Morgen gaan de bioscopen in ons land eindelijk weer open, hoera! Om dat te vieren, kijken we terug op de bioscoopmomenten die ons het meeste zijn bijgebleven. En we kijken vooruit naar welke films we graag willen zien op het grote scherm nu het weer kan. Want in de bioscoop gebeuren dingen die je bij je thuis nooit kan beleven.
Dennis
Memorabele bioscoopmomenten
De beste bioscoopmomenten zijn mijns inziens de momenten dat je in een zaal zit vol mensen met respect voor de film. Toch? Alles goed en wel, dat is niet waar dit artikel over gaat, boomer!
1) In 2015 zat ik in de zaal tijdens de ochtendpremière van Star Wars: Episode VII: The Force Awakens in de lokale cinema. Er was een journalist aanwezig die wanhopig op zoek was naar cosplayers maar te laat besefte dat deze pas ‘s avonds in de zaal zouden zitten. Het hoogtepunt was het moment dat halverwege de film het geluid wegviel en het beeld groen-roze werd. Dit euvel kwam nog een paar keer voor waardoor de film een aantal malen werd teruggespoeld om de kijkertjes toch een goede ervaring te geven. Het zorgde uiteindelijk wel voor veel meligheid in de zaal.
2) Trouwe luisteraars van Castard hebben dit verhaal weleens gehoord. Toen ik de bioscoop bezocht om de film Cloud Atlas te gaan zien, kwam ik in een zaal terecht vol bejaarden die een filmcursus kregen. Er werd een korte lezing gegeven over de gezusters Wachowski en de roman waarop de film was gebaseerd. Toen de film begon bleken de scènewisselingen zich zo snel te voltrekken dat er al snel het nodige gemor weerklonk. Na de pauze was de zaal nog maar voor 30% gevuld. De overgebleven bejaarden bleven uit principe zitten omdat ze nu eenmaal voor het kaartje hadden betaald. Ze zorgden wel voor een vermakelijke live commentaartrack tijdens de rest van de film.
Film waar ik het meeste naar uitkijk
Er zijn niet echt films waar ik reikhalzend naar uitkijk. Ik vermoed dat The Black Widow mij wel gaat ontroeren. Een soort postuum afscheid van de eerste fase aan Marvel-films. Met bovendien een laatste optreden van Robert Downey Jr. Verder vraag ik mij af hoe The Eternals het gaan doen? Dat is nieuwer dan nieuw en losjes gebaseerd op een nogal droge comic.
Overigens ben ik oprecht nieuwsgierig naar de film Reminiscence. Een scifivehikel voor Hugh Jackman die qua thema ergens in het midden hangt tussen Total Recall en Inception.
Jana
Memorabele bioscoopmomenten
Ik ben al zo vaak naar de cinema geweest dat het redelijk moeilijk is om er maar een paar momenten uit te nemen. Dus neem ik er drie perioden bij die ik me nog duidelijk herinner.
Vroeger: Iets wat ik nooit zal vergeten is toen m’n vrienden het leuk vonden om me mee te nemen naar Paranormal Activity. Voor de context: ik had toen zelfs schrik als ik naar de aflevering van Spoed keek waarin een gebouw was ingestort, laat staan dat ik tegen een horrorfilm kon. We zaten toen recht voor het scherm waardoor ik niet weg kon kijken. De hele film lang liep ik al het risico op een paar hartverzakkingen, maar de druppel was het einde. Dat was zo heftig dat ik echt schreeuwde en meteen in tranen uitbarstte in de zaal, tot grote verbazing van m’n vrienden. Ze hebben me daarna niet meer meegenomen naar een horrorfilm tot ik ze zelf begon te appreciëren.
Pre-lockdown: Voor mij dé topervaring aller tijden de midnight screening van Avengers: Endgame. Ik had al een jaar zwaar uitgekeken naar de dag van de release dus was de spanning te snijden. De zaal zat afgeladen vol en reageerde op alle goeie momenten. Het was misschien niet zo uitgelaten als op de filmpjes uit Amerika maar toch wel de moeite waard. Ik herinner me vooral de jongen naast me die de hele tijd “Waaa, zo epic, waa, zo epic” zat te zeggen tijdens het gevecht tussen Steve, Tony, Thor en Thanos. Het speciaalste was wel toen Portals begon. Iedereen ging naar Vlaamse normen uit z’n dak en ik denk dat ik zoiets nooit meer ga meemaken in de bioscoop.
Post-lockdown 1: Deze periode wou ik toch ook zeker vermelden. Voor mij was het een klein drama dat de cinema’s zo lang gesloten waren vorig jaar. Toen ze dan opnieuw opengingen, ben ik echt veel gegaan, naar zowel nieuwe films als heruitgaves. In die laatste categorie waren er veel Nolan-films die nu IMAX te zien waren en ook de Harry Potter-films nu in 4DX, wat toch wel een nieuwe ervaring was. Maar die eerste categorie is me nog het meeste bijgebleven. Meestal zat er niet overdreven veel volk in de zaal maar voor The Personal History of David Copperfield zaten we in een van de kleine zalen en daar zat toen wel aardig wat volk. De film was best grappig en het publiek lachte goed mee. En daar werd ik zo blij van, om na maanden terug samen een film te zien en de emoties van de anderen te horen. Daarom kijk ik ook weer zo hard uit naar morgen.
Film waar ik het meeste naar uitkijk
Er zijn best veel films waar ik naar uitkijk dit jaar, maar het meeste toch wel naar Black Widow. Marvel-films blijven nog altijd ideaal voor de bioscoop en zeker op deze hebben we wel lang gewacht. Maar ook horror blijft toch het beste in de cinema. Daarom kijk ik nu al uit naar de enge fun van The Conjuring: The Devil Made Me Do It, maar ook naar die ongemakkelijke stilte aan het begin van A Quiet Place 2 zoals dat bij de vorige ook het geval was. Aan het einde van het jaar zal het waarschijnlijk ongeëvenaard blijven om Tom Cruise gevaarlijke stunts te zien uithalen op het grote scherm, het liefst in IMAX. Aaah, het wordt een beter jaar.
Elien
Memorabele bioscoopmomenten
Als ik mijn liefde voor de bioscoop in een paar momenten moet samenvatten, doe ik dat met een begin, midden en eind. De allereerste film die ik ooit op het grote scherm zag, was Pokémon 2000: The Power of One. Die one had inderdaad veel power, want wat was ik onder de indruk van die beleving: dat gigantische scherm, dat geluid, al die Pokémon! Ik was 7, maar herinner me bepaalde momenten in die bioscoop nog glashelder. Vanaf dan hadden mijn ouders ook door dat dit een doeltreffende manier was om me geboeid te houden.
Tien jaar later ging ik in de zomer naar Inception, omdat ik The Dark Knight goed vond en hoorde dat zijn nieuwste wel iets speciaals was. Ik wist niet wat me overkwam. Bij afloop was ik letterlijk sprakeloos, mijn hoofd volop aan het verwerken wat ik net allemaal gezien, gehoord en beleefd had. De liefde voor film ontvlamde als nooit tevoren, en vanaf toen wilde ik enkel méér zien en beleven.
Nog eens tien jaar later is het oktober en ben ik aan mijn zevende Film Fest Gent toe, de derde met een perskaart. Jana en ik mengen wel nog steevast persvisies met gewone, want zowel journalisten als de gewone cinemaganger brengen een andere sfeer in de zaal. De vorige editie eindigde net voor de nieuwe lockdown. De hoogtepunten waren een (volgens de maatregelen) afgeladen perszaal voor Nomadland en een uitverkochte publieke vertoning van Soul, de enige in ons land. Telkens als de lichten uitgaan en de intro van het festival begint, en het publiek stil wordt, denk ik ‘Aah, hier voel ik me thuis’. Of hoe vreemden deel kunnen uitmaken van mooie herinneringen. Lang leve de bioscoop.
Film waar ik het meeste naar uitkijk
Nu de zomer voor de deur staat, kijk ik uit naar een beetje fun. Daarom staat In the Heights wel hoog op mijn lijstje. De verfilming van de eerste succesvolle Broadway-musical van Lin-Manuel Miranda heeft al een paar nummers van de soundtrack gelost en de film ziet er superaanstekelijk en mooi gemaakt uit. Wie mij een beetje kent, zal wel niet verbaasd zijn dat ik ook nog altijd vol spanning uitkijk naar Black Widow, het afscheid van Scarlett Johansson maar ook het begin van Florence Pugh in het MCU. Daarnaast wil ik Dev Patel een ridder zien spelen in het geweldig uitziende The Green Knight, ben ik benieuwd naar wat Spotlight-regisseur Tom McCarthy doet met Matt Damon-drama Stillwater en wacht ik op Reminiscence, waarmee ik Hugh Jackman te zien krijg in een scififilm!
Serge
Memorabele bioscoopmomenten
Het licht gaat uit, de zaal wordt stil. Waar er hiervoor een geroezemoes doorheen de zaal ruist, is er nu alleen een adem die ingehouden wordt. Het 20th Century Studios-logo komt op het scherm en de schijnwerpers brengen de focus in beeld. De sombere klanken van de score beginnen te spelen. Jerry Goldsmith fluistert in onze oren dat er in deze film geen vrolijke thema’s zullen zijn. Alien komt tevoorschijn, de 25th anniversary edition. Voor het eerst in de cinema en slechts voor beperkte tijd. Een moment waar ik nog jaren van zal genieten en zeer lange tijd had naar uitgekeken.
Film waar ik het meeste naar uitkijk
Gelijk welke film om te beginnen. Ik mis het gevoel van meerdere uren geconcentreerd in een duistere zaal te zitten zonder afleiding. De chips en de popcorn die verorberd wordt in de eerste 15 minuten en daarna alleen klank en beeld dat van dat magische grote scherm komt. Alle details missen want het gaat zo vlug voorbij en dan samen met je vrienden in het cafe erna je indrukken vertellen. Het delen van een ervaring en dat moment van afwezig te zijn in een andere wereld!
