In Geekster Filmclub raden onze redacteurs enkele films aan. Dit kunnen kleinere films zijn die onterecht onder de radar bleven of een klassieker die terug eventjes in de spotlight mag. Deze keer: The Boondock Saints.
Dit is een van mijn persoonlijke lievelingetjes en misschien niet per se een objectief goede film, maar mijn herinneringen eraan zijn warm.
In The Boondock Saints volgen we tweelingbroers Connor en Murphy MacManus (Sean Patrick Flanery & Norman Reedus). De broer vermoorden uit zelfverdediging enkele leden van de Russische maffia en krijgen opeens een bijna goddelijke openbaring. Ze besluiten vigilantes te worden samen met hun beste vriend Rocco, The Funny Man (David Della Rocco). Met hun drie gaan ze proberen Boston te bevrijden van de georganiseerde misdaad en dat allemaal in de naam van God. Dit blijft natuurlijk ook niet onder de rader bij de politie en ze worden op de hielen gezeten door FBI-agent Paul Smecker (Willem Dafoe).
Critics vs audience
De film is volledig style over substance waarin rechtvaardigheid door vigilantes zodanig verheerlijkt wordt dat het bijna een zelf-parodie wordt. Nu, dat is misschien juist de reden dat het publiek The Boondock Saints zo leuk vindt.
Zoals jullie hierboven kunnen lezen, heel vernieuwend is het verhaal van The Boondock Saints niet. Het is dan ook niet verbazend dat deze volledig de grond werd in geboord door de critici. Op Rotten Tomatoes krijgt hij een score van 26% met als voornaamste reden dat een heel jongensachtige, bijna infantiele film is waarin een kluns de stijl de van Tarantino probeert te imiteren. En dan kijken we naar de audience score op Rotten Tomatoes waar hij opeens 91% scoort.
Er is inderdaad veel mis met The Boondock Saints. Zo was er kritiek dat de film aanvoelt als een samenraapsel van gratuit gewelddadige scènes die met een flinterdun plot aan elkaar vasthangen. Of dat de film volledig style over substance is waarin rechtvaardigheid door vigilantes zodanig verheerlijkt wordt dat het bijna een zelf-parodie wordt. Nu, dat is misschien juist de reden dat het publiek The Boondock Saints zo leuk vindt.
Het is vermoedelijk door de slechte reviews van de critici dat The Boondock Saints geflopt is aan de box office met een opbrengst van 30.000 dollar op een budget van 6 miljoen. De home video release heeft echter ruim 50 miljoen opgebracht waardoor er wel over een echte cult classic gesproken mag worden.
Onbekende hoofdrollen met schitterende zijfiguren
Maar wat maakt The Boondock Saints dan toch zo leuk? Als eerste hebben we onze twee hoofdrolspelers. Op dat moment zijn beide acteurs nog niet zo gekend. Sean Patrick Flanery heeft wel al een significante rol gespeeld als jonge Indiana Jones in The Young Indiana Jones Chronicles en Norman Reedus werd pas achteraf onsterfelijk als Daryl in The Walking Dead. Beiden lijken niet heel erg op elkaar, dus als kijker moet je al direct meegaan met het idee dat het dan maar twee-eiige tweelingbroers zijn. Je voelt wel dat ze een innige band hebben en daarom dat je wel op een manier voor hen kan juichen, omdat de broederband een mooi gegeven is. Beiden spelen een vrij stereotiepe rol, maar in een film waar het over-the-top-gehalte net een troef is, stoort dit niet.
Het leukste acteerwerk komt echter van de immer geweldige Willem Dafoe (Spider-Man, Poor Things). Platoon was reeds uitgekomen in 1986, dus hij was veruit de grootste acteur in The Boondock Saints. Zijn rol wordt dan ook zelfs door de negatieve critici beschouwd als het grootste lichtpuntje. Hij steelt elke scene als excentrieke, gay agent (ja, in de jaren 90 was dat nog een ding dat benoemd moest worden). Hij heeft een fascinatie met klassieke muziek, waar hij naar luistert terwijl hij crimescenes onderzoekt (THERE WAS A FIRE FIGHT!!). En dat levert prachtige scenes op die belachelijk entertainend zijn. Ook Schotse komiek Sir Billy Connolly (Mrs Brown) maakt gebruik van elke seconde dat hij in beeld komt. Ook David Della Rocco en Ron Jeremy zorgen voor een hilarische, onvergetelijke toevoeging aan het geheel.
Leuke film op het juiste moment
Als je een beetje zou opzoeken over The Boondock Saints kom je direct terecht bij filmmaker Troy Duffy. Ik moet filmmaker gebruiken, bij gebrek aan beter woord, want The Boondock Saints (en sequel The Boondock Saints II: All Saints Day) zijn de enige wapenfeiten op zijn palmares. Laat ons zeggen dat hij een enfant terrible is en het eigenlijk al een wonder is dat The Boondock Saints er ooit gekomen is (je kan altijd de documentaire Overnight, over het maken van The Boondock Saints eens checken). Vermoedelijk is zijn amateurisme een grote reden dat de critci de film zo afgekraakt hebben.
Uiteindelijk is dit een lofzang aan een film die ik gewoon op het juiste moment in mijn leven zag en nog steeds graag zie. Ik hoop dat iedereen zich zo een film kan toe-eigenen.
Ik heb misschien niet heel hard mijn best gedaan om The Boondock Saints te verkopen. Maar net zoals The Room een passieproject van Tommy Wiseau was, is The Boondock Saints een passieproject van Troy Duffy. Al zit er wel net iets meer kunde in The Boondock Saints. Hierdoor is dit een nietszeggende actiefilm geworden vol (ongepaste) humor, veel geweld, een magnifieke Willem Dafoe en vooral een heel quotable film. En als puber is dit een ideale 108 minuten entertainment waarin de meeste kijkers wel slim genoeg zijn om de boel niet al te serieus te nemen. En soms wil je niet meer zien dan dat en dat is oké. Ik kijk deze misschien niet meer elk jaar, maar om de 2 jaar zal wel ongeveer kloppen. En ja, ik kan sinds mijn 16de de rechtbankspeech van de laatste scène nog altijd woord voor woord meezeggen.
Uiteindelijk is dit een lofzang aan een film die ik gewoon op het juiste moment in mijn leven zag. En nog steeds graag zie, al is het eerder uit nostalgie. Ik hoop dat iedereen zich zo een film kan toe-eigenen. En geniet ook zeker van de heerlijke theme song.
The Boondock Saint staat soms op Netflix, op moment van schrijven weer even niet. Hij zit ook vaak in Bluraybundels op menig tweedehandswebsite, dus ga daar zeker eens snuisteren!
