The Tarnishing of Juxtia review: leuk maar stroef

Begin juni mochten we de eerste uren testen van The Tarnishing of Juxtia, een 2D Soulslike van ontwikkelaar Actual Nerds. Ons oordeel was toen dat we door de setting, art direction en basisgameplay voorzichtig benieuwd waren, maar dat het spel soms toch nog wat stroef was. Nu kan je de volledige versie spelen op pc. Is er veel veranderd sinds juni of zijn dezelfde foutjes er nog? Geekster testte het voor jullie uit.

Niet zo speciaal verhaal

In The Tarnishing of Juxtia word je door de godin Juxtia opgedragen om haar rijk, Juxtia, te redden van een vreselijke plaag die mensen, dieren en planten hersenloos en agressief maakt, the Tarnishing. Tijdens je avontuur moet je je een weg banen doorheen een hoop vijanden die al dan niet aan deze plaag ten onder gegaan zijn. Ook kom je (vooral in de lore die je bij bepaalde key items vindt) meer te weten over the Tarnishing en de goden. Heeft het rijk van de god Drelium er iets mee te maken? Is het van mensenhand of een goddelijke straf? Je komt ook een aantal (leuke) NPC’s tegen die naar goede Soulslike-traditie je in een paar zinnetjes over hun leven vertellen, cryptische hints geven of je letterlijk zeggen waarheen je moet gaan.

Uiteindelijk is het verhaal best voorspelbaar en dient het vooral als excuus om de verschillende gebieden te bezoeken en vijanden of bazen te verslaan. Op het einde heb je een of twee verschillende keuzes, maar het einde zelf (zeker als je voor het “beste” einde gaat) is wat kort en stelt een beetje teleur. Bij sommige bazen moet je ten slotte, wanneer je gestorven bent en de baas opnieuw wil proberen, de vakjes van de unskippable monoloog ook wegmashen, wat best irritant is.

Op zich leuke gameplay, maar stroeve kantjes

Sinds een paar maanden geleden hebben we niet veel verandering opgemerkt. Je vecht in een 2D-wereld tegen allerhande vijanden. Je hebt een aantal soorten wapens, maar niet veel verschillende basismoves naast springen en slaan. Afweren of blocken is iets speciaal dat je zeker niet altijd zal kunnen doen (en zelfs mp kost), dus aanvallen ontwijken met je dodge roll (en de best gulle hoeveelheid invincibility frames die je dan krijgt) is de boodschap. Daarnaast kan je twee spells kiezen en een speciale en krachtige aanval die je kan doen als je genoeg hebt kunnen aanvallen zonder zelf geraakt te worden. Aanvallen ontwijken en je vijanden snel achter elkaar raken geeft je ook nog een energy rush, waardoor je stamina en mp kortstondig sneller terugkeert. Deze beloning voor iets riskanter spelen is best fijn. Vooral bij de (voor het grootste deel heel goede) bazen is dit, naast het leren van hun patronen, heel belangrijk.

Op zich is het een leuk spel, maar onze grootste klacht is er nog steeds: The Tarnishing of Juxtia voelt wat stroef aan. Dit merk je vooral wanneer je in de verkeerde richting slaat (of je kostbare magie gebruikt) of wanneer je vijanden je gezellig kunnen stunlocken. Zowel je vijanden als jij hebben immers een soort poise bar. Wanneer iemand een aantal keer (of eenmaal door een krachtige aanval) geraakt wordt, is die even verdoofd. Het probleem is dat daarnaast jij wél (heel kort) kan tegengehouden worden door alle normale aanvallen van je vijanden, maar dat je vijanden rustig kunnen terugslaan door jouw aanvallen heen, zolang ze niet verdoofd zijn. Hierdoor zijn trage wapens ook niet zo handig om mee te vechten.

Zoals in de meeste Soulslikes kan je investeren in verschillende builds. Dat is leuk en geeft je wat creativiteit, maar je zal wel snel moeten kiezen welke build (en vooral welk wapen) bij jou past. Er is immers geen respec-optie en je upgrade materials voor je wapens zijn zo beperkt dat je (zonder materialen met een laag drop-% te grinden) eigenlijk maar één wapen volledig zal kunnen upgraden. Vind je tegen het einde van het spel iets dat er cool uitziet en zo goed als dezelfde (of betere) moveset of scaling heeft als je huidige wapen? Jammer, je huidige wapen heeft de meeste beschikbare materialen opgebruikt, dus zal wachten tot ng+ je enige optie zijn…

Design

Het design van de NPC’s en vijanden in The Tarnishing of Juxtia is een grote overwinning. Of je nu fan bent van de algemene art van het spel of niet, je ziet duidelijk de creativiteit die in elke vijand gestoken is. Sommige gebieden zijn jammer genoeg niet zo speciaal, maar bij andere druipt de atmosfeer er gelukkig helemaal af. Wanneer je de map zou bekijken, zou je vermoeden dat The Tarnishing of Juxtia een Metroidvania is, maar de area’s zijn onderling niet echt verbonden en je moet enkel soms ergens sleutels zoeken. Er zijn geen echte secrets die je uren later pas kan vinden als je met een nieuwe ability terugkeert (want er zijn ook geen abilities van die soort). Een Metroidvania is het dus niet. Ook is het jammer dat er slechts een paar fast travel points tegen 60-100% van het spel te vinden zijn, en dat je vaak door grote lege hallen moet lopen. 

De muziek past er soms goed bij en kan zowel emotioneel zijn in bepaalde gebieden als opzwepend bij bazen, maar het geluid dat je krijgt als je stamina op is en probeert aan te vallen of rollen is vreselijk.

The Tarnishing of Juxtia: conclusie

The Tarnishing of Juxtia is leuk, maar voelt nog steeds even stroef aan als de demo van begin juni. Of je er 20-22 euro wil insteken, moet je natuurlijk zelf kiezen en zal afhangen van hoezeer je houdt van het genre. Qua 2D Soulslikes zijn er betere alternatieven, maar wie nood heeft aan een nieuwe die je op een goede 10-12 uur volledig kan uitspelen (op een paar achievements na) en wie zich voorbij de foutjes van het spel kan zetten, kan The Tarnishing of Juxtia best eens proberen.