Marvel’s Spider-Man 2 review: grootser

In 2018 was Marvel’s Spider-Man een ware triomf op de PS4. Het was een van de beste superheldenspellen en Spider-Man-games ooit, vol actie, spanning, humor en emotie. De DLC The City That Never Sleeps en het kleinere vervolg Miles Morales deden ons alleen maar meer uitkijken naar het volgende grote avontuur van de webslingers. Nu brengt Insomniac ons Marvel’s Spider-Man 2, deze keer enkel op PS5. Is het een waardig vervolg en is het achterlaten van de PS4 een goede keuze geweest? Geekster kon niet kiezen tussen welk pak aan te doen en testte het voor jullie uit.

Spoilergevaar?

Wij proberen in dit artikel zo spoilervrij mogelijk te blijven maar bespreken de eerste grote slechterik uit het spel wel, hoewel deze beperking het soms moeilijk maakt om over alles onze mening te geven. Over bepaalde nieuwe krachten en in welke mate deze aanwezig zijn, zeggen we zo weinig mogelijk, maar we tonen de gameplay ervan wel in een screenshot. Wie de trailers al heeft gezien, weet wel al veel meer over het verhaal dan je hier zal vinden. Laat je voor de rest zeker verrassen, zodat je meerdere malen triomfantelijk zal roepen (of glimlachen) tijdens het spelen.

Een ongezond evenwicht

Na de gebeurtenissen uit Miles Morales telt New York twee Spider-Men. Peter probeert (en faalt er nog steeds in) om het evenwicht te vinden tussen zijn leven als webslinger en een normaal leven, een hypotheek en een job. Zijn Parker Luck is echter nog steeds even krachtig als vroeger en het loopt allemaal zelden van een leien dakje. Miles gebruikt dan weer zijn verantwoordelijkheden als superheld om onderuit te kunnen aan zaken waar hij zelf geen zin in heeft, zoals de paper schrijven die hem moet toelaten om naar het hoger onderwijs te gaan. Beide verwerken ook nog steeds hun persoonlijk verlies uit de vorige games (hoewel het bij Miles veel meer over zijn vader gaat dan over Phin, over wie slechts een paar woorden worden gezegd). Plotseling duikt echter een van Peters oude vrienden onverwacht terug op én krijgt New York ongewenst bezoek: Kraven the Hunter komt met zijn ogenschijnlijk ongelimiteerd privéleger de straten onveilig maken op zoek naar de ultieme jachtervaring. Hoewel zijn troepen geen officiële sanctie hebben (New York heeft toch iets geleerd na de debacles met Sable en Roxon), zijn ze toch snel overal aanwezig en geeft Kraven er niet om welke onschuldige slachtoffers hij maakt in zijn zoektocht. Zo wordt er een avontuur in gang gezet dat heel het leven van Peter en Miles weer overhoop kan halen…

De slogan van het spel is Be Greater. Together, en op alle vlakken probeert Spider-Man 2 dan ook groter te zijn. Het verhaal van Spider-Man 2 is een fijn Spider-Man-avontuur vol verschillende personages (alle medepersonages uit beide eerdere games komen hier samen), actie, humor en mooie momenten. Sommige elementen hadden iets langer mogen duren om meer effect te hebben, maar uiteindelijk is het een zeer leuke ervaring. Heel het spel zit niet enkel vol duidelijke verwijzingen naar eerdere avonturen uit deze reeks, maar ook naar bijvoorbeeld de comics, films, cartoons en andere games. Zo zal een bepaalde trui van MJ vooral bekend zijn voor wie in de jaren ‘90 veel televisie keek. Net zoals in de vorige games neemt Spider-Man 2 deze elementen niet gewoon over, maar doet het er zijn eigen ding mee. Ook zijn er duidelijke openingen voor een DLC of een volgend volwaardig spel, waar we nu al naar uitkijken. 

Evolutie

Zowel Peter als Miles krijgen in Spider-Man 2 wat character development, hoewel de nadruk toch meer op Peter ligt. Peter, Miles en zelfs MJ moeten allemaal hun angsten en onzekerheden die hen tegenhouden in het leven onder ogen zien, wat soms kan leiden tot krachtige scènes. Je voelt echt de woede en kracht de eerste keer wanneer Peter nieuwe superpowers krijgt en je beleeft de emoties mee wanneer personages tot elkaar proberen door te dringen. Het is verder vooral in de actie waar dit spel verder gaat dan zijn voorgangers. Er zijn van het begin tot het einde immers zoveel coole set pieces en momenten dat het een echte rollercoaster vol adrenaline is. Het jammere is dat Kraven zelf (en zeker zijn leger Hunters) een beetje idioot zijn (niet qua intelligentie, maar eerder qua beweegredenen en empathie). Wij hebben liever zoals bij Otto Octavius en Phin een tragische villain met een enigszins begrijpelijke motivatie. Gelukkig blijft het niet enkel bij Kraven. Ook is het best fijn dat Insomniac sommige oude slechteriken een tweede kans wil geven. Er zijn er zeker een stuk of vier die het juiste pad proberen te bewandelen. Een dergelijke evolutie in het status quo is altijd leuk om te zien. De Spider-Men en co blijven iedereen een tweede kans geven, de enige vraag is wat die er dan mee doen.

Naast het hoofdverhaal krijg je in Spider-Man 2 ook weer een aantal zijmissies waarbij je bewoners van New York of oude kennissen kan helpen met hun problemen. Hierbij kan je echt een paar mooie emotionele momenten beleven. Ook is het spel zoals bij Miles Morales progressiever dan in het eerste avontuur en zal het bepaalde delen van het internet niet gunstig stemmen. Zo helpt Spider-Man de politie niet meer met hun groot spionagenetwerk (de fast travel antennes uit het eerste deel), komt er weer een gezonde mix van Engels en Spaans in dit spel voor, is er meer aandacht voor gebarentaal en gehoorproblemen dan ooit, kan je een homoseksueel studentenkoppel helpen, is er een studentenbeurs met een standje over seksuele voorlichting, en vind je niet enkel de Oekraïense vlag en borden, maar ook de Pride-vlag. Het is enkel jammer dat ze per ongeluk niet de vlag van Puerto Rico in Miles zijn woonplaats hadden gezet, maar die van Cuba. Dit foutje is intussen al via een patch opgelost.

Vliegende spinnen

In Spider-Man en Miles Morales voelde je je echt als de muurklimmers terwijl je doorheen de stad zwierde. Ook Spider-Man 2 biedt dezelfde leuke ervaring, maar gaat nog verder. Naast het vertrouwde webswingen krijg je nu ook de web wings, waarmee je kan vliegen (of eerder zweven) doorheen de stad. Ook kan je gebruik maken van windtunnels en opwaartse luchtstromen om met je web wings in de lucht te blijven. Dit lijkt een beetje tegen het idee van Spider-Man in te gaan, maar uiteindelijk is het een hele leuke toevoeging aan je arsenaal. Soms is aan een web hangen sneller, maar op open plekken of boven het water tussen Manhattan, Brooklyn en Queens zweef je beter wat. Er zijn trouwens andere vleugels in het spel die ons minder noodzakelijk leken. Daarnaast krijg je nog meerdere nieuwe mogelijkheden om nog sneller te gaan, zoals de fan favorite slingshot die je nu zelfs als je stilstaat kan activeren om jezelf naar voren te katapulteren. Dit alles zorgt ervoor dat je de fast travel bijna altijd negeert, omdat het gewoon leuker dan ooit is om de stad te doorkruisen.

Ook bij de gevechten zijn er een aantal veranderingen gebeurd. In tegenstelling tot het vorige spel heb je geen vier tot acht gadgets meer op een gadget wheel dat de actie soms wat kan onderbreken. In de plaats krijgen zowel Peter als Miles nu vier dezelfde gadgets die je kan activeren door zonder pauze op R1 en een van de vier face-buttons te duwen. Daarnaast krijg je met een combinatie van L1 en je d-pad per Spider-Man vier speciale krachten. Peter gebruikt daarbij zijn pak en technisch vernuft meer, Miles houdt het op zijn bio-elektrische Venom (ja, die naam is – vooral in dit spel – nog steeds een beetje verwarrend). Je kan na een tijdje daarbij wel kiezen tussen een paar verschillende mogelijkheden omdat je in het verhaal nieuwe vaardigheden krijgt, maar je kan er op elke knop slechts één bij hebben. Omdat je niet met een slow-mo en gadget wheel zit, zorgt dit ervoor dat de gevechten vlotter verlopen. De (soms veel te krachtige) suit powers uit het eerste deel moeten we missen, maar door je gadgets, superpowers, actieve en passieve skills, takedowns en ultimate attacks ben je zeker krachtig genoeg. Enkel bij de laatste baas van heel het spel zijn wij een keer gestorven omdat we niet genoeg ontweken of afweerden.

De andere grote verandering is immers dat je niet enkel meer aanvallen moet ontwijken, maar dat er ook een parry-systeem is. Je kan door goede timing dus ook de meeste aanvallen onschadelijk maken zonder uit de weg te springen, en bij een bepaald soort aanvallen moet dit zelfs. In de vorige games had je vooral “gewone” en “rode” aanvallen, nu zijn het gewone, rode (daarbij kan je kiezen tussen ontwijken en afweren), blauwe (die moet je ontwijken) en gele (die moet je afweren). Het is niet te complex, maar voor wie door de vorige games heel de tijd het ontwijken nog in de vingers heeft zitten, vergt het enige aanpassing. Vooral tijdens de nu volwaardige baasgevechten zal je de verschillende aanvallen correct moeten interpreteren. Naast het vechten zijn er ook nog momenten waarbij je moet of kan sluipen en vijanden in stilte uitschakelen. Een heel leuke nieuwe toevoeging aan dit spel is dat je je eigen webdraden kan spannen boven de hoofden van de tegenstanders, maar dit maakt het wel allemaal heel gemakkelijk (en hilarisch), zelfs als ze in team rondlopen en elkaar in de gaten houden.

Open world en spinloze momenten

Je speelt met zowel Peter als Miles. Voor de verhaalmissies moet je een specifieke Spider-Man geselecteerd hebben, voor sommige zijmissies en activiteiten kan je kiezen (met verschillende dialogen tot gevolg!), en tussen de missies door kan je meestal zoveel je wil wisselen tussen de twee helden. Zoals in de vorige games moet je kampen met random crimes, een aantal collectibles, speciale uitdagingen en een paar andere typische repetitieve open world-zaken. Deze lijken iets beter verdeeld en worden met betere pacing aangeboden dan vroeger, maar uiteindelijk blijft het (leuke) bezigheidstherapie. Gelukkig krijg je bij de meeste van die activiteiten nog wat leuke dialogen. Bij de gewone misdaden kan het zelfs zijn dat je bijvoorbeeld de andere Spider-Man dan die waarmee je bezig bent tegenkomt en dat jullie samen de problemen even oplossen, met een knuffel of meme achteraf.

Veel spelers vonden dat de stealth sections met MJ en Miles de actie in het eerste spel te veel konden onderbreken en ze qua gameplay ook niet zo bijster interessant waren. Miles is natuurlijk intussen een volledig speelbaar personage geworden, maar je zal dus niet enkel met de twee Spider-Men spelen. Gelukkig zijn deze momenten qua gameplay interessanter geworden. In plaats van je enkel maar te kunnen verbergen met MJ en meteen een game over te krijgen als je gezien wordt, kan je deze keer veel proactiever met haar spelen en staat gezien worden niet meteen gelijk aan herproberen. Wee de vijand die haar taser in de nek krijgt. De stukjes met de spider-bots zijn wel nog steeds niet interessant, maar het zijn er gelukkig helemaal niet veel. Ten slotte zijn er weer een aantal kleinere puzzels, maar deze zijn papgemakkelijk en ook maar in kleine getale aanwezig.

Marvel’s Spider-Man 2 is een technisch hoogstandje

Marvel’s Spider-Man 2 is op technisch vlak een ware topprestatie. De map is veel groter dankzij de toevoeging van Brooklyn en Queens, wat betekent dat je je ook in woonwijken en over het water en bruggen kan begeven. Het is helemaal gebouwd voor de PS5, waardoor de laadtijden nihil zijn. Vooral tijdens het eerste uur (waar je op héél korte tijd een groot deel van de stad doorkruist) en bij de fast travel zal je dit merken. Zelfs als je deze laatste functie niet veel gebruikt, moet je het eens doen om te zien hoe snel het gaat. Je opent je map, gaat naar een willekeurige plek (dus niet meer naar vaste politiebureaus), houdt driehoekje ingedrukt en meteen zwiert Peter of Miles op die plaats. Het is echt indrukwekkend.

Het spel draait vlotter, ziet er mooier uit en bevat meer details (en verkeer en voetgangers) dan zijn voorgangers en heeft geen echte problemen. Hier en daar kan er eens een ragdoll wegvliegen, maar crashes of gamebrekende bugs hebben we niet meegemaakt. Een paar keer kwam de ondertiteling te vroeg of te laat, maar daar bleef het bij. Je kan kiezen tussen een fidelity mode aan 30 FPS of een performance mode aan 60 FPS. Als je televisie het aankan, heb je ook de 120hz-optie aan 40 FPS. Welke optie je ook kiest, de beoogde FPS wordt zo goed als altijd gehaald en je krijgt sowieso ray tracing. De performance mode is uiteraard iets minder scherper dan de fidelity mode, heeft minder verkeer en voetgangers en minder gedetailleerde ray tracing, maar zelfs op deze modus blijft het een prachtig uitziend spel, zeker als je bij zonsopkomst of -ondergang over het water of tussen de gebouwen scheert.

Bij de voice actors doen de oudgedienden zoals Yuri Lowenthal, Nadji Jeter, Laura Bailey, Mark Rolston en Darin De Paul het uiteraard nog steeds schitterend (met een grote pluim voor Lowenthal en Rolston). Daarnaast maakt vooral nieuwkomer Graham Philips een sterke indruk. Bij de muziek van John Paesano komen de oude thema’s uit het vorige spel in nieuwe, mooie variaties terug (maar geen enkele zo goed als Web Launch) en kan je een (jammer genoeg klein) aantal nieuwe thema’s ook in verschillende versies horen.

Groot (tijdelijk?) gemis

Net zoals in de vorige games heb je hier weer vrije keuze over een heleboel verschillende suits voor beide Spiders. Daarbij komen oude favorieten terug, kan je alle pakken uit de films aantrekken en krijg je een aantal nieuwe. De versie van het typische black suit in dit spel is echt indrukwekkend. Alle originele pakken krijgen dan ook nog eens drie extra variaties qua kleur. Een klein aantal van onze favoriete pakken uit de vorige games zijn afwezig, maar voor de rest heb je zoveel keuze dat je zeker iets zal vinden wat je aanstaat. Leuk detail: wij begonnen zwaar gewond (door een gevecht in een random crime) aan een missie in het hoofdverhaal, en beide superhelden hadden een gehavend pak. Toen we ons dan genazen tijdens de missie, werden hun pakken meteen hersteld, zowel tijdens de gameplay als in de volgende cutscene.

Met al deze positieve punten, uitbreidingen en verbeteringen, is het bijna verbazingwekkend dat er een aantal handige opties uit de vorige games weggelaten zijn. Zo kan je geen missies of misdaden herspelen en kan je het moment van de dag niet veranderen. Op het einde van het spel blijf je dus vastzitten op het midden van de dag. Ook is het heel jammer dat je de podcasts van JJJ en Danika niet kan herbeluisteren, en als je ze onderbreekt wanneer je ze voor de eerste keer krijgt, verlies je dus de rest van die aflevering. Gelukkig zouden een aantal van deze pijnpunten in een toekomstige patch verholpen worden, maar het blijft jammer dat deze opties niet bij release beschikbaar waren.

Marvel’s Spider-Man 2 is grootser dan zijn al indrukwekkende voorgangers.

Op alle vlakken probeert Marvel’s Spider-Man 2 verder te gaan dan de eerdere games. De spelwereld is bijvoorbeeld veel groter, je hebt meer mogelijkheden bij het verplaatsen, de gevechten en de stealth, je krijgt meer keuzes bij je pakken, er zijn meer spectaculaire momenten en de uiteindelijke dreiging is zo mogelijk nog groter dan in het eerste spel. Daarnaast draait het ook allemaal beter, speelt het vlotter en is het visueel en technisch indrukwekkender nu het enkel maar op PlayStation 5 moet draaien. Een ware triomf voor Insomniac en een dikke aanrader voor liefhebbers van de serie of superhero games.

Marvel’s Spider-Man 2 is te koop bij bol.com

We ontvangen een kleine commissie als je iets koopt via onze partnerlinks.

Geïnteresseerd in Marvel’s Spider-Man?

• Lees hier waarom wij het originele spel zo briljant vonden.
• Lees ook onze indruk over de DLC The City That Never Sleeps
• Lees gerust onze review van het kortere Marvel’s Spider-Man: Miles Morales
• Lees ten slotte onze positieve indrukken over de pc ports van het originele spel én Miles Morales.