Ready Player One, het boek, werd verfilmd als een futuristische eighties-film. Op het eerste gezicht zou je denken: Wat een contradictie? Werkt zoiets wel? En wat met al de gamereferenties die in de film werden verstopt? Leiden die niet te veel af van het verhaal?
Ready Player One vertelt het verhaal van Wade Watts (Tye Sheridan), en later ook zijn online vrienden Art3mis (Olivia Cooke), Aech, Sho en Daito en hun zoektocht naar de grootste easter egg ooit in de OASIS. We bevinden ons in een toekomst waarin er eerder wordt getracht problemen te overleven in plaats van op te lossen. Wade zelf woont bijvoorbeeld in de stacks, een soort moderne sloppenwijken. Maar gelukkig is er de OASIS. Een virtual reality-wereld waarin mensen kunnen doen wat en zijn wie ze willen. Het mag je dan ook niet verbazen dat de OASIS het leven van zo goed als iedereen heeft overgenomen.
Maar Ready Player One gaat dus vooral over de zoektocht naar de easter egg die de maker van OASIS, James Halliday (Mark Rylance), verstopt heeft. De persoon die erin slaagt drie sleutels te vinden en zo toegang te krijgen tot het ei, krijgt het volledige fortuin van de ondertussen overleden man op zijn naam staan. Meer zelfs, de winnaar wordt ook de baas van de volledige virtual reality–wereld. Het is dus logisch dat er ook professionelen naar de prijs meedingen. Hier is dat IOI met Nolan Sorrento (Ben Mendelsohn) aan het hoofd. Die man deinst dan ook voor niets terug om de andere jagers met zijn leger aan spelers van de toppositie te proberen stoten.
De Echte Wereld …
Ik zal meteen eerlijk zijn. De film blinkt naar mijn idee zo goed als nergens echt in uit. We krijgen een standaard avontuurlijk verhaal waarin de personages op zoek moeten naar zaken om zo naar de volgende stap van de overkoepelende taak te gaan. Het motief om mee te doen aan de zoektocht is voor Wade vooral om een beter leven te kunnen krijgen. Al stuurt hij dat idee doorheen de film natuurlijk wel bij, zodra hij merkt wat bijvoorbeeld Sorrento van plan is met het zeggenschap over de OASIS. De acteurs doen hun best maar ook hier is er niet meteen iemand die er echt uitspringt met zijn/haar acteerwerk.
Doorheen de film leren we Halliday beter kennen. Zo ontdekken we dat hij helaas heel eenzaam was, iets wat blijft hangen bij Wade. Het hoofdpersonage maakt dus wel een evolutie door maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat er meer had ingezeten wat zijn vrienden betreft. Er zat zoveel meer achter het personage van Aech, van wie ik bijvoorbeeld heel wat meer had willen zien. Ook Art3mis gaat niet veel verder dan de love interest en de dame die Wade op het rechte pad houdt. Ze heeft ook een wijnvlek in haar gezicht waar ze zich onzeker over voelt en ergens vraag ik me af of Ready Player One dat ‘probleem’ echt expliciet in de dialogen moest gaan benoemen.
vs … De OASIS
De film wordt vooruitgestuwd aan de hand van een eighties-soundtrack die wat nostalgisch aandoet. Dat vooral in verwijzing naar de tijd toen Halliday de wereld aan het ontwikkelen was. De vormgeving van de OASIS ziet er daarnaast ook wel goed uit. We krijgen een aantal werelden te zien waarin games kunnen worden gespeeld. Zo hebben we een race doorheen Manhattan, een overlevingsspel dat volledig werd nagebouwd naar het hotel van The Shining en een planeet genaamd Planet Doom waar er, zoals de naam doet vermoeden, nogal zwaar gevochten wordt. Het mag dus niet verwonderen dat juist daar het grote conflict wordt uitgevochten.
Maar het leuke aan de film zit hem vooral in die world building. Het verhaal is wat basic maar de wereld heeft, ook al zullen velen dit misschien liever niet zien gebeuren, wel franchisepotentieel. Steven Spielberg, de regisseur, slaagt erin zowel een echte als een digitale wereld te creëren die aanvoelt alsof dat wel een toekomst is waarnaar we aan het evolueren zijn. De vele referenties naar de popcultuur helpen daar natuurlijk ook wel bij.
Ik kan hier ook best vermelden dat die knipogen zeker niet de bovenhand nemen. Dus mensen die wat minder op de hoogte zijn kunnen evenveel genieten van de film. Je zal zeker The Iron Giant herkennen, alsook de DeLorean uit Back To The Future. Ook de games die gespeeld kunnen worden in de OASIS zijn meestal wel gebaseerd op een spel dat wij op onze eigen aarde ook kunnen spelen. Dat zijn dus allemaal leuke knipogen naar onze popcultuur die voor herkenning zorgen. Maar of die veel toevoegen aan het verhaal laat ik in het midden.