The Legend of Heroes: Trails from Zero review – eindelijk officieel in het Engels

The Legend of Heroes (of eerder de Trails-serie) is een JRPG-serie die bij ons vooral bekend is door Trails in the Sky I-III en Trails of Cold Steel I-IV. Twee belangrijke games in deze serie, Trails from Zero en Trails to Azure, konden we tot nu toe echter nog niet officieel in het Engels spelen, want zowel de originele PSP-versie als de Chinese pc-port en een latere versie op PS4 waren nooit beschikbaar in het Engels. Gelukkig was er sinds een tijdje een volledige fan translation beschikbaar voor de pc-versie van de groep Geofront, maar dit betekende wel dat je deze versie eerst legaal moest kunnen bemachtigen, wat geen sinecure was. Nadat Geofront nog niet zo lang geleden ook Trails to Azure volledig had vertaald, werden mensen uit dit team opeens officieel ingehuurd om te helpen met de officiële Engelstalige versie van beide games. Vanaf eind september is Trails from Zero eindelijk in het Engels officieel beschikbaar en Trails to Azure volgt later in 2023. Is het anno 2022 nog steeds een goed idee om een JRPG uit 2010 die origineel gemaakt was voor de PSP te spelen? Geekster dacht goed na over de rol van de politie in onze maatschappij en testte het voor jullie uit.

Autonoom

Wie Trails in the Sky en Trails of Cold Steel al gespeeld heeft, heeft al gehoord van Crossbell. Deze mini-stadstaat is eigenlijk een bufferzone tussen twee grotere mogendheden en probeert zowel zo autonoom mogelijk te blijven als het financiële centrum van het continent te zijn. In Sky trokken er enkel een paar personages op het einde naartoe, maar in Cold Steel werd Crossbell toch heel belangrijk. Cold Steel I-II en de twee Crossbell-games spelen zich grotendeels op ongeveer hetzelfde moment af. Om de volledige achtergrond te hebben van de hele serie, om de reis van bepaalde heel belangrijke personages uit Sky verder te zetten en om de emotionele impact of de betekenis van veel elementen uit Cold Steel te voelen, moet je Trails from Zero en Trails to Azure zeker spelen. 

Je kan trouwens perfect Trails from Zero en het vervolg beleven zonder dat je Sky of Cold Steel hebt gedaan, maar bepaalde callbacks, personages en gebeurtenissen zijn natuurlijk extra leuk voor veteranen van de serie. Het fijne is wel dat Trails from Zero nog relatief op zichzelf staat en dus de grote villains uit de rest van de serie hun opwachting in Crossbell pas in Trails to Azure maken. Dat betekent niet enkel dat je bijvoorbeeld zelf niet moet helpen bij verwerpelijke acties zoals in Cold Steel, maar ook dat de geheime organisatie die constant opduikt in de meeste andere games er in dit spel gelukkig nog niet is. Deze keer dus geen grijnzende idioten die irritante cryptische dingen zeggen, verslagen worden in gevechten maar dan altijd in het verhaal de overwinning behalen om je nog eens uit te lachen (en wiens doel zelfs na negen games nog niet helemaal duidelijk is). Ook de focus uit Cold Steel op het blijven vergeven en tweede kansen geven aan oorlogsmisdadigers en collaborateurs is hier ook nog niet aanwezig, waarvoor we enkel dankbaar kunnen zijn.

Alternatieve politie

In Trails from Zero speel je niet als een onafhankelijke groep beschermers of militaire schoolkinderen (of eigenlijk kindsoldaten…), maar als de Special Support Section, een wel heel speciale politie-eenheid geleid door Lloyd Bannings. Corruptie en criminaliteit vieren hoogtij in Crossbell en het vertrouwen in de politie staat op een laag pitje. De SSS wordt – tegen de zin van velen – in het leven geroepen om hier iets aan te doen door niet enkel misdaden op te lossen, maar ook de burgers zoveel mogelijk bij alles te helpen. In het begin gelooft niemand echt in hen, dus gaandeweg moeten Lloyd en zijn kompanen Elie, Randy en Tio zich ontdoen van de negatieve perceptie die de inwoners van hen hebben en veranderen in echte steunpilaren van de maatschappij. Het verhaal komt traag op gang maar is dan ook een slow burn. Dit is geen spel of serie waar je het plot moet overslaan. Integendeel zelfs. Als je geniet van alle plotwendingen en dialogen is dit een heel fijne ervaring vol actie, emotie en best wat humor. Ook lijkt het in het begin alsof de verschillende hoofdstukken enkel wat politiewerk tonen en niet echt aan elkaar hangen, het spel introduceert gaandeweg de personages en organisaties die in zowel Trails from Zero als Trails to Azure van belang zullen zijn.

De vier hoofdpersonages hebben elk hun eigen persoonlijkheid en achtergrond, maar zijn wel pure anime. Lloyd is een eeuwige (maar gelukkig geen naïeve) goedzak vol zeemzoete speeches die in de voetsporen van zijn broer wil treden en een té grote voorliefde voor uitdrukkingen met het woord barrier heeft, Randy is een vrouwenzot en ex-militair met het hart op de juiste plaats maar een donkerder verleden, Elie is gepriviligeerd maar wil ervaring opdoen om later iedereen zoveel mogelijk te kunnen helpen en Tio is een jong maar in het begin nogal stijf genie voor wie zowel nieuwe technologieën als kurkdroge opmerkingen geen geheimen hebben. Ze ondergaan in Trails from Zero allemaal hun eigen character arc die zich ook nog deels doorzet in Trails to Azure en Cold Steel en vormen ook een heerlijk hecht team. 

Daarnaast is dit een Legends of Heroes-game, dus dat betekent een heleboel npc’s en massa’s tekst. Als je de hele ervaring wil, zal je immers veel moeten lezen. Zowel de zeer belangrijke npc’s als de gewone stadsburgers komen steeds terug en hebben na elk nieuw verhaalelement allemaal weer iets nieuws te zeggen. Gelukkig is er een message log waarin je de net gelezen dialogen opnieuw kan bekijken als je iets gemist hebt. Het meeste draagt bij aan de hele sfeer, en er is zoveel dat je (een klein aantal) onvolwassen seks-”grapjes” (ongewenste aanrakingen of opmerkingen) gelukkig snel kan vergeten. En voor de fans: de chest messages zijn terug!

Omdat heel het spel zich in de stad Crossbell en een paar kleine gebieden errond afspeelt, ga je na een tijdje toch wel geven om deze locatie (en ben je dus extra boos bij bepaalde elementen uit Cold Steel). Dit ondervind je niet enkel bij het hoofdverhaal, maar ook bij de side quests waarbij je iedereen een handje toesteekt. Of het nu gaat om monsters verslaan, smokkelaars opsporen, ingrediënten voor de plaatselijke bakker verzamelen of uitgeleende boeken voor de bibliotheek terughalen, de SSS staat voor alles paraat. Dit is trouwens niet enkel leuk voor de extra dialogen, maar ook voor je score als detective die je bonussen oplevert. Deze score kan je ook verhogen door de juiste keuzes te maken in dialogen om misdaden op te lossen, waarbij je soms even logisch moet nadenken, zeker omdat je telkens maar één poging krijgt.

Isometrische old-school

In Trails from Zero gebruiken we nog steeds het isometrische perspectief en de meeste gameplay-elementen uit Sky en dus nog niet de 3D en bepaalde veranderingen die we in Cold Steel zouden krijgen. Je krijgt dus een relatief old-school JRPG-gevoel, hoewel moderner dan bijvoorbeeld de 2D Final Fantasy games. De gevechten zijn turn-based en spelen zich af op een rooster waarbij elk personage en elke vijand een aantal vakjes kan bewegen. Je beschikt over een gewone aanval, magie (arts) en een aantal speciale aanvallen (crafts) per personage. Daarnaast bouw je ook, door bijvoorbeeld aan te vallen of geraakt te worden, maximaal 200 craft points (CP) per personage op, die je niet enkel voor die crafts kan gebruiken, maar ook voor de zeer krachtige S-crafts. Vanaf 100 CP kan je deze in ruil voor al je CP gebruiken wanneer je wil, zelfs om de beurten van tegenstanders te onderbreken. Gebruik je ze echter met 200 CP, dan worden ze extra krachtig. Bij gewone gevechten kan je vaak met vooral normale aanvallen doorheen de vijanden razen en zo CP opbouwen die je dan bij baasgevechten tactisch kan gebruiken. Ook je magie is krachtig en is verdeeld in elementen, waarbij elke vijand of baas soms door bepaalde elementen veel extra schade kan krijgen of helemaal niet geraakt kan worden. Er zijn verder nog status effects, en in tegenstelling tot sommige andere JRPG’s zijn deze wél van belang en kan je deze vaak op gewone vijanden en soms bazen gebruiken, wat altijd geapprecieerd is.

Daarnaast moet je ook goed opletten op de turn order. Niet enkel toont deze in welke volgorde iedereen een actie mag ondernemen, maar vaak krijgen personages bij bepaalde beurten een bonus zoals een critical hit, twee acties achter elkaar of een gratis heal. De gevechten zijn geen random encounters, maar de vijanden lopen gewoon in de wereld rond. Als je voor een gevecht te beginnen een vijand in de gewone wereld in de rug kan aanvallen, zorgt dat ervoor dat je automatisch vier critical hits krijgt en daarna nog minstens een gratis beurt per personage, waardoor de meeste normale gevechten snel voorbij zijn. Wat ook nog helpt om de vele gewone gevechten snel te laten gaan, is het feit dat Trails from Zero zoals de andere games in de serie een turbo mode heeft (waarbij je de snelheid zowel tijdens als buiten de gevechten kan aanpassen), een waar godsgeschenk. Vooral bij baasgevechten is het echter zeker de bedoeling om op normale snelheid te spelen, de turn order goed te gebruiken en bijvoorbeeld een critical hit-turn van een baas te stelen door een 200 CP S-craft te activeren (en dus ook zelf die critical hit te krijgen voor je krachtige aanval).

Variatie en verborgen content in Trails from Zero

Je personages bouw je niet enkel op met een aantal stukken equipment, maar ook met quartz. Elk personage heeft zes slots waarin je deze magische stenen kan steken. Deze geven je aan de ene kant een bonus zoals meer attack power of een betere evade, maar aan de andere kant heeft elk stuk quartz net zoals in Sky ook een elemental affinity die je bepaalde punten in een of meerdere elementen en de daarbij horende magie geeft. Hoe meer punten, hoe krachtiger de magie die je per element krijgt. In tegenstelling tot Cold Steel kan je dus voor je magiegebruikers niet gewoon een krachtige quartz installeren voor de eraan verbonden krachtige abilities, maar moet je vooral de juiste combinaties maken. Het jongleren met je verschillende stukken quartz tussen je personages om de juiste combinaties te maken of een stuk quartz te vinden dat je opeens een veel grotere score in een bepaald element geeft, is bijzonder fijn en laat best wat variatie toe. Ten slotte is de optie om master quartz te gebruiken, wat de meesten kennen uit Cold Steel, er jammer genoeg nog niet bij, want deze komt er voor de helden uit Crossbell pas bij Trails to Azure.

Een van de grootste klachten bij heel de Legend of Heroes-serie (hoewel iets minder bij Cold Steel) komt ook hier jammer genoeg terug. Als je alle leuke gameplay-elementen wil beleven, moet je eigenlijk een walkthrough gebruiken om alles te vinden. Aan de ene kant is het heel fijn dat de npc’s constant nieuwe dingen te zeggen hebben naargelang wat er gebeurd is, aan de andere kant moet je telkens weer doorheen de hele stad (en omgeving) na bijna elke vooruitgang in het verhaal met letterlijk iedereen opnieuw eenmaal of tweemaal praten. Soms geven de npc’s je immers kookrecepten of items die je veel later kan gebruiken voor niet minder dan de enige manier om de beste wapens of andere zeer krachtige beloningen te krijgen. Dit hangt echter vast aan de plek in het verhaal waar je beland bent, dus je kan niet in een keer doorheen heel de stad gaan en alles meteen ontvangen. Als je door het verhaal meegesleept wordt en een of twee nieuwe verhaalwendingen hebt meegemaakt, kan het dan ook zijn dat je kans verkeken is. Het is niet zo erg als in Sky, maar nog steeds irritant. Vergeten om de kat op het dak van je gebouw elke dag eten te geven, ook al kan je nog niet meteen vissen in het begin? Jammer, dan misloop je iets belangrijks op het einde van het spel. Ook zijn er een paar verborgen side quests die je enkel zal vinden als je met iedereen probeert te praten of hebben sommige story of side quests extra objectives die niet vermeld worden tot op je rapport op het einde. Je hebt ze wel (bijna allemaal) nodig als je de beste detective score wil behalen…

Ouder maar verbeterd

Trails from Zero is net zoals Trails in the Sky isometrisch en al wat ouder, maar ziet er nog steeds goed en charmant uit. Bij deze versie zijn er wel wat technische verbeteringen. Zo goed als alles ziet er scherper uit dan bij de vorige versies en er is een betere draw distance. Op pc kan je het zowel op relatief zwakke als op krachtige machines spelen. Veel vergt het niet van je pc en op een minder geavanceerd systeem hadden wij op één uitzondering na een constante vlotte ervaring op de hoogste settings. Je kan je aspect ratio kiezen (dus is er geen probleem voor grotere of bredere schermen), je hebt de mogelijkheid tot anti-aliasing en een framerate tot 144 FPS. Het blijft uiteraard wel origineel een spel van 12 jaar geleden op de PSP, dus de omgevingen of achtergronden zijn niet altijd even interessant. Je hebt de optie om je UI aan te passen, maar je kan dit enkel groter maken en jammer genoeg niet kleiner. Op de pc kan je kiezen om met je muis en keyboard, enkel je muis, enkel je keyboard of een controller te spelen, maar jammer genoeg kan je sommige belangrijke knoppen niet veranderen. Ook komt de muiscursor vaak zelfs als je enkel met je keyboard speelt op het scherm, wat een beetje storend is. Ons advies zou zijn om toch een controller te gebruiken, zodat je die problemen niet hebt. Het is trouwens maar een klein detail, maar Trails from Zero geeft je op pc de mogelijkheid om te kiezen welke knoppenicoontjes, zoals van een PlayStation, Xbox of Switch, je wil zien tijdens het spelen, iets waar veel “modernere” games nog steeds niet aan denken.

Wie Legend of Heroes zegt, zegt leuke muziek, en dat is zeker in Trails from Zero ook zo. Het hoofdthema is leuk en komt in verschillende versies terug en zowel bij de gevechten als bij de rustigere momenten zitten er een paar heel mooie stukken in, hoewel er geen echte orkesten te horen zijn. Het is trouwens fijn dat je een optie kan aanduiden om telkens de naam van elk stuk te kunnen zien wanneer de muziek verandert. Ook zijn alle dialogen van het hoofdverhaal vergezeld van voice acting, iets wat in Sky nog niet gebeurde. Aan de andere kant is het jammer dat het enkel in het Japans en niet ook in het Engels is, zoals in Cold Steel I-IV wél het geval was. Je merkt ook wel dat bepaalde typische Japanse zinnetjes, intonaties of uitdrukkingen soms in de Engelse tekst wat anders zijn weergegeven, maar dat is allemaal deel van de lokalisatie.

The Legend of Heroes: Trails from Zero conclusie

Eindelijk kunnen we de Crossbell-duologie officieel in het Engels spelen. Hoewel het spel uiteraard niet zo modern is als de meeste JRPGs van tegenwoordig, is Trails from Zero toch nog steeds een fijne ervaring die zeker de moeite waard is om te spelen. Het verhaal, de karakterisatie en de npc’s zitten goed en je zal véél tekstdialogen onder de ogen krijgen tijdens dit spel. Er zijn een aantal aanpassingen gemaakt om het spel in 2022 te presenteren, zoals betere en scherpere graphics en voice acting, maar hierbij hadden we soms wat meer gewild. In ieder geval is dit zowel voor nieuwkomers als voor oudgedienden van de serie een dikke aanrader. Wij kijken alvast uit naar Trails to Azure in 2023!

Geïnteresseerd in The Legend of Heroes?

• Wij begonnen ons avontuur in Trails in The Sky, korter maar al meteen schitterend.
• Vanaf het briljante Trails in the Sky SC worden de games groter qua speelduur en plot.
• Trails in the Sky the 3rd maakte de eerste trilogie af, maar kon het niveau van SC net niet behalen.