Vorige week werd de langverwachte revolutie voor de X-Men afgetrapt. Met House of X herintroduceren Jonathan Hickman en Pepe Larraz de mutanten aan (hopelijk veel) nieuwe lezers.
Schrijver: Jonathan Hickman
Tekenaar: Pepe Larraz
Uitgever: Marvel Comics
Verschijningsdatum: 24 juli 2019
Professor X en zijn X-Men hebben van het levende eiland Krakoa een thuisbasis gemaakt voor alle mutanten ter wereld. Het is ook een echt land met ambassades overal ter wereld. In het openingsdeel wordt er vooral gedaan aan world building. Ambassadeur Magneto heeft samen met de Stepford Cuckoos een aantal ambassadeurs uit andere landen bijeen geroepen voor een kennismaking. Krakoa wil erkend worden als officiële natie. Het heeft met een aantal bijzondere medicijnen, waarvan de grondstoffen alleen op het eiland te vinden zijn, ook iets te bieden aan de wereld.
Natuurlijk duurt het niet lang voor er iets gebeurt waaruit wederom zal blijken dat één ding niet verandert: de wereld haat en vreest de mutanten.
Wat Dennis vindt van House of X #1
Klein is geen woord dat past bij Jonathan Hickman. Het is niet misselijk wat de schrijver allemaal in dit eerste nummer propt. De wereld van de X-Men is een uitvergroting van de onze. Het is niet voor de eerste keer dat de X-Men in een utopie worden geplaatst. Het is wel voor het eerst sinds de dagen van Grant Morrison dat de X-Men ook een voorbeeld voor de mensenwereld zijn.
Dat komt bijvoorbeeld tot uiting in de manier waarop ecologie is verweven met de wereld van de mutanten. Er is veel groen en dat komt ook terug in de architectuur. Overigens is de manier waarop het in beeld wordt gebracht magistraal. Het tekenwerk roept een gevoel van verwondering op. (En hoe griezelig is de nieuwe Charles Xavier wel niet?)
Het enige nadeel is de schaal waarop Hickman opereert. Het is een schaakspel op wereldniveau, en de X-Men werden pas écht succesvol door de band die de personages onderling opbouwden. Je kan die aantrekking het soap-aspect noemen. Deze revolutie kan pas slagen als ook daar aandacht voor komt. Anders gaat deze revolte na een paar jaar voorbij. Vraag dat maar aan Grant Morrison.
Voor de rest is dit eerste issue perfectie!
Wat Matti vindt van House of X #1
De voorbije jaren werden steeds nieuwe comics van X-Men gelanceerd en gepositioneerd als een gloednieuw begin voor de mutanten. Altijd genietbaar, soms vergeetbaar en helaas altijd veel te herkenbaar. De schrijvers vielen steeds terug op hetzelfde uitgangspunt: in een wereld waar mutanten een minderheidsgroep zijn, moeten ze vechten voor hun overleving tegen haat. Die periode van nakende uitsterving is nu officieel voorbij want Hickman durft op grote schaal te doen waar schrijvers voor hem naar gehint hebben: vriendelijk vragen is voorbij, de mutanten eisen hun plaats op in de wereld.
De omschakeling van vragen om vredevolle co-existentie naar take it or leave it komt even abrupt als het hoognodig was. En toch: de nieuwe thuisbasis van de X-Men is een versie van de heengegane natie Genosha en de nieuwe attitude werd ingeluid door Cyclops in zijn rebelse periode van Uncanny X-Men door Brian Michael Bendis.
House of X #1 maakt van underdogs goden. Nieuwe fans zullen die nieuwe status quo zonder moeite omarmen, daarvoor levert Hickman ook genoeg expositie in een soort overheidsdocumenten (trouwens stijlvol vormgegeven door Belg Tom Muller). Voor fans die mee zijn met de meest recente X-Men-verhalen is het even slikken, vooral omdat je niet kan geloven dat Hickman dit allemaal uit zijn mouw schudt. De jarenlange rollercoaster van middelmatigheid bereikt plots geheel nieuwe hoogtes.
Hickman blaast ons natuurlijk niet alleen omver. Daarvoor krijgt hij de hulp van tekenaar Pepe Larraz die met Extermination al bewees dat hij de X-Men onder de knie heeft. Met zijn moderne, gedetailleerde tekenwerk heeft hij zich snel tot een van mijn favoriete tekenaars gekroond. Larraz steekt de X-Men in iconische plunjes, klassieke en moderne, en maakt van de wereld een organisch plantenrijk. Marte Gracia maakt verrassende keuzes met zijn inkleuringen, alsof de X-Men en hun omgeving plots buitenaards zijn. Net zoals de mutanten zich distantiëren van de gewone mens.
