Een nieuwe week betekent: een nieuwe aflevering in Hickmans epos. Powers of X #3 breekt het patroon door nog voor House of X #3 in de rekken te liggen. Gaan we hiermee een trede hoger in de waanzinnige verwarring? Hierna volgen spoilers.
Schrijver: Jonathan Hickman
Tekenaar: R.B Silva
Uitgever: Marvel Comics Verschijningsdatum: 21 augustus 2019
Het springen tussen de verschillende tijdslijnen neemt een halt in deze issue. Waar we voorheen de tijdslijn van Year 1, 10, 100 en 1000 verder opbouwden, wordt er deze keer gefocust op de voorlaatste tijdsperiode. In deze periode proberen onze helden gevoelige informatie van de robot Nimrod te bemachtigen.
De hele issue voelt aan als één grote actiefilm waar we onvoorbereid worden in gegooid. Apocalypse probeert het samen met Krakao, Xorn, North en Wolverine op te nemen tegen hun aartsvijand. Als je ziet hoe Apocalypse bijna gereduceerd wordt tot een speelbal in de handen van Nimrod kan je enkel concluderen: de hele issue bouwt de vijand subliem op. De robot is een tour de force die niet zal stoppen tot alle mutanten van de aardbol verdwenen zijn en de dreiging is meer dan ooit voelbaar.
De aandachtige lezer voelde de twist op het einde aankomen, maar het is toch een fijn gevoel om te beseffen dat je buikgevoel correct was. Ook in deze issue wordt het belang van Moira onderstreept. Ze is de belangrijkste kaart die het meeste gewicht in het Hickmans kaartenhuis draagt. De laatste bladzijde voelt dan ook heel hard aan als een midseizoensfinale. We blijven echter nog steeds met een heleboel vragen over: wat is er gebeurd in het 6e leven van Moira? Welke informatie heeft ze verzameld waardoor de 10e tijdslijn met het Krakoa-eiland mogelijk werd?
Op dat vlak is de verschuiving van het focuspunt van House of X #1 en Powers of X #3 wel frappant. We zitten intussen 5 issues ver en we hebben héél weinig van Krakao gezien. Meer nog, we hebben amper iets gezien van het heden. Ik vermoed (of beter nog: hoop) dus dat de volgende issues ons meer zullen vertellen over de wereld die de X-Men voor zichzelf hebben gebouwd. Het was een onwijs gave premisse waar we nu nog niets van gezien hebben.
R.B. Silva bewijst nogmaals dat hij de beste man is voor deze job. De actiescènes spatten van het blad, met oog voor detail en leesbaarheid. Er gebeurt veel maar nooit wordt het onduidelijk of chaotisch. Ik moet ook even stil staan bij Marte Gracia’s werk als colorist. De kleuren complementeren het artwork perfect en duwen het geheel naar een hoger niveau. Dit blijft dus nog steeds één van de beste issues die Marvel momenteel uitbrengt. Ik kan al niet wachten tot de volgende ‘aflevering’.
