E-Ratic heeft best een problematische cover. Een in rood-blauw geklede held die aan het webslingeren is met een soort bliksemschicht? Er hebben mensen voor minder een cease and desist van Marvel Comics gekregen. Het lijkt wel heel erg op Spider-Man.
.
Schrijver: Kaare Andrews
Tekenaar: Kaare Andrews
Uitgever: AWA
Verschijningsdatum: 1 december 2020
Het verhaal doet ook allerlei belletjes rinkelen. Een jonge mannetje genaamd Ollie Leif begint aan zijn carrière als scholier op het middelbare onderwijs. Samen met zijn moeder en broer beginnen ze aan een nieuw leven in een nieuwe stad.
Moederlief zou daar een baan hebben gevonden, maar daar zit de vork toch iets anders in de steel dan ze aanvankelijk dacht. Hoewel het met zijn broer meteen goed gaat, kun je helaas ook niet zeggen dat Ollie zo’n flitsende start maakt op zijn nieuwe school.
Trouwens, er is ook nog iets anders. Ollie heeft ook superkrachten. Er zit wel een addertje onder het gras. Hij kan deze krachten slechts 10 minuten per dag gebruiken. Hoe hij de rest van de dag doorkomt is aan hem.
E-Ratic en The Resistance
Je zou het bijna vergeten maar E-Ratic is onderdeel van het gedeelde universum van AWA. De uitgever trapte haar lijn af met The Resistance in maart. Zoals bekend was het onderwerp nogal ongelukkig gekozen. Toch was het geen slecht idee.
Ook Ollie is natuurlijk een survivor. Iemand die na de pandemie krachten heeft ontwikkeld. Je hebt verder niet zo gek veel kennis nodig. Maar als je the Resistance hebt gelezen, dan landt het allemaal net even iets beter.
Commentaar
Hoewel de cover problematisch is, ziet Ollie er in zijn superheldenkloffie minder Spider-Man achtig uit dan op de cover. Toch mag je de hele setting van een jongen met een moeilijke thuissituatie en een status als geek op school toch een redelijk cliché noemen. Dat is een setting die wel degelijk Spider-Man ademt. Deze comic is dan wel weer eigentijds genoeg waardoor je het maker Kaare Andrews wel wil vergeven.
Kaare Andrews Is opgeleid als een figuratief kunstenaar. Sterker nog, je zou hem zelfs een soort renaissance mens kunnen noemen. De man kan bijna alles. Tekenen, schrijven, boetseren en hij regisseert ook nog films en tv-afleveringen. Het is prachtig wanneer je je eigen creativiteit zo kunt uiten. Deze veelzijdigheid levert hem natuurlijk ook een probleem op, want hoewel hij leuke dingen maakt, heeft hij die ene klassieker nog niet gehad.
Op zich is dat natuurlijk niet erg. Je kunt zeggen wat je wil, maar het nobele ambt van de satire beheerst hij wel. Hoewel de man absoluut links is, weet hij op een treffende manier de spot drijven met de gevoelige linkse tenen. En Andrews neemt zaken als safe spaces en andere gekkigheid op een geslaagde manier op de hak.
De man heeft dus wel degelijk wat te zeggen. En wat hij maakt ziet er ook wel gelikt uit. Zijn stijl is inmiddels zo geëvolueerd dat je er invloeden in kunt herkennen van mangaka zoals Naoki Urasawa. Ook de bewerkte foto’s als achtergrond heeft hij duidelijk uit de Japanse keuken afgekeken. Het levert een hele interessante grafische mix op die er erg strak uitziet.