Thymesia review: Plague doctor met een missie

In de sfeervolle en moeilijke action RPG (lees: Soulslike) Thymesia van ontwikkelaar OverBorder Studio speel je als plague doctor Corvus en ga je op zoek naar de oorzaak van en de oplossing voor een plaag die je koninkrijk teistert. Thymesia doet qua sfeer denken aan Bloodborne en de gameplay herinnert ons deels aan Sekiro. Dat alles moet al genoeg zijn om je interesse te wekken, maar kan Thymesia verder iets unieks bieden aan veteranen van het genre en is het een goed spel? Geekster zette een kapmantel en vogelmasker op en testte het voor jullie uit.

Duidelijke inspiratie

Zoals gezegd is Thymesia een Soulslike, dus moeten we even de basisvergelijking maken en kijken waar de gelijkenissen en verschillen liggen. Souls zijn Memories, Bonfires zijn Beacons, “You died” is “Memory interrupted”. Als je sterft, heb je een kans om je Memories terug te vinden, anders zijn ze verloren. Na te rusten aan een Beacon, vernieuw je je healing items (potions), maar komen de meeste vijanden terug, en tussen de levels door heb je een kleine hub-wereld om even in uit te rusten. So far so good.

Aan de andere kant doet het tempo van het spel (zeker bij een aantal menselijke bazen of krachtige vijanden) je ook denken aan Sekiro. Gewone vijanden kan je meestal dodgen, maar bij moeilijkere gevechten is blocken de boodschap. Het leuke is wel dat je als je de patronen leert de vijanden en bazen perfect kan blocken (behalve bij hun speciale aanvallen uiteraard). Zoals in Sekiro heb je ook geen stamina en kan je vijanden na een tijdje bevechten executeren en heb je zelfs een soort Mikiri-counter. 

Jammer genoeg voelt het vechten nét niet zo strak aan als in Sekiro. Het dodgen is bijvoorbeeld slechts soms in de richting die je wil en soms gewoon deels rond de vijand in plaats van uit het bereik van een krachtige aanval (nog een reden om bij bazen niet op dodgen te vertrouwen). Op een bepaald moment wou ik voorbij een vijand dodgen, en schoof Corvus opeens niet naar voor maar naar achter, recht in het wapen van de tegenstander. Ook is het irritant dat veel vijanden superarmor krijgen zodra ze een aanval (al was het maar een gewone) inzetten en dus niet kunnen onderbroken worden. Zelf geraakt worden terwijl je in het midden van een langere animatie van een krachtige aanval zit omdat een vijand een snelle attack ertussen kreeg, is irritant. Nu, ere wie ere toekomt, in de demo op pc een aantal maanden geleden was het allemaal nog veel erger, dus de makers hebben hun best gedaan om het systeem in orde te krijgen en zijn daar deels in geslaagd.

Eigen draai

Zijn er dan unieke elementen in Thymesia? Ja, dankzij het wounds-systeem en de plague weapons. Vijanden hebben immers niet enkel een witte levensbalk, maar ook een groene levensbalk die daaronder verstopt zit. De witte kan je met gewone aanvallen verminderen, maar daarna moet je met een relatief trage en dus risicovolle (hoewel je die kan upgraden) speciale klauwaanval de groene balk die verschijnt leegmaken. Pas als de groene balk (en eigenlijk dus hun max hp) op is, kan je de vijanden uiteindelijk executeren. Je moet echter agressief genoeg zijn, want na een tijdje regenereert de witte balk tot waar de groene gekomen is. Wie heel voorzichtig speelt, zal dus vijanden en bazen veel hp zien regenereren. Dit zorgt vooral bij bazen voor een leuke mix tussen blocken (wat de vijand ook beschadigt), eventueel dodgen, gewone aanvallen, speciale aanvallen en klauwaanvallen. Het is wel jammer dat het wound-systeem niet van toepassing is op Corvus zelf en dat hij enkel een standaard levensbalk heeft.

Daarnaast heb je ook nog de heel coole plague weapons. Corvus heeft immers enkel zijn eenhandig zwaard en zijn klauw als standaard-uitrusting. Je kan echter ook door vijanden op een bepaalde, heel trage manier te raken een kopie van een wapen van de vijand stelen om daarna zelf éénmalig te gebruiken. Dat gaat dan van een bijl, boog of dolk tot een zeis of massief tweehandig zwaard. Na een tijdje unlock je ook de mogelijkheid om met materialen die de vijanden laten vallen zelf die wapens te maken (of te upgraden met meer damage en een tweede soort aanval) en er een of twee permanent van te mee te nemen. Je kan ze dan gebruiken in ruil voor je energiebalk. Naarmate je stats of de baas die je wil verslaan, kan je dan kiezen welke van deze indrukwekkende extra aanvallen je wil gebruiken, en je kan het bij een Beacon zonder problemen veranderen.

Variatie en experimenteren

Een daarbij aansluitend puntje dat in het voordeel van Thymesia spreekt is dat je heel veel mogelijkheden hebt en relatief pijnloos andere tactieken kan uitproberen. Niet enkel kan je de plague weapons veranderen, je hebt ook de keuze tussen een van drie soorten potions (die je ook nog kan upgraden) en je skills. Bij elke level up kan je kiezen uit drie stats, maar daarnaast krijg je ook een talent point. Dit kan je dan in een best uitgebreide skill tree (verdeeld over verschillende categorieën) investeren en bij elk Beacon eventueel veranderen. Die drie talent points om meer drops van normale vijanden te krijgen, steek je immers beter ergens anders in voor een moeilijk baasgevecht. Je stats kan je indien gewenst ook herverdelen, maar dat kan je slechts een beperkt aantal keer doen met een bepaald item. Moeite met de timing van het blocken? Je kan jezelf meer tijd en frames geven in ruil voor minder schade op de vijand.

Je kan elk level en elke baas, op de tutorial na, herspelen. Nog een laatste woordje over de vijanden en bazen. Na een tijdje ben je het wel beu steeds dezelfde soort basisvijanden met dezelfde movesets en wapens, al dan niet gemuteerd (en dus iets sterker), tegen te komen. Jammer, vooral als je in de lore leest over de monsters die het koninkrijk aanvallen. Daarnaast heb je nog een soort (wederom menselijke) mini bosses die je in elk level één keer kan bevechten, ook als je rust (ze komen wel terug als je uit het level gaat en terugkeert). Deze zijn veel uitdagender, hebben hun eigen wapens en vereisen meer aandacht. Na een tijdje heb je echter ook door dat ook bij hen er maar een aantal soorten zijn. Ten slotte zijn er de baasgevechten. Deze zijn best leuk en uitdagend (en er zitten zelfs een paar monsters in!). Zoals in een goede Soulslike moet je hun patronen leren, je momenten uitkiezen, en zal je vloeken als een baas in een tweede fase opeens nieuwe moves krijgt die je dan weer moet leren. De eindbaas is ook heel leuk en zodra we wisten hoe onze laatste tegenstander eruitzag, schepte dat bepaalde verwachtingen die gelukkig volledig ingelost werden.

Druipend en kotsend van sfeer

Aan de ene kant is de sfeer van Thymesia door de vaak melancholische muziek (ook tijdens de levels!), door de referenties naar Bloodborne (door de fascinatie met bloed en het design van Corvus) en door de plague weapons best leuk, maar aan de andere kant is het spel ook soms gewoon lelijk. Niet enkel doet het bij momenten denken aan een spel van (minstens!) een generatie terug, maar de omgevingen zijn ook niet om naar huis over te schrijven, zeker niet de eerste echte omgeving waarin je je bevindt. Elk level heeft immers een dichte mist die overal hangt. In de latere levels is het niet zo erg, maar in het eerste derde van het spel doet het denken aan een kotswolk. 

Het eerste derde? Ja, want eigenlijk zijn er maar drie gebieden die je deftig kan verkennen, plus een tutorial en een vierde plaats die enkel dient voor de eindbaas. Elk gebied heeft een hoofdmissie en – Nioh-gewijs – daarnaast nog een aantal zijmissies. Dat die gebieden ook wel doolhoven zijn vol zijpaden en shortcuts die je moet ontdekken zou niet zo erg zijn, mocht het allemaal visueel wat mooier zijn. In de zijmissies kom je soms in een nieuw deel van een gebied terecht, maar de esthetiek blijft (op een leuke uitzondering na) dezelfde. Zoals gezegd wordt het visuele aspect wel beter zodra je het tweede echte gebied bereikt. Jammer genoeg lijdt Thymesia ondanks de mist die het misschien allemaal grafisch minder belastend moest maken, ook aan pop-in decorelementen.

Wat wel nog leuk is, is de lore. Je moet immers zoals gezegd op zoek gaan naar de oorzaak van en de oplossing voor de plaag. Ook lijd je aan geheugenverlies, dus wie je bent is ook een raadsel. In verborgen hoekjes van de werelden kan Corvus dan achtergelaten brieven of aankondigingen vinden. Daarnaast kan hij door bepaalde items tonen aan 2 NPC’s, waarvan één altijd in een level verborgen is op een relatief irritante plaats. Dat zou eigenlijk ook een NPC moeten geweest zijn die je zou kunnen unlocken en daarna in je hub-wereld terugvinden. Op het einde moet je dan al je kennis gebruiken om de juiste beslissing te maken… (hoewel dit niet zo streng is als het lijkt).

Thymesia: conclusie

Thymesia heeft een heel leuke sfeer en character design. Het is een Soulslike die veel goed doet en een paar interessante unieke elementen heeft, maar toch hier en daar een aantal steken laat vallen. De gameplay zou nog niet iets strakker mogen en de levels zelf zijn visueel soms pijnlijk aan de ogen. Maar we zeggen het, als je echt een nieuwe Soulslike wil, waarom dan ook niet? Voor een eerste Soulslike is het ook veelbelovend van deze studio naar de toekomst toe. Voor 30 euro krijg je uiteindelijk een leuke maar ruwe game waarin je 20-25 uur kan steken als je alles wil doen of waarschijnlijk minder dan tien uur als je enkel de doorheen de drie hoofdmissies en de eindbaas wil razen.

Thymesia is onder andere te koop via bol.com.