In Gemini Man speelt Will Smith een huurmoordenaar die het opneemt tegen een jongere versie van zichzelf. Smith blijft een van de weinige acteurs die mensen nog enkel voor hem naar de zalen kan lokken. Maar waarom is dat de laatste tijd nooit voor goede films?
Gemini Man begint tot ieders verrassing in ons Belgenlandje. In het station van Luik (toch een mooi station, hé), houdt Henry Brogan zich klaar om een man op een hogesnelheidstrein neer te schieten. Hij moet perfect schieten, of er sterven onschuldige burgers. Hij raakt zijn slachtoffer precies waar hij wil, maar de twijfel blijft even hangen. In zijn werk is het een zwakte, dus wil Brogan met pensioen en de DIA (een fictieve versie van de CIA) verlaten. Maar wanneer hij ontdekt dat zijn doelwit uit Luik geen terrorist was, zoals hem verteld was, maar een wetenschapper van Gemini, is de werkgever van Brogan niet meer van plan om hem zomaar te laten gaan. Hij gaat op de vlucht met Danny Zakarweski (Mary Elizabeth Winstead, 10 Cloverfield Lane), de DIA-agente die hem in de gaten hield en zo ook gevaar loopt.
Gemini is namelijk een organisatie waar ze supersoldaten kweken. Niet van het type Steve Rogers, maar mannen die even meedogenloos kunnen zijn als pakweg IS-strijders. Die organisatie wordt geleid door een ex-collegasoldaat van Brogan, Clay Verris (Clive Owen), en ook hij wil voorkomen dat Henry een gevaar wordt. Hij stuurt massa’s mannen op hem af, maar Brogan krijgt het pas lastig als hij het moet opnemen tegen… Een 22-jarige kloon van zichzelf. Afkomstig van Gemini.
Rampscript
Interessante thema’s gaan bijna volledig verloren bij het etaleren van de twee speciallekes aan Gemini Man.
Het verbaast me ergens dat ik het verhaal in meer dan één alinea kan beschrijven, want buiten het interessante concept lijken de schrijvers niet veel nagedacht te hebben over de mogelijkheden. David Benioff (van het duo Benioff en Weiss van Game of Thrones), Billy Ray (nochtans goed bij Captain Philips) en Darren Lemke (Goosebumps) geven de cast houterige dialogen die bepaalde filmrecensenten in onbedoeld lachen deed uitbarsten. In hun script gaan de even aangehaalde thema’s zoals de moraliteit van huurmoordenaars, nature vs nurture en de ethiek van klonen en DNA-aanpassingen bijna volledig verloren bij het etaleren van de twee speciallekes aan Gemini Man: de digitale dubbelganger van Will Smith en de hoge framerate.
Op een bepaald moment vraagt Smiths personage zich af waarom iemand hém zou klonen en geen dokters of wetenschappers. Een terechte opmerking, maar gezien de hallucinante bedragen die steeds meer landen in defensie pompen, en dus ook in soldaten, zou het hem misschien niet mogen verbazen. Henry was de beste soldaat die Verris ooit was tegengekomen, en dus besloot hij dat de wereld nog een Henry nodig had. Hij zou immers niet eeuwig jong blijven.
Voor het grootste deel ziet de digitale dubbel er wel geslaagd uit. De technologie staat al ver, maar komt vooral tot zijn recht als het donker is en je niet te kritisch kijkt naar Smiths gezicht. Ik zal niet de enige zijn die is opgegroeid met Smith door The Fresh Prince of Bel-Air. Zijn jongere versie staat in mijn geheugen geprent, en dan is de uncanny valley nooit veraf. Vooral rond de mondstreek valt het digitaal aanpaswerk op. Naar het einde van de film toe zien we de jonge Smith in het daglicht, en toen was ik helemaal niet meer overtuigd. Nochtans heeft Weta Digital al veel ervaring door onder andere The Lord of the Rings, Planet of the Apes en Avatar.
Ik zal niet de enige zijn die is opgegroeid met Smith door The Fresh Prince of Bel-Air. Zijn jongere versie staat in mijn geheugen geprent, en dan is de uncanny valley nooit veraf.
Wellicht is het spotten van die details ook meteen het nadeel van dat andere technische snufje. Gemini Man kan je namelijk bekijken in een versie aan 60 beelden per seconden. Een ‘normale’ film wordt afgespeeld aan 24 beelden per seconden. Die hogere frame rate zorgt ervoor dat je meer details kan zien op het scherm. In een actiefilm levert dat wel mooie beelden op. Je kan de bewegingen van de acteurs beter volgen. Ook bijvoorbeeld het springen van glas of gebruik van vuur valt meer op dan gewoonlijk.
Maar zoals ik aanhaalde, valt echt alles meer op. Dus ook de gezichten van stuntmannen en doubles die niet Will Smith zijn. Soms heb je ook het gevoel dat je niet naar een film aan het kijken bent, omdat de achtergrond een stuk scherper is dan we gewend zijn. Alles went, maar tijdens Gemini Man haalde het me een aantal keer uit de film. Misschien is een combinatie van beide voorlopig een beter idee. Best of both worlds.
Worst of both worlds
Nu is Gemini Man helaas een beetje uitgedraaid als the worst of both worlds. Will Smith zet een goede vertolking neer, maar zelfs een voorleessessie van een oud telefoonboek kan hij wellicht interessant maken. Helaas blijft de ontwikkeling van zijn personage te veel op de oppervlakte om echt in te spelen op je emoties. De andere personages krijgen logischerwijze nog minder aandacht.
Danny is voor een vrouwelijk nevenpersonage in een actiefilm verrassend genoeg geen karikatuur, maar de toespelingen over haar en Henry deden dat af en toe wel teniet. Smith is 51, Winstead 35, maar ziet er jonger uit. De vloek van de ouder wordende actiester met een jong blijvende love interest blijft duren. Een connectie met de jongere kloon van Henry, dat was pas vooruitstrevend geweest. Benedict Wong daagt even op in een nogal ondankbare sidekickrol, en Clive Owen kan de rol van weinig empathische antagonist ondertussen wellicht in zijn slaap spelen.
Will Smith zet een goede vertolking neer, maar zelfs een voorleessessie van een oud telefoonboek kan hij wellicht interessant maken.
Af en toe zie je waarom regisseur Ang Lee zo fantastisch scoorde met Life of Pie. Bepaalde shots zijn prachtig, zeker met het niveau van detail. Hij probeert veel te doen, maar slaagt er uiteindelijk niet in om alle ballen in de lucht te houden. Lorne Balfe kan met zijn score wel een aantal momenten doen opleven. Maar uiteindelijk is dit vooral een film van gemiste kansen.
Ergens halverwege viel het me in dat de eerste Pokémonfilm opvallend veel gelijkenissen vertoont met Gemini Man (en Jurassic World: Fallen Kingdom). Klonen die gemaakt werden zonder gevoel van trouw of geweten nemen het tegen hun originele versies op om hen uit te schakelen. Er zijn nog gelijkenissen, maar om spoilers te vermijden, zal ik het gewoon samenvatten als: Pokémon did it better. Jammer, want ik had dit jaar echt uitgekeken naar een project dat Will Smith nog eens kon doen schitteren. Bad Boys For Life, misschien?
Gemini Man speelt vanaf woensdag 9 oktober in de Belgische bioscoopzalen.
