We leren twee personages, Lawrence en Adam, kennen in een groezelige badkamer, waar ze vastgeketend zitten aan hun voeten. Een stemrecorder vertelt hen de regels van het spelletje dat hun vrijheid zal verzekeren terwijl we scenes te zien krijgen van politieonderzoeken naar cryptische moorden die allemaal gelinkt worden aan de ‘Jigsaw killer’.
Zo begint de eerste film in de Saw franchise aan zijn bloedstollend verhaal. Een franchise die ondertussen, twintig jaar later, al tien films telt – met een elfde op komst volgend jaar. De eerste film houdt het nog zeer simpel, het grootste deel van de actie speelt zich af in één kamer – de badkamer. De volgende films pakken het steeds groter en groter aan. In Saw II ontrolt het spel zich in een volledig huis, Saw III laat ons wat dieper in het hoofd van Jigsaw zelf kijken én onthult zijn lair. Saw IV geeft ons een soort schattenjacht doorheen meerdere plaatsen en Saw V duwt vijf spelers door een doolhof vol valstrikken en geeft ons opnieuw een blik in het leven van de detectives. Saw VI speelt zich af in wat lijkt op een soort dierentuin en in Saw 3D wordt er weer een huis afgehuurd voor het grote spel. Jigsaw speelt zich af in een boerderij en in Spiral wordt het spel overal en nergens gespeeld. Saw X gaat dan weer op vakantie naar Mexico.
Het is net dat deze films zich vaak in zo’n afgebakende plaatsen afspelen dat het zo interessant maakt. Iedere keer wacht je op een nieuw spel dat begint, of een nieuw deel regels die de spelers moeten doorstaan. De creativiteit van de moorden – want ik mag dan nog zo een Kramer-fan zijn, dat zijn ze wel – is wat deze films zó uniek maakt.
You have one minute…
Het belangrijkste aan de Saw-franchise zijn natuurlijk de monsterlijke traps waar de spelers in vastzitten. Ik kies er hier een paar uit die bij mijn persoonlijke ‘favorieten’ horen, niet enkel omdat ik ze fantastisch creatief vind, maar soms vóélde ik ze gewoon.
De ‘Reverse Bear Trap‘ is natuurlijk de meest iconische van de franchise. Zowel in de short film als in de uiteindelijke eerste film én zelfs in twee van de latere films komt deze trap voor. Het gaat hier om een berenval die zo omgevormd is dat, wanneer het je niet lukt ze van je hoofd te krijgen voor de timer om is, ze je onderkaak splijt van de rest van je gezicht. Twee (drie als we de short mee tellen) mensen overleefden deze val, waarvan handlanger van Jigsaw Amanda er één van is.
De zogeheten ‘Wire Saw Trap‘ is zowel één van mijn favorieten als een van mijn minst favorieten. Nogal contradictorisch, maar ik leg meteen uit waarom dat zo is. Het is een enorm creatief spel, waar een vrouw haar been moet afzagen en dan met een soort stofzuigertje beenmerg vanuit haar been moet zuigen tot de weegschaal zegt dat het genoeg is. Als ze dit niet op tijd doet, wordt haar hoofd er af gehaald door een draadzaag. Nadeel aan deze trap voor mij? Ik zag deze in de bioscoop en vond het tot nu toe één van de meest pijnlijkste om te bekijken. Iets aan het beeld van een stofzuigerachtig iets dat in het stompje van een afgezaagd been word geduwd doet mijn maaginhoud naar boven reizen – een ervaring die ik nog niet veel had gehad tijdens het bekijken van alle Saw films.
‘The Rack‘ is wat voor vele fans van de serie als tweede meest iconische ‘spel’ wordt gezien. Het is ook een enorm pijnlijke om te bekijken – een jonge man zit vast op een soort kruis, terwijl één voor één zijn ledematen zo gedraaid worden dat ze van zijn lichaam gerukt worden. Het laatste mechanisme is voor zijn hoofd, waarbij hetzelfde gebeurd met zijn nek. Zijn enige redding? Een blunderende bullenbak die enkel aan zichzelf denkt en het niet wil riskeren om zelf pijn te leiden om de sleutel te bemachtigen. Wederom een zeer creatieve en pijnlijke machine, die ook nog eens Jigsaw’s persoonlijke favoriet is!
Hello Zepp
Saw is een vrij late ontdekking van mij persoonlijk. Ik begon het in 2021 tijdens mijn eerste blokperiode te kijken als ontspanning (ik wisselde ze af met de films van The Land Before Time, ja dat was een enorme whiplash). Ik heb Jigsaw en Spiral zelfs nog maar twee weken geleden voor de eerste keer gekeken (en daar gaat het ook bij blijven). Maar het is wel heel snel mijn favoriete horror franchise ooit geworden. Na ze over een paar weken verspreid te kijken, heb ik ze vorig jaar, ter voorbereiding van Saw X, allemaal op één weekend achter elkaar gekeken. Ze zijn perfect om te bingen, omdat de films ook niet te lang zijn. Dat mag ook niet bij het torture porn genre, films zoals Terrifier die de grens van de twee uur overschrijden vind ik gewoon veel te lang voor dat genre.
Je hebt veel mensen die fan zijn van Amanda als personage, anderen stellen zich dan weer volop achter Hoffman. Ook Adam kan op veel supporters rekenen. Mijn favoriet personage is dan weer Billy the Puppet. Met zijn driewielertje, zijn zwarte pakje en zijn rode tapdansschoentjes heeft hij mijn hart veroverd. In de Saw short heeft hij zelfs een hoedje op! Hij vertelt ons immer vrolijk de regels van het spel en komt af en toe zelfs persoonlijk iets brengen naar de spelers. Billy is hét icoon van de Saw-reeks.
Even iconisch als de ‘Reverse Bear Trap‘ en Billy the Puppet is de soundtrack Hello Zepp. Dit lied begint te spelen wanneer de grote plot twist in de film – want elke film in de reeks eindigt op een grote twist – er aan komt en de makers ons gaan uitleggen hoe deze juist in elkaar zit. De soundtrack is ondertussen al een jaar mijn alarm om wakker te worden, en geloof me, je springt meteen uit je bed wanneer je dat deuntje hoort spelen!
Time is an illusion
Door Saw kwam er een enorme versnelling in het torture porn genre. Al is Saw niet volledig een waardige bezitter van die stempel. Zeker de eerste film is meer een psychologische thriller dan het bloedbad dat veel mensen denken dat het is. Ja, er zitten zeker bloederige scenes in de reeks, maar vergeleken met films zoals Hostel en Terrifier is Saw nog heel mild. Toch krijgt de franchise deze bijklank en zijn er daarom nog veel mensen die de films niet aandurven. Ik zeg, negeer die stempel! Bekijk Saw als een politie-thriller, waar af en toe eens een emmertje bloed word uitgegoten. Of – zoals een commentor op Reddit zegt – “It’s a soap opera with gore” – het is Thuis, maar dan wat bloederiger.
Bekijk Saw op Netflix (tot 1 november) alle anderen kan je met een VPN ook op Netflix bekijken.