Dag beste Geeksters! In Geekster Speelt gaan we kort in op het spel waarmee we ons de laatste veertien dagen mee bezig gehouden hebben. Soms is dat een grote release, soms is dat een kleintje dat misschien tussen de mazen van het net is geglipt, of een spel dat al jaren geleden is uitgekomen. Een videospel, een bordspel of nog iets anders: het kan allemaal. De voorbije weken kon het volgende ons boeien:
Deltarune
Kyria: Het is dan misschien maar een demo van het echte spel, ik vond het wel al fantastisch. Ik heb de voorganger Undertale nooit zelf gespeeld, alleen maar naar video’s gekeken, maar deze game wou ik echt zelf eens ondergaan. Het is tegelijk ook de eerste game die ik in één keer heb uitgespeeld. Ongeveer een vier uur heeft het mij gekost, al zal het bij sommige explorers langer zijn want ik heb nog veel content gemist.
Maar de content die ik dan wel zag, belooft veel goeds. Het verhaal begint een beetje vreemd: je bent terug in het huis van Toriel, onze favoriete tutorial-geit, en moet dringend vertrekken naar school. In die school zijn er bekende en minder bekende monstertjes. Zo zit je in de klas met een Temmie, toch wel mijn favoriete wezen van de hele Undertale-game. Maar ook Susie zit in je klas en die Susie is een grote pestkop. Ze eet ook al eens graag krijtjes op. Diezelfde dag gaan jullie Narnia-gewijs een kast in en komen jullie in andere wereld terecht. De Dark World. In die Dark World ontmoeten jullie Ralsei, die jullie vertelt dat jullie helden zijn en de wereld moeten redden.
Je kan in deze game ook weer verschillende speelstijlen proberen. Je kan pacifistisch zijn en geen enkel wezen verwonden, al steekt Susie af en toe wel stokken in de wielen, of op de monsters bashen tot ze huilend weglopen, maar dat vindt Ralsei dan weer niet leuk. De manier van vechten is net als in Undertale simpel, een beetje retro. De humor in Deltarune moet ook zeker niet onderdoen voor die van zijn voorganger, met zelfs een paar easter eggs en terugkerende personages. Ik ben benieuwd hoe het voltooide spel er zal uitzien en kijk er al naar uit om er weer veel te veel tijd in te steken. I hope this game and I can be good friends!
The Legend of Heroes: Trails in the Sky
Michiel: Ik had zin in een RPG, maar wou er geen 100 uur insteken. Toen werd mij Trails in the Sky aangeraden, en ik ben ervan aan het genieten. Het is hét medicijn tegen melodramatische en deprimerende JRPGs. Waar oorlog of gestorven of verdwenen ouders in andere games zouden zorgen voor een depressieve toon die urenlang zou duren, hebben de personages hier geen zin in mokken of wenen, maar doen ze heerlijk proactief. Estelle en Joshua zijn zus en geadopteerde broer en maken zich klaar om hun leven als Bracers, een soort huurlingen voor het goede doel, te beginnen. Estelle is misschien niet de slimste, maar haar hart zit op de goede plaats, ze blijft niet bij de pakken zitten, en ze liet me al vaak lachen met haar vrolijke spontaneïteit. Het verhaal is dus leuk, de muziek is schitterend en de gameplay is ook zeker niet slecht. Gevechten spelen zich af op een rooster-veld waar je niet enkel de juiste aanvallen moet kiezen of met krachtige superattacks je vijanden kan onderbreken, maar waar je positie ook heel belangrijk is. Het systeem om krachtiger te worden is ook best uniek. Je geeft je personages bepaalde elemental orbs, en naargelang hoeveel ze hebben van elk element, krijgen ze nieuwe magische aanvallen of andere voordelen. Een aanrader voor wie een kortere, relatief gemakkelijke en vrolijke JRPG wil spelen!
Waar ben jij de voorbije week mee bezig geweest? Was er een videospel waardoor je je console of je pc-scherm niet kon verlaten of heb je met vrienden een leuk bordspel uitgeprobeerd? Laat het ons weten via Facebook, Twitter of Discord.
