In deze nieuwe ensembleserie van Marvel komt een groep jongeren lijnrecht tegenover hun ouders te staan wanneer ze een erg verontrustend tafereel zien. Marvel’s Runaways mikt op een jonger publiek en wordt uitgezonden op Hulu, maar wordt geproduceerd door ABC, waar ook Agents of S.H.I.E.L.D., Agent Carter en Inhumans te zien waren of zijn. En Runaways kunnen we bij de geslaagde pogingen indelen.
In Runaways leren we zes jongeren kennen: Alex Wilder, Nico Minoru, Karolina Dean, Chase Stein, Gert Yorkes en Molly Hernandez. Ooit waren de zes tieners onafscheidelijk, maar nadat Nico’s zus Amy overleed, gingen ze elk hun eigen weg. Alex doet een poging om het groepje te herenigen, maar geen van zijn vroegere vrienden gaat op zijn voorstel in. De ouders van de zes hoofdpersonages zijn ook allemaal bevriend, en lid van de liefdadigheidsorganisatie PRIDE. Door een aantal toevallige gebeurtenissen belanden de zes toch op dezelfde plaats en zijn ze getuige van een soort offer. Hun ouders zijn niet zo saai als ze dachten. Integendeel. O ja, en de zes zelf blijken ook geen doodgewone tieners te zijn: een paar van hen (mogelijk iedereen) vertoont bovennatuurlijke krachten.
Showrunners Josh Schwartz en Stephanie Savage kennen we nog van Gossip Girl en The O.C., dus ze hebben zich wel al bewezen op het vlak van teen dramas. Hopelijk blijven ze bij de rest van Runaways de kwaliteit van de eerste seizoenen van die monsterhit aanhouden. De serie ziet er alvast erg goed uit. Het kleurenpalet en de manier van filmen doen een beetje denken aan een mix van de bovengenoemden. En ook de intro lijkt gebaseerd op die laatste tienerserie met een vleugje Big Little Lies, maar is een pareltje als je van mooie landschappen houdt. Over landschappen gesproken: net zoals bij Big Little Lies krijg ik ook hier weer huizenjaloezie. Niet te verwonderen als je serie gaat over rijke families in Los Angeles. Het scenario is vlot (geen evidentie meer na Inhumans) en de muziek geen klassiek orkest met strijkers. I dig it.
De eerste aflevering is geen pilot vol actie, zoals het geval was bij Inhumans en The Gifted. Maar dat vond ik zeker niet erg. Zo leren we snel de personages wat beter kennen en voelde ik meteen een grotere betrokkenheid bij de personages dan bij Inhumans. Met zo’n groot ensemble ben ik aangenaam verrast dat de hele cast goed is. De dynamiek tussen de personages is door hun voorgeschiedenis wel intrigerend. We weten niet precies hoe ze vroeger met elkaar omgingen en wat er precies gebeurd is, maar we kunnen al dingen vermoeden.
Er zijn op het eerste zicht een paar stereotiepen te bespeuren (blanke en blonde sporter, blonde religiefan, excentrieke feministe, bijvoorbeeld), maar geen van hen is unlikable, en we leren snel een andere kant van hen kennen, waardoor ik geen twijfels heb dat de serie op dat elan zal voortgaan. De cast is heel divers, wat we enkel kunnen toejuichen. Fans van de iconische jongerenserie Buffy the Vampire Slayer zullen een bekend gezicht zien. Het is de eerste grote tv-rol voor James Marsters sinds hij Spike speelde in BtVS. Nostalgie!
Het verhaal komt op het einde van de aflevering pas echt op gang, maar ik was geïntrigeerd genoeg dat die 53 minuten in een flits voorbij waren.
