FOMO review: genekt door het script

Ik heb niet direct iets met influencers. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik niet veel van dat wereldje ken, en er eigenlijk ook liever van wegblijf. Maar een horrorfilm die deze bijna verafgode groep centraal stelt? Dat klonk dan weer als een goed concept. Helaas laat de uitvoering te wensen over. Er is een duidelijke mop te maken met FOMO als titel, maar een open deur intrappen is soms niet leuk.

I Know What You Did Online

De 10 meest populaire influencers van België worden uitgenodigd voor FOMO, een competitieve realityreeks waarmee ze een wereldreis kunnen winnen. Die uitnodiging komt in een mooi verpakte doos (perfect voor een unboxing!) en ze worden opgehaald met de bus. Al snel blijkt dat ze in de bossen zullen verblijven en moeten ze ook allemaal hun gsm afgeven, want alles wordt gefilmd door de camera’s van de productie. Het geheel maakt niet zoveel indruk op hen, tot het eerste nachtspel in het bos. Al snel blijkt dat er andere motieven spelen wanneer het spel een donkere wending neemt, waarbij niet iedereen het zal overleven.

De productie zocht het niet zo ver, waardoor de cast vooral bestaat uit echte influencers, die niet echt bekend zijn bij het grote publiek. Zelf ken ik enkel de mensen die ook al geacteerd hebben zoals Steffi Mercie en Kes Bakker (Bittersweet Sixteen), Ayana Doucouré (Hacked), Sarah-Lynn Clerckx (Familie) en Nathan Bouts (wtFOCK). Maar ook dat waren vooral jongerenseries en technisch gezien behoorde ik dus niet meer tot de doelgroep. Mensen als Leonard Santos, Hariette Sylva en Oscar Louis Högström kende ik dus nog niet.

De bekendste namen zullen dan weer zelfs m’n ouders kennen: Nora Dari (bekend door wtFOCK) en Jamie-Lee Six (D5R) begonnen allebei in jongerenreeksen maar zaten onlangs in de vtm-reeks De Verraders. Joffrey Anane is dan weer danser en jurylid bij Dancing With the Stars. Daarnaast heb je ook acteerveteraan Stefaan Perceval als conciërge Hugo.

Jonge, minder bekende acteurs

Van sommigen is het moeilijk te zeggen of ze nu echt aanleg hebben voor acteren, want niet iedereen heeft even veel geluk gehad met hun rol. Zo zijn de personages van Gilles van Hecke en Oscar Louis Högström wel bewust irritant maar het duurt net te lang voor hun interessante kant bovenkomt. Zowel Nathan Bouts, Kes Bakker als Steffi Mercie moeten door hun personage vervallen in clichés. Van de meeste personages komen we ook weinig tot niks te weten, zelfs niet over waarom ze zo bekend zijn.

Nora Dari steekt er bij de jonge cast wel bovenuit qua ervaring en beste rol, dus was het een wijze keuze om vooral in haar buurt te blijven. Dat geldt ook voor Sarah-Lynn Clerckx, want ik was Familie al snel vergeten. Ik weet niet hoever de rol van Joffrey Anane van zichzelf afstaat, maar ik zag hem erg graag bezig in deze film. Ook wel props voor het “scared acting” van Steffi Mercie en Leonard Santos, want dat blijkt zelfs voor ervaren acteurs soms moeilijk. Jamie-Lee Six hebben we al wat zien acteren in De Verraders, maar zij heeft wel de rol met de grappigste oneliners, vooral met dat West-Vlaamse accent.

Het script is de valkuil

FOMO lijkt dus vooral jongeren te willen aantrekken als publiek, maar dan is het raar dat de rating 16+ is. Dat is ook niet voor niets, want liefhebbers van slashers en best wat gore kunnen hier wel hun hart ophalen. Zo is er een bepaalde situatie die zeker een hommage is aan Saw en best spannend. Ook de special make-up effects worden gretig en gepast bovengehaald. Scalperen en een torture porn-scène in een film voor jongeren gaat er voor mijn smaak dan weer wat over.

Het script is dan ook de grootste valkuil van deze film. Het verhaal is van Ilse Schooneknaep en Maximilliaan Verheyen, die een film wilden maken rond de impact van sociale media op de mentale gezondheid bij jongeren. In het uiteindelijke scenario van Niels Snoek en Leander Hanssen Jr. is daar wel een poging toe, als “motivatie” van de uiteindelijke moordenaar, maar voor die volledige uitleg moeten we wachten tot het vervolg op Streamz. Er lijkt wel wat zelfspot te bespeuren door de personages van Van Hecke en Högström maar die wordt te lang aangehouden om effect te hebben.

Nog wat lichtpunten?

Er moeten altijd wat “dommere” beslissingen zijn in een horrorfilm om het spannend te houden zoals zich opsplitsen of in een kast duiken. Maar bij FOMO zijn er zo veel dat ze op de duur vooral frustreren. Zo blijven personages te lang praten tegen een persoon die duidelijk de moordenaar is, wordt er nog overlegd of blijven ze zitten terwijl anderen voor hun neus vermoord worden. De onderlinge dialogen zijn ook niet altijd even vlot en de natuurwetten worden soms getart. De moordenaar wordt wel op een toffe manier vermomd en ook de muziek van Sam Pieter Janssen is leuk, met af en toe belletjes en een echte 80s vibe.

Je krijgt ook een beter groepsgevoel dan in de film moet overkomen, dus iedereen lijkt zich wel goed geamuseerd te hebben. Uiteindelijk is het verhaal niet echt spannend genoeg, vooral gory, en voel je niet genoeg mee met alle personages om om hun dood te geven. Zoals ik al zei, komt de echte ontknoping ook maar dit najaar, wat toch wat cheap aanvoelt. Toch geef ik een puntje bij voor het lef om nog een Vlaamse horror te maken.

FOMO is nu te zien in de bioscoop en later op Streamz.