De filmfranchises overspoelen tegenwoordig de bioscoopzalen: The Hunger Games, The Maze Runner, Fantastic Beasts and Where to Find Them, Pirates of the Caribbean, zelfs een reeks rond The Conjuring. Geen wonder dan dat Universal, de filmstudio die een van de eerste franchises op het scherm bracht, dat nog eens wil overdoen. De eerste film daarin is The Mummy.
Monsters, Assemble!
De meesten onder ons kennen zeker de trilogie uit de jaren 90 en 2000, maar zelfs die films waren al een reboot. Het eerste Monsters Universe joeg het publiek angst aan in de jaren 30 tot 50 met zes Mummy-films en een hele resem andere klassiekers zoals Dracula, Bride of Frankenstein en Wolf Man. Nu probeert Universal het dus opnieuw in een moderner jasje en met een nieuwe naam: Dark Universe.
Ja, je leest het goed. Voor het eerst krijgen we een vrouwelijke mummie op het scherm. Prinses Ahmanet, wiens leven onterecht werd afgenomen, ontwaakt in ons heden. Haar woede heeft millennia lang kunnen aanwakkeren en nu laat ze die los op de wereld. In het Midden-Oosten komt de niet zo morele sergeant Nick Morton (Tom Cruise) in aanraking met archeologe Jenny Halsey (Annabelle Wallis, Peaky Blinders) en daarna ook met de sarcofaag van Ahmanet. Uh-oh… Samen zullen ze dus moeten proberen om de mummie te vernietigen. Jake Johnson (New Girl) en Courtney B. Vance (The People vs O.J. Simpson) vertolken respectievelijk korporaal Vail/Nick’s partner in crime en hun overste, kolonel Greenway. Ook Russell Crowe verschijnt ten tonele om zijn hulp aan te bieden.
Come to mummy
Om met het belangrijkste te beginnen: de mummie is perfect gecast. Sofia Boutella stal al de show in Kingsman: The Secret Service en Star Trek Beyond en eist ook hier weer alle aandacht op. Als ze wat te doen krijgt, natuurlijk, want dat is helaas een te groot deel van de film niet het geval. De grotendeels geluidsloze rol draagt ze niettegenstaande zonder problemen met haar mimiek en lichaamshouding.
Tom Cruise is ook perfect gecast als Tom Cruise, maar daar blijft het helaas ook bij. Heel veel komen we niet te weten over Nick Morton, behalve dat hij nogal een egocentrisch is. Maar hoe je het ook draait of keert, Cruise blijft de grootste actie-ster van het moment, en we kunnen ook hier niet echt iets negatiefs over hem zeggen. Hij doet wat hij kan met het materiaal. Annebelle Wallis speelt een iets meer ervaren-in-het-veld Evelyn Carnahan (Rachel Weisz’ personage uit de trilogie) en houdt goed de pas met haar tegenspeler. Tot ongeveer halfweg de film, wanneer ze haar intelligentie geleidelijk verliest. Het legerpersoneel is er vooral voor een komische noot, hoewel Vail toch meer bijdraagt aan het verhaal dan Greenway.
The writing is on the wall
Het script is erg generisch en bij momenten zo cliché als maar zijn kan.
Dan komen we bij de kern van het probleem van The Mummy: het script van David Koepp en Christopher McQuarrie (beide van verschillende Mission: Impossible-films). Dat is zo generisch en bij momenten zo cliché als maar zijn kan. Het verhaal heeft nochtans heel wat potentieel, maar soms is het zwak uitgewerkt. Er wordt een poging gedaan tot humor, maar die komt vooral stroef over en, in tegenstelling tot de versie uit 1999, niet in lijn met de film. Een fragment dat in de trailer nog geestig overkwam – Jenny die Nick in een benarde situatie met de mummie aantreft – gooit je hier bijna uit de film.
Dat deze film bestemd is voor een mannelijk publiek is wel duidelijk: gratuite halfnaakte beelden van Boutella zijn er in overvloed (en hoewel Cruise ook ergens z’n kleren verliest, is het contrast wel duidelijk). Als Jenny terecht woedend is op Nick wuift hij dat weg met het originele “Hell hath no fury…” Mede daardoor werkt de relatie tussen Nick en Jenny niet echt, ook al omdat we ze zonder veel opbouw als echt en diepgaand moeten beschouwen. De verschijning van Dr. Jekyll lijkt overhaast in de film gepropt. Dat hadden ze beter gespaard voor een van de volgende films.
Cruisin’ for a bruisin’
Maar er is ook goed nieuws: alles ziet er erg goed uit. De make-up van de mummie is mooi en vooral realistisch vormgegeven, (grotendeels) zonder CGI. Als er dan wel computereffecten gebruikt worden, is er niets op aan te merken. The Mummy wordt beschreven als een avontuurlijke actie/horrorfilm, en deze versie is alleszins een stuk enger en bloederiger dan zijn voorganger. De sets en cinematografie stralen daarbij op het juiste moment de gepaste sfeer uit.
Deze versie is alleszins een stuk enger en bloediger dan zijn voorganger.
Eén van de hoogtepunten van de film is zonder twijfel het stuntwerk. Dat ziet er geweldig uit, vooral een bepaalde sequentie in een vliegtuig. Tom Cruise doet dat nog steeds als de beste, en hij krijgt ook weer heel wat mooie loopscènes voorgeschoteld. Dat was eigenlijk wel te verwachten van de producenten van Mission Impossible. De soundtrack, ten slotte, werd gecomponeerd door Brian Tyler (Iron Man 3), die hier kiest voor typische actiefilmmuziek met een vleugje horror, zonder meer.
Hoe het verhaal verdergaat, zullen jullie natuurlijk zelf moeten zien, maar ik kan wel al zeggen dat The Mummy zeker een duidelijke start vormt van het Dark Universe. Jammer genoeg had het een veel betere start kunnen zijn. Maar ook al wordt er vrij snel een grote plotwending weggegeven, ik ben nog steeds benieuwd naar wat volgt. Op voorwaarde dat ze deze scenarist in een sarcofaag opsluiten, kijk ik zeker uit naar Bride of Frankenstein.
