichter werk in het MCU voor Ms Marvel en ook het onfortuinlijke Batgirl gaat hun nieuwste project een andere toer op. Rebel behandelt namelijk het zware thema van Syriëstrijders en IS, maar zoals we van hen kunnen verwachten niet altijd op een conventionele manier. De film gooide al hoge ogen op Cannes en ook wij snappen nu waarom.

Rebel behandelt een heikel thema

In 2013 is Kamal (Aboubakr Bensaihi) een gewone jongen uit Molenbeek die plots op het verkeerde pad raakt en daardoor z’n kleine broer Nassim (Amir El Arbi) in gevaar brengt. Daarom stuurt moeder Leila (Lubna Azabal) hem het huis uit. Hij besluit om oorlogsslachtoffers te gaan helpen in Syrië, waar de gruwel van de oorlog gauw duidelijk wordt. Maar zonder er echt voor te kiezen belandt Kamal al snel bij IS.

Daar begint hij bij de filmploeg en klimt dan tegen wil en dank hogerop. Ook krijgt hij Noor (Tara Abboud) toegewezen als vrouw, maar in tegenstelling tot anderen ziet hij haar als z’n gelijke. Toch komt hij voor steeds grotere uitdagingen te staan. Wanneer hij in een video van IS opduikt, wordt het voor Nassim en z’n moeder thuis ook allemaal heel verwarrend. Zeker wanneer Nassim in het vizier komt van een ronselaar (Fouad Hajji).

Uniek perspectief

Net zoals het thema is Rebel zelf niet conventioneel. Het verhaal is bijvoorbeeld niet zo rechtlijnig verteld als hierboven. Het begin brengt je direct van je stuk en is best gewaagd als opening. Daarop volgt een indrukwekkende scène waarin een bombardement zo realistisch getoond wordt dat je even twijfelt of dit wel fictie is. Meteen heb je door dat hier niks verbloemd zal worden. Daarna wisselen we ook tussen heden en verleden om Kamal, Nassim en Leila beter te leren kennen en te zien hoe het zo ver is kunnen komen.

We hebben allemaal destijds wel de verhalen in het nieuws gehoord van jongeren die vertrokken om te vechten, maar Rebel maakt die tastbaarder door ze samen te vatten in een personage. Adil & Billal hebben dan ook veel research gedaan en die loont. In het script dat ze schreven met Kevin Meul (My First Highway) en Jan Van Dyck geven ze echt een genuanceerd beeld van de mensen achter de verhalen, en hun familie. Ook de werking van IS en hoe ze mensen behandelen, is iets nieuws en verontrustends om op het scherm te zien.

Eigen toets

Een ander voorbeeld van die onconventionaliteit is iets wat je eigenlijk niet in dit soort film verwacht: het verhaal wordt soms onderbroken, of eigenlijk versterkt, door musicalnummers, maar dan niet op de traditionele manier. Op enkele belangrijke momenten beginnen de personages te rappen of zingen, compleet met choreografie. Het is best wennen als je het voor het eerst ziet, maar het is enorm goed gedaan en in beeld gebracht. Dat laatste geldt trouwens ook voor de rest van de film. Na z’n uitstekende werk voor Ms Marvel verdient Robrecht Heyvaert hier ook weer een pluim. Vooral in de scènes met gevechten viel het me op dat we dichtbij de personages blijven, en vaak lange takes krijgen.

Maar deze film is van de cast en dan vooral van Aboubakr Bensaihi, die ook ooit schitterde in Black. Rebel staat of valt met hem, zeker in een film als dit. Het was meer dan de juiste keuze om hem ook deze keer de hoofdrol te geven. Maar met ook de jonge Amir El Arbi (broer van), Lubna Azabal (Incendies), Tara Abboud en de intussen altijd geweldige Saïd Boumazoughe (Grond) kan je van een straffe cast spreken. Ik hoef je niet te vertellen dat deze film bij momenten hard is, en ook het einde komt binnen als een stomp in de maag. Maar voor mij is het sowieso een van de beste films van het jaar.

Rebel is vanaf 5 oktober te zien in de bioscoop.